Welkom terug bij onze wekelijkse diabetesadvieskolom, Ask D’Mine - met uw gastveteraan type 1 en diabetesauteur Wil Dubois. Deze week behandelt Wil een vraag over diabetesaanvallen die behoorlijk verlammend kunnen zijn. Kijk eens wat hij te zeggen heeft ...
{Heeft u uw eigen vragen? E-mail ons op [email protected]}
Zach, type 2 uit New Hampshire, schrijft:Ik heb de afgelopen 12 jaar diabetes type 2 gehad en 6 jaar geleden werd bij mij de diagnose niet-epileptische aanvallen (NES) gesteld. Ze gebeuren wanneer hypoglykemie aan de gang is. Ik heb sinds mijn diagnose talloze afleveringen gehad, die elk ongeveer 10 minuten duurden. Ik probeer altijd mijn bloedglucose op 90-110 te houden; en maak altijd mijn nieuwjaarsvoornemen om het hele jaar geen aanval te krijgen (slechts 4 dit jaar). Maar mijn vraag is: ben ik op weg naar hersenschade? Ik kan alleen ontdekken dat diabetische aanvallen mogelijk fataal zijn, maar niets over psychische aandoeningen. Dankje voor het antwoord.
Wil @ Ask D’Mine antwoordt: Nou, hel. Dat is balen. Dat is veel om op je bord te hebben. En ik ga het nog erger maken, want je zult mijn antwoord op je vraag niet leuk vinden. Toch denk ik dat ik, aan de positieve kant, in een positie ben om je dit jaar te helpen met je nieuwjaarsresolutie, dus blijf alsjeblieft tot het einde bij me.
Om je kernvraag te beantwoorden: ben je op weg naar hersenschade? Vrijwel zo. Ja. Sorry daarvoor. Het laatste bewijs is dat beide aanvallen en een lage bloedsuikerspiegel kan onafhankelijk hersenbeschadiging veroorzaken. Je hebt een jachtgeweer met dubbele loop op je hoofd gericht.
Kan zijn.
Omdat er iets is waar we rekening mee moeten houden, en dat is uw diagnose van niet-epileptische aanvallen (NES). Dat is een zeer ongebruikelijke manier om aanvallen te beschrijven die verband houden met diabetes. Meestal worden ze hypoglykemische aanvallen genoemd, niet niet-epileptische aanvallen. Of soms worden ze acute symptomatische aanvallen genoemd. De vraag is dus: worden uw aanvallen echt veroorzaakt door een lage bloedsuikerspiegel? Of iets anders?
Hier is de deal: volgens de UK Epilepsy Society zijn er twee brede typen NES en veel subtypes. De brede typen zijn organisch en psychogeen. Organische NES hebben fysische of biochemische oorzaken. En in feite neemt de samenleving diabetes op als een mogelijke oorzaak van organische NES, maar nogmaals, we zien de NES-diagnose meestal niet in diabeteszorg. Ondertussen worden psychogene NES veroorzaakt door mentale of emotionele processen, waaronder dissociatieve aanvallen, paniekaanvallen en kunstmatige aanvallen. De Epilepsy Society zegt dat het organische type gemakkelijker is om mee om te gaan, en optimistisch zegt verder dat zodra de onderliggende oorzaak is ontdekt en behandeld, de aanvallen zullen stoppen.
Was het maar zo gemakkelijk.
Toch is één ding waar u met uw medische team duidelijk over moet zijn: geloven zij dat de NES wordt veroorzaakt door diabetes? Zoals ik al zei, het is een ongebruikelijke classificatie, maar niet per se onnauwkeurig. Ik denk, net als uw diabetes: uw arts kan variëren. Toch moet u duidelijk zijn waarom uw medisch team u die diagnose heeft gesteld.
Maar een back-up maken, wat is in hemelsnaam eigenlijk een aanval? Alle aanvallen zijn elektrisch van aard. Het zijn elektrische stormen in de hersenen die het zenuwstelsel tijdelijk kortsluiten, waardoor de kenmerkende schokkerige bewegingen van het hoofd, lichaam, armen, benen of ogen ontstaan. En hoewel er een hoop informatie is over hersenschade die epileptische aanvallen veroorzaakt, werd decennia lang algemeen aangenomen dat de aanvallen zelf onschadelijk waren voor de hersenen. Maar dat is aan het veranderen, en nieuw onderzoek begint de oude aanname in twijfel te trekken. Helaas suggereert een groeiend aantal bewijzen dat aanvallen slecht nieuws zijn voor de hersenen.
En voor degenen onder ons met diabetes wordt het nieuws erger. Hoewel elke aanval wordt veroorzaakt door ongecontroleerde elektrische activiteit in de hersenen, is er bij aanvallen met een lage bloedsuikerspiegel meer aan de hand dan alleen de trillende ogen. Hier is de deal: je brein is een absoluut suikervarken. Het verbruikt volledig 20% van de brandstof van het lichaam. Dus als uw bloedsuikerspiegel laag wordt, hebben de hersenen geen brandstof meer. Snel. Je hersenen van suiker beroven is eigenlijk niet anders dan zuurstof onthouden. En net als wanneer de zuurstof opraakt, gaan ze dood als hersencellen lang genoeg onvoldoende suiker krijgen. Als een FYI is het dit gebrek aan suiker dat een hypoglycemie fataal kan maken, niet de aanval zelf.
Toch lijkt het erop dat, ongeacht de oorzaak, elektrische stormen in de hersenen hersenschade kunnen veroorzaken of verergeren. En hoewel er enige tegenstrijdige wetenschap is, suggereert het grootste deel van het onderzoek dat het gebrek aan suiker bij hypoglykemie ook hersenschade veroorzaakt. Zoals ik al zei, het ziet eruit als een dubbelloops jachtgeweer dat hersenschade op je hoofd richt.
Dus hoe zou deze hersenschade eruit zien? Het wordt meestal omschreven als een vermindering van de cognitie. Geheugenproblemen. Verward denken. Verlaging van het IQ op lange termijn. Dat soort dingen. Het klinkt erger dan deprimerend, maar niet alles is verloren. Hier is de deal: we hebben het over oh-zo-subtiele veranderingen, niet van de ene op de andere dag de ziekte van Alzheimer. Hoewel het kwantificeerbaar is, kan het zo gering zijn dat het geen verschil maakt. Misschien is dat geweer een BB-pistool.
Ondertussen, afgezien van de mate van hersenbeschadiging, zal het hebben van hersenbeschadiging je niet geestelijk ziek maken, zoals je je zorgen maakt. Tenminste, niet per se. Hersenschade en psychische aandoeningen zijn ongeveer hetzelfde als speervissen en jagen op grizzlyberen met een pijl en boog. Natuurlijk gebruiken ze allebei een puntige stok, maar daar houden de overeenkomsten op.
Geestesziekte wordt door de American Psychiatric Association gedefinieerd als 'gezondheidsproblemen die veranderingen in emotie, denken of gedrag met zich meebrengen'. Ze stellen verder dat deze veranderingen zo hoog zijn dat ze sociale, werk- of gezinsactiviteiten in de weg staan. En hier is de kicker: psychische aandoeningen zijn te behandelen.
Hersenschade daarentegen wordt door de Brain Injury Association of America in twee soorten verdeeld: traumatisch en verworven. Traumatisch hersenletsel is ofwel een "penetrerend hoofdletsel" of een zware klap op het hoofd die "de functie van de hersenen verstoort". Verworven hersenletsel (hoewel niet "erfelijk, aangeboren of degeneratief") wordt veroorzaakt door medische aandoeningen of stofwisselingsstoornissen. Hyposchade valt in deze categorie. Is hersenschade te behandelen? Dat hangt af van het type, maar schade is nou ja, schade. Gegeven een onbeperkt budget, als u uw auto totaalt, kunt u hem weer zo goed als nieuw maken. Totaal je hersenen? Nou ... alle paarden van de koning en alle mannen van de koning ...
Dat alles zei echter in enkele zeldzame gevallen blijkbaar hersenletsel kan leiden tot een psychische aandoening. Maar we moeten voorzichtig zijn in onze woordkeuzes als we praten over dingen die in ons hoofd fout gaan. En we moeten voorzichtig zijn met de aanname dat het ene automatisch naar het andere leidt. En we moeten niet vergeten dat de hoeveelheid hersenschade waar we het over hebben met een lage bloedsuikerspiegel en epileptische aanvallen in de eerste plaats zeer minimaal is. Misschien is het ergste dat zal gebeuren, dat uw lage aanvallen u een haar vergeetachtiger zullen maken. Je zult vaker je huis verlaten zonder je sleutels, en niet veranderen in een psycho-moordenaar of een kwijlende groente. (Geen belediging bedoeld voor psycho-moordenaars en kwijlende groenten.)
Maar waarom wel ieder hersenschade überhaupt, als het kan worden voorkomen, toch?
Laten we dus aannemen dat uw NES in feite wordt veroorzaakt door hypoglykemische aanvallen. De "genezing" is om geen hypo's te hebben. Ik vermoed dat je dat al weet. Wat ik niet zeker weet of u weet, is de beste manier om dat aan te pakken. U zei dat u probeert uw bloedsuikerspiegel binnen het bereik van 90-110 te houden. Waarom? Dat is het 'normale' bereik voor niet-diabetici. Met de huidige medicijnen en hulpmiddelen is het vrijwel onmogelijk voor een PWD om zijn of haar bloedsuikerspiegel strak onder controle te houden zonder frequente periodes van hypoglykemie.
En, erger nog, het is niet nodig.
Al onze beste bewijzen tonen aan dat bloedsuikerspiegel pas echt gevaarlijk wordt als A1C's boven de 9% komen, wat neerkomt op een gemiddelde van 212 mg / dL. Ik denk dat je overgecontroleerd bent, en dat leidt tot dieptepunten. Omdat je aanvallen krijgt als je laag bent, loop je meer gevaar als je aan de lage kant bent dan aan de hoge kant. Dus verlicht die controle een beetje. Praat met uw doc over hogere, maar nog steeds veilige doelen voor het nieuwe jaar. Dat vermindert zowel de hypo's als de aanvallen.
En het brein dat u redt, zal van u zijn.
PS: een laatste ding. Aanvallen, zelfs bij epilepsie, duren meestal minder dan 4 minuten, dus die van jou duren na 10 minuten angstaanjagend lang. In feite hebben aanvallen van meer dan 5 minuten hun eigen naam: Status epilepticus, en ze worden beschouwd als levensbedreigendErnstige aanvallen zoals deze worden meestal veroorzaakt door over- of onderdosering van anticonvulsieve medicijnen, maar ze worden ook veroorzaakt door beroertes, sommige lever- en nierproblemen en zelfs ontwenning van alcohol. Dus als het zwaaien rond een deel van uw aanvallen echt 10 minuten duurt, raad ik u aan om een specialist te zoeken. Als je er gewoon 10 minuten 'uit' bent, met een kortere periode van lichamelijke schokken, dan is dat oké.
Nou, niet oké, maar je weet wat ik bedoel ...
Disclaimer: Dit is geen kolom met medisch advies. Wij zijn PWD's die vrijelijk en openlijk de wijsheid delen van onze verzamelde ervaringen - onze daar-gedaan-die kennis uit de loopgraven. Maar we zijn geen MD's, RN's, NP's, PA's, CDE's of patrijzen in perenbomen. Kort gezegd: we zijn slechts een klein deel van uw totale recept. U hebt nog steeds professioneel advies, behandeling en zorg nodig van een bevoegde medische professional.
