Kunnen tieners de wereld veranderen? Alexander Mancevski denkt van wel.
Geïnspireerd door een middelbare scholier met diabetes type 2 in zijn gemeenschap, zat Mancevski pas in de 10e klas toen hij een non-profitorganisatie oprichtte genaamd Health Through Science die werkt aan het uitroeien van te voorkomen ziekten.
Mancevski geeft toe dat het doorzettingsvermogen nodig had om zijn werk op zo'n jonge leeftijd serieus te nemen door gemeenschapsleiders, maar hij bewees zichzelf snel.
In slechts 1 jaar tijd groeide de organisatie van 30 studentvrijwilligers tot 150 individuen, en bood mentorschap aan 1.500 basisschoolstudenten in en rond Austin, Texas.
De 19-jarige is nog niet klaar. Dit najaar begint Mancevski aan zijn eerste jaar aan de Harvard University, waar hij biochemie studeert. Hij is van plan een carrière in de geneeskunde na te streven.
"Health Through Science heeft me geïnspireerd om een arts te worden die niet alleen patiënten behandelt, maar ook gemeenschappen inspireert om programma's op te zetten om ziekten en aandoeningen te voorkomen", zegt hij.
We vroegen Mancevski naar zijn studies, doelen en obstakels. Hier is wat hij te zeggen had.
Dit interview is aangepast voor beknoptheid, lengte en duidelijkheid.
Wat heeft je ertoe aangezet om in je vakgebied te komen?
Gezond leven werd mijn passie in de vijfde klas, toen ik een middelbare scholier ontmoette met diabetes type 2 (T2D). Ik wilde hem helpen, dus deed ik onderzoek naar T2D bij kinderen en ontdekte dat het een te voorkomen ziekte is.
Bovendien leerde ik dat vrijwel elke basisschool in Austin een of meer leerlingen heeft met T2D. Ik moest er iets aan doen.
Ik werd een exposant over gezondheid op school- en gemeenschapsevenementen. In 5 jaar tijd heb ik meer dan 2.000 studenten en gezinnen bereikt.
Ik stelde me later het Health Through Science (HTS) Initiative voor, een organisatie die gezondheidsbewustzijn zou onderwijzen door middel van een wetenschappelijk curriculum tijdens schooluren.
Zestien basisscholen met risicoleerlingen nodigden HTS uiteindelijk uit voor presentaties over gezondheidsbewustzijn.
Vertel ons alstublieft over het werk dat u al heeft gedaan en over uw doelen voor de toekomst.
Ik heb HTS opgericht, wat me uitdaagde om mijn leiderschapskwaliteiten aan te scherpen. HTS promootte wetenschappelijke beursprojecten gericht op gezond leven, en onze vrijwilligers begeleidden kinderen om hun onderzoek met succes af te ronden.
Toen ik 17 was, raadde mijn schooladviseur me aan voor de Gloria Barron-prijs voor jonge helden. Ik heb die prijs gebruikt om gedeeltelijk een geldprijs te financieren voor een nieuwe HTS-prijs op de regionale wetenschapsbeurs.
Mijn volgende doel is om gezondheidsprijzen te krijgen in andere regio's, zoals de Alamo-regio, waaronder San Antonio.
Deze zomer zet ik mijn onderzoek voort dat ik in september 2018 ben begonnen aan het Harvard Radcliffe Institute for Advanced Study. Ik doe ook onderzoek via het David Rockefeller Center for Latin American Studies.
Ik was van plan om te reizen en onderzoek te doen in Chili, maar in plaats daarvan werk ik op afstand met de medische faculteit van de Universidad Católica de Chile, om een raamwerk te ontwikkelen voor de evaluatie van collaboratieve geestelijke gezondheidszorg dat zich richt op de integratie van geestelijke gezondheidszorg in de eerstelijnszorg. .
Welk obstakel ben je tegengekomen toen je je doelen naderde?
Het belangrijkste obstakel zijn organisaties geweest die niet geloven in de kracht en vastberadenheid van tweens en tieners.
Ik was een 10-jarige exposant van gezond leven. Ik geloof dat de vijfde klas een goed moment is om gezond, levend leiderschap te promoten, omdat [jonge mensen] hun communicatieve en organisatorische vaardigheden kunnen aanscherpen en leren omgaan met autoriteiten waarmee ze moeten samenwerken.
Al vroeg zei ik tegen mezelf dat als dat zo was en ik me maar 5 minuten zou geven, die persoon zou zien dat ik serieus en capabel was.
Ik moest heel vasthoudend zijn en de autoriteiten smeken om elke week wat tijd vrij te maken om een tiener met sterrenogen te ontmoeten met grote ideeën over hoe de wereld te veranderen.
Wij bij HTS weten dat er veel potentiële tienerleiders zijn. HTS stelt hen in staat door obstakels uit de weg te ruimen, mentoren aan te bieden en hen in staat te stellen de beste versie van zichzelf te zijn.
Welke boodschap zou u willen meegeven aan kinderen met diabetes type 2?
De belangrijkste boodschap aan het publiek zou moeten zijn dat T2D of hun gewicht of hun omstandigheden hen niet definiëren.
T2D is niet iemands probleem - het is een gemeenschaps- en maatschappelijk probleem. Alleen uitgebreide strategieën zullen T2D echt oplossen.
Hoe kunnen we van kinderen verwachten dat ze groenten eten als ze in een voedselwoestijn leven? Hoe kunnen we verwachten dat kinderen uit minderheidsgroepen actief zijn, lopen of rennen als de politie wordt gebeld als iemand kinderen ziet rennen in een buurt met een laag inkomen?
Ik zou ze willen vertellen dat T2D een ziekte is die veel Spaanse families treft, waaronder de mijne. Mijn grootvader van vaderskant en mijn grootmoeder van moederskant hadden allebei T2D, wat ik niet wist voordat ik het vroeg.
Toen ik meer leerde, realiseerde ik me dat T2D niet mijn lot hoefde te zijn. Ik las dat het kan worden verbeterd en beheerd met eenvoudige voedingsveranderingen, een voor een.
Ik zou ook graag informatie willen geven dat actief zijn een vreugdevolle bezigheid is, geen saaie, saaie klus.
Waarom zijn kwesties met betrekking tot voeding en voeding belangrijk voor u?
Voedselwoestijnen en de onbeschikbaarheid van gezond voedsel in gebieden met lage inkomens zijn belangrijke kwesties. Hoe kunnen we mensen vragen om gezond voedsel te kiezen als dat niet in hun buurt is?
Mensen kunnen ofwel [de waarde van één maaltijd] aan verse producten kopen voor $ 4 of [1 week aan] ongezond ingeblikt of verpakt voedsel voor dezelfde prijs. Het kan ons niet verbazen dat ouders met een laag inkomen voor het laatste kiezen.
Ongelijkheden weerhouden ouders ervan om een gezonde levensstijl te kiezen en voedzaam voedsel te kopen. Ik weet dat ouders het beste voor hun kinderen willen. Ze willen dat hun kinderen slagen en gelukkig zijn.
Ik denk echter niet dat de huidige strategieën zich richten op alle ouders om T2D te voorkomen voordat het gebeurt. Niemand leeft in een vacuüm, dus ouders kunnen alleen gezonde keuzes maken voor hun kinderen als de samenleving de informatie en de middelen ter beschikking stelt.
Aangezien voedsel een groot deel uitmaakt van uw werk om een gezond leven te promoten, kunt u dan alstublieft uw favoriete voedselherinnering delen?
Mijn favoriete voedselherinnering was hoe mijn moeder mijn favoriete Peruaanse gerecht klaarmaakte, arroz con pollo (rijst met kip) toen ik een peuter was. Peruaanse gerechten duren even, maar leren ook vertraagde bevrediging.
In de eerste klas leerde ik dat bruine rijst een gezonder alternatief is voor witte rijst en dat elke maaltijd groenten moet bevatten. Ons huiswerk was om dit thuis te delen, en dat deed ik.
Ik was opgetogen toen mijn moeder mijn suggestie opvolgde en bruine rijst met kip en groenten creëerde.
Ik leerde dat een gezonder gerecht even lekker is, en ik voelde me gesterkt dat ik een aanjager van verandering binnen mijn gezin kon zijn.
Joni Sweet is een freelanceschrijver die gespecialiseerd is in reizen, gezondheid en welzijn. Haar werk is gepubliceerd door National Geographic, Forbes, de Christian Science Monitor, Lonely Planet, Prevention, HealthyWay, Thrillist en meer. Blijf op de hoogte op Instagram en bekijk haar portfolio.
