Wat is de Lachman-test en waarvoor wordt deze gebruikt?

De Lachman-test wordt gedaan om te controleren op een voorste kruisband (ACL) -letsel of -scheur. De ACL verbindt twee van de drie botten die uw kniegewricht vormen:

• patella of knieschijf
• dijbeen of dijbeen
• scheenbeen of scheenbeen

Wanneer de ACL scheurt of gewond raakt, kunt u uw kniegewricht mogelijk niet volledig gebruiken of verplaatsen. ACL-tranen en -blessures komen vaak voor bij atleten, met name voetbal-, basketbal- en honkbalspelers, die hun benen gebruiken om te rennen, trappen of andere spelers aan te pakken.

De test is vernoemd naar John Lachman, een orthopedisch chirurg aan de Temple University in Philadelphia die de techniek heeft uitgevonden.

De Lachman-test heeft een paar eenvoudige stappen. Het wordt beschouwd als een betrouwbare manier om een ​​ACL-blessure te diagnosticeren en te beslissen welke behandeling het beste is voor uw blessure.

Laten we eens nader bekijken hoe de test werkt, hoe deze wordt gebruikt om aandoeningen te diagnosticeren die verband houden met uw ACL en wat er vervolgens gebeurt op basis van uw resultaten.

Hoe wordt de Lachman-test uitgevoerd?

Hier is een stapsgewijze handleiding over hoe een arts de Lachman-test uitvoert:

1. Je gaat plat op je rug liggen, met je benen gestrekt en je spieren allemaal ontspannen, vooral de hamstrings in je bovenbeen.
2. Uw arts buigt uw knie langzaam en voorzichtig tot een hoek van ongeveer 20 graden. Ze kunnen ook uw been draaien zodat uw knie naar buiten wijst.
3. Uw arts plaatst een hand op uw onderbeen en een hand op uw onderbeen net onder waar uw been buigt.
4. Uw arts trekt uw onderbeen voorzichtig maar stevig naar voren en houdt uw dijbeen stabiel met de andere hand.

Hoe wordt de Lachman-test beoordeeld?

Er zijn twee belangrijke benchmarks die de Lachman-test gebruikt om een ​​cijfer toe te kennen aan uw ACL-blessure:

• Eindpunt. Hoeveel bewegen het scheenbeen en de knie tijdens de test? De ACL reageert op bewegingen van het scheenbeen en de knie door ze binnen een bepaald beperkt bewegingsbereik te houden. Als ze meer bewegen dan normaal, kunt u een ACL-blessure hebben. Dit kan uw arts ook helpen beslissen of andere weefsels gewond zijn geraakt en het gewricht niet goed stabiliseren.
• Laksheid. Hoe stevig voelt de ACL aan als deze tijdens de test binnen zijn normale bewegingsbereik beweegt? Als de ACL niet reageert met een vast eindpunt wanneer deze de limiet van zijn normale bewegingsbereik bereikt, kan hij gewond of gescheurd raken.

Uw arts zal de Lachman-test waarschijnlijk ook op uw andere been uitvoeren om de beweging ervan te vergelijken met die van uw mogelijk geblesseerde been.

Met behulp van observaties van uw beide benen met de twee bovenstaande criteria, beoordeelt uw arts uw letsel op deze schaal:

• Normaal. Er is geen noemenswaardige blessure aan uw been, vooral niet in vergelijking met uw andere been.
• Mild (graad 1). Het geblesseerde been beweegt 2 tot 5 millimeter (mm) meer dan normaal is voor zijn bewegingsbereik, vergeleken met het andere been.
• Matig (graad 2). Het geblesseerde been beweegt 5 tot 10 mm meer dan normaal voor zijn bewegingsbereik, vergeleken met het andere been.
• Ernstig (graad 3). Het geblesseerde been beweegt 10 tot 15 mm meer dan normaal voor zijn bewegingsbereik, vergeleken met het andere been.

Sommige artsen geven er de voorkeur aan om een ​​instrument te gebruiken dat bekend staat als de KT-1000-artrometer om een ​​nauwkeurigere meting van het bewegingsbereik van het been te krijgen.

De KT-1000 heeft misschien de voorkeur als uw arts denkt dat u een bijzonder ernstig ACL-letsel heeft of als u een langdurig letsel heeft gehad dat misschien niet meteen merkbaar is. Dit kan het geval zijn omdat de ACL littekenweefsel kan ontwikkelen dat vervolgens het bewegingsbereik van uw been beperkt.

Welke voorwaarden helpt de Lachman-test om een ​​diagnose te stellen?

De Lachman-test wordt meestal gebruikt om ACL-verwondingen te diagnosticeren.

ACL-verwondingen omvatten meestal tranen die optreden als gevolg van repetitieve of gewelddadige bewegingen die na verloop van tijd aan het ligament wegslijten.Met voldoende herhaalde belasting of een plotselinge beweging kan de ACL in twee stukken breken en het pijnlijk of onmogelijk maken om de knie te bewegen.

Hoe verhoudt de Lachman-test zich tot een voorste schuifladetest?

Een anterieure ladetest (ADT) wordt vaak tegelijkertijd met de Lachman-test uitgevoerd om de diagnose van een ACL-letsel te bevestigen.

Deze test wordt gedaan door de heup 45 graden te buigen en de knie 90 graden, en vervolgens de knie met een plotselinge ruk naar voren te trekken om het bewegingsbereik van het been te testen. Als het 6 mm buiten zijn normale bewegingsbereik beweegt, kunt u een ACL-scheur of letsel hebben.

Sommige onderzoeken tonen aan dat de ADT iets nauwkeuriger is bij het diagnosticeren van een ACL-blessure dan de Lachman-test. Er wordt echter niet altijd gedacht dat de ADT zo nauwkeurig is als de Lachman-test, vooral op zichzelf.

Het uitvoeren van beide tests levert meestal veel nauwkeurigere resultaten op dan elke afzonderlijke test.

Hoe nauwkeurig is deze test?

Veel onderzoeken hebben aangetoond dat de Lachman-test zeer nauwkeurig is bij het diagnosticeren van ACL-verwondingen, vooral wanneer deze samen met een ADT of ander diagnostisch hulpmiddel wordt gebruikt.

Een onderzoek uit 1986 van 85 mensen die onder narcose werden getest met knieblessures, toonde aan dat deze test een succespercentage van bijna 77,7 procent had bij het diagnosticeren van ACL-letsels die minder dan twee weken voordat de test werd uitgevoerd, plaatsvond.

Er is echter enige subjectiviteit. Uit een onderzoek uit 2015 bleek dat twee artsen die dezelfde patiënt testten 91 procent van de tijd ermee instemden. Dit betekent dat er een zekere foutmarge is tussen artsen over de vraag of ze de resultaten correct interpreteren.

Een onderzoek uit 2013 waarin 653 mensen met ACL-breuken werden bekeken, toonde aan dat de Lachman-test een slagingspercentage van 93,5 procent had, slechts 1 procent minder nauwkeurig dan de ADT. De studie uit 2015 meldde een vergelijkbaar slagingspercentage van ongeveer 93 procent.

Littekenweefselvorming op de ACL kan resulteren in een vals positief resultaat. Hierdoor ziet het been eruit alsof het beperkt is tot het normale bewegingsbereik, terwijl het in feite alleen maar littekenweefsel is dat het tegenhoudt.

Ten slotte hebben onderzoeken uitgewezen dat onder algemene anesthesie het waarschijnlijker is dat uw arts een juiste diagnose stelt.

Wat zijn de volgende stappen?

Op basis van uw resultaten kan uw arts een of meer van de volgende behandelingen aanbevelen:

• Het gebruik van de RICE-methode (rust, ijs, compressie, hoogte) verlicht de zwelling direct nadat u geblesseerd bent geraakt.
• Het dragen van een kniebrace houdt uw knie stabiel en verlicht de druk op de ACL.
• Fysiotherapie of revalidatie voor een gespannen, met littekens bedekte of recentelijk gerepareerde ACL die eerder was gescheurd, kan u helpen kracht of beweging in uw knie te herstellen.
• Een ligamenthersteloperatie ondergaan om het weefsel dat is gescheurd of beschadigd met een transplantaat te vervangen of te herstellen, hetzij met weefsel dat is afgenomen van een nabijgelegen ligament of van een donor.

Afhalen

ACL-verwondingen kunnen pijnlijk zijn en uw vermogen om uw knieën of benen volledig te gebruiken beperken.

Als u denkt dat u een ACL-blessure heeft, kan de Lachman-test samen met verschillende andere tests worden gebruikt om het letsel te bevestigen en u te helpen uitzoeken wat u vervolgens moet doen.

Met de juiste behandeling voor uw verwonding of scheur, kunt u de meeste, zo niet alle, kracht en beweging terugkrijgen die uw ACL voor uw been biedt.