Na een jaar ouderschap realiseer ik me hoeveel er voor ons allebei is veranderd.
Toen mijn grootmoeder nog leefde, zorgde mijn vader ervoor dat hij haar elk jaar een gelukkige "geboortedag" toewenste zijn verjaardag. Ik dacht altijd dat hij gewoon grappig probeerde te zijn. Hij houdt van goed woordspel en zei het dan met een grote grijns op zijn gezicht. Mijn oma lachte en glimlachte elke keer, alsof ze de grap nog nooit eerder had gehoord.
Nu we twee weken verwijderd zijn van het jaartal van een jaar van mijn eigen eerstgeborene, begrijp ik eindelijk de impact van dit gebaar. Mijn oma glimlachte niet alleen omdat ze het grappig vond. Ze glimlachte omdat ze zich erkend voelde. Gevierd. Het was ook haar speciale dag.
Hoewel de verjaardagen van onze kinderen technisch gezien een dag zijn die aangeeft hoeveel jaar ze op deze planeet zijn geweest, geeft het, als ze onze oudste zijn, ook aan hoe lang we ouder zijn.
Zoals het bekende citaat van Osho begint: "Op het moment dat een kind wordt geboren, wordt ook de moeder geboren." Hoewel mijn zoon misschien degene is die er technisch gezien een wordt, heb ik als moeder het gevoel dat ik er ook een word.
We zijn het afgelopen jaar allebei op veel manieren gegroeid
Er is veel gebeurd sinds we die koude decemberochtend in het ziekenhuis waren ingecheckt en ons gezin van twee werd drie.
Ik bedoel, behalve een wereldwijde pandemie is er intern veel met mij gebeurd.
Ik ben ver verwijderd van dezelfde persoon die ik was voordat ik een baby kreeg. Zelfs van wie ik was toen ik zwanger was. En ik voel me niet alleen anders. Het is niet alsof ik mijn haarkleur heb veranderd of een hobby heb opgepikt. Ik voel me nieuw. Opkomend. Herboren.
Ik denk dat het verdient te vermelden dat ik vóór mijn eigen baby niet veel ervaring had met kinderen. Om eerlijk te zijn, dacht ik het grootste deel van mijn volwassen leven niet eens dat ik kinderen wilde hebben, en gaf veel de voorkeur aan de voorspelbaarheid en het (valse) gevoel van controle dat ik kreeg door me te concentreren op mijn carrière.
Mijn nichtjes woonden vrij ver weg, en hoewel mijn vrienden allemaal kinderen hadden, slaagde ik erin om op een armlengte afstand te blijven als ik op bezoek kwam, waarbij ik meestal het gezelschap van hun honden begunstigde.
Toen we eindelijk zwanger werden, raakte ik in paniek over hoe weinig ervaring ik had. Ik had het gevoel dat ik nog veel te leren had, dus verslond ik alle boeken die ik te pakken kon krijgen en bestookte ik elke doorgewinterde ouder die ik kende met vragen.
Ik woonde eindelijk in dezelfde stad als een nichtje en een kersverse neef en gebruikte ze als een spoedcursus in de kinderopvang, hoewel ik er nog steeds in slaagde om een luier te vermijden voordat die van mijn eigen baby.
Maar hoe goed ik ook studeerde, het was niet door middel van boeken of advies dat ik moeder zou worden. Ik werd er een op het moment dat mijn zoon in mijn leven kwam, en ik blijf elke dag moeder worden.
Kijk, dat is het mooie van ouderschap. Het is geen vast punt - het is een proces. Een evolutie. Iets waar we samen met onze kinderen in ontwikkelen. In veel opzichten groeien mijn zoon en ik samen op.
Het is opmerkelijk hoeveel onze relatie is gegroeid vanaf die allereerste dag tot de eerste week, tot de eerste maand, en vooral nu, tot dit eerste jaar.
Er is zoveel veranderd
Ik zag hem veranderen van een schattig maar hulpeloos klein mensje in een wandelende, pratende kleine persoon. Ondertussen zag ik mezelf van een uitgeputte, onwetende eerste moeder naar een veel zelfverzekerder, hoewel nog steeds vaak geen idee, voor het eerst moeder worden.
In het begin reinigde ik alles wat ons huis binnenkwam en raakte ik in paniek over elke snuif en blauwe plek.
Ik heb uren op Google doorgebracht met het opzoeken van nieuwe geluiden of bewegingen die hij aan het oefenen was en belde onze kinderarts over de kleinste gedragsveranderingen.
Ik zou geobsedeerd raken door zijn eten en zijn slaappatroon bestuderen als een wiskundeprofessor die de oplossing probeert te vinden voor een onmogelijke vergelijking of een overwerkte detective die probeert een cold case op te lossen.
Ik zou keer op keer aan mijn instincten twijfelen, naar de klok kijken in plaats van naar mijn baby of om advies van anderen vragen in plaats van stil te worden en mezelf af te vragen. Ik zou bevestiging zoeken van mijn man over mijn beslissingen over wat onze baby nodig had, in plaats van in mijn intuïtie te blijven staan.
Nu ik 1 jaar ben, krijg ik elke dag meer en meer zelfvertrouwen, net zoals mijn zoon bij elke stap meer zelfvertrouwen krijgt. En ik denk dat het gebied waarop ik het meest volwassen word (en ik zeg dit in de huidige termen, aangezien het nog steeds een werk in uitvoering is) mijn vermogen is om mezelf te vertrouwen.
Ik zal helemaal eerlijk zijn; Ik Google nog steeds grappige dingen die hij doet. En telkens als zijn slaap verandert, sta ik weer achter het bord en probeer ik de vergelijking te herwerken om erachter te komen.
Maar ik heb niet langer het gevoel dat alle antwoorden van externe bronnen komen. Advies is altijd nuttig en ik heb zoveel mogelijk begeleiding nodig. Maar terwijl ik die eerste weken en maanden aannam dat anderen de antwoorden zouden weten, kijk ik nu naar mijn zoon. En ik luister naar mijn hart.
Net zoals ik zijn leerproces en ontdekking eer, verwacht ik niet langer dat ik alles weet.
Net zoals ik hem nooit veroordeel als hij valt, beoordeel ik mezelf niet langer voor het maken van fouten. Nou ja, niet zo veel, tenminste.
Net zoals ik al zijn overwinningen vier, hoe klein ook, probeer ik ook de mijne te vieren.
Het was niet alleen zijn geboorte die dag, het was ook de mijne. En elk jaar dat ik gezegend ben om hem ouder te zien worden, zal ik niet alleen terugkijken op hoe ver hij is gekomen, maar ook hoe ver ik ben gekomen. Hoe ver wij zijn samengekomen.
En ik zal er altijd voor zorgen dat ik mezelf ook een "gelukkige geboortedag" wens.
Sarah Ezrin is een mama, schrijfster en yogaleraar. Sarah is gevestigd in San Francisco, waar ze samen met haar man, zoon en hun hond woont, en verandert de wereld door één persoon tegelijk zelfliefde bij te brengen. Bezoek haar website voor meer informatie over Sarah, www.sarahezrinyoga.com.
-should-you-floss.jpg)
