Overzicht
Slaapapneu bij kinderen is een slaapstoornis waarbij een kind tijdens het slapen korte adempauzes heeft.
Er wordt aangenomen dat 1 tot 4 procent van de kinderen in de Verenigde Staten slaapapneu heeft. De leeftijd van kinderen met deze aandoening varieert, maar veel van hen zijn tussen de 2 en 8 jaar oud, volgens de American Sleep Apnea Association.
Er zijn twee soorten slaapapneu die kinderen treffen. Obstructieve slaapapneu is te wijten aan een verstopping achter in de keel of neus. Het is het meest voorkomende type.
Het andere type, centrale slaapapneu, treedt op wanneer het deel van de hersenen dat verantwoordelijk is voor de ademhaling niet goed functioneert. Het stuurt de ademhalingsspieren niet de normale signalen om te ademen.
Een verschil tussen de twee soorten apneu is de hoeveelheid snurken. Snurken kan optreden bij centrale slaapapneu, maar het is veel prominenter bij obstructieve slaapapneu omdat het verband houdt met obstructie van de luchtwegen.
Symptomen van slaapapneu bij kinderen
Behalve bij snurken zijn de symptomen van obstructieve en centrale slaapapneu in principe hetzelfde.
Veel voorkomende symptomen van slaapapneu bij kinderen tijdens de nacht zijn:
- luid snurken
- hoesten of stikken tijdens de slaap
- ademen door de mond
- slaap verschrikkingen
- bedplassen
- pauzeert met ademen
- slapen in vreemde posities
Symptomen van slaapapneu komen echter niet alleen 's nachts voor. Als uw kind door deze aandoening een onrustige nachtrust heeft, kunnen de symptomen overdag zijn:
- vermoeidheid
- moeite om 's ochtends wakker te worden
- in slaap vallen gedurende de dag
Houd er rekening mee dat zuigelingen en jonge kinderen met slaapapneu mogelijk niet snurken, vooral niet degenen met centrale slaapapneu. Soms is het enige teken van slaapapneu in deze leeftijdsgroep een onrustige of verstoorde slaap.
Effecten van onbehandelde slaapapneu bij kinderen
Onbehandelde slaapapneu leidt tot langdurige slaapstoornissen met chronische vermoeidheid overdag tot gevolg. Een kind met onbehandelde slaapapneu kan op school moeite hebben om op te letten. Dit kan leerproblemen en slechte academische prestaties veroorzaken.
Sommige kinderen ontwikkelen ook hyperactiviteit, waardoor ze een verkeerde diagnose stellen met aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD). Het is geschat
dat symptomen van obstructieve slaapapneu aanwezig kunnen zijn bij maximaal 25 procent van de kinderen met de diagnose ADHD.
Deze kinderen kunnen ook moeite hebben om sociaal en academisch te gedijen. In ernstigere gevallen is slaapapneu verantwoordelijk voor groei en cognitieve vertragingen en hartproblemen.
Onbehandelde slaapapneu kan hoge bloeddruk veroorzaken, waardoor het risico op een beroerte en een hartaanval toeneemt. Het kan ook in verband worden gebracht met obesitas bij kinderen.
Oorzaken van slaapapneu bij kinderen
Bij obstructieve slaapapneu klappen de spieren in de achterkant van de keel in tijdens de slaap, waardoor het moeilijker wordt voor een kind om te ademen.
De oorzaak van obstructieve slaapapneu bij kinderen verschilt vaak van de oorzaak bij volwassenen. Obesitas is een belangrijke trigger bij volwassenen. Overgewicht kan ook bijdragen aan obstructieve slaapapneu bij kinderen. Maar bij sommige kinderen wordt het meestal veroorzaakt door vergrote amandelen of adenoïden. Het extra weefsel kan hun luchtweg geheel of gedeeltelijk blokkeren.
Sommige kinderen lopen risico op deze slaapstoornis. Risicofactoren voor slaapapneu bij kinderen zijn onder meer:
- een familiegeschiedenis van slaapapneu hebben
- overgewicht of obesitas hebben
- met bepaalde medische aandoeningen (hersenverlamming, syndroom van Down, sikkelcelziekte, afwijkingen in de schedel of het gezicht)
- geboren worden met een laag geboortegewicht
- met een grote tong
Sommige dingen die centrale slaapapneu kunnen veroorzaken, zijn:
- sommige medische aandoeningen, zoals hartfalen en beroertes
- te vroeg geboren worden
- enkele aangeboren afwijkingen
- sommige medicijnen, zoals opioïden
Diagnose van slaapapneu bij kinderen
Het is belangrijk om een arts te raadplegen als u vermoedt dat uw kind slaapapneu heeft. Uw kinderarts kan u doorverwijzen naar een slaapspecialist.
Om slaapapneu goed te diagnosticeren, zal de arts vragen stellen over de symptomen van uw kind, een lichamelijk onderzoek uitvoeren en een slaaponderzoek plannen.
Voor het slaaponderzoek brengt uw kind de nacht door in een ziekenhuis of slaapkliniek. Een slaaptechnicus plaatst testsensoren op zijn lichaam en controleert de hele nacht het volgende:
- hersengolven
- zuurstofniveau
- hartslag
- spieractiviteit
- ademhalingspatroon
Als uw arts niet zeker weet of uw kind een volledige slaapstudie nodig heeft, is een andere optie een oximetrietest. Deze test (thuis voltooid) meet de hartslag van uw kind en de hoeveelheid zuurstof in het bloed tijdens de slaap. Dit is een eerste screeningstool om te zoeken naar tekenen van slaapapneu.
Op basis van de resultaten van de oximetrietest kan uw arts een volledig slaaponderzoek aanbevelen om de diagnose slaapapneu te bevestigen.
Naast het slaaponderzoek kan uw arts een elektrocardiogram plannen om hartaandoeningen uit te sluiten. Deze test registreert de elektrische activiteit in het hart van uw kind.
Adequaat testen is belangrijk omdat slaapapneu bij kinderen soms over het hoofd wordt gezien. Dit kan gebeuren als een kind geen typische symptomen van de aandoening vertoont.
In plaats van te snurken en regelmatig een dutje te doen overdag, kan een kind met slaapapneu bijvoorbeeld hyperactief en prikkelbaar worden en stemmingswisselingen ontwikkelen, wat resulteert in de diagnose van een gedragsprobleem.
Zorg ervoor dat u als ouder de risicofactoren voor slaapapneu bij kinderen kent. Als uw kind voldoet aan de criteria voor slaapapneu en tekenen van hyperactiviteit of gedragsproblemen vertoont, overleg dan met uw arts over het krijgen van een slaaponderzoek.
Behandeling voor slaapapneu bij kinderen
Er zijn geen richtlijnen die bespreken wanneer slaapapneu bij kinderen moet worden behandeld en die door iedereen worden geaccepteerd. Voor milde slaapapneu zonder symptomen kan uw arts ervoor kiezen de aandoening niet te behandelen, althans niet meteen.
Sommige kinderen ontgroeien slaapapneu. Uw arts kan hun toestand dus een tijdje controleren om te zien of er enige verbetering is. De voordelen hiervan moeten worden afgewogen tegen het risico op complicaties op de lange termijn door onbehandelde slaapapneu.
Topische neussteroïden kunnen worden voorgeschreven om de verstopte neus bij sommige kinderen te verlichten. Deze medicijnen omvatten fluticason (Dymista, Flonase, Xhance) en budesonide (Rhinocort). Ze mogen alleen tijdelijk worden gebruikt totdat de congestie is verdwenen. Ze zijn niet bedoeld voor langdurige behandeling.
Wanneer vergrote amandelen of adenoïden obstructieve slaapapneu veroorzaken, wordt chirurgische verwijdering van de amandelen en adenoïden meestal uitgevoerd om de luchtweg van uw kind te openen.
In het geval van obesitas kan uw arts lichaamsbeweging en een dieet aanbevelen om slaapapneu te behandelen.
Wanneer slaapapneu ernstig is of niet verbetert met verbetering ten opzichte van de initiële behandeling (dieet en chirurgie voor obstructieve slaapapneu en dieet en behandeling van onderliggende aandoeningen voor centrale slaapapneu), heeft uw kind mogelijk continue positieve luchtwegdruktherapie (of CPAP-therapie) nodig. .
Tijdens CPAP-therapie draagt uw kind tijdens de slaap een masker dat zijn neus en mond bedekt. De machine zorgt voor een continue luchtstroom om hun luchtweg open te houden.
CPAP kan de symptomen van obstructieve slaapapneu helpen, maar het kan het niet genezen. Het grootste probleem met CPAP is dat kinderen (en volwassenen) vaak niet elke avond een volumineus gezichtsmasker dragen, dus stoppen ze ermee.
Er zijn ook mondstukken die kinderen met obstructieve slaapapneu tijdens hun slaap kunnen dragen. Deze apparaten zijn ontworpen om de kaak naar voren te houden en hun luchtweg open te houden. CPAP is over het algemeen effectiever, maar kinderen hebben de neiging om de mondstukken beter te verdragen, dus zullen ze het waarschijnlijk elke nacht gebruiken.
Mondstukken helpen niet elk kind, maar ze kunnen een optie zijn voor oudere kinderen die geen botgroei meer in het gezicht ervaren.
Een apparaat dat een niet-invasief beademingsapparaat met positieve druk (NIPPV) wordt genoemd, werkt mogelijk beter voor kinderen met centrale slaapapneu. Met deze machines kan een back-up ademhalingsfrequentie worden ingesteld. Dit zorgt ervoor dat elke minuut een vast aantal ademhalingen wordt genomen, zelfs zonder een signaal van de hersenen om te ademen.
Apneu-alarmen kunnen worden gebruikt voor baby's met centrale slaapapneu. Het laat een alarm horen als er zich een apneu-aanval voordoet. Dit maakt het kind wakker en stopt de apneu-episode. Als de baby het probleem ontgroeit, is de wekker niet meer nodig.
Wat zijn de vooruitzichten?
Slaapapneu-behandeling werkt voor veel kinderen. Chirurgie elimineert symptomen van obstructieve slaapapneu bij ongeveer 70 tot 90 procent van de kinderen met vergrote amandelen en adenoïden. Evenzo zien sommige kinderen met beide soorten slaapapneu een verbetering van hun symptomen met gewichtsbeheersing of het gebruik van een CPAP-machine of een oraal apparaat.
Indien onbehandeld, kan slaapapneu verergeren en de kwaliteit van leven van uw kind verstoren. Het kan voor hen moeilijk worden om zich op school te concentreren, en deze aandoening brengt hen in gevaar voor levensbedreigende complicaties zoals beroerte of hartaandoeningen.
Als u luid snurken, adempauzes tijdens de slaap, hyperactiviteit of ernstige vermoeidheid overdag bij uw kind waarneemt, overleg dan met uw arts en bespreek de mogelijkheid van slaapapneu.
.jpg)