Het leren reguleren van gedrag en emotie is een vaardigheid die we in de loop van de tijd ontwikkelen. Van jongs af aan worden we geconfronteerd met ervaringen die ons vermogen testen en verfijnen om een gevoel van controle te krijgen over moeilijke situaties.
Bij kinderen kan zelfregulatie eruit zien als leren om op de juiste manier te reageren op teleurstellingen in plaats van een driftbui te hebben, of om hulp te vragen wanneer ze zich gestrest voelen in plaats van een meltdown te hebben.
Beide voorbeelden illustreren de behoefte aan zelfregulerende vaardigheden. Zelfregulatie is het beheersen van gedachten en gevoelens om doelgerichte acties mogelijk te maken.
Wat is zelfregulatiepsychologie?
In de wereld van onderwijs en psychologie worden zelfbeheersing en zelfregulatie vaak samen gebruikt, maar ze zijn eigenlijk heel verschillend in termen van wat ze betekenen.
Zelfbeheersing is een actief gedrag. Het wordt in de eerste plaats beschouwd als een sociale vaardigheid. Als het om kinderen gaat, gaat zelfbeheersing over het afremmen van impulsen.
Zelfregulatie stelt kinderen echter in staat om hun gedrag, lichaamsbewegingen en emoties te beheersen terwijl ze zich toch concentreren op de taak die voor hen ligt.
Wanneer zelfreguleringsvaardigheden werken, kan een kind de oorzaak achterhalen, de intensiteit van de impuls verminderen en mogelijk weten hoe het kan weerstaan eraan te handelen.
In bredere zin is het hebben van zelfregulerende vaardigheden wat kinderen in staat stelt zelfbeheersing te hebben.
Dr. Roseann Capanna-Hodge, pediatrische geestelijke gezondheidsexpert en auteur, beschrijft zelfregulatie als ons vermogen om te remmen en op koers te blijven bij het nastreven van een doel of bij het voltooien van een taak.
Met andere woorden, als het gaat om het beheersen van ons gedrag, gaat zelfregulering over het oppompen van de remmen of het schakelen van versnellingen, wat de situatie ook is.
"Emotionele regulering heeft te maken met een evenwichtige emotionele toestand, zodat je niet zo sterk of niet genoeg reageert in meer uitdagende situaties", zegt Capanna-Hodge.
Dat betekent dat een kind rustiger is en minder sterk reageert op eisen en stressoren.
Hoe leren kinderen zelfregulatie?
Onderzoek wijst op bevindingen dat het merendeel van de kinderen lijkt te laten zien dat ze in de leeftijd van 3 tot 7 jaar snel vooruitgang boeken op het gebied van zelfregulatie op het gebied van gedrag, en nog meer tijdens de voorschoolse jaren.
Weten hoe kinderen deze vaardigheden verwerven, is wat ouders helpt hen thuis te onderwijzen en te versterken.
"Kinderen leren hun emoties en gedrag te reguleren door middel van een proces van vallen en opstaan", zegt Capanna-Hodge.
"Hoe ze het oplossen van problemen aanpakken en leren van hun fouten en de reacties die ze van anderen krijgen, heeft veel te maken met hoe ze leren zichzelf te reguleren", voegt ze eraan toe.
Peuters vertrouwen bijvoorbeeld op hun ouders om hen te helpen bij het navigeren door situaties die gedrags-, emotionele en sociale regulering vereisen. Ze leren deze vaardigheden in de loop van de tijd.
Een van de favoriete manieren van Capanna-Hodge om zelfreguleringsvaardigheden aan te leren, is door een hindernisbaan op te zetten die een mix van fysieke uitdagingen en plezier creëert. Met een hindernisbaan leren kinderen stress te verdragen, van tevoren na te denken en problemen op te lossen terwijl ze plezier hebben.
Christopher Kearney, een expert in klinische kinderpsychologie en hoogleraar psychologie aan de Universiteit van Nevada, Las Vegas, zegt dat kinderen ook van nature zelfregulatie leren.
Ze doen dit naarmate ze ouder worden en meer ervaring hebben met het omgaan met verschillende situaties, en ook als ze feedback krijgen van anderen over hoe ze zich in verschillende situaties op de juiste manier kunnen gedragen en zich kunnen uiten.
Om zelfregulatie te leren, zegt Kearney dat methoden zoals feedback, rollenspel, ontspanningstraining en uitgebreide oefening in onvoorspelbare en fluctuerende omstandigheden kinderen allemaal helpen de vaardigheden te leren die ze nodig hebben om emotie en gedrag te reguleren.
Ouders spelen een belangrijke rol bij het aanleren van zelfreguleringsvaardigheden. Daarom zegt Capanna-Hodge dat het ongelooflijk belangrijk is dat ouders kinderen hun omgeving laten verkennen en zelf proberen problemen op te lossen.
Tegelijkertijd moeten ouders begeleiden en positieve feedback geven bij de poging van een kind om zijn eigen gedrag en emoties te beheersen.
Capanna-Hodge gebruikt dit voorbeeld: "Ik zag dat dat erg frustrerend voor je was, maar je wachtte op je beurt en kijk wat een geweldige tijd je hebt gehad."
Wat veroorzaakt een verminderde of verminderde zelfregulatie bij kinderen en adolescenten?
Volgens Capanna-Hodge zijn het hebben van een klinisch of neurologisch probleem, evenals beperkte mogelijkheden om zelfstandig te oefenen, twee redenen waarom kinderen of adolescenten worstelen met zelfregulatie.
Ze legt uit dat aandoeningen zoals ADHD, angst, autisme, leerstoornissen, enz. Allemaal van invloed zijn op hoe de hersenen de hersengolven reguleren. Dat heeft op zijn beurt invloed op hoe iemand zelf gedrag en emoties reguleert.
"Deze omstandigheden kunnen het voor iemand moeilijker maken om niet alleen te remmen in situaties waarin hun interesse laag is, maar kunnen ook het vermogen van iemand om zelfs maar te herkennen, wanneer dat nodig is, verstoren", legt Capanna-Hodge uit.
Kearney wijst erop dat sommige kinderen worden geboren met een temperament dat zeer reactief is op nieuwe of nieuwe situaties. Deze kinderen raken vaak sneller van streek en blijven langer van streek dan de meeste kinderen van hun leeftijd.
Voordelen van het verbeteren van zelfreguleringsvaardigheden
Het verbeteren van de zelfreguleringsvaardigheden van een kind heeft zoveel voordelen. Het belangrijkste, zegt Capanna-Hodge, zou het verbeteren van de stresstolerantie kunnen zijn.
"In een wereld vol stress hebben steeds meer kinderen moeite met zelfregulatie, en zonder het vermogen om je gedrag en emoties te reguleren, zul je niet alleen meer stress ervaren, maar heb je ook meer kans om keer op keer op stress te reageren. , ”Legt Capanna-Hodge uit.
Dat gezegd hebbende, als je de hersenen leert om zichzelf te reguleren, kun je je beter concentreren en kalm zijn.
Wat dat voor uw kind betekent, legt ze uit, is dat het:
- meer verbonden
- een betere, onafhankelijke probleemoplosser
- gelukkiger, omdat hun hersenen en lichaam kunnen reguleren en niet zo veel reageren
Onderzoek toont aan dat de rol van zelfregulatie, inclusief uitvoerende functies en sociaal en emotioneel regulerend vermogen, een significant verschil kan maken in schoolbereidheid en vroege schoolprestaties.
Dit onderzoek sluit aan bij Kearneys deskundige mening dat betere zelfregulatie zorgt voor beter functioneren in sociale en academische omgevingen, zoals:
- het aangaan van gesprekken
- gericht op taken
- samenwerken en goed spelen met anderen
- vrienden maken
Tips voor ouders om de zelfreguleringsvaardigheden van kinderen te beheren en aan te leren
Ouders zijn een van de meest invloedrijke leerkrachten in het leven van hun kind, vooral als het gaat om zelfreguleringsvaardigheden.
Het Child Mind Institute zegt dat een manier waarop ouders zelfregulatie kunnen aanleren, is door de vaardigheid die je wilt leren te isoleren en vervolgens te oefenen.
Het Duke Center for Child and Family Policy for the Administration for Children and Families, dat werk en onderzoek deed rond het bevorderen van zelfregulering in de eerste 5 levensjaren, zegt dat er brede categorieën van ondersteuning of co-regulering zijn die de volwassene in staat stellen om het kind helpen bij het ontwikkelen van zelfreguleringsvaardigheden.
tips voor het aanleren van zelfreguleringsvaardigheden
- Zorg voor een warme, responsieve relatie. Wanneer dit gebeurt, voelen kinderen zich getroost in tijden van stress. Dit omvat het modelleren van zelfkalmerende strategieën en het bieden van fysiek en emotioneel comfort wanneer uw kind gestrest is.
- Structureer de omgeving zodat zelfregulering beheersbaar is. Dit omvat het bieden van consistente routines en structuur.
- Zelfreguleringsvaardigheden aanleren en coachen door oefenmogelijkheden te bieden en door modellering en instructie. Dit omvat het aanleren van aan de leeftijd aangepaste regels, heroriëntering en het gebruik van effectieve, positieve gedragsmanagementstrategieën.
- Opzettelijk gerichte zelfregulatievaardigheden modelleren, monitoren en coachen. Vooral voor kleuters is het vooral belangrijk om de nadruk te leggen op vaardigheden als wachten, problemen oplossen, kalmeren en emoties uiten.
Bovendien legt Kearney uit dat ouders soms een gebrek aan zelfregulatie bij hun kind bevorderen door toe te geven aan driftbuien of door een kind niet te coachen in moeilijke omstandigheden. Hierdoor kan een kind angstaanjagende situaties vermijden.
Het herkennen van uw acties en hoe deze het proces beïnvloeden, is de sleutel tot het vinden van nieuwe manieren om uw kind te onderwijzen.
Als je kinderen door een uitdagende situatie heen begeleidt door positieve ondersteuning en passende feedback te geven, leren ze hun gedrag aan te passen. Uiteindelijk verwerven ze de vaardigheden die nodig zijn om zonder jouw hulp uitdagingen aan te gaan.
De afhaalmaaltijd
Het bieden van een veilige en ondersteunende omgeving voor uw kind om zelfreguleringsvaardigheden te leren en te oefenen, is de sleutel om hen te helpen succes in het leven te ervaren. Dit is vooral het geval als ze sensorische overbelasting of problemen met de uitvoerende functie ervaren.
Als ouder is het een van uw rollen om uw kind te helpen aan zelfbewustzijn te werken en feedback te geven, zodat het nieuwe manieren kan vinden om met frustratie om te gaan.
