U vraagt zich misschien af wat echte expertise op het gebied van voeding definieert.
Misschien heb je de termen "voedingsdeskundige" en "diëtist" gehoord en weet je niet wat ze betekenen.
Dit artikel bespreekt de verschillen tussen diëtisten en voedingsdeskundigen, wat ze doen en de benodigde opleiding.
Het richt zich op definities en voorschriften in de Verenigde Staten en richt zich slechts in geringe mate op internationale.
Wat een diëtist doet
In de Verenigde Staten en veel andere landen is een diëtist een gecertificeerde voedings- en voedingsdeskundige. Ze zijn hoog opgeleid op het gebied van voeding en diëtetiek - de wetenschap van voeding, voeding en hun impact op de menselijke gezondheid.
Door middel van uitgebreide training verwerven diëtisten de expertise om evidence-based medische voedingstherapie en voedingsadvies te geven op maat van de individuele behoeften.
Ze zijn gekwalificeerd om in verschillende omgevingen te oefenen, waaronder ziekenhuizen, poliklinieken, onderzoeksinstellingen of lokale gemeenschappen, om er maar een paar te noemen.
Graden en referenties vereist
Om de kwalificaties van geregistreerde diëtist (RD) of geregistreerde diëtist-voedingsdeskundige (RDN) te behalen, moet een persoon voldoen aan de criteria die zijn uiteengezet door bestuursorganen zoals de Academie voor Voeding en Diëtetiek (AND) in de Verenigde Staten of de Diëtistenvereniging van Australië .
Bovendien kunnen mensen in sommige landen de titel "geregistreerde voedingsdeskundige" krijgen, wat synoniem is met "geregistreerde diëtist" en certificering van een bestuursorgaan vereist is.
Dit zijn professionele organisaties die toezicht houden op het gebied van diëtetiek in hun respectieve landen.
Ter verduidelijking: de inloggegevens van RD en RDN zijn uitwisselbaar. RDN is echter een recentere aanduiding. Diëtisten kunnen kiezen welk diploma ze liever gebruiken.
Om deze referenties te behalen, moeten toekomstige diëtisten eerst een bachelordiploma of gelijkwaardige studiepunten behalen bij een geaccrediteerd programma aan een universiteit of hogeschool.
Dit vereist meestal een bachelordiploma, inclusief cursussen in biologie, microbiologie, organische en anorganische chemie, biochemie, anatomie en fysiologie, evenals meer gespecialiseerde voedingscursussen.
Vanaf 1 januari 2024 moeten alle diëtetiekstudenten ook een masterdiploma hebben om in aanmerking te komen voor hun RD board-examen in de Verenigde Staten.
Naast formeel onderwijs moeten alle diëtetiekstudenten in de Verenigde Staten zich aanmelden voor en worden gekoppeld aan een competitief stageprogramma dat is geaccrediteerd door de Accreditation Council for Education in Nutrition and Dietetics (ACEND).
Vergelijkbare stages zijn mogelijk vereist in andere landen.
Stages stellen de student doorgaans bloot aan 900–1.200 onbetaalde begeleide oefenuren in de 4 praktijkdomeinen, met zorgvuldige naleving van competenties of specifieke studiegebieden, aangevuld met diepgaande projecten en casestudy's buiten die uren.
Verder moet de student meestal een eindexamen halen dat de inhoud van het bestuursexamen weerspiegelt alvorens de stage af te ronden. Het met goed gevolg afronden van deze vereisten kwalificeert hen voor het afleggen van een raadsexamen.
Ten slotte kan een diëtetiekstudent die in zijn land slaagt voor het bestuursexamen, een aanvraag indienen om geregistreerd diëtist te worden.
Licentieverlening
Om diëtistenreferenties te behalen, is certificering door het nationale bestuur vereist.
Bovendien vereisen 13 staten, waaronder Rhode Island, Alabama en Nebraska, dat diëtisten een vergunning hebben om te oefenen. De overige staten reguleren dit beroep niet of bieden geen staatscertificering of optionele licenties.
Aan het vergunningstraject zijn soms aanvullende eisen verbonden, zoals het behalen van een jurisprudentie-examen. Dit is bedoeld om ervoor te zorgen dat diëtisten oefenen volgens een gedragscode ter bescherming van de openbare veiligheid.
De diëtist moet ook zijn professionele ontwikkeling voortzetten door studiepunten voor permanente educatie te behalen, wat hem helpt bij te blijven met het steeds evoluerende veld.
Soorten diëtisten
Er zijn vier belangrijke praktijkdomeinen voor diëtisten: klinisch, foodservice-management, gemeenschap en onderzoek.
Klinische diëtisten zijn degenen die in een ziekenhuisomgeving werken. Poliklinische diëtisten kunnen ook in een ziekenhuis of kliniek werken, maar ze werken met mensen die niet worden opgenomen in de intramurale zorg en die meestal minder ziek zijn.
Zowel intramurale als ambulante diëtisten ondersteunen het medisch team bij de behandeling van veel acute en chronische ziekten. Diëtisten in instellingen voor langdurige zorg kunnen ook toezicht houden op de voeding van mensen met ernstige aandoeningen die voortdurende zorg vereisen.
Ze volgen de praktijknormen en beschrijven de medische geschiedenis en de huidige status van een persoon, inclusief laboratoriumwerk en gewichtsverleden. Dit stelt hen in staat om acute behoeften te beoordelen, waarbij levensbedreigende omstandigheden voorrang krijgen.
Intramurale en poliklinische diëtisten geven ook voedingsvoorlichting aan mensen met gespecialiseerde behoeften, zoals mensen die pas geopereerd zijn, kanker ondergaan of gediagnosticeerd zijn met chronische ziekten zoals diabetes of nierziekte.
In de poliklinische setting geven ze meer diepgaande voedingsadviezen en werken ze aan een voedingsgericht doel.
Diëtisten kunnen ook in andere omgevingen werken, zoals onderzoeksziekenhuizen, universiteiten of foodservicemanagement.
Ze kunnen pleiten voor openbaar beleid en expertise bieden in de gemeenschapsomgeving, zoals schooldistricten of volksgezondheidsorganisaties zoals vrouwen, baby's en kinderen (WIC).
De diëtisten van de foodservicemanagement houden toezicht op de productie van voedingsgeschikt voedsel dat voldoet aan de voedselveiligheidsrichtlijnen binnen een grote organisatie, zoals een schooldistrict of militaire basis.
Een diëtist in de gemeenschap kan helpen bij het ontwerpen en implementeren van programma's die op de bevolking zijn gericht in plaats van op individuen, zoals kookinitiatieven in de gemeenschap of interventies voor diabetespreventie. Ze kunnen ook pleiten voor openbaar beleid met de nadruk op voedings-, voedsel- en gezondheidskwesties.
Onderzoeksdiëtisten werken doorgaans in onderzoeksziekenhuizen, organisaties of universiteiten. Ze opereren binnen een onderzoeksteam onder leiding van een hoofdonderzoeker en voeren voedingsgerichte interventies uit.
Zodra diëtisten hun kwalificaties hebben verdiend en in het veld werken, kunnen ze zich specialiseren in een bepaalde subcategorie, zoals kindergeneeskunde of sportdiëtetiek.
Ten slotte kunnen diëtisten ook privépraktijken hebben om diensten te verlenen zoals voedingsadvies.
Ze kunnen daarnaast lesgeven in een academische of onderzoeksinstelling of schrijven over voedingsgerelateerde onderwerpen. Anderen kunnen werken als gezondheids- en voedingsdeskundigen in de media of als sprekers in het openbaar.
Voorwaarden die diëtisten behandelen
Diëtisten zijn gekwalificeerd om voedingstherapie te beheren voor een reeks acute en chronische aandoeningen. Het soort aandoeningen dat ze behandelen, hangt het meest af van de setting van hun praktijk.
Dit betekent dat ze voedingsproblemen kunnen behandelen die kunnen ontstaan door kanker of de behandeling ervan, en dat ze ook kunnen samenwerken met een cliënt om het ontstaan van diabetes te voorkomen.
In ziekenhuizen behandelen ze een hele reeks mensen, zoals degenen die klinisch ondervoed zijn, maar ook degenen die voedingsstoffen via voedingssondes nodig hebben.
Diëtisten behandelen ook mensen die bariatrische (gewichtsverlies) operaties ondergaan of mensen met nierproblemen, aangezien deze personen veel voedingsbeperkingen kunnen hebben en kunnen profiteren van geïndividualiseerde zorg om volledig aan de behoeften van hun lichaam te voldoen.
Diëtisten met een eetstoornis hebben doorgaans een aanvullende opleiding of opleiding gevolgd om deze populatie te behandelen. Ze werken samen met een team van psychotherapeuten en artsen om mensen te helpen herstellen van deze aandoeningen.
Eetstoornissen zijn onder meer chronische uithongering (anorexia nervosa) of eetbuien en zuivering (boulimia).
Sportdiëtisten zijn gespecialiseerd in het optimaliseren van voeding voor betere prestaties bij atleten. Deze diëtisten kunnen werken in sportscholen of fysiotherapieklinieken, maar ook bij een sportteam of dansgezelschap.
OverzichtDiëtisten kunnen hun expertise toepassen in een breed scala aan instellingen, zoals ziekenhuizen, onderzoeksinstellingen en sportteams. Ze kunnen voedingstherapie voorschrijven om acute en chronische ziekten te helpen behandelen of voorkomen.
Wat een voedingsdeskundige doet
In sommige landen vertalen mensen hun titel als "voedingsdeskundige" in plaats van "diëtist", hoewel hun opleiding sterk lijkt op die van een diëtist.
In de Verenigde Staten kan de titel "voedingsdeskundige" personen omvatten met een breed scala aan diploma's en een opleiding in voeding.
In meer dan een dozijn staten moet aan bepaalde kwalificaties worden voldaan voordat een persoon zichzelf een voedingsdeskundige kan noemen. Bovendien verlenen geaccrediteerde certificeringen titels als Certified Nutrition Specialist (CNS).
In de meeste staten hebben degenen die deze certificeringen ontvangen de bevoegdheid om medische voedingstherapie en andere aspecten van voedingszorg uit te oefenen.
In veel staten, zoals Alaska, Florida, Illinois, Maryland, Massachusetts en Pennsylvania, krijgen RD's en CNS'en dezelfde staatsvergunning, meestal een Licensed Dietitian Nutritionist (LDN) -licentie genoemd.
In staten die het gebruik van deze term niet reguleren, mag iedereen die geïnteresseerd is in voeding of voeding zichzelf een voedingsdeskundige noemen. Deze personen kunnen hun interesse in voeding toepassen op alles, van het runnen van een voedselblog tot het werken met klanten.
Omdat niet-erkende voedingsdeskundigen doorgaans echter de expertise en opleiding voor medische voedingstherapie en voedingsadvies missen, kan het opvolgen van hun advies als schadelijk worden beschouwd.
Voordat u een voedingsdeskundige raadpleegt, wilt u misschien controleren of uw staat regelt wie deze titel mag gebruiken.
Graden en referenties vereist
In de Amerikaanse staten die de term niet reguleren, zijn er geen diploma's of referenties vereist om voedingsdeskundige te worden. Je hebt gewoon interesse in het veld nodig.
In staten die licentieverlening verplicht stellen, kan de CNS- of RD-referentie vereist zijn.
Degenen met CNS-referenties zijn gezondheidswerkers zoals verpleegkundigen of artsen met een gevorderde gezondheidsdiploma die aanvullende cursussen hebben gezocht, oefenuren onder supervisie hebben gevolgd en geslaagd zijn voor een examen dat wordt gecontroleerd door de Board for Certification of Nutrition Specialists.
Voorwaarden die CNS'en en andere voedingsdeskundigen behandelen
In de Verenigde Staten hebben CNS'en een wettelijke status om gezondheidsproblemen in de meeste staten te behandelen.
Meer dan een dozijn staten reguleren ook de titel ‘Licensed Nutritionist’ of de meer algemene ‘voedingsdeskundige’.
CNS'en of voedingsdeskundigen met licentiestatus kunnen helpen bij het behandelen van elke aandoening die een RD zou doen.
Net als RD's schrijven CZS'en voedingstherapie voor, wat specifieke zorg is die bedoeld is om ziekten of andere aandoeningen te behandelen of te behandelen. CNS'en kunnen ook toezicht houden op de voedingsvoorlichtingsprogramma's van de gemeenschap.
Desalniettemin kunnen mensen zonder inloggegevens of licentieverlening benaderingen van voeding nastreven die buiten het bereik van de traditionele geneeskunde vallen. Hoewel sommige van deze benaderingen een robuuste wetenschappelijke onderbouwing hebben, kunnen andere dat niet doen.
Voedingsadvies geven zonder de juiste kennis en training kan schadelijk zijn, vooral bij het begeleiden van mensen met gezondheidsproblemen.
Als u dus overweegt een voedingsdeskundige te raadplegen, wilt u misschien vragen of deze een CNS is of een staatsvergunning of certificering heeft, of een andere referentie.
OverzichtIn de Verenigde Staten omvat de term 'voedingsdeskundige' een breed scala aan referenties en expertise. Verschillende staten reguleren deze term specifiek. Bovendien kunnen voedingsdeskundigen een geavanceerde CNS-certificering nastreven.
het komt neer op
Diëtisten en CNS'en zijn gediplomeerde, gecertificeerde voedings- en voedingsdeskundigen met uitgebreide training en formeel onderwijs.
Afhankelijk van waar ze wonen, moeten diëtisten en voedingsdeskundigen, zoals CNS'en, mogelijk ook voldoen aan aanvullende vereisten om een vergunning te krijgen om te oefenen.
Diëtisten en CNS'en kunnen hun expertise toepassen in verschillende omgevingen, waaronder ziekenhuizen, academische instellingen en foodservicebeheer. Sommige zijn gespecialiseerd in het werken met specifieke populaties, zoals kinderen, atleten of mensen met kanker of eetstoornissen.
Ondertussen wordt in de Verenigde Staten de term 'voedingsdeskundige' gereguleerd door bepaalde staten, maar niet door andere. Dus in veel staten kan iedereen zichzelf een voedingsdeskundige noemen.
Hoewel deze titels soms gemakkelijk te verwarren zijn, moet u er rekening mee houden dat professionals met de titels "RD" of "CNS" een gevorderde opleiding in voeding hebben gevolgd.
Erkenningen
De redactie van Healthline wil Victoria Behm, MS, CNS, LDN en Brittany McAllister, MPH, van de American Nutrition Association bedanken voor hun bijdrage aan dit artikel en het verstrekken van een laatste recensie.
