Wat is bijnierinsufficiëntie?
De term "bijniervermoeidheid" wordt gebruikt door sommige integratieve en natuurgeneeskundige zorgverleners - degenen die een breed scala aan niet-traditionele technieken toepassen om voor mensen te zorgen - om te beschrijven wat zij beschouwen als de effecten van chronische stress.
De bijnieren zijn kleine organen boven de nieren die een verscheidenheid aan hormonen produceren die uw lichaam nodig heeft om te gedijen, waaronder het hormoon cortisol, dat vrijkomt als u stress voelt.
Sommigen in de natuurgeneeskundige gemeenschap ondersteunen het idee dat lange periodes van stress de bijnieren overbelasten en ervoor zorgen dat ze niet meer goed functioneren, wat volgens hen op zijn beurt bijniervermoeidheid veroorzaakt.
Deze beoefenaars noemen de belangrijkste symptomen van deze aandoening als aanhoudende vermoeidheid en het onvermogen om met stress om te gaan. Andere symptomen die vaak worden genoemd, zijn onder meer:
- ongerustheid
- depressie
- pijn in het lichaam
- slaapstoornissen
- droge huid
- gewichtsschommelingen
- problemen met de bloedsomloop
- spijsverteringsproblemen
Er zijn aandoeningen van de bijnieren, maar bijniervermoeidheid wordt door de meeste traditionele artsen niet als een van deze aandoeningen erkend. Dit omvat degenen die gespecialiseerd zijn in de bijnier. Dit komt omdat er momenteel geen betrouwbaar onderzoek is om het idee van bijniervermoeidheid te ondersteunen.
Als gevolg hiervan twijfelen veel medische professionals aan de waarde van bijniervermoeidheidstests, en verzekeringsmaatschappijen betalen mogelijk niet voor dergelijke tests, tenzij het ook wordt gedaan in verband met een erkende aandoening.
Als uw arts een test voor bijniervermoeidheid heeft aanbevolen, overweeg dan om een second opinion te vragen. Onnodige tests kunnen leiden tot hogere kosten, een vertraagde diagnose voor een andere aandoening en aanvullende tests.
Als u ervoor kiest om door te gaan met de aanbeveling van uw arts, lees dan verder om erachter te komen wat die tests kunnen omvatten.
Hoe testen artsen op bijnierinsufficiëntie?
Beoefenaars die testen op bijnierinsufficiëntie zijn van mening dat lagere dan normale cortisolspiegels een kenmerk van de ziekte zijn.
Cortisol en andere hormoonspiegels fluctueren echter op basis van het tijdstip van de dag en de maand. Hormonen hebben ook een wisselwerking met elkaar, dus schildklierhormonen worden vaak ook getest. Uw schildklier is een vlindervormige klier in uw nek die de groei, het metabolisme en een reeks lichaamsfuncties reguleert.
De onderstaande tests worden meestal besteld wanneer de symptomen van een persoon duiden op een bijnier-, hypofyse- of schildklierprobleem of een andere medische aandoening die duidt op een hormonale onbalans. U wilt misschien een second opinion krijgen voor abnormale testresultaten als uw arts deze informatie gebruikt om een diagnose van bijniervermoeidheid te ondersteunen.
Cortisol
Cortisol is een steroïde hormoon dat wordt aangemaakt door uw bijnieren. Wanneer u met een stressvolle situatie wordt geconfronteerd, komt er adrenocorticotroop hormoon (ACTH) vrij in uw hersenen, dat uw bijnieren vertelt om cortisol en adrenaline af te geven, die uw lichaam voorbereiden om met stress om te gaan.
Cortisolspiegels kunnen worden getest via bloed, urine of speeksel.
Schildklierstimulerend hormoon (TSH)
TSH is een hormoon dat wordt aangemaakt door de hypofyse, die zich in uw hersenen bevindt. Deze klier instrueert uw schildklier om de schildklierhormonen trijoodthyronine (T3) en thyroxine (T4) te produceren en af te geven, die uw lichaam nodig heeft om goed te functioneren.
Het testen van TSH geeft een goede indicatie of uw schildklier mogelijk te veel hormonen produceert (hyperthyreoïdie) of niet genoeg (hypothyreoïdie).
Gratis T3 (FT3)
Het meeste schildklierhormoon T3 bindt zich aan eiwitten. De T3 die niet aan eiwitten bindt, wordt FT3 genoemd en circuleert vrij door uw bloed. Een FT3-test kan inzicht geven in schildklier- of hypofyse-aandoeningen wanneer uw TSH abnormaal is.
Gratis T4 (FT4)
Het schildklierhormoon T4 komt ook in gebonden en vrije vormen. FT4-tests geven aan hoeveel actief T4-hormoon er in uw bloed circuleert.
Net als bij T3-testen, kan het meten van T4 inzicht geven in de gezondheid van de schildklier en de hypofyse. Het is een gebruikelijke vervolgtest wanneer TSH-waarden abnormaal zijn.
ACTH-hormoontest
ACTH wordt gemaakt door de hypofyse en reguleert de cortisolspiegel. Een ACTH-test kan de bloedspiegels van dit hormoon meten. Abnormale resultaten kunnen aanwijzingen geven over hypofyse-, bijnier- of longaandoeningen.
DHEA-sulfaatserumtest
Dehydroepiandrosteron (DHEA) is een ander hormoon dat wordt vrijgegeven door uw bijnieren. Een DHEA-sulfaatserumtest kan DHEA-deficiëntie detecteren, wat meestal verband houdt met een slecht humeur en een lage geslachtsdrift. Een recente studie stelt echter de rol van DHEA-niveaus op de stemming in vraag.
Bijniervermoeidheidstest thuis
Omdat wetenschappelijk onderzoek niet heeft aangetoond dat bijniervermoeidheid een officiële diagnose is, wordt het niet aanbevolen om thuis bijniertesten uit te voeren.
Als u ervoor kiest om dit te doen, kunt u de tests mogelijk online bestellen, afhankelijk van de wetten van uw land.
Deze omvatten cortisol- en glucocorticoïdstimulatie- of suppressietests, die vaak door artsen worden besteld om ziekten van de bijnieren te diagnosticeren, evenals de schildklier-, ACTH- en DHEA-tests.
Neurotransmitter-tests, waarvoor een urinemonster nodig is, worden vaak ook voor dit doel op de markt gebracht, maar wetenschappers zeggen dat de urineresultaten niet betrouwbaar zijn.
Is het allemaal een mythe?
Endocrinologen zijn wetenschappers en artsen die ziekten van de klieren en hormonen behandelen en onderzoeken. Volgens de Endocrine Society, de grootste organisatie van endocrinologen ter wereld, is bijniervermoeidheid geen legitieme diagnose.
Leden van de vereniging zijn bezorgd dat een persoon bij wie de diagnose bijniervermoeidheid is gesteld, mogelijk niet langer op zoek gaat naar een nauwkeurigere diagnose. Ze zijn ook bang dat mensen die denken dat ze bijnierinsufficiëntie hebben, cortisol zullen gebruiken, wat een gevaar voor de gezondheid kan vormen.
Sommige beoefenaars zijn echter voorstander van behandelingen die toevallig goed zijn voor uw algemene gezondheid, zoals het dieet voor bijniervermoeidheid.
Wat is bijnierinsufficiëntie?
Endocrinologen benadrukken dat bijniervermoeidheid niet hetzelfde is als de wetenschappelijk bewezen ziekte van bijnierinsufficiëntie, ook wel bekend als de ziekte van Addison. Mensen bij wie bijniervermoeidheid is vastgesteld, hebben niet dezelfde symptomen en voldoen niet aan de diagnostische criteria voor Addison.
Er is een stadium van bijnierziekte voorafgaand aan volledige bijnierinsufficiëntie dat 'subklinisch' is, voordat de ziekte ernstig genoeg wordt om behandeling te vereisen.
Deze toestand vóór de ziekte kan zijn waar mensen naar kijken als ze bijniervermoeidheid vermoeden. Het noemen van deze fase bijniervermoeidheid is medisch niet correct.
Enkele tekenen en symptomen van bijnierinsufficiëntie zijn onder meer:
- vermoeidheid
- pijn in het lichaam
- lage bloeddruk
- duizeligheid
- abnormale bloedspiegels van natrium en kalium
- onverklaarbaar gewichtsverlies
- verkleuring van de huid
- verlies van lichaamshaar
- misselijkheid
- braken
- diarree
Als het geen bijnierinsufficiëntie is, wat dan wel?
Als u bang bent dat u bijnierinsufficiëntie heeft, is de kans groot dat u veel moe bent geweest, met pijn in het lichaam, depressie of angst, en misschien wat slaap- of spijsverteringsproblemen.
Andere aandoeningen kunnen deze symptomen veroorzaken en u dient deze met uw arts te bespreken. Waaronder:
- fibromyalgie
- chronisch vermoeidheidssyndroom
- vitamine D-tekort
- klinische depressie
- slaapapneu of andere slaapstoornissen
- hypothyreoïdie
- Bloedarmoede
- prikkelbare darmsyndroom (IBS)
Afhalen
Sommige natuurgeneeskundige en holistische beoefenaars geloven dat chronische stress bijniervermoeidheid kan veroorzaken. Vanwege het gebrek aan wetenschappelijk bewijs is het echter geen geaccepteerde diagnose in de reguliere medische gemeenschap.
Deskundigen moedigen in plaats daarvan testen aan die zich richten op medisch geaccepteerde bijnier-, hypofyse- en schildklieraandoeningen.
Als vroege tests geen duidelijke verklaring opleveren, blijf dan samenwerken met uw arts totdat deze een diagnose heeft gesteld. In de tussentijd kan het uw algehele gezondheid ten goede komen door het dieet van de bijniervermoeidheid te volgen, ongeacht de consensus over de aandoening zelf.
