Alles over autocannibalisme

De meeste mensen hebben grijs haar uitgetrokken, een korstje geplukt of zelfs een spijker gebeten, hetzij uit verveling, hetzij om een ​​negatieve emotie te verlichten.

In zeldzame gevallen kan deze activiteit gepaard gaan met autocannibalisme, waarbij iemand dat haar, korstje of nagel kan opeten.

Autocannibalisme is een psychische stoornis die voornamelijk wordt gekenmerkt door de dwang om zelf te eten.

Er moet echter worden opgemerkt dat de meest recente editie van de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5) deze aandoening niet erkent als een diagnosticeerbare psychische stoornis.

In dit artikel zullen we de onderliggende oorzaken van autocannibalisme onderzoeken, evenals de verschillende soorten autocannibalisme en hoe ze worden behandeld.

Wat is autocannibalisme?

Autocannibalisme, ook wel bekend als zelfkannibalisme of autosarcofagie, is een vorm van kannibalisme waarbij je jezelf eet.

De meeste vormen zijn niet extreem

De meeste mensen die autocannibalisme beoefenen, houden zich niet bezig met extreem zelfkannibalisme. In plaats daarvan zijn de meest voorkomende vormen het eten van dingen zoals:

• korsten
• nagels
• huid
• haar-
• Snot

Velen worden geclassificeerd als lichaamsgericht repetitief gedrag

Veel soorten autocannibalisme worden geclassificeerd als lichaamsgericht repetitief gedrag (BFRB's).

BFRB's zijn ernstiger dan de passieve gewoonte om op je nagels te bijten als je bijvoorbeeld zenuwachtig bent. BFRB's zijn repetitief gedrag voor zelfverzorging dat daadwerkelijke schade aan het lichaam kan toebrengen.

Sommige kunnen verband houden met angst of depressie

Autocannibalisme en BFRB's zijn complexe aandoeningen die vaak verband houden met onderliggende psychische aandoeningen zoals angst of depressie.

Ze kunnen ook gepaard gaan met andere aandoeningen waarbij impulsbeheersing betrokken is, zoals obsessief-compulsieve stoornis (OCS) of pica.

Zijn er verschillende soorten autocannibalisme?

De meest ernstige vorm van autocannibalisme is het eten van hele lichaamsdelen. Dit type autocannibalisme is echter zo zeldzaam dat er weinig onderzoek naar bestaat.

Andere psychische aandoeningen die als autocannibalisme kunnen worden geclassificeerd, zijn onder meer:

• Allotriophagia, ook bekend als pica, treedt op wanneer een persoon items eet die geen voedingswaarde hebben. Dit kunnen relatief onschadelijke non-foodproducten zijn, zoals ijs, of schadelijkere items zoals verfspaanders.
• Onychofagie wordt gekenmerkt door een oncontroleerbare drang om de nagels te eten. In tegenstelling tot de angstige gewoonte van nagelbijten, veroorzaakt deze aandoening aanzienlijke schade aan de vingernagels.
• Dermatofagie wordt gekenmerkt door het eten van de huid van de vingers of handen. Deze aandoening is ernstiger dan simpelweg aan een nijnagel plukken, en het leidt vaak tot een beschadigde huid en een bloeding.
• Trichophagia, of Rapunzel-syndroom, treedt op wanneer een persoon zich gedwongen voelt om zijn eigen haar te eten. Omdat haar niet verteerd kan worden, kan dit leiden tot blokkades of infecties in het spijsverteringskanaal.

Indien onbehandeld, kan autocannibalisme leiden tot littekens, infecties en in sommige gevallen tot ernstige complicaties die de dood tot gevolg kunnen hebben.

Wat zijn de tekenen en symptomen van autocannibalisme?

Autocannibalisme kan zich ontwikkelen als bijwerking van bepaalde psychische aandoeningen of als een secundaire gewoonte vanwege een onbeheerde BFRB.

Tekenen van autocannibalisme kunnen verschillen, afhankelijk van het type en de ernst van de aandoening. Waaronder:

Schade aan het lichaam

Alle soorten autocannibalisme kunnen schade aan het lichaam veroorzaken, zoals:

• blauwe plekken
• bloeden
• littekens
• verkleuring
• zenuwschade
• infectie

Gastro-intestinale problemen

Autocannibalisme kan ook begeleidende gastro-intestinale symptomen veroorzaken, waaronder:

• misselijkheid
• pijn
• maagzweren
• bloed in de ontlasting
• blokkades of schade aan het maagdarmkanaal

Angst of angst

Autocannibalisme kan gepaard gaan met gevoelens van angst of angst voor, tijdens en na de dwang.

Een persoon kan gevoelens van angst of spanning ervaren die alleen kunnen worden verlicht door de dwang. Ze kunnen ook plezier of opluchting voelen na de dwang, en ook schaamte of schaamte vanwege de aandoening.

Zijn er onderliggende oorzaken van autocannibalisme?

Hoewel er weinig onderzoek is gedaan naar de exacte oorzaken van autocannibalisme, kunnen de onderliggende oorzaken van BFRB's verband houden met die die autocannibalisme veroorzaken. Ze bevatten:

• Genetica. Onderzoek suggereert dat er een erfelijke component is aan de ontwikkeling van BFRB's. Er wordt gesuggereerd dat het hebben van een familielid met een BFRB uw risico op het ontwikkelen van een vergelijkbare aandoening kan vergroten.
• Leeftijd. Sommige aandoeningen die autocannibalisme veroorzaken, komen vaker voor in de kindertijd. Een casestudy beschrijft bijvoorbeeld een aandoening genaamd het Lesch-Nyhan-syndroom (LNS), die rond de leeftijd van 1 verschijnt met symptomen van autocannibalisme.
• Emoties. Aangenomen wordt dat een verscheidenheid aan emoties onderliggende triggers zijn voor BFRB's. In een kleine studie ontdekten onderzoekers dat verveling, frustratie en ongeduld een belangrijke rol speelden bij het triggeren van BFRB's in de studiegroep.
• Geestelijke ziekte. Er zijn slechts een handvol casestudy's over de aandoening. Een casestudy meldt bijvoorbeeld autocannibalisme bij een 29-jarige persoon met een voorgeschiedenis van psychose en drugsmisbruik.

Hoewel er een verband bestaat tussen bepaalde BFRB's en autocannibalisme, is er meer onderzoek nodig naar de onderliggende oorzaken van deze aandoening.

Hoe wordt autocannibalisme behandeld?

Met zo weinig onderzoek naar autocannibalisme, zijn de behandelingsopties voor deze aandoening voornamelijk afhankelijk van die waarvan is vastgesteld dat ze effectief zijn voor BFRB's.

Deze behandelingsopties omvatten therapie, medicatie en alternatieve therapieën.

Behandeling

Cognitieve gedragstherapie (CGT) is een soort psychotherapie die effectief is bij psychische aandoeningen zoals angst, depressie en BFRB's.

Dit type therapie richt zich op hoe uw gedachten uw gedrag en stemmingen beïnvloeden en hoe u die gedachten en overtuigingen op een positieve manier kunt aanpassen.

Habit Reversal Training (HRT), een onderdeel van CGT, kan gunstig zijn voor specifieke aandoeningen zoals autocannibalisme.

Bij HRT ligt de focus op het dieper graven in veranderende gewoonten die lastig of gevaarlijk kunnen zijn. In één case study vonden de onderzoekers HRT een effectieve behandelingsoptie voor trichotillomanie.

Medicatie

Wanneer autocannibalisme gepaard gaat met een onderliggende psychiatrische stoornis zoals angst of OCS, kan medicatie worden gebruikt in combinatie met therapie.

De meest voorkomende medicijnen voor dit soort psychische aandoeningen zijn selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI's) of tricyclische antidepressiva, zoals:

• fluoxetine (Prozac)
• citalopram (Celexa)
• escitalopram (Lexapro)
• amitriptyline

Het kan enige tijd duren om de juiste medicatie en dosering voor uw exacte toestand te vinden, dus een goede communicatie en follow-up met uw arts is belangrijk.

Alternatieve therapieën

Hoewel CGT en medicatie de meest effectieve behandeling zijn voor aandoeningen zoals autocannibalisme, kiezen sommige mensen ervoor om alternatieve therapieën op te nemen.

Onderzoek heeft gesuggereerd dat mindfulness gevoelens van stress en angst kan helpen verminderen door het denkproces terug te brengen naar het heden.

Voor mensen met autocannibalisme kan het beoefenen van bewuste technieken helpen om dwanghandelingen te verminderen.

Andere alternatieve benaderingen, zoals massagetherapie of acupunctuur, kunnen fysieke verlichting bieden voor enkele van de symptomen van autocannibalisme en BFRB's.

Van dit soort therapieën wordt ook gedacht dat ze meer therapeutische voordelen bieden, maar er is nog meer onderzoek nodig.

Afhalen

Autocannibalisme is een mentale gezondheidstoestand die wordt gekenmerkt door het eten van delen van zichzelf, zoals huid, nagels en haar.

De meeste mensen met autocannibalisme hebben andere onderliggende psychische aandoeningen, zoals OCS of angst.

Autocannibalisme kan een negatieve invloed hebben op iemands lichamelijke gezondheid als het niet wordt behandeld, vooral bij aandoeningen zoals allotriofagie en trichofagie.

De eerste behandelingslijn voor autocannibalisme en BFRB's is CGT en, indien nodig, medicatie.

Met de juiste hulp en een gedegen behandelplan zijn de vooruitzichten voor deze aandoening positief.