Wat is autonome dysreflexie (AD)?
Autonome dysreflexie (AD) is een aandoening waarbij uw onvrijwillige zenuwstelsel overdreven reageert op externe of lichamelijke prikkels. Het staat ook bekend als autonome hyperreflexie. Deze reactie veroorzaakt:
- een gevaarlijke stijging van de bloeddruk
- trage hartslag
- vernauwing van uw perifere bloedvaten
- andere veranderingen in de autonome functies van uw lichaam
De aandoening wordt het meest gezien bij mensen met ruggenmergletsel boven de zesde thoracale wervel of T6.
Het kan ook voorkomen bij mensen met multiple sclerose, het Guillain-Barre-syndroom en hoofd- of hersenletsel. AD kan ook een bijwerking zijn van medicatie of drugsgebruik.
AD is een ernstige aandoening die wordt beschouwd als een medisch noodgeval. Het kan levensbedreigend zijn en resulteren in:
- beroerte
- retinale bloeding
- hartstilstand
- longoedeem
Hoe autonome dysreflexie in het lichaam gebeurt
Om AD te begrijpen, is het nuttig om het autonome zenuwstelsel (ANS) te begrijpen. Het ANS is het deel van het zenuwstelsel dat verantwoordelijk is voor het handhaven van onvrijwillige lichaamsfuncties, zoals:
- bloeddruk
- hart- en ademhalingssnelheden
- lichaamstemperatuur
- spijsvertering
- metabolisme
- balans van water en elektrolyten
- productie van lichaamsvloeistoffen
- plassen
- ontlasting
- seksuele reactie
Er zijn twee takken van ANS:
- sympathisch autonoom zenuwstelsel (SANS)
- parasympathisch autonoom zenuwstelsel (PANS)
Hoe ze doorgaans werken
De SANS en PANS werken op tegenovergestelde manieren. Dit handhaaft het evenwicht van de onvrijwillige functies in uw lichaam. Met andere woorden, als de SANS overdreven reageert, kan de PANS dit compenseren.
Hier is een voorbeeld. Als je een beer ziet, kan je sympathische zenuwstelsel een vecht-of-vluchtreactie initiëren. Dit zou ervoor zorgen dat uw hart sneller gaat kloppen, uw bloeddruk stijgt en uw bloedvaten zich klaarmaken om meer bloed te pompen.
Maar wat als je je realiseert dat je je vergist hebt en dat het geen beer was? Je zou de stimulatie van je SANS niet nodig hebben, dus je parasympathische zenuwstelsel zou in actie komen. Uw PANS zou uw hartslag en bloeddruk weer normaal maken.
Wat gebeurt er met AD
AD onderbreekt zowel het sympathische als het parasympathische zenuwstelsel. Dit betekent dat de SANS van het lichaam overdreven reageert op prikkels, zoals een volle blaas. Bovendien kan de PANS die reactie niet effectief stoppen. Het kan het zelfs erger maken.
Je onderlichaam genereert nog steeds veel zenuwsignalen na een dwarslaesie. Deze signalen communiceren uw lichaamsfuncties, zoals de status van uw blaas, darmen en spijsvertering. De signalen kunnen niet voorbij het ruggenmergletsel naar uw hersenen komen.
De berichten gaan echter nog steeds naar de delen van het sympathische en parasympathische autonome zenuwstelsel die opereren onder het ruggenmergletsel.
Signalen kunnen de SANS en PANS activeren, maar de hersenen kunnen er niet op de juiste manier op reageren, zodat ze niet langer effectief als team werken. Het resultaat is dat de SANS en PANS uit de hand kunnen lopen.
Uw hartslag kan radicaal vertragen omdat druksensoren in de halsslagaders of aorta (baroreceptoren genoemd) reageren op de abnormaal hoge bloeddruk en een signaal naar de hersenen sturen dat de bloeddruk te hoog is.
Symptomen
De symptomen van AD kunnen zijn:
- angst en vrees
- onregelmatige of langzame hartslag
- verstopte neus
- hoge bloeddruk met systolische metingen vaak meer dan 200 mm Hg
- een bonzende hoofdpijn
- blozen van de huid
- overvloedig zweten, vooral op het voorhoofd
- duizeligheid
- duizeligheid
- verwarring
- verwijde pupillen
Triggers
Triggers van AD bij mensen met ruggenmergletsel kunnen alles zijn dat zenuwsignalen genereert naar de SANS en PANS, waaronder:
- een opgezwollen blaas
- een geblokkeerde katheter
- urineretentie
- een urineweginfectie
- blaas stenen
- constipatie
- een darmimpact
- aambeien
- huidirritaties
- decubitus
- strakke kleding
Hoe het wordt gediagnosticeerd
AD vereist een onmiddellijke medische reactie, dus uw arts zal de aandoening meestal ter plaatse behandelen. De behandeling is gebaseerd op de schijnbare symptomen, evenals op hartslag- en bloeddrukmetingen.
Zodra de onmiddellijke noodsituatie voorbij is, zal uw arts waarschijnlijk een grondig onderzoek willen doen en diagnostische tests willen uitvoeren. Deze tests kunnen uw arts helpen de exacte oorzaak te achterhalen en andere mogelijke oorzaken uit te sluiten.
Behandeling
Het doel van een spoedbehandeling is om uw bloeddruk te verlagen en de prikkels die de reactie veroorzaken te elimineren. Noodmaatregelen kunnen zijn:
- u in zittende positie brengen om ervoor te zorgen dat het bloed naar uw voeten stroomt
- strakke kleding en sokken verwijderen
- controleren op een verstopte katheter
- het ledigen van een opgezwollen blaas met een katheter
- het verwijderen van andere mogelijke triggers, zoals luchtstromen die op u blazen of voorwerpen die uw huid raken
- u behandelen voor fecale impactie
- het toedienen van vaatverwijders of andere medicijnen om uw bloeddruk onder controle te krijgen
Preventie
Langdurige behandeling en preventie moeten de onderliggende problemen die AD veroorzaken, identificeren en aanpakken. Een behandelplan voor de lange termijn kan zijn:
- veranderingen in medicatie of dieet om de eliminatie te verbeteren
- verbeterd beheer van urinekatheters
- medicijnen voor hoge bloeddruk
- medicijnen of een pacemaker om uw hartslag te stabiliseren
- zelfmanagement om triggers te vermijden
Wat zijn de vooruitzichten op lange termijn?
De vooruitzichten zijn onzekerder als uw toestand te wijten is aan moeilijk te beheersen situaties of onbekende oorzaken. Herhaalde episodes van ongecontroleerde pieken of dalen in de bloeddruk kunnen beroertes of hartstilstand tot gevolg hebben.
Werk samen met uw arts om uw triggers te identificeren en voorzorgsmaatregelen te nemen.
Als u de triggers voor AD kunt beheren, zijn de vooruitzichten goed.
