Je peuter springt op jou of zijn broer of zus die wil worstelen. Misschien ben je geïrriteerd. Misschien vind je het hilarisch. Misschien weet je gewoon niet wat je ervan moet denken.
Ouders vragen zich vaak af of deze kinderwens om te vechten normaal, veilig en passend is voor de leeftijd van hun kind - of voor de verwachtingen van de samenleving.
Speelgevechten zijn in de loop der jaren een veelbesproken onderwerp geweest, omdat het er ruwer uit kan zien dan het in werkelijkheid is en sommige volwassenen zich ongemakkelijk kunnen voelen.
Zal het feit dat je peuters een beetje ruig zijn, ervoor zorgen dat ze elkaar gaan haten als ze ouder zijn? Zullen ze lichamelijk gewond raken? Of voeren ze een soort binding uit? Alle uitstekende vragen, die we hieronder behandelen.
Wat is speelgevechten?
Ouders noemen het vaak play fight, terwijl onderzoekers het ook wel “rough and tumble play” (RTP) noemen. Ongeacht de naam, het is een veel voorkomende vorm van spelen tussen twee kinderen of een ouder en een kind, maar wordt vaak in verband gebracht met een vader en zoon.
Experts van de Universiteit van Arkansas definiëren ruw en tuimelend spel als 'worstelen, kietelen, jagen en worden gestuiterd, gezwaaid of opgetild'. Bovendien zeggen ze dat het verwijst naar 'de krachtige soorten gedrag, waaronder sommige die op vechten kunnen lijken, die plaatsvinden in de context van spel'.
Ze leggen uit dat het er vaak agressief uitziet en op wangedrag lijkt, dus soms raden volwassenen het af. Het is echter een belangrijk aspect van een gezonde ontwikkeling van het kind en mag niet zo snel terzijde worden geschoven.
Bij echte spelgevechten nemen de deelnemers gewillig deel voor hun eigen plezier, en het is niet de bedoeling om schade toe te brengen.
De oprichter van het National Institute for Play, Dr. Stuart Brown, suggereert dat het ruige spel van kinderen in feite gewelddadig gedrag voorkomt, en dat spelen de menselijke talenten en karakter gedurende hun hele leven kan laten groeien.
Dit soort spel begint meestal rond de voorschoolse leeftijd en gaat door tot in de vroege adolescentie. Jongens, meisjes, moeders en vaders kunnen er deel van uitmaken, hoewel vaders van oudsher een meer actieve rol spelen dan moeders in dit aspect van de opvoeding van kinderen.
Wat zijn de oorzaken van speelgevechten?
Speelgevechten is een fenomeen dat van nature in alle culturen voorkomt en voor de meeste kinderen vaak erg leuk is. Het zal ouders die hun echtgenoten en kinderen worstelen over de vloer zien rollen, verbazen om te weten dat ze daadwerkelijk hun hersens en emotioneel welzijn opbouwen.
Het komt ook vrij vaak voor, vooral bij jonge jongens. Dr. Eileen Kennedy-Moore schrijft in Psychology Today dat 60 procent van de elementaire jongens zegt dat ze hebben gevochten met spelen, maar dat is slechts goed voor ongeveer 1/10 van de tijd die ze in totaal speelden.
Ze zegt dat dit soort peer-to-peer-gevechten meestal plaatsvinden met een hele groep kinderen in plaats van slechts twee kinderen (wat meer typerend is voor een 'echt' gevecht)."De aantrekkingskracht van ruig spel is de fysieke uitdaging om hun kracht te testen en het opwindende idee om krachtig te zijn", zegt Kennedy-Moore. "... [het] houdt vaak in dat je je voordoet als superhelden of goeden en slechteriken."
Het is voor veel kinderen een normale ontwikkelingsfase. Hoewel sommige kinderen niet geïnteresseerd zijn in dit soort spel, zijn degenen die wel meedoen niet per se agressiever of een reden tot bezorgdheid. Veel kinderen reageren eenvoudigweg op de lichamelijkheid en het rollenspel dat betrokken is bij spelgevechten.
Dus de volgende keer dat je doet alsof Hulk zichzelf van de bank op zijn broer lanceert, weet dan dat je niet de enige bent.
Zijn er voordelen om te vechten?
Het ziet er soms zeker niet zo uit. Maar het is waar: dit soort spel traint het lichaam en ontwikkelt sociale vaardigheden.
Veranderende rollen leiden tot probleemoplossing en zelfcorrectie om in de activiteit te blijven, een essentiële levensvaardigheid. Leren reageren en veranderen op basis van reacties van anderen is nuttig voor kinderen in de klas en de directiekamer.
Bovendien leren kinderen 'zorgzaam en bezorgd te zijn als een speelkameraadje valt en hun gedachten in een spel aan anderen te uiten', leggen wetenschappers uit.
Hoewel het soms lijkt op een ER-potentieel risico, kan veilig spelen in feite buitengewoon gunstig zijn voor de ontwikkeling van uw kind, en ook voor de band tussen ouder en kind.
Een voordeel is vooral een band met de vader.
Onderzoek toont aan dat "vaders hun kinderen vooral door fysiek spel lijken te socialiseren", waardoor ze het sociale landschap beter begrijpen. Interacties met vaders kunnen kinderen helpen om zowel zelfbeheersing als gevoeligheid voor anderen te leren. Deze interacties roepen ook hoge niveaus van positieve gevoelens op bij zowel het kind als de volwassene.
Een ander voordeel is dat het een veilige omgeving is waarin jonge kinderen de grenzen van agressie en dominantie op een sociaal aanvaardbare manier kunnen testen om erachter te komen wat oké is en wat niet.
Omdat elke persoon typisch concurreert om een 'dominante positie' boven de ander te tonen, kan dit volgens onderzoek van invloed zijn op de vader / zoon-relatie.
Dit soort spel is bijvoorbeeld een liefdevolle maar heel duidelijke manier om kinderen te laten zien wie de show leidt. Ze vertonen speels maar agressief gedrag, maar leren dat ze niet de krachtigste kracht in het spel zijn. Dit helpt hen om zelfregulatie van dit gedrag te ontwikkelen, evenals de sociale grenzen van waar ze in de wereld passen.
Dus de volgende keer dat je in de verleiding komt om te schreeuwen "Aww, laat hem winnen!" denk twee keer na. De vader die fysiek domineert, doet er redelijkerwijs toe. 'Zelfhandicap' is tot op zekere hoogte ook belangrijk, zodat het kind voelt dat hij een kans heeft en kan slagen. Gewoon niet elke keer.
Zijn er risico's om te vechten?
Het is belangrijk om te erkennen, voor zowel leerkrachten als ouders, hoe echt vechten eruit ziet versus vechten. We hebben allemaal gezien dat een speelgevecht een beetje te fysiek werd, wat soms snel kan gebeuren en een gevaar voor kinderen kan vormen.
Om deze reden kunnen voorschoolse en basisschoolleerkrachten vaak geen enkele vorm van spelgevechten toestaan, ook al erkent de National Association for the Education of Young Children speelgevechten nu als een acceptabel gedrag.
Kennedy-Moore zegt dat "volwassenen, vooral vrouwen die niet persoonlijk vertrouwd zijn met ruig spel, vaak proberen te stoppen met ruige huizen, omdat ze niet willen dat iemand gewond raakt." Ze legt verder uit dat uit onderzoek blijkt dat het eigenlijk maar 1 procent van de tijd gaat om 'echt' vechten, wat een vrij laag risico is.
Onderzoek wijst uit dat ruw en tuimelend spel met mate kan worden toegestaan met toezicht op de veiligheid van het kind. Wetenschappers geven ook duidelijke richtlijnen over wat ruw spel versus agressie is. In vechtscenario's:
- Kinderen glimlachen en lachen in plaats van fronsen, staren, huilen of worden rood in het gezicht.
- Kinderen zijn bereid en gretig om mee te spelen, in plaats van dat één kind alle anderen domineert.
- Sterkere of oudere deelnemers laten de jongere misschien winnen, en kinderen zullen terug blijven komen voor meer, in plaats van uit elkaar te gaan na elke ronde.
- Contact is relatief zachtaardig en speels in plaats van hard en hard.
- Kinderen wisselen rollen af in tegenstelling tot een echt gevecht waarbij de rollen niet veel veranderen.
- Veel kinderen kunnen meedoen aan speelgevechten en slechts twee in een echt gevecht.
- Er zijn meestal geen toeschouwers, in tegenstelling tot een echt gevecht dat menigten trekt.
Een ouder die vechtpartijen met hun kind probeert te spelen om langetermijnvaardigheden op te bouwen en zich te binden, zou moeten overwegen om verschillende boodschappen aan hun kind over te brengen, verbaal of non-verbaal om verwachtingen te wekken.
Laat ze weten dat je net zo veel plezier hebt als zij, maar laat ze ook weten dat - hoewel ze vrij zijn om ze te testen - jij het laatste woord bent over de limieten en de regels. Deze vibes en discussies helpen om de toon te zetten voor positieve spelervaringen.
Afhalen
De volgende keer dat uw kinderen een worstelwedstrijd op de grond beginnen en eruit zien als Simba en Nala die rond worstelen als jonge leeuwenwelpen, kunt u de voordelen overwegen van ruigbezit en vechtpartijen.
De voordelen voor jonge kinderen en hun leeftijdsgenoten of ouders die ruw maar veilig spelen, hebben een aantal voordelen, van binding tot agressiebeheer.
Met de juiste voorzorgsmaatregelen, zoals een veilige plek om te spelen, en beide partijen zich ervan bewust zijn en bereid zijn te stoppen als het te ver begint te gaan, kan het ontzettend leuk zijn voor je kind.
Het kennen van de tekenen van ongedwongen spelgevechten versus een echt gevecht tussen leeftijdsgenoten zal helpen om dingen veilig en plezierig te houden.
