HIV en lipodystrofie
Lipodystrofie is een aandoening die de manier waarop uw lichaam vet gebruikt en opslaat, verandert. Bepaalde medicijnen die worden gebruikt om hiv te behandelen, kunnen lipodystrofie veroorzaken.
Een persoon kan vet verliezen (lipoatrofie genoemd) in sommige delen van zijn lichaam, meestal het gezicht, de armen, benen of billen. Ze kunnen ook vet ophopen (hyperadipositas of lipohypertrofie genoemd) in sommige gebieden, meestal de achterkant van de nek, borsten en buik.
Van hiv-medicatie wisselen
Van sommige hiv-medicijnen, zoals proteaseremmers en nucleoside reverse transcriptase-remmers (NRTI's), is bekend dat ze lipodystrofie veroorzaken.
Als het gebruik van deze medicijnen leidt tot lipodystrofie, is het wisselen van medicatie de gemakkelijkste oplossing. Het nemen van een ander medicijn kan de progressie van lipodystrofie stoppen en kan zelfs sommige veranderingen ongedaan maken.
Het veranderen van medicatie is echter een beslissing die een zorgvuldige afweging van iemands algehele gezondheid vereist. Een persoon moet niet zomaar stoppen met het innemen van zijn medicijnen. Ze moeten hun zorgverlener vragen of een ander medicijn voor hen een betere optie is.
Een gezond voedingspatroon en regelmatige lichaamsbeweging
Er is geen specifiek dieet voor de behandeling van lipodystrofie. Gezonde voeding speelt echter een belangrijke rol bij de algehele gezondheid en bij het handhaven van een geschikt lichaamsgewicht.
Streef naar een dieet dat rijk is aan omega-3-vetzuren, fruit, groenten en vezels. Vermijd voedingsmiddelen die veel calorieën en koolhydraten bevatten, maar weinig voedingswaarde.
Oefening kan het lichaam helpen insuline te reguleren en extra calorieën te verbranden. Aërobe en krachtopbouwende oefeningen helpen ook bij het opbouwen van sterke spieren. Krijg meer tips over voeding, lichaamsbeweging en zelfzorg gericht op mensen met hiv.
Medicijnen
In 2010 keurde de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) een groeihormoon-releasing factor (GRF), genaamd tesamoreline (Egrifta), goed voor de behandeling van HIV-lipodystrofie.
Het medicijn, dat bestaat uit poeder en een verdunningsmiddel, moet in de koelkast en uit de buurt van licht worden bewaard. Rol de injectieflacon ongeveer 30 seconden in de handen om het goed te mengen. De medicatie moet eenmaal per dag in de buik worden geïnjecteerd.
Bijwerkingen kunnen zijn: roodheid of uitslag, zwelling of spier- en gewrichtspijn.
Het medicijn metformine (Glucophage) wordt ook gebruikt bij mensen met hiv en type 2-diabetes. Het heeft als bijkomend voordeel dat het zowel visceraal als buikvet vermindert. Het medicijn kan ook onderhuidse vetophopingen verminderen. Dit effect kan echter een probleem zijn bij mensen met lipoatrofie.
Liposuctie
Liposuctie kan vet verwijderen uit bepaalde gebieden. Een chirurg zal het lichaam markeren voordat hij begint. Lokale of algemene anesthesie is vereist.
Na het injecteren van een steriele oplossing om te helpen bij het verwijderen van vet, maakt de chirurg kleine incisies om een buisje onder de huid in te brengen. De buis is verbonden met een vacuüm. De chirurg zal een heen en weer beweging gebruiken om vet uit het lichaam te zuigen.
Bijwerkingen kunnen zijn: zwelling, blauwe plekken, gevoelloosheid of pijn. Risico's van een operatie zijn onder meer een lekke band of infectie. Vetophopingen kunnen uiteindelijk ook terugkeren.
Vet transplantaties
Vet kan van het ene lichaamsdeel naar het andere worden getransplanteerd. Een persoon loopt een lager risico op allergische reactie of afstoting wanneer zijn eigen vet wordt gebruikt.
Bij een procedure die vergelijkbaar is met liposuctie, wordt vet uit de buik, dijen, billen of heupen gehaald. Het wordt vervolgens schoongemaakt en gefilterd. De chirurg zal het in een ander gebied injecteren of implanteren, meestal in het gezicht.
Vet kan ook worden ingevroren voor later gebruik.
Gezichtsvullers
Er zijn tegenwoordig verschillende gezichtsvullers in gebruik.
Poly-L-melkzuur
Poly-L-melkzuur (Sculptra of New-Fill) is een door de FDA goedgekeurde gezichtsvuller die in het gezicht wordt geïnjecteerd. De ingreep wordt uitgevoerd door een zorgverlener.
De zorgverlener kan de huid strekken terwijl hij de injectie langzaam toedient. Daarna krijgt een persoon meestal een massage van 20 minuten op de injectieplaats. Dit helpt de substantie om op zijn plaats te komen. IJs wordt gebruikt om zwelling te verminderen.
Bijwerkingen kunnen zijn: pijn op de plaats of knobbeltjes. Risico's zijn onder meer een allergische reactie en abces of atrofie op de injectieplaats. Het is meestal nodig om de procedure na één tot twee jaar te herhalen.
Calciumhydroxyapatiet
Calciumhydroxyapatiet (Radiesse, Radiance) is een vulmiddel voor zachte weefsels. Het is door de FDA goedgekeurd voor de behandeling van lipoatrofie bij mensen die hiv-positief zijn.
Tijdens de procedure steekt een zorgverlener een naald in de huid. Ze zullen de vulstof langzaam in lineaire draden injecteren terwijl ze de naald terugtrekken.
Bijwerkingen zijn onder meer roodheid op de injectieplaats, blauwe plekken, gevoelloosheid en pijn. De procedure moet mogelijk worden herhaald.
Andere vulstoffen
Andere vulstoffen zijn onder meer:
- polymethylmethacrylaat (PMMA, Artecoll, Bellafill)
- rundercollagenen (Zyderm, Zyblast)
- menselijke collagenen (CosmoDerm, CosmoPlast)
- siliconen
- hyaluronzuur
Dit zijn tijdelijke vulstoffen, dus het kan nodig zijn om de procedure te herhalen. Niet al deze methoden worden ook aanbevolen voor mensen die hiv-positief zijn.
De afhaalmaaltijd
Er zijn verschillende benaderingen om lipodystrofie en veranderingen in uiterlijk te beheersen.
Mensen met hiv moeten met hun zorgverleners praten om te bepalen welke behandelingen voor hen geschikt zijn. Ze moeten ook met hun zorgverleners de mogelijke risico's van stoffen en procedures zoals fillers bespreken.
.jpg)
