Wat zijn overactieve blaas- en urine-incontinentie?
Overactieve blaas (OAB) is een aandoening waarbij de blaas de urine niet langer normaal kan vasthouden. Als u een overactieve blaas heeft, kunt u vaak een plotselinge aandrang voelen om te plassen of een ongeluk krijgen.
Urine-incontinentie is wanneer u de controle over uw blaas verliest. Het is geen voorwaarde; het is een symptoom. Incontinentie kan een teken zijn van iets eenvoudigs, zoals te veel vloeistofconsumptie. Het kan ook een ernstiger probleem signaleren, zoals een urineweginfectie (UTI).
Oorzaken van OAB en UTI
OAB: Lifestyle-oorzaken
OAB treedt op wanneer de spieren die de blaasfunctie regelen, onvrijwillig beginnen te werken. Er zijn veel mogelijke redenen voor OAB, waaronder levensstijl. U kunt bijvoorbeeld OAB krijgen als u grote hoeveelheden alcohol en cafeïne drinkt.
Alcohol en cafeïne werken als diuretica, waardoor het lichaam meer urine aanmaakt. Gewoon veel drinken in het algemeen - cafeïnehoudend, alcoholisch of niet - kan bijdragen aan OAB-symptomen.
OAB: medische oorzaken
Ernstige gezondheidsproblemen kunnen ook leiden tot OAB. Een beroerte of problemen met het zenuwstelsel, zoals multiple sclerose (MS) of de ziekte van Parkinson, kunnen OAB veroorzaken. Diabetes en nieraandoeningen kunnen dat ook.
Bij mannen resulteert een vergrote prostaat vaak in OAB. Acute UTI's kunnen bij zowel mannen als vrouwen leiden tot symptomen die vergelijkbaar zijn met die van OAB.
UTI's
De meest voorkomende UTI's treden op wanneer bacteriën door de urethra gaan, de buis die verbinding maakt met uw blaas en urine uit uw lichaam leidt. Vrouwen hebben een kortere urethra, waardoor bacteriën gemakkelijker de blaas kunnen bereiken en groeien in vergelijking met mannen. Ongeveer 50-60 procent van de vrouwen krijgt tijdens hun leven een urineweginfectie.
Cystitis is het meest voorkomende type urineweginfectie bij volwassen premenopauzale vrouwen. De infectie betreft alleen de blaas en urethra. Deze infecties treden meestal op wanneer bacteriën zich van de anus naar de urethra verspreiden.
Sommige vrouwen zijn vatbaarder voor deze infecties na seksuele activiteit. Ook maakt het verlies van oestrogeen na de menopauze de urinewegen kwetsbaarder voor infecties.
OAB en UTI behandelen
OAB
Behandelingsopties voor OAB variëren. Bekkenbodemoefeningen kunnen helpen door de spieren rond de blaashals en urethra te versterken. Gewichtsverlies en de timing van vochtinname kunnen ook helpen.
Uw arts kan orale medicatie voorschrijven om de symptomen te verlichten. Meer invasieve behandelingen omvatten Botox-injecties in de blaas om de spierbeweging beter te beheersen.
UTI
Omdat een verscheidenheid aan bacteriën urineweginfecties veroorzaakt, vormen antibiotica de eerste behandelingslijn. Het type antibioticum dat door uw arts wordt voorgeschreven, hangt af van uw huidige gezondheidstoestand, de ernst van uw UTI en het soort bacteriën dat u heeft. Antibiotica die vaak worden aanbevolen voor UTI's zijn onder meer:
- Trimethoprim / sulfamethoxazol (Bactrim, Septra)
- Fosfomycin (Monurol)
- Nitrofurantoïne (Macrodantin, Macrobid)
- Ciprofloxacine (Cipro)
- Levofloxacine (Levaquin)
- Cephalexin (Keflex)
- Ceftriaxon (Rocephin)
- Azithromycin (Zithromax, Zmax)
- Doxycycline (Monodox, Vibramycin)
Uw arts kan gedurende een bepaalde periode een lage dosis antibiotica aanbevelen als u vatbaar bent voor frequente UTI's. Antibioticaresistentie is een groeiend probleem, dus het wordt aanbevolen om een zo kort mogelijke antibioticakuur te volgen.
Voor vrouwen die vatbaar zijn voor UTI's, kunnen vaginaal oestrogeen en cranberrysap of tabletten worden gebruikt om het risico op het ontwikkelen van toekomstige UTI's te helpen verminderen.
Ziekenhuisopname kan worden aanbevolen als een UTI ernstig genoeg is om de nieren te betrekken of als intraveneuze antibiotica nodig zijn.
Risico's van UTI's
Een UTI kan beperkt zijn tot de urethra en de blaas, of kan zich uitstrekken door de urineleiders en in de nieren. Als de nieren geïnfecteerd raken, kunnen uw organen ernstigere verwondingen oplopen.
Als de UTI echter beperkt is tot de urethra en de blaas, is het resultaat meestal beperkt tot ongemak totdat de infectie is verdwenen. Als een UTI niet onmiddellijk wordt behandeld, kan deze zich door het urinestelsel en ook in de bloedbaan verspreiden. Dit kan leiden tot een levensbedreigende infectie die bekend staat als sepsis.
UTI en andere symptomen
Urine-incontinentie is een veel voorkomend teken van een urineweginfectie. Andere symptomen treden meestal op, samen met de frequente aandrang om te plassen. Iemand met een urineweginfectie kan ook een branderig gevoel krijgen tijdens het plassen of bloed in de urine opmerken. Urine kan ook een sterke geur of een donkere kleur hebben.
Mannen met UTI's kunnen rectale pijn ervaren, terwijl vrouwen met UTI's rug- of bekkenpijn kunnen hebben.
Als u een van deze symptomen heeft, moet u door een arts worden onderzocht. Als bij u een urineweginfectie wordt vastgesteld, zal uw arts een antibioticakuur voorschrijven.
Afhalen
De plotselinge en frequente aandrang om te plassen komt veel voor bij zowel OAB als een UTI. Als u geen andere symptomen heeft, zoals ongemak tijdens het urineren, heeft u mogelijk eerder een OAB dan een UTI.
De symptomen van OAB zullen aanhouden, terwijl de symptomen van een UTI plotseling zijn en ook gepaard kunnen gaan met koorts.
Hoewel beide problemen vervelend kunnen zijn, zijn ze behandelbaar en hebben ze medische aandacht nodig voor de juiste diagnose en behandeling. Praat met uw arts als u veranderingen in uw plaspatroon ervaart, inclusief frequentie en urgentie.
