Ziekte van Krabbe

Wat is de ziekte van Krabbe?

De ziekte van Krabbe is een zeldzame genetische aandoening van het zenuwstelsel die meestal de dood tot gevolg heeft.

Mensen met de ziekte van Krabbe hebben een tekort aan galactosylceramidaseproductie, wat resulteert in uitgebreide degeneratie van de myeline-omhulsels rond zenuwen in de hersenen.

Zonder deze myeline-bescherming zullen cellen in de hersenen degenereren en zal het zenuwstelsel van het lichaam niet goed werken.

Ongeveer 85 tot 90 procent van de gevallen van de ziekte van Krabbe begint in de kindertijd (begint op de leeftijd van 6 maanden), maar kan zich ook later in het leven ontwikkelen.

Er is momenteel geen remedie voor de ziekte van Krabbe en de meeste baby's met deze ziekte zullen vóór de leeftijd van 2 jaar sterven.

De ziekte van Krabbe is ook bekend onder de volgende namen:

• galactocerebrosidase (GALC) -deficiëntie
• galactocerebroside bèta-galactosidasedeficiëntie
• galactosylceramidase-deficiëntie
• galactosylceramide lipidose
• globoïde cel leuko-encefalopathie
• De ziekte van Krabbe
• leukodystrofie, globoïde cel
• sfingolipidose, het type van Krabbe

Wat zijn de symptomen van de ziekte van Krabbe?

De symptomen en ernst van de ziekte van Krabbe variëren.

Over het algemeen geldt dat hoe vroeger de ziekte van Krabbe begint, hoe sneller de ziekte zal voortschrijden. Mensen die op latere leeftijd de ziekte van Krabbe krijgen, kunnen minder ernstige symptomen hebben dan zuigelingen die de ziekte krijgen.

Vroege ziekte van Krabbe

Baby's met de ziekte kunnen last krijgen van:

• overmatige prikkelbaarheid
• Moeite met slikken
• braken
• onverklaarbare koorts
• gedeeltelijke bewusteloosheid.

Ze kunnen ook overgevoelig zijn voor geluiden en daarom gemakkelijk schrikken.

Er kunnen ook problemen met de ledematen optreden, waaronder spastische contracties in de onderste ledematen en toevallen. De benen zijn soms stijf gestrekt bij de heup en knie. De enkels, tenen en vingers kunnen worden gebogen.

Blindheid en een trage mentale en fysieke ontwikkeling kunnen ook voorkomen, evenals perifere neuropathie. Perifere neuropathie is een aandoening die wordt gekenmerkt door:

• spier zwakte
• pijn
• doof gevoel
• roodheid
• branderig of tintelend gevoel

Late ziekte van Krabbe

Symptomen van de laat optredende ziekte van Krabbe bij oudere kinderen en adolescenten zijn onder meer:

• gebrek aan controle over vrijwillige bewegingen
• progressief verlies van gezichtsvermogen
• progressieve stijfheid van spieren in de benen

Wat veroorzaakt de ziekte van Krabbe?

De ziekte van Krabbe wordt veroorzaakt door een genetische mutatie - een permanente verandering in de DNA-sequentie waaruit een bepaald gen bestaat. De mutatie heeft invloed op het product waarvoor het gen codeert.

Het gen voor de ziekte van Krabbe bevindt zich op chromosoom 14. Een kind moet het afwijkende gen van beide ouders erven om de ziekte te ontwikkelen. Het abnormale gen resulteert in een tekort aan een belangrijk enzym dat uw lichaam nodig heeft, genaamd galactosylceramidase (GALC).

Gevallen met een laat begin hebben echter een iets andere genmutatie.

GALC is een enzym dat galactosylceremide- en psychosinemoleculen in de hersenen afbreekt. Patiënten met de ziekte van Krabbe kunnen psychosineniveaus hebben die 100 keer hoger zijn dan degenen die de ziekte niet hebben.

Wie loopt er risico op de ziekte van Krabbe?

De ziekte van Krabbe is zeer zeldzaam. Het treft ongeveer 1 op de 100.000 mensen in de Verenigde Staten en komt het meest voor bij mensen van Scandinavische afkomst. Mannen worden net zo vaak getroffen als vrouwen.

Een kind heeft een kans van één op vier om twee exemplaren van het defecte gen te erven en dus de aandoening te ontwikkelen als beide ouders het defecte gen hebben.

Hoe wordt de ziekte van Krabbe gediagnosticeerd?

Uw arts zal een lichamelijk onderzoek uitvoeren om naar symptomen te zoeken. De arts zal een bloed- of huidweefselbiopsie nemen en dit voor analyse naar een laboratorium sturen.

Het laboratorium kan testen op GALC-enzymactiviteit in het monster. Als GALC-activiteitsniveaus erg laag zijn, kan het kind de ziekte van Krabbe hebben. De volgende tests kunnen ook worden uitgevoerd om een ​​diagnose te bevestigen:

• Beeldvormende scans (MRI). Een arts kan een MRI van de hersenen gebruiken om afwijkingen op te sporen, die diffuse demyelinisatie bij kinderen met deze ziekte zullen aantonen.
• Zenuwgeleidingsonderzoeken. Deze onderzoeken meten de snelheid waarmee elektrische impulsen door het zenuwstelsel worden gestuurd
• Oogonderzoek. Dit onderzoek zoekt naar tekenen van beschadiging van de oogzenuw.
• Genetische test. Genetische tests kunnen het genetische defect detecteren dat de ziekte van Krabbe veroorzaakt.
• Vruchtwaterpunctie. Een diagnose kan ook worden gesteld met een vruchtwaterpunctie voorafgaand aan de geboorte van een kind.

Hoe wordt de ziekte van Krabbe behandeld?

Palliatieve en ondersteunende zorg zijn de enige beschikbare behandelingen voor de meeste gevallen van de ziekte van Krabbe.

Patiënten die echter worden gediagnosticeerd voordat de symptomen beginnen of in gevallen van latere aanvang, kunnen worden behandeld met een hematopoëtische stamceltransplantatie (HSCT).

De transplantatie kan de progressie van de ziekte stabiliseren en de levensduur van de behandelde persoon verlengen.

Beenmergtransplantatie en stamceltherapie zijn toegepast bij een klein aantal mensen met de ziekte. En gentherapie is ook een behandeling die wordt gebruikt in experimentele onderzoeken.

Wat zijn de complicaties van de ziekte van Krabbe?

De ziekte is meestal levensbedreigend. Omdat het het centrale zenuwstelsel van een persoon beschadigt, zijn de complicaties onder meer:

• blindheid
• doofheid
• ernstig verlies van spierspanning
• ernstige mentale achteruitgang
• ademhalingsfalen en overlijden

Wat zijn de langetermijnvooruitzichten voor mensen met de ziekte van Krabbe?

Baby's die de ziekte van Krabbe ontwikkelen, sterven gemiddeld vóór de leeftijd van 2 jaar. Kinderen die de ziekte later in hun leven ontwikkelen, zullen iets langer leven, maar over het algemeen sterven ze tussen de 2 en 7 jaar nadat ze zijn gediagnosticeerd.

Hoe kan de ziekte van Krabbe worden voorkomen?

Als beide ouders het genetische defect hebben dat de ziekte van Krabbe veroorzaakt, is er een kans van 25 procent dat het kind twee exemplaren van het defecte gen erven en dus de ziekte krijgt.

De enige manier om het risico te vermijden, is als de vervoerders besluiten geen kinderen te krijgen. De ouders kunnen door middel van een bloedtest te weten komen of ze drager zijn van het gen voor de ziekte van Krabbe, en dit is een goed idee, vooral als de ziekte in de familie voorkomt.

Als er een familiegeschiedenis van de ziekte van Krabbe is, kunnen prenatale tests de foetus op de aandoening screenen. Erfelijkheidsadvies wordt aanbevolen voor mensen met een familiegeschiedenis van de ziekte van Krabbe als ze overwegen om kinderen te krijgen.