En waarom eten niet de beste preventie is.
Als je het woord ontsteking googelt, zijn er meer dan 200 miljoen resultaten. Iedereen heeft het erover. Het wordt gebruikt in een groot aantal gesprekken over gezondheid, voeding, lichaamsbeweging en nog veel meer.
De wortels van ontstekingen zijn niet algemeen bekend. Het wordt meestal gezien als zwelling of letsel, maar ontsteking, in bredere zin, verwijst naar de ontstekingsreactie van ons lichaam - wat een beschermende reactie is op een bedreiging, zoals niezen in de kamer van een vriend en ontdekken dat er een verlegen kat is waar jij ook allergisch voor bent. .
Als deze reactie na verloop van tijd herhaaldelijk optreedt, kunnen chronische gezondheidsproblemen optreden. Ontsteking heeft zelfs een mogelijke link met de ziekte van Alzheimer.
Hoewel veel van de Google-resultaten wijzen op ontstekingspreventie door middel van voeding en gewicht, negeert het gesprek een andere, primaire ontstekingsfactor in de meeste van ons leven: stress.
Een ander woord voor chronische stress is allostatische belasting - wanneer stress zo chronisch en problematisch wordt dat het moeilijk is voor alle verschillende lichaamsreacties om terug te keren naar een basislijn.
Op een normale tijdlijn, nadat een stressfactor optreedt, komt onze ontstekingsreactie in actie en komen we in allostasis. Ons sympathische zenuwstelsel wordt ingeschakeld. Dit is onze vecht-of-vluchtreactie.
Zoals wat er zou gebeuren als we worden achtervolgd door een tijger of iemand met een mes - ons brein maakt onmiddellijk fysieke keuzes voor ons met als eindresultaat dat we ons in leven houden.
Wanneer we dagelijks te maken krijgen met vecht-of-vluchtreacties en ons constant gestrest voelen, verlaten we niet langer allostasis en keren we terug naar homeostase. Onze hersenen beginnen te geloven dat we constant wegrennen voor die tijger of dat elke persoon die we zien mogelijk een mes heeft, zelfs als het dagelijkse stressoren of kleine trauma's zijn, zoals micro-agressies of een stressvolle baan.
Deze constante activering van het zenuwstelsel leidt tot chronische ontstekingen. Een chronische ontstekingsreactie leidt tot een verhoogd risico op veel ziekten, van stofwisselingsziekte tot zelfs de dood.
Nog een onderschatte oorzaak van stress? Sociale afwijzing
Bijna iedereen kan hun algemene stressfactoren in het leven noemen. De voorbeelden die vaak in je opkomen zijn zaken als werkstress, gezinsstress en gestrest voelen - allemaal vrij vage opmerkingen over de algemene stand van zaken die voor de hand liggende bronnen lijken te hebben.
Er zijn echter andere veelvoorkomende dingen - dingen die minder worden beschouwd als redenen om aan deze vecht-of-vluchtreactie deel te nemen, die we misschien niet als stress categoriseren, zoals sociale afwijzing.
Sociale afwijzing is iets dat iedereen heeft meegemaakt, en het veroorzaakt elke keer pijn. Studies tonen aan dat sociale afwijzing dezelfde delen van onze hersenen verlicht als fysieke pijn en trauma.
Een paar sociale afwijzingen in een leven is normaal en de hersenen kunnen die gebeurtenissen blijven rationaliseren, maar wanneer die afwijzingen vaak voorkomen, ontwikkelen onze hersenen een traumareactie op de perceptie van afwijzing.
Wanneer iemand in afwachting van sociale afwijzing wordt, kan de traumareactie chronisch worden. Vechten-of-vluchten wordt een gewoonte met wat alledaagse sociale interacties kunnen zijn. Als gevolg hiervan kan de gezondheid van een persoon achteruitgaan.
Afwijzing - of waargenomen afwijzing - kan zich op veel manieren manifesteren. In sommige gevallen kunnen herinneringen aan sociale afwijzing dezelfde pijn en traumareactie bevatten als de aanvankelijke afwijzing, waarbij steeds weer schade wordt aangericht.
Maar het onderliggende thema is het gevoel dat je er niet bij hoort. Niet geaccepteerd worden voor je ware, authentieke zelf kan traumatisch zijn.
Sociale connectie is een integraal onderdeel van de menselijke ervaring, en er zijn zoveel dingen waarvoor de reguliere cultuur ons afwijst.
Mensen worden voor alles afgewezen, van hun geslacht tot hun seksualiteit, gewicht, huidskleur, religieuze overtuigingen en meer. Al deze dingen zorgen ervoor dat we het gevoel krijgen dat we er niet bij horen - dat we ons sociaal afgewezen voelen. En als gevolg daarvan ervaren we chronisch een vecht-of-vluchtreactie, wat gedeeltelijk leidt tot een verhoogd risico op ziekte.
Voedsel kan door afwijzing veroorzaakte stress niet voorkomen
Voedsel, en door associatie met lichaamsgewicht, is vaak onmiddellijk verbonden met ontstekingsreacties. Stress veroorzaakt waarschijnlijk een verandering in de manier waarop we keuzes maken.
Sommige studies suggereren dat, in plaats van alleen dieet of gedrag, het verband tussen stress en gezondheidsgedrag moet worden onderzocht voor verder bewijs.
Want hoewel voedsel- en gezondheidsgedrag een invloed kunnen hebben op ontstekingen, is het bewijs niet goed onderbouwd en is het waarschijnlijk niet van toepassing op mensen met een lage sociaaleconomische status.
Dat wil zeggen, zelfs als mensen die onder de armoedegrens leven, voedingsaanbevelingen kunnen volgen om hun gezondheid te verbeteren, is het voldoende om te leven met de stress die armoede met zich meebrengt om de voordelen van voedselveranderingen teniet te doen.
Neem bijvoorbeeld voedselonzekerheid. Dit gebeurt wanneer er geen garantie is voor voldoende voeding en kan resulteren in veel verschillende overlevingsgedragingen die generaties lang aanhouden.
Het trauma rond voedsel kan zich ook uiten in gedragingen zoals het hamsteren van voedsel en gevoelens van schaarste rond voedsel. Het kan worden doorgegeven door gewoontes of trucs, zoals het kiezen van voedsel met de meeste calorieën tegen de kosten of het vinden van gemakkelijk verkrijgbaar voedsel.
Wat ook generaties lang wordt doorgegeven, als gevolg van een laag inkomen, is het verhoogde risico op chronische ziekten, zoals hoe inheemse Amerikaanse populaties het grootste risico lopen op diabetes type 2.
Er is een inherent voorrecht dat een persoon of gezin de tijd moet hebben (naar een specifieke eetlocatie gaan of elke avond maaltijden helemaal opnieuw koken) en geld ('gezonder' eten kost vaak meer per calorie) om toegang te krijgen tot deze bronnen.
Kortom, een ontstekingsremmend dieet kan tot op zekere hoogte nuttig zijn, maar zelfs een dieetverandering alleen kan moeilijk en stressvol zijn. Wanneer stressfactoren zoals sociaaleconomische status te invloedrijk worden, biedt voedsel onvoldoende bescherming.
Ontstekingspreventie is een kwestie van sociale rechtvaardigheid
De obsessie met ontstekingen en veranderingen in het voedingspatroon mist vaak de zeer vermijdbare oorzaak van ontsteking en ziektestress, die het gevolg kan zijn van voor de hand liggende en universele, maar onderschatte momenten zoals sociale afwijzing.
De menselijke ervaring smeekt om erbij te horen en om verbinding - om een plek die authentiek en veilig is in die authenticiteit.
Door die behoefte te ontkennen door uitsluiting, zoals medisch stigma vanwege omvang, sociale ballingschap vanwege genderidentiteit, seksuele geaardheid of ras, of pesten onder vele andere, brengt dit ons een verhoogd risico op stress en ontstekingen.
Als de focus van onze preventie-inspanningen kan worden afgewend van voedsel en naar gedrag dat we kunnen beheersen, en als we de samenleving kunnen aansporen om het risico van de sociale determinanten van gezondheid, zoals de sociaaleconomische status, te verminderen, kunnen de risico's op ontsteking worden geminimaliseerd. .
En de samenleving zelf heeft misschien wel de sleutel in handen om ontstekingen te voorkomen en gezondere generaties te creëren - door inclusieve ruimtes te creëren, te werken aan het doorbreken van systemische barrières zoals racisme, seksisme, transfobie, vetfobie en anderen, en onszelf voor te lichten over gemarginaliseerde groepen en hoe zij lijden.
Een gemeenschap waar iedereen het gevoel kan hebben dat ze erbij horen, en waar mensen niet “anders” zijn omdat ze zichzelf zijn, is een omgeving die minder snel chronische ziekten veroorzaakt die worden veroorzaakt door stress en ontsteking.
Amee Severson is een geregistreerde diëtiste wiens werk zich richt op positiviteit van het lichaam, acceptatie van vet en intuïtief eten door middel van een lens van sociale rechtvaardigheid. Als eigenaar van Prosper Nutrition and Wellness, creëert Amee een ruimte voor het omgaan met ongeordend eten vanuit een gewichtneutraal standpunt. Lees meer en informeer naar diensten op haar website, prospernutritionandwellness.com.
