Hoe we zien dat de wereld vorm geeft aan wie we willen zijn - en het delen van boeiende ervaringen kan de manier waarop we elkaar behandelen, ten goede kaderen. Dit is een krachtig perspectief.
Gedurende de betere helft van mijn bachelorjaren leek bijna iedereen iets te zeggen te hebben over 'veilige ruimtes'. Het noemen van de term had het potentieel om verhitte reacties uit te lokken van studenten, politici, academici en iedereen die op afstand geïnteresseerd was in het onderwerp.
De krantenkoppen over veilige ruimtes en hun relevantie voor de vrijheid van meningsuiting op universiteitscampussen overspoelden de redactionele delen van nieuwsuitzendingen. Dit gebeurde gedeeltelijk als gevolg van wijdverspreide incidenten met betrekking tot veilige ruimtes op universiteiten in het hele land.
In het najaar van 2015 brak aan de Universiteit van Missouri een reeks studentenprotesten uit over raciale spanningen over veilige ruimtes en hun impact op de persvrijheid. Weken later escaleerde een controverse bij Yale over aanstootgevende Halloween-kostuums tot een strijd om veilige ruimtes en het recht van studenten op vrijheid van meningsuiting.
In 2016 schreef de decaan van de Universiteit van Chicago een brief aan de inkomende klas van 2020 waarin hij verklaarde dat de universiteit trigger-waarschuwingen of intellectuele veilige ruimtes niet goedkeurde.
Sommige critici suggereren dat veilige ruimtes een directe bedreiging vormen voor de vrijheid van meningsuiting, groepsdenken bevorderen en de stroom van ideeën beperken. Anderen beschuldigen studenten ervan 'sneeuwvlokken' te worden vertroeteld die bescherming zoeken tegen ideeën die hen ongemakkelijk maken.
Wat de meeste anti-veilige ruimteposities verenigt, is dat ze zich bijna uitsluitend richten op veilige ruimtes in de context van universiteitscampussen en vrijheid van meningsuiting. Daarom is het gemakkelijk om te vergeten dat de term 'veilige ruimte' eigenlijk vrij breed is en verschillende betekenissen omvat.
Wat is een veilige ruimte? Op universiteitscampussen is een "veilige ruimte" meestal een van twee dingen. Klaslokalen kunnen worden aangemerkt als academische veilige ruimtes, wat betekent dat studenten worden aangemoedigd om risico's te nemen en intellectuele discussies aan te gaan over onderwerpen die misschien ongemakkelijk aanvoelen. In dit soort veilige ruimtes is vrijheid van meningsuiting het doel.
De term 'veilige ruimte' wordt ook gebruikt om groepen op universiteitscampussen te beschrijven die respect en emotionele veiligheid willen bieden, vaak voor individuen uit historisch gemarginaliseerde groepen.
Een 'veilige ruimte' hoeft geen fysieke locatie te zijn. Het kan zoiets eenvoudigs zijn als een groep mensen die dezelfde waarden koesteren en zich ertoe verbinden elkaar consequent een ondersteunende, respectvolle omgeving te bieden.
Het doel van veilige ruimtes
Het is bekend dat een beetje angst onze prestaties kan verbeteren, maar chronische angst kan een negatieve invloed hebben op onze emotionele en psychologische gezondheid.
Het gevoel dat je altijd op je hoede moet zijn, kan vermoeiend en emotioneel belastend zijn.
"Angst duwt het zenuwstelsel in overdrive, wat lichamelijke systemen kan belasten, wat kan leiden tot lichamelijk ongemak zoals een beklemde borst, hartkloppingen en kolkende maag", zegt Dr. Juli Fraga, PsyD.
"Omdat angst ervoor zorgt dat angst ontstaat, kan het leiden tot vermijdingsgedrag, zoals het vermijden van iemands angsten en het isoleren van anderen", voegt ze eraan toe.
Veilige ruimtes kunnen zorgen voor een onderbreking van het oordeel, ongevraagde meningen en het moeten uitleggen. Het stelt mensen ook in staat zich gesteund en gerespecteerd te voelen. Dit is vooral belangrijk voor minderheden, leden van de LGBTQIA-gemeenschap en andere gemarginaliseerde groepen.
Dat gezegd hebbende, herdefiniëren critici het concept van een veilige ruimte vaak als iets dat een directe aanval is op de vrijheid van meningsuiting en alleen relevant is voor minderheidsgroepen op universiteitscampussen.
Door deze enge definitie in stand te houden, is het voor de algemene bevolking moeilijk om de waarde van een veilige ruimte te begrijpen en waarom ze alle mensen ten goede kunnen komen.
Het gebruik van deze beperkte definitie van veilige ruimte beperkt ook de reikwijdte van productieve discussies die we over het onderwerp kunnen voeren. Ten eerste verhindert het ons om te onderzoeken hoe ze zich verhouden tot geestelijke gezondheid - een kwestie die net zo relevant en aantoonbaar urgenter is dan de vrijheid van meningsuiting.
Waarom deze ruimtes gunstig zijn voor de geestelijke gezondheid
Ondanks mijn achtergrond als student journalistiek, raciale minderheid en geboren in de ultraliberale Bay Area, had ik tot na mijn studie nog steeds moeite om de waarde van veilige ruimtes te begrijpen.
Ik was nooit een anti-veilige ruimte, maar tijdens mijn tijd bij Northwestern heb ik me nooit geïdentificeerd als iemand die nodig zijn een veilige ruimte. Ik was ook op mijn hoede om deel te nemen aan discussies over een onderwerp dat polariserende debatten zou kunnen aanwakkeren.
Maar achteraf gezien heb ik altijd al een veilige plek gehad in een of andere vorm, zelfs voordat ik begon met studeren.
Sinds de middelbare school was die plek de yogastudio in mijn geboorteplaats. Het beoefenen van yoga en de studio zelf was zoveel meer dan neerwaartse honden en handstanden. Ik heb yoga geleerd, maar wat nog belangrijker is, ik heb geleerd om met ongemak om te gaan, te leren van mislukkingen en nieuwe ervaringen met vertrouwen tegemoet te treden.
Ik heb honderden uren geoefend in dezelfde kamer, met dezelfde gezichten, in dezelfde matruimte. Ik vond het geweldig dat ik naar de studio kon gaan en de stress en het drama van een middelbare scholier aan de deur kon laten.
Voor een onzekere tiener was het van onschatbare waarde om een oordeelvrije ruimte te hebben waar ik omringd was door volwassen, ondersteunende leeftijdsgenoten.
Hoewel de studio bijna perfect bij de definitie past, had ik tot voor kort nooit aan de studio gedacht als een "veilige ruimte".
Het herdefiniëren van de studio heeft me geholpen in te zien hoe alleen focussen op veilige ruimtes als een belemmering voor de vrijheid van meningsuiting onproductief is, omdat het de bereidheid van mensen om zich met het onderwerp als geheel bezig te houden, beperkt, namelijk hoe het verband houdt met geestelijke gezondheid.
Veilige ruimtes in een psychische crisis
In sommige opzichten is de roep om veilige ruimtes een poging om mensen te helpen bij het navigeren door de groeiende geestelijke gezondheidscrisis die op zoveel universiteitscampussen in de Verenigde Staten aanwezig is.
Ongeveer een op de drie eerstejaarsstudenten heeft een probleem met de geestelijke gezondheid, en er zijn aanwijzingen dat de afgelopen decennia een grote toename van psychopathologie onder universiteitsstudenten te zien is.
Als student aan Northwestern zag ik uit de eerste hand dat geestelijke gezondheid een groot probleem is op onze campus. Bijna elk kwartaal sinds mijn tweede jaar is er minstens één student aan Northwestern overleden.
Niet alle verliezen waren zelfmoorden, maar veel van hen waren dat wel. Naast 'The Rock', een rotsblok op de campus dat studenten traditioneel schilderen om reclame te maken voor evenementen of om meningen te uiten, staat nu een boom beschilderd met de namen van overleden studenten.
De toename van schietpartijen en bedreigingen op scholen heeft ook gevolgen voor de campus. In 2018 ging onze campus op slot na meldingen van een actieve schutter. Het werd uiteindelijk een hoax, maar velen van ons brachten uren door in slaapzalen en klaslokalen om berichten naar onze families te sturen.
Zelfmoorden, traumatische incidenten, ongeacht de omstandigheden - deze gebeurtenissen hebben een blijvende impact op studenten en de bredere gemeenschap. Maar velen van ons zijn ongevoelig geworden. Dit is ons nieuwe normaal.
"Trauma neemt het gevoel van veiligheid in gemeenschappen weg, en wanneer leeftijdsgenoten of medestudenten door zelfmoord omkomen, kunnen gemeenschappen en geliefden zich schuldig, boos en verward voelen", legt Fraga uit. "Vooral degenen die met een depressie worstelen, kunnen hier last van hebben."
Voor velen van ons betekent ons "normaal" ook het omgaan met een psychische aandoening. Ik heb leeftijdsgenoten zien worstelen met depressie, angst, PTSS en eetstoornissen. De meesten van ons kennen iemand die is verkracht, seksueel is mishandeld of misbruikt.
Wij allemaal - zelfs degenen onder ons met een bevoorrechte achtergrond - komen op de universiteit aan met trauma of een of andere vorm van emotionele bagage.
We komen terecht in een nieuwe omgeving die vaak een academische snelkookpan kan worden en we moeten uitzoeken hoe we voor onszelf kunnen zorgen zonder de steun van onze familie of gemeenschap thuis.
Veilige ruimtes zijn een hulpmiddel voor geestelijke gezondheid
Dus als studenten om een veilige ruimte vragen, proberen we de stroom ideeën op de campus niet te beperken of ons los te maken van de gemeenschap. Het belemmeren van de vrijheid van meningsuiting en het censureren van meningen die misschien niet in overeenstemming zijn met de onze, is niet het doel.
In plaats daarvan zoeken we een hulpmiddel om voor onze geestelijke gezondheid te zorgen, zodat we actief kunnen blijven deelnemen aan onze lessen, buitenschoolse cursussen en andere aspecten van ons leven.
Veilige ruimtes vertroetelen ons niet en verblinden ons niet voor de realiteit van onze wereld. Ze bieden ons een korte kans om kwetsbaar te zijn en onze hoede te laten vallen zonder bang te hoeven zijn voor oordeel of schade.
Ze stellen ons in staat veerkracht op te bouwen, zodat we, wanneer we ons buiten deze ruimtes bevinden, volwassen kunnen omgaan met onze leeftijdsgenoten en de sterkste, meest authentieke versies van onszelf kunnen zijn.
Het belangrijkste is dat veilige ruimtes ons in staat stellen zelfzorg te oefenen, zodat we doordachte, productieve bijdragen kunnen blijven leveren aan moeilijke discussies, binnen en buiten de klas.
Als we nadenken over veilige ruimtes in de context van geestelijke gezondheid, is het duidelijk hoe ze een nuttig - en misschien wel een essentieel - onderdeel van ieders leven kunnen zijn.
Leren om prioriteiten te stellen en voor onze geestelijke gezondheid te zorgen, begint of eindigt niet op de universiteit. Het is een levenslange onderneming.
Megan Yee is recent afgestudeerd aan de Medill School of Journalism van de Northwestern University en voormalig redactiestagiair bij Healthline.
