Van de buitengewoon veroordelende opmerking van een vreemdeling tot de onbezonnen hatelijke opmerking van een vriend, het kan allemaal prikken.
Ik stond in een kassa in een bijna lege Target met mijn 2 weken oude baby toen de dame achter me hem opmerkte. Ze glimlachte naar hem en keek toen naar me op, haar uitdrukking verhardde: 'Hij is een frisse. Is hij niet een beetje jong om in het openbaar te zijn? "
Verward haalde ik mijn schouders op en keerde terug naar het uitpakken van mijn karretje vol luiers, doekjes en andere babybenodigdheden die ik zou komen kopen. Ik was heel voorzichtig om weer oogcontact met haar te vermijden.
Pas later, toen ik het verhaal aan mijn man vertelde, dacht ik aan een heleboel reacties die ik haar graag had gegeven. Ik was bang dat ik haar zou laten winnen door me van haar af te keren.
Maar de waarheid was dat ik er nog niet aan gewend was om moeder te zijn. Ik was nog steeds diep onzeker over deze nieuwe identiteit van mij. Ik maakte me elke dag zorgen of ik de juiste beslissingen nam voor mijn baby.
Boodschappen doen was al gevuld met angst, omdat ik het precies moest timen tussen mijn twee uur durende verpleegschema. Dus toen deze vreemdeling mij veroordeelde, kon ik me op dat moment alleen maar terugtrekken.
En zij was verre van de enige die mij als nieuwe ouder ondervroeg of veroordeelde. Zelfs mijn OB-GYN voelde zich tijdens mijn postpartumcontrole van 6 weken redelijk op mijn gemak om me te vertellen dat ik het huis niet in flodderige kleren of zonder make-up moest verlaten, omdat ik er daardoor uitzag als een 'vermoeide moeder' en 'niemand wil in de buurt zijn een vermoeide moeder. "
"Misschien moet ik zeggen dat we nog een follow-up nodig hebben, zodat ik ervoor kan zorgen dat je je bij de volgende afspraak beter kleedt", grapte ze.
Misschien had ze deze opmerking bedoeld als een speelse manier om mij toestemming te geven om wat 'tijd voor mezelf' te nemen, maar het bevestigde alleen maar mijn eigen onzekerheden over mijn post-baby uiterlijk.
Natuurlijk ben ik verre van de enige ouder die ooit ongevraagde opmerkingen en kritiek heeft ontvangen.
Toen ik met andere ouders sprak, is het duidelijk dat mensen, om welke reden dan ook, zich helemaal op hun gemak voelen om allerlei dingen tegen ouders te zeggen die ze normaal nooit zouden zeggen.
Toen een moeder, Alison, met haar vier kinderen uit haar auto stapte - waarvan er twee baby's waren met een tussenpoos van slechts 17 maanden - voelde een vrouw zich vrij op haar gemak om haar te vragen: "Waren die allemaal gepland?"
Blogger Karissa Whitman vertelde hoe een vreemdeling tijdens haar eerste uitstapje buitenshuis met haar kind van 3 weken om eieren te halen bij de supermarkt, vond dat het oké was om commentaar te geven op haar uiterlijk door te zeggen: "Huh, ik heb een zware dag gehad, eh ? "
Een andere moeder, Vered DeLeeuw, vertelde me dat, omdat haar oudste baby een hemangioom had (een goedaardige groei van bloedvaten die meestal vanzelf vervaagt), ze haar dochter in hoeden ging dragen om het te bedekken om te voorkomen dat meerdere vreemden onbeleefde opmerkingen erover of zeg haar dat ze 'moet controleren'.
Maar op een dag, terwijl ze aan het winkelen was, kwam een vrouw naar haar baby toe, verklaarde dat het te warm was voor de baby om binnenshuis een hoed te dragen, en trok vervolgens de hoed voor haar van het hoofd van de baby - en deed het verschrikkelijk haar afschuw bedekkend toen ze het hemangioom zag.
Helaas kunnen we de manier waarop vreemden tegen ons praten niet veranderen, maar er zijn dingen die we kunnen doen om ons voor te bereiden en ons te beschermen tegen de kwetsende dingen die we horen.
Verwacht iets te horen
Een deel van de reden waarom die vrouw in Target me zo opvalt, zelfs al die maanden later, is omdat ze de eerste vreemde was die haar ongevraagde mening over mijn ouderschap gaf. Naarmate de tijd verstreek, verwacht ik commentaar en dus heeft het niet zoveel invloed op mij.
Kies je strijd
Hoe graag ik ook had willen reageren op die vrouw in Target, het was het echt niet waard. Ik zou er niets aan winnen door iets terug te zeggen, en ik zou ook niet van gedachten zijn veranderd. Bovendien had het maken van een scène me misschien alleen maar slechter doen voelen.
Dat wil niet zeggen dat er geen momenten zijn waarop een reactie de moeite waard is. Als de persoon die je een slecht gevoel over jezelf of je ouderschap geeft, iemand is die je elke dag moet zien - zoals een schoonfamilie of een familielid - dan is dat misschien het moment om te reageren of grenzen te stellen. Maar die vreemde in de winkel? De kans is groot dat u ze niet meer zult zien.
Vind uw eigen ondersteuningssysteem
U hoeft dit niet alleen door te maken. Sommige ouders hebben het nuttig gevonden om lid te worden van ouderschapsgroepen waar ze hun verhalen kunnen delen met andere mensen die weten wat ze doormaken. Anderen bellen gewoon hun vrienden elke keer dat ze zich overweldigd of gekwetst voelen door iemands kritiek.
Voor mij hielp het erachter te komen wiens mening ik belangrijk vond en wiens mening ik niet deed. Als iemand dan iets zei waardoor ik aan mezelf twijfelde, zou ik contact opnemen met degenen waarvan ik wist dat ik ze kon vertrouwen.
Onthoud dat u uw baby het beste kent
Ja, misschien ben je nieuw in dit hele ouderschap. Maar waarschijnlijk heb je een aantal artikelen of boeken over ouderschap gelezen en heb je veel gesprekken gehad met je arts, de kinderarts van je kind en vertrouwde vrienden en familie over het opvoeden van een baby. U weet meer dan u denkt - dus vertrouw die kennis.
Verschillende ouders deelden bijvoorbeeld verhalen met mij over mensen die hen benaderden om te bekritiseren hoe weinig of veel lagen hun baby's buiten of buiten droegen. tut-tutting het gebrek aan schoenen of sokken van een baby zonder te bedenken waarom het kind zo gekleed zou kunnen zijn.
Misschien is de jas van je baby tijdelijk uit als je hem uit de auto haalt, omdat het voor een baby onveilig is om in een autostoeltje te rijden terwijl ze een gezwollen jas draagt. Of misschien is uw baby gewoon zijn sok kwijtgeraakt. Ik ken mijn zoon liefdes hij trekt zijn sokken en schoenen elke kans die hij krijgt uit, en we verliezen een hoop als we op pad zijn.
Wat de reden ook is, onthoud gewoon: u kent uw kind en u weet wat u doet. Laat niemand je een rotgevoel geven, omdat ze een snel oordeel vellen over jou en je vermogen om je baby op te voeden.
Simone M. Scully is een nieuwe moeder en journalist die schrijft over gezondheid, wetenschap en ouderschap. Vind haar op simonescully.com of op Facebook en Twitter.
.jpg)
.jpg)
