Wat is een achterste tongriem?
Een tongriem (ankyloglossie) is een aandoening waarmee sommige baby's worden geboren en die het bewegingsbereik van de tong beperkt. Voorbeelden zijn onder meer het niet kunnen duwen van de tong langs de ondertanden of het moeilijk hebben om de tong heen en weer te bewegen.
De term beschrijft elke weefselband onder de tong die kort, strak of stijf is. Tongbandjes zorgen er soms voor dat de tong van een baby niet goed aan de borst van de moeder vastklikt.
Tongbandjes aan de voorkant zijn gemakkelijk te vinden en te zien omdat ze zich in de buurt van het tandvlees van een baby bevinden wanneer ze hun tong opheffen.
Een achterste tongriem bevindt zich dieper in de mond, verder onder de tong. Een achterste tongriem kan dezelfde problemen veroorzaken als een voorste tongriem, ook al is deze niet zo gemakkelijk zichtbaar.
Sommige artsen gebruiken een classificatiesysteem wanneer ze naar tongbanden verwijzen. Voorste tongbanden kunnen type I en type II worden genoemd. Achterste tongbanden kunnen type III of type IV worden genoemd.
Tongbinding treft tot 11 procent van de pasgeboren baby's. Veel baby's die met een tongriem worden geboren, hebben geen symptomen of complicaties. Anderen hebben logopedie of een poliklinische chirurgische behandeling nodig om de tongriem los te maken.
Symptomen van de posterieure tongriem
Een achterste tongband is soms moeilijker te zien onder de tong dan een voorste tongband. Anders zijn de symptomen voor beide soorten tongriem hetzelfde. Door de tong voorzichtig op te tillen met een zaklamp terwijl je het hoofdje van je baby stil houdt, kun je mogelijk een dunne strook rood weefsel zien die de tong dicht bij de onderkant van de mond van je baby houdt.
Een ander mogelijk symptoom is moeilijkheden bij het geven van borstvoeding, zoals aangegeven door:
- moeite met aanleggen aan de borst
- constante honger
- koliek
- onrust
- langzame gewichtstoename of gebrek aan gewichtstoename
Pijnlijke borstvoeding kan een moeder treffen die borstvoeding geeft aan een baby met een tongriem, wat leidt tot:
- pijnlijke tepels
- tepels die barsten of bloeden
- afnemende melkaanvoer
Andere symptomen van een tongriem kunnen optreden nadat een baby is gespeend. De baby kan een vertraagde spraak hebben of moeite hebben met het maken van bepaalde geluiden, problemen met het eten van bepaald voedsel (zoals het likken van ijs) en problemen met het handhaven van de mondhygiëne.
Oorzaken van achterste tongband
Onderzoekers weten niet of er een directe oorzaak is van een tongriem. Maar er zijn enkele bekende risicofactoren.
Tongbinding kan in gezinnen voorkomen, dus er kan een genetische component zijn, zoals aangetoond door onderzoekers in een onderzoek uit 2012.
Tongband komt vaker voor bij pasgeboren jongens dan bij meisjes.
Complicaties van de achterste tongband
Voeding
De belangrijkste complicatie van een tongriem is moeilijkheden bij het geven van borstvoeding. Kinderen met een tongriem kunnen moeite hebben om een stevige klink op de borst van hun moeder te krijgen. Een baby heeft een van nature geboren instinct om zuigkracht te gebruiken om zich aan de tepel van een moeder te hechten. Maar als de mobiliteit van de tong beperkt is, kan deze zuigkracht moeilijk te bereiken zijn.
Zelfs flesvoeding kan moeilijk zijn voor kinderen met een tongriem. Als uw baby vast voedsel begint te eten met een babylepel, kan voedsel dat moet worden gelikt of geslurpt, een obstakel vormen.
Spraak- en gebitsproblemen
Nadat een kind ouder is geworden, kan een tongriem nog steeds voor complicaties zorgen. Een tongriem kan de ontwikkeling beïnvloeden en de manier veranderen waarop een baby leert spreken en slikken.
Een tongriem houdt de tong dichter bij de bodem van de mond. Om die reden is de kans groter dat kinderen met een tongriem een opening tussen hun onderste voortanden krijgen naarmate ze ouder worden.
Diagnose van een tongriem
Het meest voorkomende symptoom van een tongriem, voedingsproblemen, kan tal van andere onderliggende oorzaken hebben.
Praat niet alleen met de kinderarts van uw kind, maar ook met een lactatiekundige. Veel voedingsproblemen houden verband met andere oorzaken dan de tongriem, dus de eerste stap moet een algehele evaluatie van het voeren en aanleggen zijn.
Een arts kan meteen een tongriem vermoeden als uw kind moeite heeft om aan te komen of als u problemen heeft met het geven van borstvoeding. Maar sommige kinderartsen hebben u misschien nodig om de mogelijkheid specifiek voor te stellen voordat ze uw kind beoordelen op een tongriem.
Een kinderarts, verloskundige of lactatiekundige moet een tongriem kunnen diagnosticeren met een eenvoudige observatie op kantoor.
Frenotomie
Als uw kind een tongriem heeft, zijn er verschillende behandelingsopties.
Een lactatiekundige kan u misschien helpen om rond de tongriem te werken door borstvoedingsposities of technieken te gebruiken die uw pijn minimaliseren en uw kind helpen de voeding te krijgen die het nodig heeft.
De kinderarts van uw kind kan aanbevelen om een flesvoeding aan te vullen om te helpen bij gewichtstoename terwijl u probeert borstvoeding te geven rond de tongriem.
Een logopedist kan bepaalde oefeningen aanbevelen om de tongriem geleidelijk los te maken, waarbij het bindweefsel (frenulum) wordt uitgerekt totdat de tong beweeglijk is.
De meest voorkomende behandelingsoptie is een chirurgische ingreep die frenotomie wordt genoemd. Wanneer een frenotomie wordt uitgevoerd bij een kind jonger dan 6 maanden, is er zelfs geen anesthesie nodig. Met behulp van een chirurgisch mes of een gesteriliseerde schaar wordt de tongriem 'losgemaakt' door het weefsel onder de tong af te knippen. Deze procedure is eenvoudig en brengt weinig risico met zich mee.
In een onderzoek onder kinderen met een voorste en achterste tongband die een frenotomie hadden ondergaan, was 92 procent in staat om na de ingreep met succes borstvoeding te geven.
Als kinderen de leeftijd van 4 of 5 jaar bereiken, begint de vorm van hun mond drastisch te veranderen. Op dat moment kunnen alle symptomen van een tongriem beginnen te verdwijnen. Als u ervoor kiest om geen frenotomie voor uw kind te ondergaan, is de kans groot dat het geen blijvende bijwerkingen zal hebben na de kindertijd en de vroege kinderjaren.
Wanneer moet je naar een dokter
Als u aanzienlijke aanhoudende pijn ervaart tijdens het geven van borstvoeding of als uw baby niet op de aanbevolen snelheid aankomt, is het tijd om medische hulp in te roepen.
Ga naar een dokter als:
- u vermoedt dat u een niet-gediagnosticeerde tongriem heeft
- uw oudere kind klaagt over problemen met het bewegen van de tong, eten, slikken of spreken
- uw baby symptomen van een tongriem vertoont, waaronder koliek en langzame gewichtstoename
- borstvoeding geven aan uw baby is elke keer dat u borstvoeding geeft moeilijk of pijnlijk
De afhaalmaaltijd
Een tongriem is niet ongebruikelijk bij pasgeboren baby's. Hoewel veel baby's met een tongriem geen symptomen hebben, kan deze aangeboren aandoening het geven van borstvoeding soms bemoeilijken en kan het later in het leven bijdragen tot spraakproblemen.
Tongbanden bij baby's zijn gemakkelijk te corrigeren en de meeste baby's met frenotomieën kunnen daarna met succes borstvoeding geven.
Neem contact op met een arts als u zich zorgen maakt over borstvoeding, het vermogen van uw baby om borstvoeding te geven, gewichtstoename of spraakachterstand.
.jpg)
