Ask D'Mine: je moeder bedanken (voor al die diabetesmomenten)

Heeft u vragen over het leven met diabetes? Wij ook! Daarom bieden we onze wekelijkse diabetesadviesrubriek Ask D’Mine aan, georganiseerd door veteraan type 1 en diabetesauteur Wil Dubois in New Mexico.

Net op tijd voor Moederdag dit weekend, neemt Wil een vraag over die speciale 'moedermomenten' in het leven met diabetes, en hoe alle D-zonen en dochters daar hun waardering kunnen tonen.

{Heeft u uw eigen vragen? E-mail ons op [email protected]}

Frances, type 1 uit Colorado, vraagt: Hoe kan ik mijn moeder ooit terugbetalen voor alles wat ze voor me heeft gedaan? Ik was echt heel jong. Ze gaf me mijn shots, telde mijn koolhydraten en stak midden in de nacht in mijn vinger. Als ik erop terugkijk, eindigde haar leven toen mijn diabetes begon.

Wil @ Ask D'Mine antwoordt: ik vermoed dat je zelf nog geen kinderen hebt, dus je zult dit pas echt begrijpen als je het doet, maar geloof me als ik zeg dat je dat niet hoeft " terugbetalen ”haar.

Ze deed gewoon wat moeders doen.

Moeders doen wat er voor hun kinderen moet worden gedaan. En hoewel sommige moeders het "gemakkelijker" hebben dan andere, denk ik, maar die is er niets eenvoudig in de functieomschrijving.

Eigenlijk durf ik te wedden dat de meeste moeders, zowel D-moms als de tuinvariëteit, verbolgen zouden zijn over het idee dat ze moeten worden terugbetaald. Ze willen zeker gewaardeerd en met tussenpozen bedankt worden, maar dit is geen zakelijke transactie. Dit gaat veel dieper. Moederschap is biologisch, genetisch, instinctief en sociaal verankerd in de hersenen van vrouwen (en in mindere mate ook in de hersenen van mannen, maar aangezien dit Moederdag is, blijf ik vandaag bij de mensen met twee X-chromosomen).

Maar laten we een stap achteruit doen en even specifiek naar D-moms kijken. Is hun werk aanzienlijk moeilijker dan dat van andere moeders? Laat me mijn Nomex vlambestendige jump-suit aantrekken, want ik ga hard naar buiten en zeg 'nee'.

Luister naar me.

Laat me eerst duidelijk zijn: ik kleineer het ongelooflijk harde werk van D-moms niet, noch de energie die het nodig heeft. Het is een slecht optreden. Lange uren. Veel stress. En onvoorspelbare resultaten. Als u de insulinedosis verkeerd berekent, kunt u uw kind pijn doen. Verdorie, zelfs als je het goed doet, doet diabetes hoe dan ook zijn eigen ding en kan je kind gewond raken. Het is dus een van die banen waarin je alle verantwoordelijkheid hebt, maar geen autoriteit. Normaal gesproken, als je zo'n baan krijgt, zeg je tegen de baas dat hij het moet “schuiven” en ga verder.

Het moederschap staat dat echter niet toe.

En om mensen niet verder te deprimeren, maar ondanks de enorme vooruitgang die we als soort hebben geboekt in het behoud van onze jongen in de afgelopen 200 jaar, is er nog steeds geen einde aan de oorzaken van mogelijk hartzeer dat een gezin kan overkomen, wat voor monsterlijke uitdagingen zal zorgen voor moeders. Autisme komt in je op. Hersenverlamming. Leukemie. De lijst gaat verder. Zelfs de moeders van perfect gezonde kinderen hebben eindeloze uitdagingen, variërend van geschaafde knieën en gebroken harten tot geweld op school.

Moederschap is niet voor watjes.

Mijn punt is dit: Ja, je diabetes maakte het moederschap moeilijk voor je moeder. Maar het was in de eerste plaats een zware klus. De diabetes is een unieke uitdaging, maar alle moeders staan ​​voor een ongelooflijke reeks uitdagingen bij het opvoeden van hun kinderen.

Dus met dat in gedachten, achteraf gezien, heb je het gevoel dat ze het buitengewoon ruig had. Het zou me niet verbazen als ze destijds misschien had ingestemd. Maar ik vraag me af hoe ze zich nu voelt?

Ze deed wat ze moest doen en kijken, het is haar gelukt. Wat een beloning! Jullie zijn allemaal volwassen en een fatsoenlijk genoeg persoon om je zorgen te maken over de invloed van je kinderziekte op haar leven. Ik weet niet zeker of ze het met u eens zou zijn dat haar leven eindigde met uw diabetes. Het veranderde zeker. Het werd misschien intenser. Maar het hield niet op. En ze stortte haar moederlijke liefde in om te doen wat er moest gebeuren.

Moeders zijn op die manier behoorlijk verbazingwekkend.

Dus wie je ook bent, PWD sinds je kindertijd, PWD als volwassene of suikerveilig, je bent je moeder WEL dank verschuldigd voor al haar harde werk. Maar het is geen schuld die kan en ook niet moet worden terugbetaald.

Dus wat moet je in hemelsnaam doen om haar dan te eren? Nou, als je een vrouw bent, kun je als je vooruitgaat betalen door je best te doen als het jouw beurt is om moeder te worden. Als je een man bent, kun je het vooruit betalen door de moeder van je kind (eren) op alle mogelijke manieren te helpen om de last te verlichten.

Maar hoewel echte terugbetaling geen optie is en niet wordt verwacht, wil dat nog niet zeggen dat erkenning niet op zijn plaats is. Wie houdt er niet van om erkend te worden voor een goed stuk werk? Maar eerlijk gezegd ben ik er geen grote fan van om voor dat doel op Moederdag te wachten.

Natuurlijk, koop je moeder wat sieraden, bloemen of snoep als je wilt. Oké, geef haar een sappige Hallmark-kaart. Breng haar uit eten. Dat zijn leuke manieren om iemand in de watten te leggen. Maar onthoud dat je geen officiële, toegewijde feestdag nodig hebt om je eraan te herinneren je moeder te bedanken voor alles wat ze heeft gedaan, in godsnaam.

Als dat de enige keer is dat je eraan denkt haar te bedanken, dan heeft je moeder je misschien toch niet goed opgevoed, en zal ze het weten. Ik zeg niet dat je Moederdag moet negeren - dat is sociaal waarschijnlijk geen optie.

Maar als je je moeder echt oprechte, onvervalste waardering wilt laten zien, pak dan op een willekeurige dag in augustus de telefoon op, bel haar op en zeg: 'Hé mama, bedankt voor alles wat je voor me hebt gedaan. Ik hou van jou!"

Dit is geen kolom met medisch advies. Wij zijn PWD's die vrijelijk en openlijk de wijsheid delen van onze verzamelde ervaringen - onze daar-gedaan-die kennis uit de loopgraven. Maar we zijn geen MD's, RN's, NP's, PA's, CDE's of patrijzen in perenbomen. Kort gezegd: we zijn slechts een klein deel van uw totale recept. U hebt nog steeds professioneel advies, behandeling en zorg nodig van een bevoegde medische professional.