Het traanbeen is misschien wel het meest kwetsbare bot van het gezicht en een van de kleinste botten in het lichaam. Elke traan, die zich uitstrekt tussen het midden van elke oogkas, is dun en schaalachtig en dient als ondersteuning voor het oog. Het paar traanbeenderen zijn twee van de veertien gezichtsbeenderen.
De traan heeft twee oppervlakken: het neusoppervlak, dat naar de neus is gericht, en het orbitale oppervlak, dat naar de oogkas is gericht. Het is qua grootte vergelijkbaar met een vingernagel en dit rechthoekige bot bevindt zich nabij het voorhoofdsbeen, de bovenkaak, de ethmoid en de inferieure neusschelp.
Het orbitale oppervlak van de traan wordt gescheiden door een rand die de achterste traankam wordt genoemd. Het verdeelt het traanbeen in twee delen: de traan sulcus en de orbiale plaat. De achterste traankam creëert ook een ruimte voor het traankanaal, een buis waardoor tranen van de ogen naar de neusholtes kunnen stromen. Het bot dankt zijn naam aan die functie; lacrimaal is afgeleid van het Latijnse woord voor tranen.
