Hoe u een mogelijke diagnose van dementie kunt accepteren en beheren.
Stel je deze scenario's voor:
Je vrouw nam op weg naar huis een verkeerde afslag en kwam terecht in haar kinderbuurt. Ze zei dat ze zich niet meer kon herinneren welke straat ze moest nemen.
De elektriciteit was uitgeschakeld omdat je vader de rekeningen in zijn stapel kranten kwijt was. Hij heeft de rekeningen altijd op tijd afgehandeld.
Je merkt dat je zulke incidenten weggeeft door te zeggen: "Ze is in de war; hij is gewoon niet zichzelf vandaag. "
Het zien van een verandering in het geheugen en de mentale toestand van uw geliefde kan een diepgaand effect hebben op familie en dierbaren. Het is ook niet ongebruikelijk om weerstand te bieden aan de overtuiging dat ze dementie kunnen hebben.
Maar hoewel deze ontkenning begrijpelijk is, kan ze gevaarlijk zijn.
Dat komt omdat de ontkenning van familieleden over veranderingen in het geheugen en de mentale toestand van een geliefde de diagnose kan vertragen en de behandeling kan belemmeren.
De Alzheimer's Association definieert dementie als "een afname van het mentale vermogen die ernstig genoeg is om het dagelijks leven te verstoren". En volgens de Aging, Demographics and Memory Study-steekproef in de Verenigde Staten, heeft 14 procent van de mensen ouder dan 71 jaar dementie.
Dat zijn ongeveer 3,4 miljoen mensen, een aantal dat alleen maar zal toenemen met de totale oudere bevolking in het land.
De meeste gevallen van dementie - 60 tot 80 procent - worden veroorzaakt door de ziekte van Alzheimer, maar veel andere aandoeningen kunnen dementie veroorzaken, en sommige zijn omkeerbaar.
Als u een geliefde heeft die lastige veranderingen in geheugen, stemming of gedrag ervaart, overweeg dan deze vroege symptomen van dementie. Ze bevatten:
- een onvermogen om met verandering om te gaan
- korte-termijngeheugenverlies
- moeite met het vinden van de juiste woorden
- herhaling van verhalen of vragen
- slecht richtingsgevoel op bekende plaatsen
- problemen na een verhaal
- stemmingswisselingen zoals depressie, woede of frustratie
- een gebrek aan interesse in gebruikelijke activiteiten
- verwarring over dingen die bekend zouden moeten zijn
- moeite met gewone taken
Een vroege diagnose is de sleutel tot het beheersen van de symptomen
Als het gaat om het stellen van een diagnose, hoe eerder hoe beter. De Alzheimer's Association noemt deze redenen om de diagnose niet uit te stellen:
- er is meer potentieel voordeel van behandelingen als ze vroeg worden gestart
- de persoon kan een kans krijgen om aan onderzoek deel te nemen
- vroege diagnose geeft gezinnen de mogelijkheid om plannen te maken voor de toekomst voordat de dementie vordert
Zelfs onomkeerbare dementie kan beter worden beheerd met een vroege diagnose.
In een artikel uit 2013 schreef promovendus Gary Mitchell: “Tijdige diagnose is mogelijk een toegangspoort tot een goed leven met dementie. Het ontbreken van een duidelijke en directe diagnose betekent dat persoonlijke zorgvoorkeuren, farmacologische interventies en geschikte ondersteuningsmechanismen moeilijker kunnen worden ingevoerd. "
In feite zijn er een aantal logistieke beslissingen die beter gemaakt kunnen worden in de vroege stadia van dementie. Waaronder:
- het kiezen van medische en verzorgende teams
- planning van het beheer van naast elkaar bestaande medische problemen
- risicovolle activiteiten zoals autorijden en dwalen voorkomen
- het herzien en bijwerken van juridische documenten
- het vastleggen van de toekomstige wensen van de persoon voor langdurige zorg
- het vaststellen van een wettelijke volmacht
- iemand aanwijzen om de financiën af te handelen
Volgens Mitchell kunnen eerdere diagnoses ook sociale voordelen hebben en de kwaliteit van leven verbeteren voor zowel de persoon met dementie als hun mantelzorgers.
Zodra een persoon is gediagnosticeerd, kunnen ze lid worden van steungroepen en er meteen voor kiezen om meer tijd door te brengen met familie en vrienden, of om zich bezig te houden met hobby's. In feite kunnen vroege ondersteuning en opleiding de toegang tot voorzieningen voor langdurige zorg zelfs verminderen.
In hun boek 'The 36-Hour Day' schrijven Nancy Mace en Peter Rabins dat het normaal is dat zorgverleners een diagnose niet willen accepteren. Ze zoeken misschien zelfs een tweede en derde mening en weigeren te geloven dat dementie de oorzaak is van de symptomen van hun familielid.
Maar Macy en Rabins adviseren zorgverleners: “Vraag jezelf af of je van dokter naar dokter gaat in de hoop op beter nieuws. Als je reactie dingen moeilijker of zelfs riskant maakt voor de persoon met dementie, moet je opnieuw nadenken over wat je doet. "
Het kan dus dementie zijn. Wat nu?
Als u denkt dat een dierbare dementie heeft, kunnen de volgende tips en bronnen helpen om niet alleen een diagnose te stellen, maar deze ook te accepteren:
- Een dokter raadplegen. Raadpleeg uw zorgverlener als uw geliefde tekenen van dementie vertoont.
- Bereid je voor op de afspraak. Raadpleeg deze bron voor tips over het voorbereiden van de doktersafspraak van uw geliefde.
- De diagnose accepteren. Als uw geliefde weigert zijn diagnose te accepteren, volgen hier enkele tips om hem te helpen.
- Maak plannen voor de lange termijn. Hoe eerder hoe beter. Samen kunt u beslissingen nemen over financiën, juridische documenten, gezondheidszorg, huisvesting en zorg aan het levenseinde voordat de toestand van uw geliefde te ver is gevorderd.
- Uitreiken. Bel de 24/7 hulplijn van de Alzheimer's Association op 800-272-3900 voor advies over de volgende stappen.
- Doe je onderzoek. Mace en Rabins stellen voor dat zorgverleners het laatste onderzoek volgen en dit bespreken met leden van het zorgteam.
Anna Lee Beyer is een voormalig bibliothecaris die schrijft over geestelijke gezondheid en welzijn. Bezoek haar op Facebook en Twitter.
-test.jpg)
