Veertien nachten Thais eten om mee te nemen is niet zo erg.
We praten hier niet genoeg over: maaltijden zijn veel werk.
Het avondeten koken is vaak het meest intensieve werk van de dag. Ik denk dat iedereen, van mensen met een depressie die om snelle recepten vragen tot moeders die zweren bij de Instant Pot, het daarmee eens kan zijn. Dit geldt vooral na een dag waarop niets goed is gegaan; eten kan uitputtend worden.
Voordat mijn vriend en ik ons vandaag uit bed mochten, moest ik precies aangeven waar en wat ik als ontbijt zou eten. Als we dat niet deden, zou ik maaltijden overslaan tot het avondeten.
Dat hadden we tenslotte de dag ervoor bijna gedaan: elk een bagel om 11 uur en een gedeelde patatas bravas tapas voor 19:15 uur. avondeten omdat onze maag pijn begon te doen.
Het feit dat we hongerpijnen konden registreren, was een teken van verbetering van ons lichaam en de hersenen.
Een paar dagen daarvoor kon ik voor 20.00 uur opereren aan een muffin of een willekeurig assortiment snacks. en ik realiseerde me dat ik niet genoeg at. Ik zou dan eten bestellen omdat ik mezelf er gewoon niet toe kon brengen om te koken.
Dat is hoe het is geweest in twee weken. Tot vandaag.
Vandaag heb ik gewoon de vuilniszak met afhaaldozen weggegooid, en ik schaam me er niet al te veel over.
Het was dat ik lui was. Het was dat ik moe was. Dat alles zou moeten kloppen, of ik nu een depressie heb of niet - wat ik wel doe. Ik was depressief geweest en was op mijn ergst, waar honger en eetlust helemaal verdwenen waren.
Koken was niet alleen werk; tijdens mijn ergste is het ook een daad van zorg en liefde. En in het ergste geval dringt mijn mentale toestand erop aan dat ik geen zelfzorg of liefde verdien.
Koken is niet zo eenvoudig als het klinkt als je depressief bent
Veel millennials worden belasterd omdat ze bestellen om te gaan in plaats van thuis te koken of maaltijden te bereiden.
Taylor Lorenz, tech-verslaggever bij The Atlantic, werd nationaal bespot omdat hij $ 22 avocadotoost had gekocht. Jammer dat afhalen nieuwe hoogten heeft bereikt, tot een punt waarop koffie van $ 5 wordt belasterd door geldcoaches.
Maar het punt is dat ik voor mezelf probeerde te koken toen ik depressief was. Ik heb heel hard mijn best gedaan. Het veroorzaakte alleen zelfmoordgedachten.
Ooit was het nadat ik koude rijst op mijn lippen had aangeraakt. Het was niet alleen het feit dat het koud was. Op dat moment werd de ijskoude rijst een cumulatie van mislukking. Falen in het stomen van voedsel, het niet voltooien van werktaken, zonder eten sinds 9.30 uur.
Ik zou niet eens zoiets eenvoudigs als eten kunnen doen! Ik snikte in mijn diner met Netflix aan en ging naar bed in de hoop dat morgen niet zou komen.
Een andere keer was terwijl ik dumplings kookte. Wat kan er fout gaan?
Ik wist hoe ik water moest koken; Ik wist hoe ik moest wachten. Deze keer waren de instructies zo eenvoudig, ook al was het weer mijn eerste maaltijd van de dag. Ik zou op geen enkele manier falen. Toen kwam mijn oma, die boven woont, naar beneden om me te begroeten en zei: "Eet je geen rijst?"
Eet je geen rijst? is een metafoor. De betekenis is de afgelopen vijf jaar na het horen ervan meer geladen geworden. Rijst, als mijn oma het zegt, gaat er niet om of mijn maaltijd al dan niet 'gezond' is (gezond op de westerse manier, waar een bord wordt gedefinieerd door porties granen, groenten en eiwitten). Rijst gaat er niet eens over of mijn dumplings al dan niet beter zouden smaken (dat zouden ze niet doen, omdat het waterballetjes waren).
Rijst, als mijn oma het zegt, gaat over of mijn maaltijd al dan niet 'echt' is. Het brak me uit elkaar, omdat ik een toenemende druk voelde van het feit of mijn leven echt was of niet, of ik de juiste dingen deed die het leven de moeite waard maakten.
Dus ik heb twee keer geprobeerd om te koken. Het enige waar ik mee wegkwam, was het idee dat het leven de moeite niet waard was om geleefd te worden.
Hoe we voedsel waarderen, is belangrijk
Gelukkig kan ik voedsel scheiden van de gangbare definitie van 'gezond'. Ik maak me geen zorgen of het soort voedsel 'mijn hormonen een dienst bewijzen' of 'mijn cellen in gevaar brengt'. Ik kan intuïtief met mate eten.
Waar ik aan werk, is hoe ik mijn eetlust kan waarderen en begrijpen dat het verlangen naar een bepaald soort maaltijd niet slecht is.
De dieetcultuur heeft ons zo verstrikt in het alleen waarderen van honger, de fysieke behoefte aan brandstof van je lichaam, als een beperkingstool dat we de neiging hebben om onze natuurlijke eetlust te demoniseren, of hunkering naar een soort voedsel dat vreugde schenkt. Deze cultuur leert ons dat we onze eetlust moeten beheersen of veranderen, zodat het alleen maar overlapt met honger.
Maar ik kan geen honger voelen.Ik weet niet hoe ik voedsel anders moet begrijpen. Voedsel is voor mij alleen van belang in de context: een shot energie, esthetisch plezier, een nieuwe mooie herinnering ... Als ik het alleen moet zien als een hulpmiddel om te overleven, als ik depressief ben, hebben eten en overleven geen betekenis naar mij.
In feite stop ik met het zoeken naar context in voedsel. Het wordt een vis uit het water, wanhopig klapperend omdat hij niet kan doen wat hij het beste kan om te leven: zwemmen. Het sterft door verveling. Dat is wat mijn brein tegen me zei: eten zonder context heeft geen betekenis, en het is zo saai. En ja, ik ga dood zonder, maar god, het leven is zo saai.
Ik dacht altijd dat niet eten natuurlijk was, omdat ik geen honger had. Mijn lichaam stuurde me geen waarschuwingssignalen, dus?
Pas onlangs, toen ik accepteerde dat ik afhaalmaaltijden moest krijgen, besefte ik hoe belangrijk eetlust was als hulpmiddel voor zelfzorg. Het was een instinct waarop ik moest leunen als ik niet wilde eten.
Bij eten gaat het om luisteren naar honger als het je roept en steunen op eetlust als er geen honger is.
De diepte van hoe vermoeiend eten wordt, breidt zich uit manier verder dan koken. Ik heb het geluk een inkomen en woonsituatie te hebben waarin ik me 14 nachten achter elkaar afhalen kan veroorloven, in een van de duurste steden ter wereld.
Zelfs dan kostte het me een moment van gezond verstand om me af te vragen waarom ik me schaamde toen ik naar mijn vuilnisbak keek. Ik zou me helemaal niet slecht moeten voelen omdat ik elke avond eten bestel.
Een nieuwe relatie met eten vinden
Nu het ergste van mijn depressie afneemt, heeft voedsel zijn oorspronkelijke context teruggekregen: me productief voelen. Het is misschien triest, maar de waarheid is dat ik niet zeker weet wanneer ik ooit in staat zal zijn om op eigen kracht aan voedsel betekenis te geven.
Maar voorlopig kan ik beter onderscheid maken tussen honger en eetlust - op dezelfde manier als ik het verschil kan zien tussen seks en liefde, om de behoefte aan brandstof en emoties te scheiden. Precies zoals seks is en niet over liefde gaat. Voedsel gaat en is niet over honger. Het gaat en gaat niet over eetlust.
Het gaat over luisteren naar honger wanneer het roept en steunen op eetlust wanneer honger niet roept. Soms komt het ook tot de ontdekking dat leunen op eetlust, zoals ik deed met afhalen, ook een luxe is.
Voedsel is geen relatie die voor iedereen intuïtief is. Soms weet je gewoon op het eerste gezicht hoe je je voelt; andere keren moet je groeien en de relatie steeds weer opnieuw beginnen totdat je van je fouten hebt geleerd. Uiteindelijk zal er een relatie zijn die je echt kunt vertrouwen en waarin je kunt reageren, gebruikmakend van je gevoel.
En hoewel ik uiteindelijk niet at wat ik mijn vriend vertelde dat ik vanmorgen ging eten, had ik wel een Ghirardelli mini brownie voordat we de deur uitgingen. Mijn hond probeerde een café binnen te gaan, dus ik bestelde uiteindelijk een vette varkensbuik banh mi en at het hele ding op. Ik was om 14.00 uur klaar met mijn eerste maaltijd. en slaagde erin om een kleine kom pasta te eten. Ik maakte toen de rest van de mini brownies op en deed mijn was.
Ik kijk nogal uit naar morgen.
Christal Yuen is een redacteur bij Healthline die inhoud schrijft en bewerkt die draait om seks, schoonheid, gezondheid en welzijn. Ze is voortdurend op zoek naar manieren om lezers te helpen bij het maken van hun eigen gezondheidsreis. Je kunt haar vinden op Twitter.
.jpg)
.jpg)
