Wat is de mons pubis?
De mons pubis is een pad van vetweefsel dat het schaambeen bedekt. Het wordt soms de mons of de mons veneris bij vrouwen genoemd. Hoewel beide geslachten een schaambeen hebben, is het prominenter aanwezig bij vrouwen.
Lees verder om meer te weten te komen over de anatomie van de mons pubis, evenals de mogelijke oorzaken van pijn of stoten in het gebied.
Wat is de anatomie en functie van de mons pubis?
De mons pubis bevindt zich boven het schaambeen en het symphysis pubica-gewricht. Het schaambeen is een van de drie delen van het heupbot. Het is ook het voorste gedeelte van het heupbot. Het symphysis pubica-gewricht is waar de schaambeenderen van de linker- en rechterheupen samenkomen.
Het schaambeen is opgebouwd uit vetweefsel. Het heeft de vorm van een omgekeerde driehoek, die zich uitstrekt van de bovenkant van de openbare haarlijn tot de geslachtsdelen. Het strekt zich uit van de bovenkant van de schaamhaarlijn tot de clitoris.
Tijdens de puberteit wordt het schaambeen bedekt met schaamhaar. Het bevat ook klieren die feromonen gaan afscheiden. Dit zijn stoffen die betrokken zijn bij seksuele aantrekkingskracht.
Wat veroorzaakt pijn in het schaambeen?
Symphysis pubis disfunctie
Symphysis pubis disfunction (SPD) treedt op wanneer het symphysis-gewricht van het bekken te ontspannen wordt, wat leidt tot pijn in de bekkengordel. Het gebeurt meestal tijdens de zwangerschap.
Het belangrijkste symptoom van SPD is pijn. Het kan worden gevoeld als een schietend, branderig of schurend gevoel. Deze pijn kan worden gevoeld:
- over het schaambeen
- tussen de vagina en anus
- aan een of beide zijden van de onderrug
- straalt uit in de dijen
SPD kan het ook moeilijk maken om:
- rondlopen
- til voorwerpen op
- beweeg de benen uit elkaar
Hoewel SPD vaker voorkomt tijdens de zwangerschap, heeft het niet altijd een duidelijke oorzaak. In deze gevallen kan het verband houden met instabiliteit van de bekkengordel.
De volgende factoren kunnen ook uw risico op het ontwikkelen van SPD verhogen:
- een geschiedenis van bekkenpijn
- eerdere schade of letsel aan het bekken
- SPD hebben gehad tijdens een eerdere zwangerschap
- een baan hebben die fysiek erg veeleisend is
Het behandelen van SPD omvat vaak een combinatie van rust en fysiotherapie om de bekkenbodem te helpen versterken.
Osteitis pubis
Osteitis pubis is een ontsteking van het symphysis-gewricht van het bekken, dat onder het schaambeen zit. Het komt vaak voor bij atleten, maar kan ook voorkomen bij niet-atleten.
Het belangrijkste symptoom van osteitis pubis is pijn in de schaamstreek of liesstreek. Het straalt vaak uit naar de dijen. Deze pijn kan geleidelijk of plotseling optreden.
Enkele oorzaken van osteitis pubis zijn:
- overmatig gebruik van of stress in de schaamstreek
- zwangerschap of bevalling
- letsel of schade aan de schaamstreek
- een urologische of gynaecologische procedure
Net als bij SPD wordt osteitis pubis meestal behandeld met rust, gevolgd door zachte versterkende oefeningen. Ontstekingsremmende medicijnen, waaronder niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's) of corticosteroïd-injecties, kunnen ook helpen bij het beheersen van ontstekingen.
Wat veroorzaakt hobbels op het schaambeen?
Kookt
Een steenpuist is een pijnlijke, met pus gevulde knobbel die zich onder de huid vormt. Ze worden veroorzaakt door bacteriën die de huid binnendringen via een open wond of snee. Hoewel steenpuisten overal kunnen voorkomen, komen ze vaker voor in haargebieden, zoals het schaambeen.
Kookt ziet eruit als diepe, rode bultjes onder de huid. Ze kunnen in de loop van een paar dagen groter worden naarmate ze zich vullen met etter. Uiteindelijk zullen ze een witte of gele punt ontwikkelen, vergelijkbaar met die van een puistje. Dit zal uiteindelijk breken, waardoor de pus uit de kook kan lopen.
Hoewel kleine steenpuisten vaak vanzelf verdwijnen, kan het zijn dat uw arts grotere steenpuisten moet afvoeren.
Cyste
Een cyste is een zakachtig gebied in een weefsel. Cysten zijn meestal niet-kankerachtig en kunnen worden gevuld met een verscheidenheid aan dingen, waaronder vocht, weefsel of bot. Ze kunnen overal in of op het lichaam voorkomen.
Cysten kunnen om verschillende redenen optreden, waaronder:
- infecties
- letsel
- verstopte klier
De symptomen van een cyste kunnen variëren, afhankelijk van het type cyste en de locatie. De meeste verschijnen als een langzaam groeiende bult. Na verloop van tijd kunnen ze gevoelig of pijnlijk worden.
Net als bij steenpuisten kunnen kleinere cysten vanzelf verdwijnen. Uw arts moet mogelijk grotere operatief verwijderen of leegmaken.
Ingegroeide haar
Een ingegroeide haar verwijst naar een haar dat teruggroeit in de huid, meestal na te zijn geschoren of met een pincet. Mensen die hun schaamhaar verwijderen, zijn bijzonder vatbaar voor ingegroeide haartjes.
De symptomen van ingegroeide haartjes kunnen zijn:
- kleine, stevige of met pus gevulde bultjes
- pijn
- jeuk
- donker worden van de huid van het getroffen gebied
Vermijd het scheren of epileren van het getroffen gebied om ingegroeide haartjes te behandelen. Uiteindelijk zal het haar zich een weg banen uit de huid. In sommige gevallen kan het haar worden verwijderd met een pincet of een steriele naald. In ernstigere gevallen kan uw arts een exfoliërende of ontstekingsremmende zalf voorschrijven.
Folliculitis
Folliculitis verwijst naar een ontsteking van de haarzakjes. Een bacteriële of schimmelinfectie is meestal de oorzaak. Omdat het schaambeen bedekt is met schaamhaar, is het gevoeliger voor folliculitis.
Veel voorkomende symptomen van folliculitis zijn:
- kleine rode bultjes of puistjes die in clusters verschijnen
- gevoelige of pijnlijke huid
- jeuk
- een branderig gevoel op de huid
- een grotere, gezwollen bult onder de huid
Enkele veel voorkomende gedragingen die uw risico op het ontwikkelen van folliculitis kunnen verhogen, zijn onder meer:
- strakke kleding dragen die zweet of warmte vasthoudt
- met behulp van een slecht onderhouden bubbelbad
- beschadiging van de haarzakjes door harsen of scheren
De meeste gevallen van folliculitis verdwijnen na een paar dagen vanzelf. Het aanbrengen van warme kompressen of kalmerende lotions of zalven kan huidirritatie helpen verminderen.
Als de folliculitis wijdverspreid is of langer dan een paar dagen aanhoudt, kan een doktersbezoek nodig zijn. Ze kunnen een antibioticum of antischimmelcrème voorschrijven om een onderliggende infectie op te lossen.
Kan een operatie de grootte van de mons pubis verminderen?
In de afgelopen jaren is een procedure genaamd monsplasty steeds gebruikelijker geworden, vooral bij vrouwen. Bij deze operatie wordt extra huid of vet uit het schaambeen verwijderd om de grootte ervan te verkleinen.
Er zijn verschillende benaderingen, afhankelijk van het type weefsel dat wordt verwijderd. Bij sommige technieken wordt extra huid verwijderd. Anderen gebruiken liposuctie om overtollig vet te verwijderen.
Ongeacht de gebruikte aanpak, brengt monsplasty dezelfde risico's met zich mee als andere soorten operaties, waaronder infectie, bloeding en littekens.
het komt neer op
Het schaambeen is een gebied van vetweefsel dat het schaambeen bij zowel mannen als vrouwen bedekt, hoewel het bij vrouwen meer prominent aanwezig is. Het speelt een belangrijke rol bij het afscheiden van feromonen die verantwoordelijk zijn voor seksuele aantrekkingskracht.
