Wat is normocytische anemie?

Normocytische anemie is een van de vele soorten bloedarmoede. Het gaat gepaard met bepaalde chronische ziekten.

Symptomen van normocytische anemie zijn vergelijkbaar met die van andere soorten anemie. De diagnose van de aandoening wordt gedaan door middel van bloedonderzoeken.

Er zijn specifieke behandelingen voor normocytische anemie, maar het behandelen van de onderliggende oorzaak (als die er is) heeft meestal prioriteit.

Wat is normocytische anemie?

Normocytische anemie is een van de meest voorkomende vormen van anemie.

Bloedarmoede is een aandoening waarbij u niet genoeg rode bloedcellen heeft om voldoende zuurstof aan uw organen en ander weefsel te leveren.

Bij sommige soorten bloedarmoede verandert de vorm of grootte van rode bloedcellen, wat artsen helpt bij het diagnosticeren van de aandoening.

Als u normocytische anemie heeft, zijn de rode bloedcellen normaal van vorm en grootte. De aandoening betekent echter dat u nog steeds niet voldoende circulerende rode bloedcellen heeft om aan de behoeften van uw lichaam te voldoen.

Bovendien betekent normocystische anemie vaak dat u een andere ernstige aandoening heeft, zoals een nieraandoening of reumatoïde artritis.

Wat veroorzaakt normocytische anemie?

Normocytische anemie kan aangeboren zijn, wat betekent dat u ermee wordt geboren. Minder vaak is normocytische anemie een complicatie van een bepaald medicijn.

Meestal wordt echter normocytische anemie verworven, wat betekent dat het zich later ontwikkelt als gevolg van een andere oorzaak, zoals een ziekte.

Dit staat bekend als anemie van chronische ziekte (ACD) of anemie van ontsteking, omdat de ziekten die tot normocytische anemie kunnen leiden, ontstekingen veroorzaken in bepaalde delen van het lichaam of door het hele lichaam.

Ontsteking kan het immuunsysteem van het lichaam aantasten, wat op zijn beurt de productie van rode bloedcellen kan verminderen of kan leiden tot de productie van zwakkere rode bloedcellen die sneller afsterven, maar niet zo snel worden aangevuld.

De ziekten die het nauwst verband houden met normocytische anemie zijn onder meer:

• infecties
• kanker
• chronische nierziekte
• hartfalen
• zwaarlijvigheid
• Reumatoïde artritis
• lupus
• vasculitis (ontsteking van de bloedvaten)
• sarcoïdose (ontstekingsziekte die de longen en het lymfesysteem aantast)
• inflammatoire darmziekte
• beenmergaandoeningen

Zwangerschap en ondervoeding kunnen ook leiden tot normocytische anemie.

Wat zijn de symptomen van normocytische anemie?

Symptomen van normocytische anemie ontwikkelen zich traag. De eerste tekenen van deze of enige vorm van bloedarmoede zijn meestal gevoelens van vermoeidheid en een bleke huidskleur.

Bloedarmoede kan er ook voor zorgen dat u:

• zich duizelig of licht in het hoofd voelen
• kortademigheid hebben
• zwak voelen

Omdat normocytische anemie zo vaak verband houdt met een chronische onderliggende ziekte, kan het moeilijk zijn om symptomen van anemie te onderscheiden van die van het onderliggende probleem.

Hoe wordt normocytische anemie gediagnosticeerd?

Bloedarmoede wordt meestal voor het eerst vastgesteld in een routinebloedonderzoek, zoals een compleet bloedbeeld (CBC).

Een CBC controleert op het aantal rode en witte bloedcellen, het aantal bloedplaatjes en andere markers van de gezondheid van het bloed. De test kan deel uitmaken van uw jaarlijkse fysieke training of worden besteld als uw arts een aandoening vermoedt, zoals bloedarmoede of abnormale blauwe plekken of bloedingen.

Tot 40 procent van de bloedarmoede door ijzertekort kan zich in de vroege stadia voordoen als normocytische anemie. Als uw bloedtest normocytische of een andere vorm van bloedarmoede aangeeft, zullen verdere tests worden besteld.

Sommige tests kunnen de grootte, vorm en kleur van uw rode bloedcellen controleren. Als ijzertekort het probleem is, zullen uw rode bloedcellen waarschijnlijk kleiner zijn. Als uw vitamine B12-spiegel te laag is, zullen uw rode bloedcellen groter zijn.

Normocytische anemie wordt gekenmerkt door ogenschijnlijk gezonde, normaal ogende rode bloedcellen die maar een klein aantal zijn.

Een beenmergbiopsie kan ook worden uitgevoerd, omdat in het beenmerg rode bloedcellen worden geproduceerd.

Andere tests kunnen aantonen of uw anemie erfelijk is, wat kan leiden tot het testen van andere leden van uw familie.

Hoe wordt normocytische anemie behandeld?

Omdat normocytische anemie meestal verband houdt met een chronische gezondheidstoestand, moet de eerste prioriteit bij de behandeling het effectief behandelen van die aandoening zijn.

Behandelingen kunnen ontstekingsremmende medicijnen voor reumatoïde artritis of gewichtsverlies voor mensen met obesitas omvatten.

Als een bacteriële infectie een afname van rode bloedcellen heeft veroorzaakt, kunnen sterke antibiotica de oplossing zijn.

In ernstige gevallen van normocytische anemie kunnen opnamen van erytropoëtine (Epogen) nodig zijn om de productie van rode bloedcellen in uw beenmerg te stimuleren.

In nog ernstigere gevallen kunnen bloedtransfusies worden besteld om ervoor te zorgen dat uw bloed zuurstof afgeeft om uw organen en andere weefsels gezond te houden.

Het gebruik van ijzeren pillen is geschikt voor bloedarmoede door ijzertekort. Het gebruik van ijzersupplementen omdat u enige vorm van bloedarmoede heeft, kan echter gevaarlijk zijn. Als uw ijzerniveaus normaal zijn, kan het gevaarlijk zijn om te veel ijzer te consumeren.

De arts die bloedaandoeningen behandelt, is een hematoloog. Maar misschien hebt u een interne geneeskundespecialist of een andere arts of een team van artsen nodig om al uw gezondheidsuitdagingen effectief aan te pakken.

Belangrijkste leerpunten

Normocytische anemie is een veel voorkomende vorm van anemie, hoewel het meestal samenvalt met een chronisch gezondheidsprobleem dat een ontstekingsreactie in het lichaam veroorzaakt.

Als u symptomen heeft zoals ongewone vermoeidheid, raadpleeg dan uw arts en zorg ervoor dat u al uw bloedonderzoek heeft ingehaald.

Als uit bloedonderzoeken normocytische anemie blijkt, moet u nauw samenwerken met uw arts of team van artsen om het onderliggende probleem en deze bloedaandoening te behandelen.