Als toegewijde moeders en vaders willen we dat onze kinderen gedijen - en we zullen er alles aan doen om ervoor te zorgen dat onze kleine mensen een gelukkig, gezond en succesvol leven leiden. Natuurlijk kunnen al onze extra inspanningen soms averechts werken.
In onze pogingen om onze kinderen te helpen, hen te begeleiden en voor hen te pleiten, kunnen we dat soms overschrijden onze grenzen en doen te veel. Er is tenslotte een dunne lijn tussen het opvoeden van kinderen die weten dat ze op ons kunnen vertrouwen en het opvoeden van kinderen die te afhankelijk zijn.
Dus wat zijn de gevolgen van alles doen voor uw kinderen? Kan het echt zo erg zijn? En als het jou pijn doet, hen schaadt en je relatie schaadt, wat kun je dan doen om de cyclus te doorbreken? Dit is wat u moet weten.
Waarom zijn er ouders die alles voor hun kind doen?
Kinderen worden niet geboren met gepersonaliseerde instructiehandleidingen; elk kind is anders en een nieuwe moeder of vader zal de opvoedingsstijl moeten vinden die past bij hun unieke gezin.
Je aanpak kan en zal evolueren - en tijdens de turbulente reis zul je veel overwinningen, veel mislukkingen en heel veel lessen tegenkomen.
Als je merkt dat je teveel voor je kind doet, komt dit gedrag waarschijnlijk voort uit een goedbedoelde plaats van liefde. Toch zijn er verschillende motivaties die leiden tot mogelijk 'over-ouderschap', en het is belangrijk om de mogelijke implicaties te erkennen.
Je wilt dat je kinderen gelukkig zijn
We zouden allemaal graag elke dag glimlachen en geluk zien voor zover het onze kinderen betreft. Maar er is een keerzijde. De behoefte van een ouder om zijn kinderen eeuwig tevreden te houden, kan ertoe leiden dat ze dingen doen die hun kinderen kunnen en zou moeten voor zichzelf doen.
Ja, als je een kind gelukkig en tevreden wilt laten voelen, kan dit een overbezorgde ouder creëren die onbedoeld te veel doet om te voorkomen dat zijn kind negatieve ervaringen opdoet. Het is begrijpelijk: niemand wil dat zijn kind lijdt of het misloopt - en dus kan een ouder optreden als buffer, hen opvangen en verwennen.
Bovendien, in plaats van aan de leeftijd aangepaste verantwoordelijkheden te delegeren aan een kind, kan een moeder of vader die 'over-ouders' zijn, alle klusjes op zich nemen, onafgemaakte schoolprojecten voltooien en vergeten huiswerk met de hand bezorgen.
In wezen wachten ze op de handen en voeten van hun kind in een poging om hun kind zich tevreden, comfortabel en zorgeloos te laten voelen.
U wilt conflicten vermijden en de klus klaren
Nog een veel voorkomende reden waarom een ouder alles voor zijn kind doet? Een laatste wanhopige poging om verdere verergering te voorkomen.
De meeste kinderen niet willen om hun bed op te maken, hun spullen op te bergen en hun huiswerk tijdig te maken. Ze moeten gemotiveerd, aangemoedigd en gedisciplineerd zijn.
Maar een vermoeide ouder, die een kind ongeveer 1 miljoen keer heeft gevraagd om zijn was op te bergen, vindt het misschien gemakkelijker - en minder vermoeiend - om de handdoek in de ring te gooien en de klus te klaren.
Helaas voedt dit gedrag het vuur. Als een kind weet Mama of papa zullen uiteindelijk naar binnen duiken en het vuile werk voor ze doen, ze zullen minder snel initiatief nemen.
Je wilt je kind niet zien worstelen
Een ouder kan zich ook ongemakkelijk voelen bij het zien van hun kind dat worstelt in een situatie, dus ze komen tussenbeide om een probleem op te lossen.
Het lijkt bijvoorbeeld waarschijnlijk gemakkelijker en sneller om voorover te buigen en een peuterjas dicht te ritsen, in plaats van te kijken hoe ze zich druk maken en rommelen met deze fijne motoriek. Als drukke ouders (volgens een onderzoek uit 2015 voelt 31 procent van de ouders zich altijd gehaast), willen we de klus liever snel en efficiënt klaren.
Evenzo kan het voor een ouder een grote klus zijn om een kind iets nieuws te leren. Het is vaak eenvoudiger om gewoon de veters van een kind te strikken dan tijd vrij te maken om ze te helpen een eentonige, maar moeilijke taak te volbrengen.
Je wilt je nodig voelen
Ten slotte voelen we ons als ouders graag nodig. Onze baby's worden peuters en dan grote kinderen en dan tweens en tieners en worden dan op de een of andere manier volwassenen. Het gaat allemaal te snel!
Het is fijn om te weten dat ze onze hulp verlangen en onze liefde nodig hebben. Maar er is een verschil tussen een kind dat uw begeleiding wil en een kind dat u nodig heeft om hun problemen op te lossen.
Wat zijn de problemen met ouders die alles voor hun kind doen?
Alles doen voor een kind klinkt misschien onschuldig genoeg, maar er zijn aanzienlijke langetermijngevolgen waarmee rekening moet worden gehouden.
Kinderen leren door te oefenen
Ze moeten nieuwe dingen proberen, fouten maken, problemen oplossen, uitdagingen aangaan en groeien vanuit hun ervaring.
Door naar binnen te duiken en de dag voor onze kinderen te redden - of dat nu betekent dat ze hun kamers moeten schoonmaken of hun wetenschappelijke project op het laatste moment moeten doen - onthouden we hen belangrijke leermomenten, inclusief de pijnlijke mislukkingen die ze onvermijdelijk zullen meemaken.
Kinderen kunnen niet zelfstandig functioneren
Bovendien, als we haastig eenvoudige dingen voor onze kinderen doen, nemen we de kans weg om zelfvertrouwen te winnen. Kinderen toestaan uitdagingen aan te gaan, is noodzakelijk om zelfredzaamheid te ontwikkelen.
Ja, het openen van een zak chips is misschien geen wereldschokkende prestatie, maar een kind leren om een zakje Pirate Booty te “knijpen en trekken” zorgt ervoor dat ze het zelf kunnen doen in de schoolkantine. Deze momenten zijn klein maar krachtig.
Zelfredzaamheid is nog belangrijker naarmate kinderen ouder worden. Ouders zullen niet altijd in de volgende kamer zijn om hun kinderen te helpen met allerlei ondergeschikte taken en grote uitdagingen. We willen onafhankelijke en zelfverzekerde kinderen grootbrengen - zodat ze uitgroeien tot aangepaste, autonome volwassenen.
U bent altijd ‘op afroep’ - voor beter of slechter
Onze kinderen zijn niet de enigen die lijden onder de gevolgen van ons over-ouderschap. Geen ouder wil om tot 2 uur 's nachts een boekverslag af te werken of hun weekend somber door te brengen met het voltooien van de onafgemaakte klusjes van een kind.
De realiteit is dat een reflexieve, overcompenserende opvoedingsstijl gedeeltelijk verantwoordelijk is voor het bestendigen van de hulpeloosheid van een kind. Als u het patroon nu stopt, wordt voorkomen dat dit een hardnekkig probleem wordt. Bovendien helpt het je om een meer respectvolle ouder-kindrelatie op te bouwen.
Hoe kunnen ouders stoppen met alles voor hun kind te doen?
Zoals bij alle augurken bij het ouderschap, is een manier om verandering op gang te brengen, door middel van een gesprek dat bij de leeftijd past. Praat met uw kinderen over waarom u denkt dat het tijd is dat ze op het bord staan, hoe u minder gaat doen voor hen, en waarom u meer verwacht van hen.
Makkelijker gezegd dan gedaan? Het begint met het spelen van een (iets) passievere rol. Je kunt er natuurlijk nog steeds zijn voor ondersteuning en begeleiding, maar je wilt dat ze de leidende rol in hun leven op zich nemen.
Hier zijn enkele eerste stappen die u kunt nemen:
Laat uw kinderen falen
Laat uw kinderen de natuurlijke gevolgen van hun beslissingen ervaren. Als ze geen schoolopdracht doen, moeten ze met de leraar praten en de muziek van een laag niveau onder ogen zien.
Geen enkele ouder geniet hiervan. We willen dat onze kinderen succesvol zijn in hun bezigheden, maar als we alle uitdagingen onderweg opvangen, zullen ze nooit leren veerkrachtig te zijn - of zullen ze dezelfde fouten blijven maken. Onthoud dat falen een leermogelijkheid is.
Bouw tijd in zodat ze dingen zelf kunnen doen
Als je het gevoel hebt dat je alles moet doen (de tanden van je kinderen poetsen, ze aankleden, hun rugzakken proppen, enz.) Om op tijd de deur uit te komen, bouw dan een beetje extra bewegingsruimte in je schema zodat ze het kunnen redden deze taken alleen.
Het kan frustrerend zijn op het moment dat je worstelt met een aftellende klok, maar op de lange termijn zal deze oefening je kinderen helpen om capabelere wezens te worden.
Verwacht niet langer perfectie
Verlaag uw verwachtingen - een klein beetje. We kunnen van onze kinderen geen perfectie verwachten. We moeten trots zijn als ze nieuwe dingen proberen, en aanmoedigen als ze haperen.
Dit geldt voor cijfers, activiteiten, sporten, klusjes en meer. We kunnen hun grootste cheerleaders zijn, maar soms moeten we ze laten bellen en de foto's laten maken, zelfs als we denken dat ze het zullen missen.
Laat uw kinderen dingen proberen
Een ouder die alles voor zijn kind doet, kan overbeschermende neigingen hebben. Ze nemen het vaak over en nemen belangrijke beslissingen namens hun kinderen - omdat, nou ja, zij denken zij weten beter.
Dit leidt er vaak toe dat ouders hun eigen wil aan hun kinderen opleggen in plaats van hen nieuwe dingen te laten proberen - of het nu een nieuwe sport, een academische bezigheid of een buitenschoolse activiteit is.
Wijs klusjes toe
Uw kinderen moeten de verantwoordelijkheid nemen voor hun leefruimte. Je bent niet hun dienstmeisje, kok of allround assistent.
Het is belangrijk dat ze dit vanaf jonge leeftijd begrijpen, dus zorg voor de juiste klusjes die uw kinderen dagelijks en wekelijks moeten doen. Dit zal hen helpen om actieve deelnemers in uw huishouden en gezin te zijn.
Laat schuldgevoel los
Moeder schuldgevoel. Papa schuldgevoel. Alle schuld. Als ouders worden we in zoveel verschillende richtingen getrokken. We balanceren alle ballen, en het is oké als we dat niet kunnen Doen het allemaal of worden het allemaal voor onze kinderen. We zijn niet hun speelkameraadjes. Ze moeten zichzelf vermaken en leren functioneren zonder onze constante aandacht.
Help ze hun eigen emoties te beheersen
We doen vaak dingen voor onze kinderen, zodat ze geen afwijzing of emotionele pijn voelen. Maar door hen te beschermen tegen alle emoties van het leven, kunnen ze niet voorbereid zijn op bepaalde teleurstellingen en uitdagingen die het leven op hun pad kan gooien.
Wees beschikbaar om met liefde en empathie door het ongemak van de gevoelens van uw kinderen te praten, maar geef ze de ruimte om deze emoties te erkennen en er doorheen te werken.
Afhalen
De weg naar hulpeloosheid is geplaveid met goede bedoelingen. Dus voordat je de leraar van je kind belt om een excuus te verzinnen voor een gemiste opdracht, of een grote stapel kinetisch zand op de vloer opzuigt, of snel een kindertrui dichtknoopt, denk twee keer na en evalueer de situatie.
Kan uw kind deze dingen zelf doen? Bovendien, zou moeten ze deze dingen doen zonder uw tussenkomst? Als dat zo is, haal dan diep adem en een stap terug - en kijk wat er gebeurt. Het resultaat zal je misschien verbazen.
Onthoud hoe dan ook dat je doet wat je moet doen om een attente, onafhankelijke en zelfverzekerde jongere groot te brengen. Dit heb je!
