Zwangerschap heeft mijn seksleven vernietigd. Een baby laten terugbrengen

Iedereen waarschuwde me dat seks hebben onmogelijk zou zijn als de baby eenmaal thuis was. Maar voor mij kan dat niet verder van de waarheid zijn.

Toen ik zwanger werd, vertelden mensen me onder meer dat ik het beste uit de intimiteit met mijn partner moest halen. Ze zeiden dat seks een vage herinnering zou zijn nadat ik mijn baby had gekregen.

Ik werd gewaarschuwd dat we geen tijd voor seks zouden hebben, dat we de energie niet zouden vinden en dat het het laatste zou zijn waar we aan denken. Ik kreeg zelfs te horen dat veel stellen uit elkaar gaan na een baby.

Dit baarde me natuurlijk zorgen - we hadden altijd een fatsoenlijk seksleven gehad, en we waren ook emotioneel heel intiem.

Ik wist dat het anders zou zijn als onze zoon eenmaal was geboren, maar ik wilde de fysieke intimiteit die zo belangrijk is in een relatie niet verliezen.

Ik maakte me nog meer zorgen toen ik ongeveer 4 maanden na mijn zwangerschap het vermogen om een ​​orgasme te krijgen volledig verloor.

Naarmate ik groter werd, werd mijn geslachtsdrift kleiner

Aan het begin van mijn zwangerschap was er niets veranderd. Ik merkte zelfs dat mijn zin in seks was toegenomen en dat ik heel snel een orgasme kon bereiken. Maar het kwam allemaal tot stilstand toen ik 16 weken raakte.

We hadden nog steeds seks, maar het deed echt niets voor mij. Ik genoot nog steeds van de fysieke intimiteit, maar omdat ik niet in staat was tot een orgasme, voelde ik me seksueel gefrustreerd.

Ik begon te lezen en ontdekte dat mijn plotselinge daling van de zin in seks te wijten kon zijn aan hormonale veranderingen - maar ik was bang dat het nooit meer terug zou komen. Ik wilde de rest van mijn leven niet doormaken zonder ooit een orgasme te kunnen krijgen.

Het probleem was ook psychologisch: ik voelde me niet aantrekkelijk meer. Mijn borsten groeiden en mijn tepels ook, waar ik me voor schaamde. Mijn maag groeide ook.

Mijn zwangere lichaam was zo anders. Hoewel ik wist dat de veranderingen normaal waren, hield ik niet van het gevoel dat mijn partner tijdens seks naar mijn lichaam kon staren. Misschien voelde ik me een beetje meer ‘gezien’ en stopten mijn lichamelijke zorgen mijn vermogen om een ​​orgasme te krijgen.

Elke keer dat we intiem waren, zat ik er meer in mijn hoofd. Ik maakte me nog meer zorgen toen ik andere zwangere vrouwen hoorde zeggen dat ze meer stimulatie ervoeren. Ze zeiden dat ze niet genoeg seks konden krijgen.

Ik dacht dat er misschien iets mis was met mij.

Het bereiken van een orgasme werd nog moeilijker omdat ik gewoon wist dat het niet zou gebeuren. Het was alsof mijn brein de hoop volledig blokkeerde dat ik een climax zou kunnen bereiken. Ik verwachtte teleurgesteld te zijn, en hoewel de seks nog steeds goed was, voelde ik me ontevreden.

Het kwam op het punt dat ik niet eens meer geïnteresseerd was in seks. We probeerden het wel een uur en ik zou nog steeds geen orgasme krijgen - wat me onder druk zette en me zorgen maakte dat mijn partner het gevoel had dat hij niet goed genoeg was. Ik wilde hem niet een rotgevoel geven, want het probleem lag bij me, niet met hem.

Ik zou meer en meer gefrustreerd raken naarmate we het langer probeerden. Uiteindelijk kwam ik erachter dat ik nooit meer echt fysiek plezier van seks zou kunnen krijgen.

Sinds ik mijn baby kreeg, is mijn seksleven nog nooit zo goed geweest

De eerste keer dat we postpartum seks hadden, besloten we om in een opwelling te proberen 'me eraf te krijgen'. Ik vroeg me af of er iets zou veranderen ... en dat gebeurde ook.

Het duurde slechts 10 minuten om een ​​climax te bereiken, en ik had het meest intense orgasme van mijn leven.Het was alsof negen maanden van opgebouwde frustratie in één keer waren losgekomen.

Het was verbazingwekkend.

Na wat onderzoek te hebben gedaan, ontdekte ik dat veel vrouwen een hogere seksuele tevredenheid rapporteren in de postpartumperiode. Het was zo'n opluchting wetende dat mijn lichaam niet ‘gebroken’ was en dat het weer ‘werkte’.

Omdat ik zoveel van seks heb genoten, zijn we het steeds regelmatiger gaan doen. Ik ervoer het tegenovergestelde van waar mensen me voor hadden gewaarschuwd - ons seksleven was geweldig.

We hebben het geluk dat we een heel ontspannen baby hebben, die zelden huilt, tenzij hij honger heeft (ik hoop dat ik het niet vervloekt heb!). Hij slaapt de hele nacht goed, dus we maken altijd tijd om seks te hebben, hoe moe we ook zijn of hoe laat het is.

We doen ons best om zo intiem mogelijk te blijven, omdat we het belangrijk vinden om emotioneel en fysiek verbonden te blijven.

Een pasgeboren baby krijgen kan heel moeilijk zijn. Je relatie met je partner moet gezond blijven om samen de moeilijke tijden door te komen.

Ik wou dat ik niet had geluisterd naar die opmerkingen over het nooit meer kunnen hebben van seks. Als je iemand bent die zich, net als ik, zorgen maakt over wat mensen zeggen, doe dat dan niet. Iedereen is anders, en alleen omdat sommige stellen het niet kunnen laten werken, wil dat nog niet zeggen dat je het niet kunt.

Vertrouw op wat voor u werkt, en doe het wanneer u er klaar voor bent.

Laat uw lichaam zich resetten, zodat u er volledig van kunt genieten. Als je het gevoel hebt dat jij en je partner afstandelijk worden, negeer het dan niet, maar praat erover.

Zowel fysieke als emotionele connectie zijn zo belangrijk. Niet alleen zal de connectie je seksueel ten goede komen, maar het zal je ook helpen de best mogelijke ouders te zijn voor je kleintje.

Hattie Gladwell is journalist, auteur en pleitbezorger voor de geestelijke gezondheidszorg. Ze schrijft over psychische aandoeningen in de hoop het stigma te verminderen en anderen aan te moedigen zich uit te spreken.