Heb je je ooit uitgeput gevoeld door het grote aantal verantwoordelijkheden dat op je bord ligt? Na een volledige dag werken, moet u tijd vinden voor klusjes, lichaamsbeweging, maaltijdplanning, boodschappen doen, sociale activiteiten, recepten ophalen, afspraken met de dierenarts maken en meer.
De eisen van het dagelijkse leven kunnen al voldoende zijn als u alleen aan uzelf hoeft te denken. Voeg een partner of kinderen toe, en u kunt zich overweldigd voelen door het gewicht van de last.
De mentale belasting, ook wel cognitieve arbeid genoemd, verwijst naar de onzichtbare, niet-tastbare taken die komen kijken bij het runnen van een huishouden.
Een bonus die vaak wordt geassocieerd met inwonende romantische relaties is een taakverdeling. Partners kunnen taken verdelen om de last te verdelen, om zo te zeggen.
Maar als de ene partner de andere er constant aan moet herinneren dat hij zijn einde van de afspraak moet nakomen, takenlijsten voor hem moet maken of een takenlijst moet bijhouden, is dat nog steeds een goede zaak.
Wanneer uw last niet wordt gedeeld en het probleem niet wordt aangepakt, kan het een twistpunt worden in uw relatie ter grootte van een olifant - een punt dat u gefrustreerd, overstuur en op de rand van een burn-out kan achterlaten.
Hier is wat u moet weten over de mentale belasting - en hoe u deze met uw partner ter sprake kunt brengen.
Is het hetzelfde als emotionele arbeid?
Je hebt misschien de mentale belasting gehoord die emotionele arbeid wordt genoemd. Sommige mensen gebruiken deze termen door elkaar, maar er zijn een paar belangrijke verschillen.
Dr. Arlie Hochschild introduceerde het concept van emotionele arbeid in 1983. Ze gebruikte deze term om de manier te beschrijven waarop mensen emotionele uitingen op de werkplek reguleren, meestal om klanten en klanten op hun gemak te stellen.
Enkele voorbeelden van emotionele arbeid zijn:
- winkelpersoneel en barista's die glimlachen en opgewekte praatjes maken tijdens hun diensten, zelfs als ze het net hebben uitgemaakt met hun partner, ruzie hebben gehad met hun beste vriend of hun hond hebben verloren
- leerkrachten die kalm en vriendelijk blijven, zelfs als ouders hen uitschelden of beschuldigen dat ze de behoeften van hun kind verwaarlozen
- stewardessen die een vriendelijk karakter behouden tegenover veeleisende (en soms vernederende) passagiers
Samen met dit idee komt de gendergerelateerde verwachting dat vrouwen van nature een groot vermogen hebben tot empathie, zorgzaamheid en emotionele steun.
Bijgevolg zouden ze het gemakkelijker moeten vinden om hun eigen emotionele nood opzij te zetten om voor anderen te zorgen.
Emotionele arbeid komt ook naar voren in persoonlijke relaties.
Bijvoorbeeld:
- Je bent altijd bereikbaar als de vriend die luistert naar geruchten na het uiteenvallen of anderen helpt tijdens crises.
- Uw partner is voor ondersteuning afhankelijk van u, maar heeft weinig tijd om naar uw zorgen te luisteren.
- Je leeft samen met een familielid dat gemakkelijk zijn geduld verliest, waardoor je in een positie verkeert om alles uit de kast te halen om ervoor te zorgen dat niets hen van streek maakt.
Veelvoorkomende voorbeelden van mentale belasting
Mentale belasting is er in veel soorten en maten.
Deze lijst belicht een aantal situaties die mensen met een zware last waarschijnlijk zullen herkennen:
- een partner om hulp moeten vragen (klinkt een refrein van 'Zeg me gewoon of je me nodig hebt!' of 'Laat me weten of ik kan helpen!' je bekend in de oren klinken?)
- herinneringen geven om factuurbetalingen te plannen of andere essentiële taken uit te voeren
- lof of schouderklopjes moeten geven voor het afhandelen van noodzakelijke klusjes in huis
- het bijhouden van aan ouderschap gerelateerde dagelijkse details, inclusief naschoolse plannen, toestemmingsbewijzen, inleverdatums van bibliotheekboeken of kinderartsafspraken
- nagaan wat de fysieke en emotionele behoeften van kinderen zijn
- het maken van takenlijsten, boodschappenlijstjes of karweitjes
- cadeaus voor vrienden en geliefden kopen en inpakken
- het plannen van datumnachten, vakanties en bezoeken aan familie of vrienden
- tijd ontbreekt om vrijetijdsactiviteiten te ondernemen wanneer uw partner doet tijd hebben om te ontspannen
Hier zijn enkele meer specifieke voorbeelden.
Kinderopvang
Met het oog op een naderende deadline voor een belangrijk werkproject, vraag je je partner om de kinderen een paar uur rustig te vermaken.
Als je een pauze neemt voor de lunch, verlaat je je kantoor en vind je het aanrecht en de tafel bedekt met vuile mengkommen, keukengerei en ingrediënten voor het bakken, en de gootsteen vol met borden.
Als je naar de rotzooi vraagt, zeggen ze: "Oh, moet ik ook opruimen?"
Schoonmaken
Je vraagt je partner: "Kun je alsjeblieft opruimen na het eten terwijl ik naar de winkel ren?" Zij zijn het eens.
Je keert terug en ziet de overblijfselen van het eten nog steeds op tafel liggen, met één verschil: hun vaat staat nu in de vaatwasser.
U noemt de nog niet opgeruimde tafel en ze zeggen: "Oh, ik dacht dat je het bedoelde mijn gerechten weg. Je had me moeten vertellen dat je de hele tafel bedoelde. "
Het laatste van iets gebruiken
Terwijl je ontbijt klaarmaakt, drinkt je partner de melk en alles behalve één ei leeg. Ze zetten de dozen terug in de koelkast zonder te vermelden dat deze ingrediënten bijna op zijn of ze toevoegen aan het boodschappenlijstje op de koelkast.
De volgende dag, wanneer u het avondeten gaat maken, merkt u dat u zonder de nodige ingrediënten zit.
Geldt het alleen voor vrouwen?
Iedereen kan de mentale belasting in een relatie dragen, ongeacht het geslacht.
Mannen die zijn opgegroeid in huishoudens met één ouder of zonder traditionele geslachtsrollen, zouden meer last kunnen dragen in hun volwassen relaties, vooral als ze verantwoordelijkheden op zich moesten nemen of voor broers en zussen moesten zorgen.
Sommige ouders wijzen specifieke klusjes toe zonder kinderen (van welk geslacht dan ook) aan te moedigen om rekening te houden met andere elementen van het huishoudelijk beheer, zoals rekeningen betalen, afspraken plannen, een budget maken of belangrijke documenten archiveren.
Deze kinderen kunnen dan opgroeien met de bereidheid om gedelegeerde taken en verantwoordelijkheden op zich te nemen, maar zonder enig onderliggend initiatief om rond te kijken, te zien wat er moet gebeuren en ermee aan de slag te gaan.
Ze gaan er misschien ook van uit dat dingen worden afgehandeld, omdat ze dat altijd hebben gedaan, met of zonder enige inspanning van hun kant.
Onderzoek suggereert echter dat het meestal vrouwen zijn die overbelast raken:
- Een studie uit 2019 onder 35 heteroseksuele paren wees uit dat de vrouwen in de relaties de neiging hebben om meer van de cognitieve arbeid op zich te nemen. Ze ontdekten dat dit vooral het geval was als het ging om het anticiperen op de behoeften van anderen en het volgen van de voortgang.
- Volgens een onderzoek uit 2019 onder bijna 400 gehuwde of samenwerkende moeders in de Verenigde Staten, had bijna 65 procent een baan. Maar 88 procent gaf ook aan dat ze voornamelijk thuis routines beheerden en 76 procent zei dat ze grotendeels verantwoordelijk waren voor het handhaven van de normale huishoudelijke normen en orde.
Paren van hetzelfde geslacht hebben echter de neiging om de huishoudelijke verantwoordelijkheden meer gelijk te verdelen. Ze doen dit door taken te verdelen op basis van zaken als voorkeur en werkuren, aldus een rapport uit 2015.
Voor meer inzicht in geslacht en mentale belasting hebben we contact opgenomen met dr. Melissa Estavillo, een erkende psycholoog in Phoenix, AZ die gespecialiseerd is in relatietherapie.
Ze legt uit dat, hoewel er enige verbetering is opgetreden in de verdeling van de mentale belasting of emotionele arbeid, vrouwen er nog steeds meer van dragen. "Dit is een veel voorkomende klacht bij vrouwen die opduiken in counseling voor koppels", zegt ze.
Estavillo merkt ook op dat zorgverleners vaak een zwaardere mentale belasting dragen. "Ziekte kan het vermogen van een paar om een gelijke emotionele belasting te behouden, beperken. De persoon met de zwaarste last kan zich realiseren dat dit eerder het gevolg is van noodzaak dan van keuze of gebrek aan inzicht. Maar dit kan nog steeds gevoelens van eenzaamheid, depressie en uitputting of burn-out oproepen. "
Hoe je erover begint
Voordat je manieren kunt vinden om de mentale belasting te delen, moet je erover praten. En dat kan veel gemakkelijker gezegd dan gedaan zijn, vooral als je partner direct reageert met: 'Ik zei dat ik je graag help, als je me gewoon vertelt wat ik moet doen', of 'Maar ik doe X, Y en Z elke dag!"
Misschien doen ze X, Y en Z, maar jij doet A tot en met W - ze kunnen gewoon de meeste van je inspanningen niet zien. Het dragen van de mentale belasting in uw relatie kan na verloop van tijd een grote invloed hebben op uw welzijn.
"Als koppels niet het gevoel hebben dat ze in hetzelfde team zitten en op een eerlijke manier naar dezelfde doelen werken, kan dit resulteren in relatieproblemen", legt Estavillo uit.
Hier zijn enkele tips om het gesprek op gang te brengen:
- Denk aan tijd en ruimte. Kies een tijdstip waarop u privacy heeft en geen afleiding. Bereid je partner voor door hem te laten weten dat je over iets belangrijks wilt praten.
- Vind een gemeenschappelijke basis. Estavillo raadt aan om te openen met een gedeelde waarde: gelijkheid in uw relatie. Je zou kunnen zeggen: "Ik weet dat je waarde hecht aan een gelijkwaardige bijdrage aan onze relatie, en ik denk dat je misschien niet beseft dat ik meer verantwoordelijkheden heb die onopgemerkt blijven."
- Gebruik 'ik'-verklaringen. Dit betekent dat je dingen moet kaderen in termen van je eigen gevoelens en ervaringen in plaats van de ander de schuld te geven. In plaats van 'Je doet me pijn', zou je bijvoorbeeld zeggen: 'Ik voel me gekwetst als je ...'
Het ijs breken
Weet u niet zeker hoe u de juiste woorden moet vinden? Hier zijn een paar voorbeelden die kunnen helpen:
- 'Ik vind het heerlijk dat je het avondeten kookt als ik werk. Maar ik plan nog steeds het menu, maak een boodschappenlijst en doe de boodschappen. Ik vraag me af of jij ook met die dingen zou kunnen helpen. "
- “Ik voel me gefrustreerd als je om een takenlijst vraagt als er borden in de gootsteen staan, het wasgoed uit de mand stroomt en er overal haren van huisdieren op de vloer liggen. Door een lijst te maken van wat er moet gebeuren en deze verantwoordelijkheden te delegeren, voel ik me je manager, niet je partner. "
- "Ik waardeer je bereidheid om in huis te helpen, maar ik vraag me af of je zou kunnen proberen om te helpen in plaats van te zeggen: 'Vraag maar of je hulp nodig hebt.' ''
Het kan ook handig zijn om de andere persoon van tevoren wat over het concept te laten lezen.
Enkele goede inleidingen om te overwegen:
- Je had het moeten vragen
- Vrouwen zijn geen zeuren - we zijn gewoon beu
- Hoe koppels 'cognitieve arbeid' delen en waarom het ertoe doet
Als je niet zeker weet hoe je het gesprek moet beginnen, overweeg dan om een van deze links te delen en te zeggen: "Ik wil hier graag over praten."
De lading delen
Als je eenmaal het gesprek hebt gehad en je het gevoel hebt dat de andere persoon het probleem begrijpt, is het tijd om uit te zoeken hoe je een meer gebalanceerde belasting kunt creëren.
Deze strategieën kunnen u helpen echte verandering te zien.
Praat over zorgen die u ervan weerhouden de mentale belasting te delen
In sommige relaties kunnen bepaalde omstandigheden ervoor zorgen dat een partner meer mentale last draagt.
Iemand met lichamelijke of geestelijke gezondheidsproblemen of andere ernstige levensproblemen kan het moeilijker hebben om de dagelijkse verantwoordelijkheden bij te houden, zoals eraan denken om de was te doen, boodschappen te doen of rekeningen te betalen.
In een toegewijde relatie accepteer je misschien dat het tijdelijk is en help je de speling op te pakken om het voor hen gemakkelijker te maken. Zelfs als u dit gewillig doet, is het nog steeds belangrijk om gesprekken te voeren en manieren te vinden waarop u zich beiden gesteund voelt.
Voor hen kan dat betekenen dat ze regelmatig therapiesessies of doktersafspraken moeten bijwonen om aan een betere gezondheid te werken. Voor u kan dat betekenen dat u contact moet opnemen met dierbaren als u hulp nodig heeft.
Houd bij het verdelen van verantwoordelijkheden rekening met management- en cognitieve taken
Sommige stellen splitsen bepaalde huishoudelijke taken op, zoals koken, stofzuigen en de was doen, terwijl ze om de beurt met anderen omgaan, zoals kinderen wassen of honden uitlaten.
Maar als je doorneemt wie wat gaat doen, is het belangrijk om al het onzichtbare werk te herkennen. Dit is niet om de score bij te houden, maar om ervoor te zorgen dat de verdeling van zichtbare en onzichtbare arbeid redelijk gelijk blijft.
Het is normaal om van tijd tot tijd een beetje gestrest te zijn, vooral wanneer het leven dingen als pandemische afstandsonderwijs op jouw pad brengt, maar geen van beide partners zou zich regelmatig overweldigd en niet gesteund moeten voelen.
Dus praat over dingen, zoals speelafspraken regelen, huiswerk nakijken of Zoom-chats plannen met familie. Schakel het afhandelen van ruzies tussen broers en zussen, winkelen en het bereiden van maaltijden uit.
Benadruk vooral dat je wilt dat ze dingen opmerken die gedaan moeten worden en dat ze bijdragen aan het beheer van je gedeelde huis. Moedig ze aan om een planningsapp te gebruiken of stel herinneringen in op hun telefoon om belangrijke taken te onthouden.
Maak duidelijk dat u deze wilt opnemen als langetermijnwijzigingen en ga regelmatig door met check-ins om ervoor te zorgen dat u allebei tevreden bent.
Weet dat ze de dingen op hun eigen manier kunnen doen
Het delen van de mentale belasting vereist het opgeven van enige controle.
Stel dat uw partner ervoor kiest om alle aspecten van de was aan te pakken, van het kopen van wasmiddel tot het opvouwen van kleding en het opbergen ervan. Misschien geven ze de voorkeur aan een ander wasmiddel, of vouwen ze handdoeken in vieren in plaats van in drieën. Zolang de kleding schoon en opgevouwen is, kun je ervoor kiezen om dit los te laten.
Als iets echt belangrijk voor je is, zoals kleding wassen in koud water of het kiezen van duurzame huishoudelijke producten, leg dan uit waarom kan hen aanmoedigen om soortgelijke keuzes te maken zonder zich micromanaged te voelen.
Iets op hun eigen manier doen, betekent niet dat u het slecht doet. Als ze regelmatig met voedsel en zeep gespikkelde vaat opruimen, is dit misschien het vermelden waard.
Maar als je het zelf wrokkig opnieuw doet, versterkt dit de cyclus alleen maar door ze te leren dat je langskomt om ze op te ruimen.
het komt neer op
Het zit niet in je hoofd. Onzichtbare taken - zoals het bijhouden van een mentale inventaris van uw voorraadkast, onthouden wie waar moet worden afgezet en het delegeren van klusjes - zijn vermoeiend.
Het dragen van alle mentale belasting in uw huishouden of relaties kan een grote tol van u eisen, dus het is belangrijk om open te zijn over waar u meer ondersteuning nodig heeft. Een open, eerlijk gesprek kan veel helpen om het evenwicht te herstellen.
Als je na een of twee gesprekken niet veel veranderingen ziet, kan het een nuttige volgende stap zijn om contact op te nemen met een relatietherapeut.
Crystal Raypole werkte eerder als schrijver en redacteur voor GoodTherapy. Haar interessegebieden omvatten Aziatische talen en literatuur, Japanse vertalingen, koken, natuurwetenschappen, seksuele positiviteit en geestelijke gezondheid. Ze zet zich in het bijzonder in om het stigma rond psychische problemen te helpen verminderen.
