Biologische responsmodificatoren zijn een nieuwe klasse geneesmiddelen die worden gebruikt om reumatoïde artritis (RA) te behandelen. Deze moderne biologische geneesmiddelen hebben de behandeling van veel mensen met RA aanzienlijk verbeterd.
In tegenstelling tot oudere disease-modifying antirheumatic drugs (DMARD's), worden biologische DMARD's (bDMARD's) gemaakt met behulp van biotechnologie. Ze zijn genetisch gemanipuleerd om als natuurlijke eiwitten in uw immuunsysteem te werken.
Uw arts kan u aanraden om direct na uw diagnose met medicamenteuze behandeling te beginnen, wat kan helpen bij het aanpakken van gewrichtsschade.
Hoewel biologische geneesmiddelen RA niet genezen, kunnen ze de progressie ervan vertragen. Ze kunnen ook minder bijwerkingen veroorzaken dan andere soorten medicijnen.
Uw arts kan u een biologisch medicijn geven naast of in plaats van het medicijn methotrexaat, een antireumatisch middel. Het gebruik van een biologisch medicijn met methotrexaat is voor veel mensen effectief bij de behandeling van RA.
Sommige biologische geneesmiddelen blokkeren de werking van een eiwit van het immuunsysteem dat interleukine-1 (IL-1) wordt genoemd. IL-1 wordt vaak een mastercytokine genoemd omdat het lokale en systemische ontstekingen in het lichaam regelt.
Beschikbare biologische geneesmiddelen
Biologische DMARD's (bDMARD's) werken door zich te richten op de paden van het immuunsysteem.
Ze remmen vaak verschillende eiwitten, receptoren en cellen die ontstekingen veroorzaken, zoals interleukine-6 (IL-6), interleukine-1 (IL-1), c-reactief proteïne (CRP) en CD80 / 86.
bDMARD's in deze klasse van geneesmiddelen die de Food and Drug Administration (FDA) heeft goedgekeurd voor reumatoïde artritis zijn onder meer:
- tocilizumab (Actemra): een interleukine 6 (IL-6) -remmer
- sarilumab (Kevzara): een IL-6-remmer
- anakinra (Kineret): een IL-1β-remmer
- abatacept (Orencia): een CD80 / 86-remmer
- rituximab (Rituxan): een antilichaam tegen het eiwit CD20
Tumornecrosefactor alfa, of TNF-alfa, komt van nature voor in het lichaam. Het kan toenemen bij mensen met RA en pijn en zwelling veroorzaken.
TNF-alfaremmers helpen deze toename van TNF te remmen. Biologische DMARD's bevatten ook TNF-alfa-remmers zoals:
- certolizumab pegol (Cimzia)
- etanercept (Enbrel)
- adalimumab (Humira)
- infliximab (Remicade)
- golimumab (Simponi), een injecteerbaar medicijn
- golimumab (Simponi Aria), een geneesmiddel voor infusie
Biosimilars worden gecategoriseerd als TNF-alfa-remmers of bDMARD's en zijn voldoende vergelijkbaar met de huidige biologische geneesmiddelen om vergelijkbare resultaten te produceren.
Biosimilars die worden gebruikt om RA te behandelen, zijn onder meer:
- adalimumab-afzb (Abrilada)
- adalimumab-atto (Amjevita)
- infliximab-axxq (Avsola)
- adalimumab-adbm (Cyltezo)
- etanercept-szzs (Erelzi)
- etanercept-ykro (Eticovo)
- adalimumab-bwwd (Hadlima)
- adalimumab-fkjp (Hulio)
- adalimumab-adaz (Hyrimoz)
- infliximab-dyyb (Inflectra)
- infliximab-abda (Renflexis)
Sommige van deze medicijnen werken redelijk snel. Bij andere kan het weken of maanden duren voordat ze volledig effect hebben. Elke persoon reageert anders op deze medicijnen en niet iedereen reageert goed op hetzelfde medicijn.
Sommige mensen kunnen misschien alleen een biologisch geneesmiddel nemen, maar veel mensen hebben een biologisch geneesmiddel en een andere klasse van geneesmiddelen nodig.
Hoe worden biologische geneesmiddelen gegeven?
De meeste biologische geneesmiddelen worden via injectie toegediend. Sommige worden onder de huid geïnjecteerd. Anderen moeten rechtstreeks in een ader worden geïnjecteerd.
Hoe werken biologische geneesmiddelen voor RA?
Biologische geneesmiddelen werken door signalen van het immuunsysteem te onderbreken die betrokken zijn bij het ontstekingsproces en die resulteren in schade aan gewrichtsweefsel.
Het eerste type biologische stof dat is goedgekeurd voor gebruik bij de behandeling van RA was bedoeld om het eiwit TNF aan te pakken. Deze medicijnen worden anti-TNF-biologische geneesmiddelen genoemd en ze blokkeren specifieke stappen in het ontstekingsproces.
Hoewel ze het immuunsysteem niet in grote lijnen onderdrukken zoals conventionele DMARD's, hebben ze wel invloed op de werking van het immuunsysteem.
Methoden
Biologische geneesmiddelen zijn soms beter in het beheersen van RA-progressie dan andere DMARD's omdat ze zich richten op specifieke mediatoren van RA-ontsteking. Deze nieuwere biologische medicijnen werken op verschillende manieren in het lichaam.
Sommige van deze medicijnen verstoren bepaalde chemische signalen die deelnemen aan de ontsteking, of ze kunnen rechtstreeks op T-cellen of B-cellen werken om het ontstekingsproces te verstoren.
Veel biologische geneesmiddelen werken door de activiteit van tumornecrosefactor (TNF), een belangrijk eiwit van het immuunsysteem, te verstoren.
Andere niet-biologische oplossingen
Tofacitinib (Xeljanz) zit in een nieuwe klasse geneesmiddelen die Janus-geassocieerde kinase (JAK) -remmers worden genoemd.
Het is geclassificeerd als een orale niet-biologische DMARD. Het werkt door een cellulaire signaalroute in cellen te blokkeren. Dit voorkomt dat componenten worden gemaakt die ontstekingen veroorzaken.
Oudere biologische geneesmiddelen blokkeren ontstekingen van buiten de cellen, maar JAK-remmers werken van binnenuit. Tofacitinib wordt niet geïnjecteerd. Het komt als een pil die twee keer per dag wordt ingenomen.
Upadacitinib (Rinvoq) is een andere nieuwe JAK-remmer die oraal wordt ingenomen. Het kreeg de goedkeuring van de FDA om RA in 2019 te behandelen.
Bijwerkingen van biologische geneesmiddelen voor RA
Biologische geneesmiddelen werken bij de behandeling van RA voor meer mensen omdat ze zich richten op specifieke delen van het immuunsysteem om ontstekingen in de gewrichten te verminderen.
Dit betekent dat ze minder bijwerkingen kunnen hebben dan andere soorten medicijnen. Maar elk medicijn dat het immuunsysteem onderdrukt, brengt risico's met zich mee.
Bijwerkingen kunnen zijn:
- ernstige infecties, zoals longinfecties
- lever schade
- verminderd vermogen om nieuwe bloedcellen aan te maken
- misselijkheid
- pijn of zwelling op de injectieplaats
- mogelijk verhoogd risico op bepaalde soorten kanker
Sommige medicijnen die worden gebruikt voor de behandeling van RA die het immuunsysteem beïnvloeden, kunnen het risico op kanker verhogen, met name lymfomen.
Bij mensen met auto-immuunartritis is de ernst van de ontsteking in het verleden in verband gebracht met een verhoogd risico op lymfoom.
Meer recent onderzoek heeft gesuggereerd dat deze medicijnen het risico op kanker mogelijk niet verhogen, dus er is meer onderzoek nodig. Voor velen die met andere risico's leven, wegen de voordelen van het behandelen van RA op tegen eventuele hogere risico's op kanker.
Vertel uw arts over ongebruikelijke symptomen die u heeft, waaronder koorts of andere symptomen die u niet kunt verklaren.
Biologische geneesmiddelen kunnen er bijvoorbeeld voor zorgen dat een slapende infectie weer actief wordt. Om deze reden moet u een tuberculose-test en hepatitis-screening ondergaan voordat u een van deze geneesmiddelen gebruikt.
Mensen met een leveraandoening kunnen mogelijk geen biologisch medicijn gebruiken. Als u leverproblemen heeft, vraag dan uw arts of biologische geneesmiddelen voor u veilig zijn.
Wanneer moet u met uw arts praten?
Biologics zijn relatief nieuw. Als u en uw arts een biologisch medicijn overwegen, houd dan rekening met het volgende:
- Biologische geneesmiddelen werken mogelijk beter bij het beheersen van uw symptomen dan oudere RA-medicijnen.
- De meeste biologische geneesmiddelen worden via injectie toegediend.
- Biologische geneesmiddelen hebben de neiging om minder bijwerkingen te veroorzaken dan oudere geneesmiddelen. Zoals alle medicijnen kunnen ze echter nog steeds bijwerkingen veroorzaken.
- Er zijn verschillende soorten biologische geneesmiddelen die werken om uw RA een beetje anders te behandelen. Werk samen met uw arts om de beste optie voor u te kiezen.
.jpg)
.jpg)
