Duiken met diabetes

Er is een hele wereld onder de oceaan en duiken en snorkelen bieden een geweldige manier om een ​​glimp van die wereld op te vangen. Maar voor mensen met diabetes kan het lastig zijn om te beslissen of ze erin willen duiken - omdat we voortdurend bloedsuikers moeten controleren om onze veiligheid te allen tijde te garanderen.

Gelukkig zijn er veel PWD's (mensen met diabetes) die het hebben aangedurfd, succesvol hebben gedoken en zelfs manieren hebben bedacht om zelfs D-technologie onder water mee te nemen.We zijn gefascineerd door hun verhalen, en natuurlijk de officiële 'duiken met diabetes'-protocollen die er zijn, maar sommige D-duikers zeggen dat ze niet ver genoeg gaan en eigenlijk te gevaarlijk zijn om te gebruiken zoals ze zijn geschreven - vooral in dit moderne tijdperk. -dag van D-tech.

Duiken met diabetes: protocollen

De leidende autoriteit die de regels voor dit soort dingen vaststelt, is het Divers Alert Network (DAN), een groep non-profitorganisaties die het duiken op een veilige manier willen verbeteren. Ze hebben iets meer dan tien jaar geleden specifiek beleid in kaart gebracht. Interessant is dat de DAN vóór 1997 PWD's had ontmoedigd om duikbrevet te zoeken vanwege het hyporisico. Na de kwestie ongeveer twee decennia geleden te hebben bestudeerd, veranderde het netwerk zijn beleid om insuline-afhankelijke PWD's recreatief te laten duiken.

Het duurde nog een aantal jaren voordat DAN en de professionele Undersea Hyperbaric Medical Society (UHMS) een officieel beleid formaliseerden, gevolgd door een formele beleidsopvolging van de World Recreational Scuba Training Council (WRSTC), opgericht in 1999 om minimum trainingsrichtlijnen voor certificeringsinstanties wereldwijd.

Dus dat is geweldig, toch? Ja tuurlijk. Maar het biedt nog steeds geen praktisch advies aan onze D-gemeenschap over het "hoe" van de bloedsuikerspiegel tijdens het duiken, dus velen hebben ervoor gekozen om niet te duiken of om al hun insulinedoseringen en BG-controles uit te voeren voordat ze in het water gaan. En het is misschien niet echt veilig.

`` Naar mijn mening is het riskant omdat de tijd tussen symptomen en behandeling hypoglykemie kan verergeren '', zegt T1D-gluurder Erica Rossato, een twintiger uit Italië die in 2009 werd gediagnosticeerd en die al jaren daarvoor in Kroatië en de Rode Zee duikt. "Bovendien verhogen de snelle opstijging en het overslaan van de veiligheidsstop het risico op decompressieziekte", voegt ze eraan toe.

Duiken met diabetes: Around the D-Community

Binnen onze Diabetes Online Community (DOC) horen we verhalen en zien we de leuke foto's van PWD's die het fantastisch lijken te hebben. Meer recentelijk hebben we zelfs een paar soortgenoten horen vertellen over hun persoonlijke praktijken om CGM-gegevens en bloedsuikers te monitoren wanneer ze onder water zijn tijdens daadwerkelijke duiken.

Een Italiaanse en Kroatische ervaring

Eerder deze zomer zagen we een Instagram-video die Erica deelde over haar onderwaterervaring met het FreeStyle Libre Flash Glucose Monitoring-systeem. De 24-jarige studente geneeskunde - die toevallig een vader heeft die endocrinoloog is en haar ouders beiden duikinstructeurs waren toen ze jong was - zegt dat ze al jaren duikt, zelfs voordat de diagnose werd gesteld.

Na de diagnose van T1D zegt ze dat ze alleen onder water glucose probeerde te eten om naderende dieptepunten te behandelen, maar meestal "bleef ze duiken zoals voorheen".

Hoe meer ze ernaar keek, hoe meer ze zag dat het in veel opzichten leek alsof de medische en duikprofessionals duiken zagen als een verboden of taboe-activiteit voor PWD's - vooral als het ging om het WRSTC-protocol, dat ze beschouwt als een goed begin. maar over het algemeen onvoldoende.

• ze raden aan om het glucosegehalte tussen 150-300 mg / dL te houden vanwege angst voor hypo's, wat uitdroging kan vergroten (gevaarlijk tijdens het duiken)
• ook hun noodprotocol is riskant, omdat ze hypoglykemie niet onmiddellijk behandelen en snel aan de oppervlakte komen - wat de kans op decompressieziekte kan vergroten

"(De richtlijnen) zijn goed omdat ze diabetici de kans proberen te geven om te duiken, maar ook bekrompen omdat ze alleen hun protocol leren en ze niet willen dat het wordt verbeterd ... het is nog niet aangetoond of gevalideerd, dus ik denk dat het kan worden heroverwogen nu CGM zich verspreidt en werkt. "

Tijdens een duik in Kroatië in mei 2018 gebruikte Erica een waterdichte cameratas om de draagbare lezer van haar nieuwe Abbott Libre FreeStyle flitsglucosemonitor te beveiligen. Ze maakte het vast aan een elastisch koord en ontdekte dat het goed was aangesloten via de koffer en haar wetsuit. Ze was in staat om te scannen en metingen te krijgen, en het nat worden van de Libre-sensor had geen invloed op haar metingen. Het werkte heel goed, zegt ze, en 'maakte duiken veiliger'.

Ze maakte een korte video en plaatste die op Instagram over hoe ze de Libre onder water gebruikt, en sindsdien heeft ze nog een zwembadversie gemaakt waarin ze de Libre-scanning laat zien en hoe ze dieptepunten onder water behandelt. Erica zet haar experimenten voort in de hoop de bestaande WRSTC- en DAN-protocollen te valideren en uiteindelijk met die groepen samen te werken om de richtlijnen in de boeken voor onderwaterduiken met diabetes te verbeteren.

Een Australisch avontuur

Onze in Seattle wonende vriendin Dana Lewis, bekend in de # WeAreNotWaiting-gemeenschap voor het uitvinden van de doe-het-zelf-gesloten-lus OpenAPS-technologie, heeft de laatste tijd ook haar duikervaring met diabetes beschreven. Ze is net terug van een reis naar Australië, waar zij en haar man Scott Leibrand wat duikplezier hadden in het Great Barrier Reef.

Dit was niet de eerste keer dat Dana aan het duiken was en moest rekening houden met haar diabetes en OpenAPS-systeem, en daar schreef ze begin 2017 over hoe ze door het avontuur op Hawaï navigeerde. Voor deze laatste trektocht over de hele wereld merkte Dana op dat Australië in feite enkele van de strengste beperkingen op het gebied van duiken en medische aandoeningen ter wereld heeft, en dat er een specifiek proces was dat ze moest doorlopen.

Deze keer gebruikte Dana, met behulp van de FreeStyle Libre (net zoals Erica hierboven beschreven), een waterdichte telefoonhoes / tas voor de draagbare ontvanger en kon ze haar Libre-sensor scannen onder twee natte pakken.

Het werkte prima, meldt Dana!

Ze deelde de volledige ervaring in een blogpost, terwijl ze nog op vakantie was, maar merkte op dat haar MacGyverying onder water de meervoudige duiken tot een nog indrukwekkendere ervaring maakte.

“De waterdichte behuizing had een riem waar je hem om je nek kon dragen, en dat is wat ik deed. Dat werd af en toe vervelend (omdat de tas tijdens de dobbelsteen boven je zweefde en soms aan mijn snorkel bleef haken), maar het werkte. (Voor toekomstige reizen zou ik waarschijnlijk een rekbaar koord vinden om het aan mijn trimvest te bevestigen waar het toegankelijk was, maar niet hoefde te zweven of om mijn nek te hangen.) "

Geweldig! We genoten ook van het zien van Dana's tips en trucs voor alle onderwateractiviteiten, variërend van het gebruik van technologie tot behandelen en gewoon ons bewust zijn van alle D-beheertaken terwijl ze onder water waren.

Duiken met diabetes in Midden-Amerika en Azië

Brian Novak in het gebied van Boulder, CO, werd in 2000 op 27-jarige leeftijd gediagnosticeerd en zegt dat hij al jaren een avonturier is met T1D aan boord, en dat is inclusief duiken. Hij heeft over de hele wereld gedoken en is gecertificeerd in Honduras, Panama, Routan en Thailand.

"Van alle avonturen die ik heb meegemaakt, is niets zo uniek als duiken", schreef hij in een Beyond Type 1 post in 2015. "Ik vind het geweldig! Met wat opleiding, training en een beetje planning is duiken iets dat de meeste mensen met diabetes zouden moeten kunnen. "

Brian vertelde het onlangs Diabetes Mijn dat hij tijdens het duiken geen CGM had gebruikt en niet zeker wist hoe goed het onder water zou werken. Afgezien van het duiken, merkte hij op dat hij problemen had om CGM-sensoren aan te houden wanneer hij tijd doorbracht in de oceaan en daarom gebruikt hij zijn CGM meestal niet voor de week dat hij duikt.

Toen Brian de verhalen van Dana en Erica van boven hoorde en de Libre noemde, verwonderde hij zich over de mogelijkheden.

"Wauw, dat is geweldig! Het kunnen gebruiken van een CGM en weten dat je niet crasht tijdens het duiken, zou je zeker geruststellen, zodat je van de duik kunt genieten, ”deelde hij in een e-mail. "Heel cool!"

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

Helemaal mee eens!

We zijn blij om verhalen te horen over hoe onze vrienden in de diabetesgemeenschap technologie gebruiken (om nog maar te zwijgen van enkele coole D-Life Hacks!) Om te doen wat ze graag doen. We hopen dat dit soort gesprekken anderen kan helpen, en misschien zelfs verandering op beleidsniveau kan beïnvloeden.