Wat veroorzaakt kleine tanden?

Wat is microdontie?

Net als al het andere over het menselijk lichaam, kunnen tanden in alle verschillende maten voorkomen.

Misschien heb je tanden die groter zijn dan gemiddeld, een aandoening die bekend staat als macrodontie, of misschien heb je tanden die kleiner zijn dan gemiddeld.

De medische term voor atypisch kleine tanden - of tanden die ongebruikelijk klein lijken te zijn - is microdontie. Sommige mensen zullen de uitdrukking "korte tanden" gebruiken om dit fenomeen te beschrijven.

Microdontie van een of twee tanden komt vaak voor, maar microdontie van alle tanden is zeldzaam. Het kan optreden zonder andere symptomen, maar het is soms gekoppeld aan genetische aandoeningen.

Soorten microdontie

Er zijn verschillende soorten microdontie:

Echt gegeneraliseerd

Echt gegeneraliseerd is de zeldzaamste soort microdontie. Het treft meestal mensen met een aandoening zoals hypofyse-dwerggroei en resulteert in een reeks gelijkmatig kleinere tanden.

Relatief gegeneraliseerd

Iemand met relatief grote kaken of een uitstekende kaak kan de diagnose relatief gegeneraliseerde microdontie krijgen.

De sleutel hier is 'relatief', aangezien de grootte van de grote kaak ervoor zorgt dat de tanden kleiner lijken, ook al zijn ze dat niet.

Gelokaliseerd (focaal)

Gelokaliseerde microdontie beschrijft een enkele tand die kleiner is dan normaal of kleiner in vergelijking met aangrenzende tanden. Er zijn ook verschillende subtypes van dit type microdontie:

• microdontie van de tandwortel
• microdontie van de kroon
• microdontie van de hele tand

De gelokaliseerde versie is de meest voorkomende versie van microdontie. Meestal treft het tanden op de bovenkaak of het bovenkaakbeen.

De maxillaire laterale snijtand is de tand die het meest waarschijnlijk wordt aangetast.

Uw maxillaire laterale snijtanden zijn de tanden direct naast uw bovenste twee voortanden. De vorm van de laterale maxillaire snijtand kan normaal zijn, of hij kan de vorm hebben van een pin, maar de tand zelf is kleiner dan verwacht.

Het is ook mogelijk om aan de ene kant een kleinere laterale snijtand te hebben en aan de andere kant een ontbrekende permanente volwassen laterale snijtand die nooit is ontwikkeld.

U kunt achterblijven met een primaire baby-lateraal op zijn plaats of helemaal geen tand.

De derde kies of verstandskies is een ander type tand dat soms wordt aangetast en die veel kleiner kan lijken dan de andere kiezen.

Oorzaken van kleine tanden

De meeste mensen hebben slechts een geïsoleerd geval van microdontie. Maar in andere zeldzame gevallen is een genetisch syndroom de onderliggende oorzaak.

Microdontie is meestal het gevolg van zowel erfelijke als omgevingsfactoren. De voorwaarden die verband houden met microdontie zijn onder meer:

• Hypofyse-dwerggroei. Een van de vele soorten dwerggroei, hypofyse-dwerggroei, kan veroorzaken wat experts echte gegeneraliseerde microdontie noemen, omdat alle tanden uniform kleiner dan gemiddeld lijken te zijn.
• Chemotherapie of bestraling. Chemotherapie of bestraling tijdens de kindertijd of vroege kinderjaren vóór de leeftijd van 6 jaar kan de ontwikkeling van de tanden beïnvloeden, wat resulteert in microdontie.
• Gespleten lip en gehemelte. Baby's kunnen worden geboren met een gespleten lip of gehemelte als hun lip of mond zich tijdens de zwangerschap niet goed vormt. Een baby kan een hazenlip, een gespleten gehemelte of beide hebben. Gebitsafwijkingen komen vaker voor in het gebied van de spleet en microdontie kan worden gezien aan de gespleten zijde.
• Aangeboren doofheid met labyrintische aplasie, microtie en microdontie (LAMM) -syndroom. Aangeboren doofheid met LAMM beïnvloedt de ontwikkeling van de tanden en oren. Mensen die met deze aandoening zijn geboren, kunnen zeer kleine, onderontwikkelde structuren aan de buiten- en binnenoor hebben, evenals zeer kleine, ver uit elkaar geplaatste tanden.
• Syndroom van Down. Onderzoek suggereert dat gebitsafwijkingen veel voorkomen bij kinderen met het syndroom van Down. Tandvormige tanden worden vaak gezien bij het syndroom van Down.
• Ectodermale dysplasieën. Ectodermale dysplasieën zijn een groep genetische aandoeningen die de vorming van huid, haar en nagels beïnvloeden en die ook kunnen resulteren in kleinere tanden. Tanden zijn gewoonlijk kegelvormig en er kunnen er veel ontbreken.
• Fanconi-bloedarmoede. Mensen met Fanconi-anemie hebben beenmerg dat niet genoeg bloedcellen aanmaakt, met vermoeidheid tot gevolg. Ze kunnen ook lichamelijke afwijkingen hebben, zoals een kleine gestalte, oog- en oorafwijkingen, misvormde duimen en misvormingen van de geslachtsorganen.
• Gorlin-Chaudhry-Moss-syndroom. Het Gorlin-Chaudhry-Moss-syndroom is een zeer zeldzame aandoening die wordt gekenmerkt door voortijdige sluiting van de botten in de schedel. Dit veroorzaakt afwijkingen van het hoofd en gezicht, waaronder een plat uiterlijk van het middengedeelte van het gezicht en kleine ogen. Mensen met dit syndroom ervaren vaak hypodontie of ontbrekende tanden.
• Williams-syndroom. Williams-syndroom is een zeldzame genetische aandoening die de ontwikkeling van gelaatstrekken kan beïnvloeden. Het kan resulteren in kenmerken zoals ver uit elkaar geplaatste tanden en een brede mond. De aandoening kan ook andere lichamelijke afwijkingen veroorzaken, zoals hart- en bloedvatproblemen, evenals leerstoornissen.
• Turner syndroom. Het Turner-syndroom, ook bekend als het Ullrich-Turner-syndroom, is een chromosomale aandoening die bij vrouwen voorkomt. Gemeenschappelijke kenmerken zijn onder meer een korte gestalte, een nek met zwemvliezen, hartafwijkingen en vroeg ovarieel falen. Het kan ook een verkorting van de breedte van een tand veroorzaken.
• Rieger-syndroom. Het Rieger-syndroom is een zeldzame genetische aandoening die oogafwijkingen, onderontwikkelde of ontbrekende tanden en andere craniofaciale misvormingen veroorzaakt.
• Hallermann-Streiff-syndroom. Hallermann-Streiff-syndroom, ook wel oculomandibulofaciaal syndroom genoemd, veroorzaakt misvormingen van de schedel en het aangezicht. Een persoon met dit syndroom kan onder andere een kort, breed hoofd hebben met een onderontwikkelde onderkaak.
• Rothmund-Thomson-syndroom. Het Rothmund-Thomson-syndroom verschijnt als roodheid op het gezicht van een baby en verspreidt zich vervolgens. Het kan een langzame groei, een dunner wordende huid en dun haar en wimpers veroorzaken. Het kan mogelijk ook leiden tot skeletafwijkingen en afwijkingen aan tanden en nagels.
• Oral-Facial-Digital-syndroom. Het subtype van deze genetische aandoening, bekend als type 3 of Sugarman-syndroom, kan misvormingen aan de mond veroorzaken, inclusief de tanden.

Microdontie kan ook optreden bij andere syndromen en wordt meestal gezien bij hypodontie, wat minder tanden is dan normaal.

Wanneer moet je naar een tandarts of dokter?

Tanden die abnormaal klein zijn of kleine tanden met grote tussenruimten, passen mogelijk niet goed bij elkaar.

U of uw kind lopen mogelijk een groter risico op meer slijtage van uw andere tanden, of er kan gemakkelijk voedsel tussen de tanden komen te zitten.

Als u pijn in uw kaak of gebit ervaart, of beschadiging van uw gebit opmerkt, maak dan een afspraak met een tandarts die uw gebit kan beoordelen en kan bepalen of een behandeling nodig is. Als u nog geen tandarts heeft, kan de Healthline FindCare-tool u helpen er een bij u in de buurt te vinden.

Meestal hoeft gelokaliseerde microdontie niet te worden verholpen.

Microdontie behandelen

Als uw zorg esthetisch is, dat wil zeggen dat u het uiterlijk van uw microdontie wilt maskeren en een gelijkmatige glimlach wilt laten zien, kan een tandarts u enkele mogelijke opties bieden:

Veneers

Tandheelkundige fineren zijn dunne bedekkingen die meestal gemaakt zijn van porselein of een harscomposiet materiaal. De tandarts cementeert het fineer op de voorkant van uw tand om het een egaler, smetteloos uiterlijk te geven.

Kronen

Kronen zijn een stap verder dan fineer. In plaats van een dunne schaal is een kroon meer een dop voor je tand en bedekt hij je hele tand - voor- en achterkant.

Soms moeten tandartsen de tand scheren om deze voor te bereiden op de kroon, maar afhankelijk van de grootte van uw tand is dat misschien niet nodig.

Composieten

Dit proces wordt ook wel tandheelkundige binding of composietbinding genoemd.

De tandarts maakt het oppervlak van de aangetaste tand ruw en brengt vervolgens een composietharsmateriaal aan op het oppervlak van de tand. Het materiaal hardt uit met behulp van een lamp.

Eenmaal uitgehard, lijkt het op een normale tand van normale grootte.

Deze restauraties kunnen uw gebit ook beschermen tegen de slijtage die soms wordt veroorzaakt door een onevenwichtig passend gebit.

Testen op een onderliggende genetische oorzaak

Veel van de oorzaken van gegeneraliseerde microdontie hebben een genetisch element. Onderzoek suggereert zelfs dat gegeneraliseerde microdontie van alle tanden uiterst zeldzaam is bij mensen zonder een soort syndroom.

Als iemand in uw familie een voorgeschiedenis heeft van de bovengenoemde genetische aandoeningen, of als iemand kleinere dan normale tanden heeft, wilt u dit misschien aan de arts van uw kind vertellen.

Als u echter een of twee tanden heeft die kleiner lijken dan normaal, kunnen de tanden zich zojuist ontwikkeld hebben zonder onderliggend syndroom.

Als u geen familiegeschiedenis heeft, maar van mening bent dat sommige gelaatstrekken van uw kind atypisch of misvormd lijken, kunt u de arts van uw kind vragen om ze te beoordelen.

De arts kan een bloedtest en genetische tests aanbevelen om te bepalen of uw kind mogelijk een aandoening heeft die andere gezondheidsproblemen veroorzaakt die mogelijk moeten worden gediagnosticeerd en behandeld.

Afhalen

Een kleine tand kan voor u helemaal geen problemen of pijn veroorzaken. Als je je zorgen maakt over de esthetiek van de tanden of hoe ze in elkaar passen, wil je misschien naar een tandarts.

Een tandarts kan mogelijke oplossingen bespreken, zoals fineer of kronen, die het probleem kunnen verhelpen of behandelen.

In sommige gevallen kan microdontie ook een teken zijn van een groter gezondheidsprobleem dat mogelijk moet worden aangepakt. Als u andere ongebruikelijke tekenen of symptomen opmerkt, bespreek het probleem dan met een arts of de kinderarts van uw kind.