Het inspireert niet als rolstoelgebruikers opstaan

Elke keer dat een video als deze viraal gaat, krimpen veel mensen met een handicap ineen. Dit is waarom.

Een video van een bruidegom genaamd Hugo die opstond uit zijn rolstoel met de hulp van zijn vader en broer, zodat hij met zijn vrouw Cynthia kan dansen op hun bruiloft, ging onlangs viraal.

Dit gebeurt af en toe - iemand die een rolstoel gebruikt, zal opstaan ​​voor een gelegenheid zoals een diploma-uitreiking of toespraak, vaak met de hulp van vrienden en familie, en de berichtgeving gaat viraal. Bijschriften en koppen beweren dat het inspirerend en hartverwarmend is.

Maar deze dans is niet inspirerend, en het is ook niet het volledige verhaal.

Wat de meeste mensen die het virale verhaal lazen, niet zagen, was dat de volledige dans gedeeltelijk was gechoreografeerd zodat Hugo in zijn rolstoel zou dansen.

Tweet

Te vaak behandelt de berichtgeving in de media over mensen met een handicap ons als inspiratieporno, een term die in 2014 werd bedacht door de overleden gehandicaptenactiviste Stella Young.

Inspiratieporno is wanneer mensen met een handicap geheel of gedeeltelijk als inspirerend worden afgeschilderd vanwege hun handicap

Wanneer de media berichten over video's van staande en lopende rolstoelgebruikers, vertrouwen ze vaak op emotie als de belangrijkste reden om het verhaal te verslaan. Als de persoon in de video geen rolstoelgebruiker was, zou wat ze te zien krijgen - een eerste dansje op hun bruiloft of een diploma accepteren - niet nieuwswaardig zijn.

Wanneer de media en de gemiddelde niet-gehandicapte gebruikers van sociale media deze verhalen delen, houden ze het idee in stand dat het inspirerend is om als een gehandicapt persoon te leven en dat we het niet waard zijn om gezien te worden als complexe mensen die verder gaan dan onze handicap.

Inspiratieporno is frustrerend omdat het beperkend is en mensen met een handicap niet erkent voor onze prestaties

Ik ben geen rolstoelgebruiker, maar er is mij verteld dat ik inspirerend ben om gewoon de middelbare school af te studeren of fulltime te werken met een handicap.

Wanneer mediakanalen en gebruikers van sociale media inspiratieporno delen, doen ze dat meestal ook zonder context. Veel hiervan missen een first-person perspectief van de persoon in de video of het verhaal.

Mensen met een handicap worden buiten onze eigen verhalen gelaten - zelfs in verhalen die we daadwerkelijk hebben geleefd

Kijkers horen niet hoe de gehandicapte persoon die viraal is gegaan die dans heeft gechoreografeerd of hoeveel werk het kostte om de graad te behalen. Ze krijgen alleen mensen met een handicap te zien als inspiratieobjecten in plaats van volwaardige mensen met keuzevrijheid en onze eigen verhalen te vertellen.

Dit soort berichtgeving verspreidt ook mythes en verkeerde informatie.

Veel rolstoelgebruikers kunnen lopen en staan.Door het af te beelden als een staaltje van inspiratie wanneer een rolstoelgebruiker opstaat, loopt of danst, wordt het verkeerde idee bestendigd dat rolstoelgebruikers hun benen helemaal niet kunnen bewegen en dat het voor een rolstoelgebruiker altijd een uiterst moeilijke taak is om uit hun stoel te komen. stoel.

Deze misvattingen leiden ertoe dat mensen rolstoelgebruikers ervan beschuldigen dat ze doen alsof ze gehandicapt zijn als ze hun benen strekken of leunen om een ​​item op een hogere plank te krijgen

Dat is gevaarlijk voor veel mensen met een handicap, zowel voor degenen die regelmatig mobiliteitshulpmiddelen gebruiken als voor degenen die dat niet doen en wiens handicap mogelijk minder direct zichtbaar is.

Mensen met een handicap zijn in het openbaar lastiggevallen omdat ze hun rolstoelen uit de kofferbak van hun auto hebben gehaald en ze hebben verteld dat ze niet echt op toegankelijke plekken hoeven te parkeren.

De volgende keer dat je een verhaal of video ziet circuleren waarin een gehandicapt persoon of zijn of haar verhaal wordt geprezen als hartverwarmend, tranentrekkend of inspirerend, moet je het opnieuw bekijken in plaats van het meteen te delen.

Vraag jezelf: Vertelt dit het volledige verhaal van wie deze persoon is? Maakt hun stem deel uit van het verhaal of wordt het verteld door een derde partij zonder context? Zou ik willen horen dat ik inspirerend ben, alleen maar omdat ik doe wat ze hier doen?

Als het antwoord nee is, heroverweeg dan en deel iets dat is geschreven of gemaakt door een gehandicapte persoon - en centreer in plaats daarvan hun stem.

Alaina Leary is een redacteur, social media manager en schrijver uit Boston, Massachusetts. Ze is momenteel de assistent-redacteur van Equally Wed Magazine en een social media-redacteur voor de non-profitorganisatie We Need Diverse Books.