Wat is clitorale atrofie en hoe wordt het behandeld?

Wat is clitorale atrofie?

De clitoris is een stukje sponsachtig weefsel aan de voorkant van de vagina. Recent onderzoek toont aan dat een groot deel van de clitoris intern is, met wortels van 10 cm die tot in de vagina reiken. Bij seksuele opwinding vult het zich met bloed en wordt de zenuwbundel in het weefsel gevoelig voor aanraking.

Clitorale atrofie treedt op wanneer de clitoris niet meer reageert op seksuele opwinding en niet meer functioneert zoals het hoort. De clitoris kan zelfs verdwijnen. Dit kan het gevolg zijn van een verandering in hormonen of onvoldoende bloedtoevoer naar de vagina en clitoris.

Het verlies van de bloedstroom kan het gevolg zijn van onregelmatig gebruik. Degenen die niet seksueel actief zijn, hebben meer kans op clitorale atrofie. Een grote verschuiving in hormonen, zoals de menopauze of het starten van hormonale anticonceptie, kan een andere oorzaak zijn.

Clitorale atrofie komt minder vaak voor dan vaginale atrofie. Die aandoening treedt op wanneer een daling van het oestrogeen ervoor zorgt dat de vaginale weefsels droog, dun en ontstoken worden. Het komt vaak voor bij de menopauze.

Verlies van gevoel is een ernstig seksueel probleem. De clitoris wordt vaak beschouwd als de sleutel tot een vrouwelijk orgasme. De zenuwen in de clitoris kunnen intense sensaties veroorzaken tijdens seksuele activiteit.

Lees verder om meer te weten te komen over de symptomen van clitorale atrofie en wat er kan worden gedaan om het gevoel en de seksuele functie te helpen herstellen.

Wat zijn de symptomen?

Je hebt meer kans om de symptomen van clitorale atrofie te ervaren als je seksueel opgewonden bent. Deze symptomen zijn onder meer:

• 'Verdwenen' clitoris (je voelt het niet meer, zelfs niet als je seksueel opgewonden bent)
• verlies van gevoel rond de clitoris
• verminderde respons op stimulatie van de clitoris
• verminderde zin in seks

Wat veroorzaakt clitorale atrofie?

Clitorale atrofie kan het gevolg zijn van een gebrek aan seksueel gebruik. Als u stopt met het hebben van regelmatige geslachtsgemeenschap of frequente opwinding, kan de clitoris droog en dun worden. Het kan zelfs krimpen en verdwijnen achter de clitoriskap.

Omdat de clitoris afhankelijk is van voldoende doorbloeding, kan uw arts regelmatige seksuele activiteit aanbevelen, waaronder masturbatie. Dit kan helpen de bloedstroom te herstellen, wat het gevoel weer kan versterken.

Clitorale atrofie kan ook optreden als uw testosteronniveau daalt. Testosteron is verantwoordelijk voor uw libido. Het sponsachtige weefsel in een clitoris heeft ook het hormoon nodig voor een goede opwinding.

De testosteronniveaus dalen echter naarmate de menopauze nadert. Ze kunnen ook afnemen bij het starten van anticonceptie of oestrogeensupplementen.

Degenen die een volledige hysterectomie hebben, kunnen clitorale atrofie ervaren. Omdat de eierstokken verantwoordelijk zijn voor de productie van zowel oestrogeen als testosteron, kan het verwijderen ervan leiden tot verlies van testosteron. Uiteindelijk kan dit clitorale atrofie veroorzaken.

Het verlies van oestrogeen na een hysterectomie kan ook leiden tot vaginale atrofie.

Wanneer moet u hulp zoeken?

Seksuele gezondheid is belangrijk voor uw algehele gezondheid. Clitorale atrofie is misschien een over het hoofd geziene maar ernstige oorzaak van seksuele disfunctie bij vrouwen.

Als u seksuele problemen heeft, overleg dan met uw arts. Ze zijn volledig uitgerust om u te helpen bij het vinden van antwoorden en behandelingen. Ze kunnen u ook doorverwijzen naar een specialist.

Maak vóór uw afspraak een lijst met symptomen die u onlangs heeft ondervonden. Als u problemen heeft met seksuele opwinding, is de kans groot dat u ook andere problemen ondervindt. Dit kan spierzwakte of vermoeidheid zijn.

Noteer ze, zelfs als u denkt dat de symptomen niet verband houden met uw seksuele moeilijkheid.

Bespreek op uw afspraak uw grootste zorg - de seksuele klacht. Stel uw arts vervolgens op de hoogte van andere problemen die u heeft ondervonden. Ze kunnen beslissen of ze mogelijk verwant zijn.

Als ze dat denken, kunnen ze tests bestellen die kunnen helpen dat te bepalen, of ze gaan op zoek naar afzonderlijke problemen die zich kunnen voordoen.

Hoe wordt het gediagnosticeerd?

Er is geen enkele test of lichamelijk onderzoek dat een definitieve diagnose van clitorale atrofie kan stellen. In plaats daarvan kunnen artsen vertrouwen op een lichamelijk onderzoek, uw gemelde symptomen en andere tests om een ​​diagnose te stellen.

Artsen inspecteren de clitoris en clitoriskap niet altijd tijdens een routinematig lichamelijk onderzoek, zoals een jaarlijks bekkenonderzoek. Het kan dus zijn dat uw arts tijdens uw afspraak een lichamelijk onderzoek van uw clitoris en mogelijk uw vagina wil doen.

Bloedonderzoek is ook nuttig om de hormoonspiegels te controleren en om te bepalen of uw testosteron onder normaal is. Deze bloedtesten kunnen uw arts ook helpen om tegelijkertijd andere mogelijke oorzaken van een laag seksueel libido uit te sluiten.

Als deze tests niet definitief een mogelijk probleem aan het licht brengen, kan uw arts proberen de seksuele klacht te behandelen alsof het clitorale atrofie is.

Als u weer wat gevoel krijgt, kan de behandeling worden voortgezet. Als u niet reageert op de behandeling, kunnen u en uw arts op zoek gaan naar andere mogelijke oorzaken.

Behandelingsopties

De behandeling hangt af van wat uw arts denkt dat in de eerste plaats verantwoordelijk kan zijn voor het verlies van gevoel. Hier zijn enkele van de meest voorkomende behandelingen:

• Seks hebben. Regelmatige seksuele activiteit kan uw clitoris helpen gezond en gevoelig te blijven. Het kan ook helpen om het gevoel in de gevoelige kern te herstellen.
• Kom in beweging. U kunt ook de bloedstroom helpen verbeteren door regelmatig cardio-oefeningen te doen. Cardio-oefening helpt de bloedstroom door het lichaam te stimuleren. Wat goed is voor het lichaam, is goed voor de clitoris en de vagina. Regelmatige lichaamsbeweging kan er ook voor zorgen dat de testosteronniveaus niet dalen.
• Probeer testosteronvervangers. Testosteronsupplementen worden vaak gebruikt als behandeling voor clitorale atrofie. Als crème, pil of injectie kunnen deze opties helpen uw testosteron te herstellen, zodat uw lichaam in staat is om een ​​adequate seksuele reactie te produceren. Uw arts zal deze behandelingen moeten voorschrijven.

Praten met je partner

Een gezonde seksuele relatie is afhankelijk van openheid en transparantie. Dat omvat praten over wat goed voelt - en wat niet.

Als u tijdens de seks een verandering in het gevoel heeft opgemerkt, kan praten met uw partner u helpen manieren te vinden waarop u nog steeds van geslachtsgemeenschap kunt genieten terwijl u met uw arts voor een behandeling werkt.

Deze tips kunnen u helpen de discussie op gang te brengen:

• Wees eerlijk. Het heeft geen zin om te verbergen dat er iets is veranderd. Laat ze weten dat dezelfde stimulatie niet dezelfde respons oplevert als in het verleden. Als u al met uw arts heeft gesproken, kunt u als vrijwilliger informatie verstrekken over die afspraak en wat de arts heeft aanbevolen om het gevoel te helpen herstellen.
• Doe vrijwilligerswerk met nieuwe ideeën. Vertel uw partner over de verandering in de reactie van uw lichaam op stimulatie van de clitoris, maar praat met hem over het verkennen van leuke nieuwe opties. Voeg verschillende posities en soorten seksuele stimulatie toe.
• Houd een open communicatielijn. Als clitoraal orgasme de beste optie was voor je seksuele ontmoetingen, kunnen jullie twee andere soorten orgasme proberen, inclusief vaginaal of G-spot.
• Haal de focus van een orgasme. De clitoris kan voor intens genot zorgen tijdens seks of masturbatie. Je kunt echter nog steeds veel seksuele bevrediging bereiken zonder de grote O. Concentreer je op andere erogene zones, zoals de tepels, het hoofd en de voeten. Clitorisstimulatie is niet de enige optie die u heeft.

Outlook

Clitorale atrofie is misschien wel een van de meest ondergerapporteerde seksuele gezondheidsproblemen. Behandeling is echter mogelijk. Daarom is het belangrijk om met een arts of zorgverlener te praten wanneer u voor het eerst symptomen opmerkt.

Of uw symptomen nu worden veroorzaakt door een gebrek aan bloedstroom of een laag testosteron, een arts kan u helpen de onderliggende oorzaak te achterhalen en een oplossing te vinden die het beste bij u past.