Het is tijd om elkaar verantwoordelijk te houden voor problematisch socializen.
De laatste tijd hoor ik soortgelijke opmerkingen van vrienden en familieleden over COVID-19: "Ik ben over deze pandemie heen. Ik ben het beu om een masker te dragen. Wat is het punt?"
Ik weet niet wat ik moet denken als ik op mijn telefoon scrol en foto's zie van de mensen van wie ik hou op het strand, op vakantie ga, bij grote groepen vrienden ben, omdat ik de drang begrijp om te doen alsof alles is OK.
Ik plan een sociaal verre bruiloft terwijl ik dit schrijf. Ik weet dat onze beslissingen om te socializen in het licht van de pandemie dit alleen maar erger maken.
We zijn allemaal moe.
De emotionele tol van de COVID-19-pandemie valt niet te ontkennen, nu steeds meer mensen ervaren wat experts nu 'voorzichtigheidsmoeheid' noemen.
Een belangrijk symptoom van voorzichtigheid of vermoeidheid bij een crisis is het verliezen van gevoeligheid en het gevoel van urgentie om tijdens de uitbraak veiligheidsmaatregelen te nemen. We zijn het zat om binnen te zijn. We willen onze familieleden en vrienden zien. We willen dat dit virus "voorbij" is.
Maar de realiteit is dat we dit zeer besmettelijke virus niet zomaar weg kunnen wensen. COVID-19 geeft niets om onze voorzichtigheidsmoeheid. Het ploegt zo dodelijk als altijd vooruit.
Volgens de Centers for Disease Control and Prevention (CDC) zijn in plaats daarvan onze handen wassen, maskers dragen en sociale afstand nemen allemaal belangrijke stappen om onszelf en anderen te beschermen tegen het oplopen van dit nieuwe coronavirus.
Dus, hoe moeten we reageren op die opmerkingen dat we ‘over’ het virus zijn? En hoe houden we onszelf in toom als we uitgeput zijn van alle veiligheidsmaatregelen?
Als het op gezelligheid aankomt, moeten we onze eigen grenzen stellen - en ons daaraan houden.
Hoewel de CDC specifieke richtlijnen en aanbevelingen geeft voor sociale bijeenkomsten, moeten we ook contact opnemen met onszelf om te begrijpen wat we wel en niet prettig vinden. Dit geldt vooral als u of een dierbare een hoog risico loopt op COVID-19.
Voor sommigen is het dragen van een masker en gezelligheid buitenshuis met veel ruimte tussen elk individu voldoende om zich veilig en geborgen te voelen. Veiligheidsmaatregelen voor immuungecompromitteerde mensen zijn ernstiger en urgenter.
Voor anderen is een verblijf van 1,8 meter op een buitenlocatie nog steeds niet veilig genoeg. Er zijn andere voorzorgsmaatregelen die nodig zijn, zoals het dragen van het juiste gezichtsmasker en zelfs het gebruik van handdesinfecterend middel dat echt effectief is.
Sommige mensen creëren zelfs sociale bubbels - kleine groepen vrienden of familieleden - tijdens de pandemie. In deze gevallen is dit uw groep, uw kudde. Het kan vermoeiend zijn om steeds weer dezelfde mensen te zien, maar het is een soort gecontroleerde socialisatie die je gelukkig kan houden en veilig.
De eerste stap bij het stellen van grenzen is uitzoeken welke grenzen je nodig hebt. Het kan een sociale bubbel zijn. Het zou daar een variatie op kunnen zijn. Of het zou kunnen zijn om één persoon te zien en virtuele ontmoetingen met anderen te hebben.
Hier zijn enkele vragen die u uzelf kunt stellen voordat u naar een sociale situatie gaat:
- Wat heb ik nodig om veilig te zijn? Wat moeten de andere mensen in de sociale situatie doen om mij (en zichzelf) veilig te houden?
- Ben ik immuungecompromitteerd? Moet ik extra voorzorgsmaatregelen nemen om veilig te blijven?
- Zal het sociale evenement buiten plaatsvinden? Waar voel ik me op mijn gemak bij het socializen?
- Is iedereen verplicht een masker te dragen?
- Heb ik in andere aspecten van mijn leven veiligheidsmaatregelen toegepast om mezelf en de mensen in deze situatie te beschermen?
- Hebben de andere mensen in dit scenario veiligheidsmaatregelen toegepast in andere aspecten van hun leven?
- Gaan ze om met andere mensen, en zijn die mensen veilig?
Zodra u de antwoorden op deze vragen kent, kunt u uw eigen comfortniveau beoordelen om het meeste uit uw sociale leven te halen tijdens deze tijden.
Laten we bijvoorbeeld zeggen dat u uw vrienden en familieleden nodig heeft om altijd maskers te dragen wanneer ze naar de supermarkt of een openbare plaats gaan (wat nu in veel staten een mandaat is).
Het stellen van een grens zou betekenen dat u hen moet laten weten dat dit een vereiste is om ervoor te zorgen dat u elkaar kunt zien.
Als u zich aan die grens houdt, betekent dit dat als ze geen masker dragen op openbare plaatsen, u niet persoonlijk met ze kunt omgaan. Hoewel het moeilijk kan zijn om aan je grenzen te blijven, is het ook de beste manier om je verwachtingen duidelijk te maken om veilig te blijven.
Het communiceren van uw verwachtingen en luisteren naar de verwachtingen van anderen is essentieel.
Toen mijn verloofde een nieuwe baan begon als een essentiële werknemer, hadden we een gesprek over hoe hij zichzelf en mij zou beschermen. Hij heeft duidelijk geen keus. Hij moet werken. We moeten huur betalen. En herinner je je dat intieme, sociaal verre huwelijk dat ik eerder noemde?
Om zo veilig mogelijk te blijven, draagt mijn verloofde elke minuut een masker (wat hoe dan ook vereist is) terwijl hij aan het werk is, net als zijn collega's. Hij oefent ook de hele dag door rigoureus handen wassen en handen ontsmetten.
Als hij ten slotte thuiskomt van zijn werk, trekt hij zijn schoenen bij de deur uit, trekt zijn werkkleding uit en springt onder de douche voordat we oog in oog staan.
Na 10 uur werken en de hele dag op de been te zijn geweest, is het vermoeiend om de tijd te nemen voor deze extra veiligheidsmaatregelen, maar het is ongelooflijk belangrijk voor onze relatie om veilig samen te leven.
En het voeren van deze gesprekken is een gewoonte die ik ook in de rest van mijn relaties heb toegepast. Mijn vrienden weten dat maskers en een buitenruimte nodig zijn om elkaar te zien.
Hoewel sommige van mijn familieleden terughoudend zijn om een masker te dragen, weten ze dat het belangrijk is om het te dragen als ze tijd met mij willen doorbrengen. Dit zijn mijn grenzen, en ze houden me veilig.
Het belangrijkste is dat het tijd is om elkaar verantwoordelijk te houden voor problematisch socializen.
Dit betekent dat we harde, eerlijke gesprekken moeten voeren over onze sociale verwachtingen.
Wees eerlijk tegen uw vrienden en familieleden over wat ze doen dat onveilig kan aanvoelen of u in gevaar kan brengen. En zorg ervoor dat u ze zo duidelijk mogelijk vertelt wat u van hen nodig heeft om veilig te zijn.
Dit werkt ook in twee richtingen: vraag uw vrienden en familieleden wat u kunt doen om hen te helpen zich comfortabeler en veiliger te voelen. En wees altijd bereid om na te denken over wat u misschien moet doen om veiliger te zijn.
Dit kan betekenen dat u na het werk extra tijd moet nemen om te douchen, een masker op maat moet nemen dat op uw gezicht past, of deurknoppen en stuurwielen moet desinfecteren na elke aanraking.
Voor uw vrienden en familieleden die misschien niet helemaal op dezelfde pagina staan als het gaat om veiligheidsmaatregelen? Vraag uzelf af: "Wat moet ik doen om ze te beschermen?"
Geloof me, je oma, die longkanker heeft overleefd, vertellen dat je haar niet kunt knuffelen, is een van de moeilijkste grenzen om aan vast te houden.
Zwaaien naar vrienden die je in maanden niet hebt gezien in plaats van knuffelen of handen schudden, is lastig. En dit is vooral een uitdaging als de ene partij wil aanraken en de andere weet dat het geen goed idee is.
We hebben de verantwoordelijkheid om anderen net zo goed te beschermen als we onszelf zouden moeten beschermen. Het dragen van een masker, waar mogelijk thuis blijven en het respecteren van onze eigen veiligheidsgrenzen en die van anderen zijn belangrijke stappen om de pandemie te doorbreken terwijl ons leven zich aanpast aan een nieuw normaal.
Ook al voelt het op dit moment een uitdaging, uit elkaar blijven is tijdelijk. En voelt het niet fantastisch als we elkaar eindelijk kunnen omhelzen en elkaar veilig kunnen zien zonder het risico te lopen dit virus te verspreiden?
Wacht even. Hoe verder we weg blijven, hoe dichter we bij het einde hiervan zullen komen.
Aryanna Falkner is een gehandicapte schrijfster uit Buffalo, New York. Ze is een MFA-kandidaat in fictie aan de Bowling Green State University in Ohio, waar ze woont met haar verloofde en hun donzige zwarte kat. Haar schrijven is verschenen of komt eraan in Blanket Sea en Tule Review. Vind haar en foto's van haar kat op Twitter.
-should-you-floss.jpg)
