Chronische lymfatische leukemie (CLL)

Wat is chronische lymfatische leukemie (CLL)?

Leukemie is een vorm van kanker waarbij menselijke bloedcellen en bloedvormende cellen betrokken zijn. Er zijn veel soorten leukemie, die elk verschillende soorten bloedcellen aantasten. Chronische lymfatische leukemie, of CLL, beïnvloedt lymfocyten.

Lymfocyten zijn een soort witte bloedcel (WBC). CLL tast B-lymfocyten aan, ook wel B-cellen genoemd.

Normale B-cellen circuleren in uw bloed en helpen uw lichaam infecties te bestrijden. Kankercellen bestrijden infecties niet zoals normale B-cellen dat doen. Naarmate het aantal kankercellen geleidelijk toeneemt, verdringen ze normale lymfocyten.

CLL is de meest voorkomende vorm van leukemie bij volwassenen. Het National Cancer Institute (NCI) schat dat er in 2020 21.040 nieuwe gevallen zullen optreden in de Verenigde Staten.

Wat zijn de symptomen van CLL?

Sommige mensen met CLL hebben mogelijk geen symptomen en hun kanker wordt mogelijk alleen ontdekt tijdens een routinebloedonderzoek.

Als u symptomen heeft, omvatten deze meestal:

• vermoeidheid
• koorts
• frequente infecties of ziekten
• onverklaard of onbedoeld gewichtsverlies
• Nacht zweet
• rillingen
• gezwollen lymfeklieren

Tijdens een lichamelijk onderzoek kan uw arts ook ontdekken dat uw milt, lever of lymfeklieren vergroot zijn. Dit kunnen tekenen zijn dat kanker zich naar deze organen heeft verspreid. Dit gebeurt vaak in gevorderde gevallen van CLL.

Als dit bij u gebeurt, kunt u pijnlijke knobbels in uw nek voelen of een vol gevoel of zwelling in uw buik.

Wat is de behandeling voor CLL?

Als u CLL met een laag risico heeft, kan uw arts u adviseren om gewoon te wachten en op nieuwe symptomen te letten. Uw ziekte kan jarenlang niet verergeren of behandeling behoeven. Sommige mensen hebben nooit behandeling nodig.

In sommige gevallen van CLL met een laag risico, kan uw arts een behandeling aanbevelen. Ze kunnen bijvoorbeeld een behandeling aanbevelen als u:

• aanhoudende, terugkerende infecties
• laag aantal bloedcellen
• vermoeidheid of nachtelijk zweten
• pijnlijke lymfeklieren

Als u CLL met een middelmatig of hoog risico heeft, zal uw arts u waarschijnlijk adviseren om de behandeling meteen voort te zetten.

Hieronder staan ​​enkele behandelingen die uw arts kan aanbevelen.

Chemotherapie

Chemotherapie is de belangrijkste behandeling voor CLL. Het omvat het gebruik van medicijnen om kankercellen te doden. Afhankelijk van de exacte medicijnen die uw arts voorschrijft, kunt u ze intraveneus of oraal innemen.

Straling

Bij deze procedure worden hoogenergetische deeltjes of golven gebruikt om kankercellen te doden. Straling wordt niet vaak gebruikt voor CLL, maar als u pijnlijke, gezwollen lymfeklieren heeft, kan bestralingstherapie helpen deze te verkleinen en uw pijn te verlichten.

Gerichte therapieën

Gerichte therapieën zijn gericht op de specifieke genen, eiwitten of weefsels die bijdragen aan de overleving van de kankercellen. Deze kunnen zijn:

• monoklonale antilichamen, die zich hechten aan eiwitten
• kinase-remmers die kankercellen kunnen vernietigen door bepaalde kinase-enzymen te blokkeren

Beenmerg- of perifere bloedstamceltransplantatie

Als u een hoog risico op CLL heeft, kan deze behandeling een optie zijn. Het omvat het nemen van stamcellen uit het beenmerg of het bloed van een donor - meestal een familielid - en deze in uw lichaam te transplanteren om gezond beenmerg te helpen opbouwen.

Bloedtransfusies

Als uw bloedcelaantallen laag zijn, moet u mogelijk bloedtransfusies krijgen via een intraveneuze (IV) lijn om deze te verhogen.

Chirurgie

In sommige gevallen kan uw arts een operatie aanbevelen om de milt te verwijderen als deze vergroot is door CLL.

Hoe wordt de diagnose CLL gesteld?

Als uw arts vermoedt dat u CLL heeft, kunnen zij verschillende tests gebruiken om de diagnose te bevestigen. Ze bestellen bijvoorbeeld waarschijnlijk een of meer van de volgende tests.

Compleet bloedbeeld (CBC) met differentiële witte bloedcellen (WBC)

Uw arts kan deze bloedtest gebruiken om het aantal verschillende soorten cellen in uw bloed te meten, inclusief verschillende soorten WBC's.

Als u CLL heeft, heeft u meer lymfocyten dan normaal.

Immunoglobuline testen

Uw arts kan deze bloedtest gebruiken om erachter te komen of u voldoende antilichamen heeft om infecties te bestrijden.

Beenmergbiopsie

Bij deze procedure steekt uw arts een naald met een speciale buis in uw heupbot of borstbeen om een ​​monster van uw beenmerg te nemen om te testen.

CT-scan

Uw arts kan de afbeeldingen die met een CT-scan zijn gemaakt, gebruiken om te zoeken naar gezwollen lymfeklieren in uw borst of buik.

Flowcytometrie en cytochemie

Bij deze tests worden chemicaliën of kleurstoffen gebruikt om onderscheidende markers op de kankercellen te zien om het type leukemie te helpen bepalen. Een bloedmonster is alles wat nodig is voor deze tests.

Genomisch en moleculair testen

Deze tests kijken naar de genen, eiwitten en chromosoomveranderingen die mogelijk uniek zijn voor bepaalde soorten leukemie. Ze helpen ook bepalen hoe snel de ziekte zich ontwikkelt en helpen uw arts bij het kiezen van de behandelingsopties.

De genetische tests om dergelijke veranderingen of mutaties te vinden, kunnen fluorescentie in situ hybridisatie (FISH) -testen en polymerasekettingreactie omvatten.

Wat is het overlevingspercentage voor mensen met CLL?

Het overlevingspercentage van 5 jaar voor Amerikanen met CLL is 86,1 procent, volgens de NCI. Het instituut schat ook dat CLL in 2020 zal resulteren in 4.060 sterfgevallen in de Verenigde Staten.

De overlevingskansen zijn lager voor oudere mensen met de aandoening.

Hoe wordt CLL geënsceneerd?

Als uw arts vaststelt dat u CLL heeft, zal hij verdere tests bestellen om de omvang van de ziekte te bepalen. Dit helpt uw ​​arts om het stadium van de kanker te classificeren, wat als leidraad zal dienen voor uw behandelplan.

Om uw CLL vast te stellen, zal uw arts waarschijnlijk bloedonderzoeken laten uitvoeren om uw aantal rode bloedcellen (RBC) en specifiek aantal lymfocyten in het bloed te bepalen. Ze zullen waarschijnlijk ook controleren of uw lymfeklieren, milt of lever vergroot zijn.

Volgens het Rai-classificatiesysteem wordt CLL opgevoerd van 0 tot 4. Rai-stadium 0 CLL is het minst ernstig, terwijl Rai-stadium 4 het meest geavanceerd is.

Voor behandelingsdoeleinden worden de fasen ook gegroepeerd in risiconiveaus. Rai-stadium 0 heeft een laag risico, Rai-stadia 1 en 2 hebben een gemiddeld risico en Rai-stadia 3 en 4 zijn een hoog risico, legt de American Cancer Society uit.

Hier zijn enkele typische CLL-symptomen in elk stadium:

• Stadium 0: hoge niveaus van lymfocyten
• Fase 1: hoge niveaus van lymfocyten; vergrote lymfeklieren
• Stadium 2: hoge niveaus van lymfocyten; lymfeklieren kunnen vergroot zijn; vergrote milt; mogelijk vergrote lever
• stadium 3: hoge niveaus van lymfocyten; Bloedarmoede; lymfeklieren, milt of lever kunnen vergroot zijn
• stadium 4: hoge niveaus van lymfocyten; lymfeklieren, milt of lever kunnen vergroot zijn; mogelijke bloedarmoede; laag aantal bloedplaatjes

Wat veroorzaakt CLL en zijn er risicofactoren voor deze ziekte?

Experts weten niet precies wat CLL veroorzaakt. Er zijn echter risicofactoren die de kans op het ontwikkelen van CLL vergroten.

Hier zijn enkele risicofactoren die de kans op het ontwikkelen van CLL kunnen vergroten:

• Leeftijd. CLL wordt zelden gediagnosticeerd bij mensen jonger dan 40 jaar. De meeste CLL-gevallen worden gediagnosticeerd bij mensen ouder dan 50 jaar. De gemiddelde leeftijd van mensen bij wie CLL is vastgesteld, is 71.
• Seks. Het treft meer mannen dan vrouwen.
• Etniciteit. Het komt vaker voor bij mensen van Russische en Europese afkomst en wordt zelden aangetroffen bij mensen van Oost-Aziatische en Zuidoost-Aziatische afkomst.
• Monoklonale B-cel lymfocytose. Er is een klein risico dat deze aandoening, die een hoger dan normaal aantal lymfocyten veroorzaakt, kan veranderen in CLL.
• Milieu. Het Amerikaanse Department of Veterans Affairs nam blootstelling aan Agent Orange, een chemisch wapen dat tijdens de oorlog in Vietnam werd gebruikt, op als een risicofactor voor CLL.
• Familiegeschiedenis. Mensen met directe familieleden met een CLL-diagnose hebben een hoger risico op CLL.

Zijn er mogelijke complicaties bij de behandeling?

Chemotherapie verzwakt uw immuunsysteem, waardoor u kwetsbaarder wordt voor infecties. U kunt tijdens chemotherapie ook abnormale hoeveelheden antilichamen en een laag aantal bloedcellen ontwikkelen.

Andere vaak voorkomende bijwerkingen van chemotherapie zijn:

• vermoeidheid
• haaruitval
• zweertjes in de mond
• verlies van eetlust
• misselijkheid en overgeven

In sommige gevallen kan chemotherapie bijdragen aan de ontwikkeling van andere kankers.

Straling, bloedtransfusies en beenmerg- of perifere bloedstamceltransplantaties kunnen ook bijwerkingen met zich meebrengen.

Om specifieke bijwerkingen aan te pakken, kan uw arts u het volgende voorschrijven:

• IV immunoglobuline
• corticosteroïden
• milt verwijdering
• het medicijn rituximab

Praat met uw arts over de verwachte bijwerkingen van uw behandeling. Zij kunnen u vertellen welke symptomen en bijwerkingen medische aandacht vereisen.

Wat zijn de langetermijnvooruitzichten voor CLL?

De overlevingskansen voor CLL lopen sterk uiteen. Uw leeftijd, geslacht, chromosoomafwijkingen en kenmerken van kankercellen kunnen uw langetermijnvooruitzichten beïnvloeden. De ziekte wordt zelden genezen, maar de meeste mensen leven jarenlang met CLL.

Vraag uw arts naar uw specifieke geval. Ze kunnen u helpen te begrijpen hoe ver uw kanker is gevorderd. Ze kunnen ook uw behandelingsopties en langetermijnvooruitzichten bespreken.