Nationale hoorzittingen voor insulineprijzen worden binge-waardig (!)

Als u nadenkt over hoorzittingen van het Congres over de huidige insulineprijscrisis, is uw eerste instinct misschien om met uw ogen te rollen en uw vuisten te balanceren. Maar wacht even ... Wat we nu op Capitol Hill zien, is misschien iets nieuws, mensen.

We hebben een punt bereikt waarop deze hoorzittingen van het Congres verder gaan dan het typische beleidsjargon en intriges en menselijk drama bevatten die hints van De peetvader, Robin Hood, en binge-waardige hits zoals Game of Thrones​We hebben het tenslotte over mensen die letterlijk doodgaan nadat ze insuline hebben gerantsoeneerd vanwege onbetaalbaarheid en gebrek aan toegang.

OK, de GoT-vergelijking lijkt misschien een beetje extreem, maar hij kwam eigenlijk naar voren tijdens de twee hoorzittingsdagen van vorige week op 9 en 10 april. Ik zat absoluut vastgelijmd aan het scherm, in popcornstatus, op het puntje van mijn stoel in spanning - terwijl ik woensdag de 2,5 uur durende hoorzitting volgde voor een onderzoekscommissie van het Huis. Vóór dit panel waren zes mensen aanwezig: drie van de drie grote insulinefabrikanten (Eli Lilly, Novo Nordisk en Sanofi) en drie van de grootste Pharmacy Benefit Manager (PBM) -organisaties van het land (Cigna / Express Scripts, CVS / Caremark en OptumRx) .

De verhitte discussie bracht sommigen van ons in de Diabetes Online Community tot tranen, met mensen die emotes online in realtime deelden om gejuich, gelach en handenwringen te uiten terwijl we luisterden naar House-leden die de spelers grillen die betrokken zijn bij het ondersteunen van waanzinnig hoge insulineprijzen.

We hebben nu vier congres hoorzittingen gehad in 2019 over insulineprijzen en diabeteskwesties, en de Oversight and Investigations Subcommissie van de House Energy and Commerce Committee op 10 april was de eerste die alle drie insulinefabrikanten samen met PBM's samenbracht naar de hetzelfde paneel. De dag ervoor was er een Senaatscommissie voor Financiën, en een week eerder hoorde de onderzoekssubcommissie van het Huis E & C getuigenissen van D-advocaten van de ADA (American Diabetes Association), JDRF, DPAC (Diabetes Patient Advocacy Coalition), de Endocrine Society en lange tijd T1D Gail deVore uit Colorado, die individueel voorstander is van deze persoonlijke # insulin4all-inspanningen. De eerste hoorzitting dit jaar vond plaats in januari, die volgde op een handvol andere eerdere hoorzittingen in de afgelopen jaren.

In deze laatste sessie hamerden leden van het Congres deze leidinggevenden met indringende vragen. Het was op zijn zachtst gezegd aangenaam om te zien, zelfs als we uiteindelijk dezelfde herhaalde niet-antwoorden en vingerwijzers hoorden van elke kant van de insuline-toeleveringsketen. Eerlijk gezegd, ik ben een beleidswinnaar, dus ik heb in mijn tijd veel formele hoorzittingen gevolgd ... maar dit voelde anders voor mij.

Hier is mijn persoonlijke samenvatting van deze ongewoon spannende hoorzittingen, inclusief enkele van de beste grapjes van congresleden:

Game of Thrones, Diabetes-stijl

Een groot thema van veel recente hoorzittingen van het Congres over dit onderwerp was dat wetgevers zichtbaar woedend waren, woedend op de drugsprijzen die voor hen getuigen. Vorige week was het duidelijk dat ze klaar waren voor een gevecht, en de vaak omstreden hoorzitting gaf ons in de diabetesgemeenschap een duidelijk teken dat deze gekozen leiders naar ons hebben geluisterd.

Serieus, net toen je dacht dat je iets had gehoord dat het drama zou overtreffen, ging een ander lid van het congrespanel voor de one-up. Het was heerlijk bevredigend, maar toch gekmakend.

Sen. Ron Wyden (D-OR), die medevoorzitter was van de hoorzitting van de Senaatscommissie voor Financiën, beschreef de PBM's als te geheimzinnig en beschuldigde hen ervan hun onderhandelingen met Pharma en kortingsregelingen te bewaken 'met grotere geheimhouding dan HBO Game of Thrones."

"Als PBM's duidelijk, hard bewijs hadden dat ze patiënten een betere deal met voorgeschreven medicijnen geven, zouden ze het platteland rondschrijven en van de daken schreeuwen," zei Wyden. "In plaats daarvan maken ze overuren om patiënten en belastingbetalers in het duister te houden."

De leidinggevenden van Pharma en PBM's wierpen natuurlijk tegen dat het ingewikkelde bestaande gezondheidsecosysteem hun handen in elkaar houdt om de prijzen aan te passen. Zelfs als daar klompjes waarheid in zitten, had het Congres het niet. Net als wij gefrustreerde patiënten, leken de mensen van het Congres het allemaal beu en ontzettend boos. Ze onderbraken elkaar vaak, niet geïnteresseerd in hetzelfde lied-en-dans over hoe kapot het systeem is en met de vinger wijzend op wie de schuldige is. Zelfs een van de leidinggevenden suggereerde dat ze moesten 'samenwerken met het Congres om oplossingen te vinden', maar de congresmensen namen het niet op. Het effect was oogverblindend en lachwekkend.

Vertegenwoordiger Janet Schakowsky (D-IL) was een van de krachtigste, en bracht Godfather-achtige bedreigingen in haar krachtige bewoordingen tegen de Pharma en de PBM-vertegenwoordigers op het panel - wat passend lijkt, gezien de term 'insulineprijskartel' die zweeft rond om dit hele probleem te beschrijven.

"Hoe slapen jullie 's nachts?" vroeg ze retorisch, voordat ze tekeerging over hoe onaanvaardbaar de situatie is. “Dat zal niet standhouden in dit congres. Als u denkt dat u ons kunt overtreffen, zonder enige transparantie, zijn uw dagen geteld. "

Meme-waardige momenten van Fed Up Lawmakers

Helaas komt het erop neer dat we, afgezien van dit ruwe grillen van wetgevers, niets nieuws hebben gehoord. De Pharma-mensen herhaalden hun gebruikelijke praatpunten over hoe PBM-bedrijfsmodellen en kortingsregelingen verantwoordelijk zijn voor hogere catalogusprijzen (hoewel de nettoprijzen en de insulinewinst stabiel zijn); terwijl PBM's beweren dat het Pharma is die hoge catalogusprijzen vaststelt zonder aanwijsbare reden behalve hebzucht, en dat de PBM-bedrijven alle kortingen altruïstisch doorgeven aan hun zakelijke, overheids- en gezondheidsplannen.

Uh Huh…

U kunt een overzicht krijgen van wat de leidinggevenden van het bedrijf feitelijk hebben gezegd in hun vooraf ingediende opmerkingen in de aanloop naar de hoorzittingen van zowel het Huis als de Senaat.

Maar er waren veel gedenkwaardige momenten en primeurs die duiden op een groeiend no-tolerancebeleid van wetgevers uit het hele gangpad, gericht op zowel de PBM's als de farmaceutische industrie.

Meme-Worthy Finger-Pointing: een favoriet moment kwam toen Rep.Joseph P.Kennedy III (D-MA) zijn armen over elkaar sloeg en meerdere keren zijn hoofd schudde voordat hij uiteindelijk de vingerwijziging van de execs benadrukte door dit met zijn eigen vingers uit te steken. manier en dat op een meme-waardige manier.

Meme of Disgust: Rep. Frank Pallone (D-NJ) had weer een meme-waardig moment toen hij zich verdiept in de verklaringen en zakelijke praktijken van zowel Pharma als PBM's. Hij was duidelijk zo gefrustreerd dat hij eruitzag alsof hij zijn papieren met walging zou kunnen weggooien. Toen hij zich op een gegeven moment afvroeg waarom het Congres niet zomaar de PBM's afschaft of prijscontroles afdwingt, schudde hij gewoon zijn hoofd en legde hij zijn hand op zijn gezicht.

"Reverse Robin Hood": dit was eigenlijk een uitdrukking die senator Bill Cassidy (R-LA) gebruikte tijdens de hoorzitting van de Senaatscommissie voor Financiën, toen hij beschreef hoe de PBM's (en bij uitbreiding Pharma die niet op dat panel aanwezig was) speelden het systeem om van de armen te nemen en te geven aan de welgestelden.

"Politieke jujitsu": senator Sheldon Whitehouse (D-RI) had een geweldige uitspraak over PBM's die "politieke jujitsu van bijna magische variëteit" gebruikten om de publieke druk op het prijsbeleid van Pharma om te zetten in betere berichtgeving voor zijn eigen zakelijke praktijken. -mannen als onschuldige tegenstanders en Pharma als de belangrijkste schurken.

Kantoorruimte: in zekere zin deed al dit gepraat me aan de film denken Kantoor ruimte dat is dit jaar zijn 20-jarig jubileum. Er is een scène waarin bazen, ook wel 'The Bobs' genoemd, werknemers interviewen over hun respectieve rollen in het bedrijf, als onderdeel van een proces dat leidt tot bedrijfsontslagen. Als een personage zijn taken onhandig beschrijft, onderbreken ze en vragen: "Wat doe je hier precies?"In zekere zin voelden deze hoorzittingen van het Congres zo aan, alsof wetgevers probeerden om wat zeer elementaire informatie te krijgen, maar als reactie alleen maar onsamenhangende praatpunten kregen.

"Een wrede vorm van foltering": senator Paul Tonko (D-NY) vroeg de leidinggevenden ronduit of ze ooit moeite hadden gehad om zelf insuline te betalen of iemand persoonlijk kenden die moest rantsoeneren of als gevolg daarvan zou zijn overleden. Ze antwoordden allemaal nee, en echode: "Niemand zou moeten." Dit zette Tonko op het punt om te zeggen dat ze allemaal collectief een rol hebben gespeeld in 'een wrede vorm van marteling' in hun prijsbeleid en het gebruik van esoterische termen als 'kortingen, catalogusprijzen en patiëntenbijstandsprogramma's' die de realiteit van deze echte crisis in Amerika.

Stop gewoon: ik vond het geweldig toen vertegenwoordiger David McKinley (R-WV) stelde een vraag stelde aan de Novo Nordisk-directeur, die toen begon met wat klonk als een commerciële plek voor Tresiba-insuline, en het congreslid stopte met: het hoeft hier niet te worden gefilibreerd. " LEUK!

Smoke and Mirrors, enz.: Er kwamen ook veel andere citaatwaardige zinnen naar voren die vastleggen wat de meesten van ons denken over het insulineprijssysteem: 'rook en spiegels', een 'bizar en pervers' systeem, en een congreslid merkte op dat de Het hele proces is op zijn best een "marktfalen" dat concurrentieverstorend gedrag aanmoedigt.

Er waren er zoveel meer, maar je hoeft alleen maar naar de hoorzittingen te kijken om de vele dramatische momenten te peilen die films of kabeltelevisieseries waardig zijn.

Een tweeledige drang naar eerlijke medicijnprijzen?

Zoals opgemerkt, was het een ongelooflijk gevoel om te zien hoe wetgevers deze leidinggevenden neerschudden met zo weinig tolerantie voor het typische schuldspel. Niet alleen dat, maar deze politici lijken hier met elkaar samen te werken tegen de gemeenschappelijke vijand.

Rep. Buddy Carter (R-GA), die niet eens in de subcommissie van House E & C zat maar een verklaring kwam afleggen, bood een punt aan dat de hoorzittingen perfect leek samen te vatten: “Ik wil jullie vandaag allemaal feliciteren met het bereiken van iets dat we hebben geprobeerd te doen in het Congres, en dat is om tweeledigheid te creëren. " Over de prijswaanzin zelf merkte hij op: “Ik heb het meegemaakt. Ik heb gezien wat je hebt gedaan. Dit gaat eindigen. "

Natuurlijk, hoe en wanneer de insulineprijzen daadwerkelijk aanzienlijk dalen en stabiliseren, is nog steeds niet bekend, omdat er zoveel bewegende delen zijn in deze crisis in Amerika. Maar één ding lijkt duidelijk: het Congres hoort onze collectieve stemmen en net als wij in de D-gemeenschap zijn ze gek als de hel en zullen ze het niet meer aannemen. Dat is op zichzelf al vooruitgang.

Het zorgt voor een geweldige kijkervaring en veel hoop. Nu, op weg naar tastbare verandering alstublieft ...