Een toenemend aantal hotline-bellers krijgt niet wat ze nodig hebben, met alarmerende gevolgen.
In een tijd van crisis googelde de 32-jarige Kaley - die worstelt met angst en depressie - de zelfmoordhotline en belde de eerste die opdook.
“Ik had te maken met een emotionele inzinking die verband hield met mijn werk. Het kwam op een punt met mijn baan dat ik niet in staat was om op een gezonde manier om te gaan, en ik had niet de mentale gezondheidsondersteuning die ik op dat moment nodig had ', herinnert ze zich.
'Er brak zojuist iets in mij. Ik belde een crisis-hotline omdat ik, hoewel ik geen plannen had om door te gaan, de zelfmoordgedachten niet ‘uitzetten’. Ik moest met iemand praten. "
De reactie die ze kreeg van de persoon aan de andere kant van de telefoon was echter schokkend. "[Ze] suggereerden dat de remedie voor mijn probleem zou zijn om mijn nagels of haar te laten doen."
Het was op zijn zachtst gezegd een onzorgvuldige reactie op een geestelijke gezondheidscrisis. "[De telefoniste sprak] alsof ik in het verleden geen enkele versie van 'zelfzorg' voor retailtherapie had geprobeerd, of alsof dat alles was wat ik nodig had om me beter te voelen. '
Gelukkig nam Kaley de nodige stappen om zich veilig te voelen - ze hing op bij de telefoniste en ging naar het ziekenhuis waar ze zichzelf incheckte.
Het is begrijpelijk dat de ervaring haar een vieze smaak in haar mond bezorgde. Ze zegt: "Degene die zich aan de andere kant van de lijn bevond, was niet opgeleid om met mensen in acute crisis om te gaan."
Zelfmoordhulplijnen worden geadverteerd als redding voor mensen in crisis. Maar wat gebeurt er als de mensen die er voor je zouden moeten zijn, je teleurstellen - of het zelfs erger maken?
Kaley's nachtmerrieachtige roep is geenszins een unieke ervaring. Negatieve ervaringen met zelfmoord- en crisismeldpunten lijken maar al te vaak voor te komen.
Veel van de mensen die ik voor dit artikel heb geïnterviewd, meldden dat ze in de wacht werden gezet toen ze een hotline belden - sommigen voor een half uur of langer - terwijl anderen werden omgeleid naar volledige voicemail-inboxen of onbehulpzaam advies kregen, zoals wat Kaley ontving.
Deze hotlines worden vaak aangeprezen als "het antwoord" voor iemand in crisis, maar een toenemend aantal mensen dat worstelt met hun geestelijke gezondheid, vraagt zich af of ze wel of niet te vertrouwen zijn.
En in een land waar elke 12 minuten een zelfmoord plaatsvindt en de 10e belangrijkste doodsoorzaak is, kan de inzet niet hoger zijn.
De telefoon opnemen en een hotline bellen kan een belangrijke stap zijn als je in een crisis verkeert, maar we moeten de olifant in de kamer aanspreken: een hotline heeft ook zijn grenzen.
Realistisch gezien kunnen deze hotlines u niet bieden alles.Hoewel elke hotline anders is, moeten we accepteren dat ze unieke beperkingen hebben - sommige onderbezet, sommige ondergeschoold en bijna allemaal zijn ze overbelast.
En hoewel er steeds meer opties in opkomst zijn om aan deze behoefte te voldoen, waaronder op tekst gebaseerde opties, vertaalt dit zich niet altijd in betere services.
Sam, 27, had niet veel geluk met de op tekst gebaseerde optie. “Ik heb Crisis Text Line gebruikt toen ik heel intens worstelde met anorexia nervosa. Als je ‘NEDA’ sms't naar de tekstregel van de crisis, wat het acroniem is voor National Eating Disorders Association, wordt aangenomen dat je iemand krijgt die bekwaam is in kwesties van ongeordend eten, ”zegt hij.
"In plaats daarvan, toen ik vertelde waar ik mee worstelde, werd het in wezen naar me teruggepraat als: 'Wat ik hoor is dat je worstelt met een eetstoornis.' Ze vertelden me toen dat ik een online ondersteuningsgroep moest gebruiken om maak contact met andere mensen met eetstoornissen, stuurde me een link en tekende af. "
Het hoeft niet per se een "slechte" ervaring te zijn, totdat je hoort wat er daarna gebeurde. "Toen ik op de link klikte, was deze verbroken", herinnert hij zich. "Het maakt me bang dat ze niet de moeite namen om de link te controleren voordat ze hem verstuurden."
Op dat moment, met een onbruikbare link naar een ondersteuningsbron waartoe hij geen toegang had, bleef Sam precies waar hij begon.
Veel advocaten zoals Sam zijn nu terughoudend om crisislijnen te gebruiken, laat staan ze aan te bevelen zonder enige waarschuwing.
Bellers zoals Sam uitten hun bezorgdheid over de aanpak die veel operators gebruiken. Het 'papegaaien' dat hij beschreef, komt maar al te vaak voor - ook wel bekend als reflecterend luisteren - maar het is niet noodzakelijk de schuld van de bediener.
Deze techniek wordt vaak aangeleerd door hotlines en chatdiensten zoals Crisis Text Line. Hoewel de methode bedoeld is om bellers en sms'ers te helpen zich gehoord en begrepen te voelen, lijkt het vooral frustratie te veroorzaken.
"Ik heb contact opgenomen met zowel de hotlines voor zelfmoord als voor eetstoornissen en ik heb nog nooit een ervaring gehad waarin ik niet het gevoel had dat ik ze onderwees of deed alsof hun middelen nuttig waren", zegt Lauren, 24, een andere beller die heeft "papegaaien" ervaren.
"Ik begrijp helemaal dat ze vrijwilligers zijn en dat er een limiet is aan wat ze kunnen doen, maar meestal gebruiken ze gewoon overduidelijk reflecterend luisteren op een heel stompe en onbehulpzame manier," voegen ze eraan toe.
Met reacties als deze is het geen verrassing dat bellers het vertrouwen beginnen te verliezen in de bronnen die worden voorgesteld als cruciaal voor hun overleving.
"[Reflectief luisteren] kan empathisch zijn als het goed wordt gebruikt", legt Lauren uit. "Maar het is meestal alsof ik zeg:‘ Ik ben echt overweldigd ’... en ze reageren met‘ Dus ik hoor je zeggen dat je echt overweldigd bent. ’
Lauren geeft toe dat ze zichzelf heeft geschaad of zelfmedicatie heeft gehad na deze onproductieve telefoontjes. “Er moet een manier zijn om anders te trainen. [Een hotline is] zal duidelijk nooit hetzelfde zijn als therapie. Maar het helpt op dit moment helemaal niet '', zeggen ze.
Hoewel hotlines, net als elke andere hulpbron voor geestelijke gezondheidszorg, kunnen worden geraakt of gemist, is het belangrijk om te weten dat u andere manieren heeft om uzelf te beschermen.
Samantha Levine, LCSW, van UCLA's Behavioral Health Associates heeft enkele tips voor mensen in crisis, of ze nu een hotline hebben gebeld of niet.
Een ding dat ze opmerkt, is hoe belangrijk het is om vast te stellen of je passieve zelfmoordgedachten hebt of plannen hebt om daadwerkelijk een einde aan je leven te maken.
"Veel mensen hebben deze passieve gedachten over het beëindigen van hun leven, maar hebben geen plan en kunnen vaststellen dat het meer een gedachte is om een einde te maken aan hun pijnlijke of enge emoties in plaats van zichzelf te doden", zegt ze.
"Het is belangrijk om mensen te helpen begrijpen dat alleen al omdat je deze emoties hebt, dit niet noodzakelijkerwijs betekent dat je de controle verliest of handelt naar je gedachten."
Hoe dan ook, Levine spoort mensen met een voorgeschiedenis van suïcidale gedachten aan om maatregelen te nemen om ervoor te zorgen dat ze zich in een veilige omgeving bevinden. 'Als er wapens in de buurt zijn, wat kan de persoon dan doen om die wapens veilig te stellen? Is er een andere locatie waar ze naartoe kunnen gaan totdat de drang om zichzelf schade te berokkenen voorbij is? Kunnen ze iemand anders inschakelen om hen te helpen? "
'Een voorbeeld kan zijn:' Ik vroeg mijn oom om mijn pistool bij hem thuis te beveiligen en me niet te vertellen waar het was ', of:' Ik ging naar het huis van mijn beste vriend om een film te kijken omdat ik de neiging had om zelf- schade '', vervolgt ze.
De sleutel hier is ervoor te zorgen dat u niet alleen bent met uw gedachten en dat u geen toegang heeft tot de tools die u zou kunnen gebruiken om ernaar te handelen. En het creëren van een communicatielijn door waar mogelijk geliefden aan te wijzen, kan ook deel uitmaken van uw veiligheidsplan.
Ze benadrukt echter hoe belangrijk het is om naar het ziekenhuis te gaan als u denkt dat u in gevaar verkeert.
"Als mensen een plan hebben om zichzelf pijn te doen of een einde aan hun leven te maken, of als de gedachten over zelfbeschadiging intenser worden, raad ik ze aan om het alarmnummer te bellen en naar de eerste hulp te gaan", zegt Levine.
Ze stelt ook voor om naar lokale spoedeisende psychiatrische zorgcentra te kijken, wat een geweldig alternatief kan zijn om naar de eerste hulp te gaan, indien beschikbaar in uw stad.
Of u nu in een crisis verkeert of niet, er is nooit een slecht moment om een veiligheidsplan op te stellen.
Vera Hannush, een telefoniste van de LGBT National Hotline, houdt zich vaak bezig met telefoontjes over zelfmoord. Als nieuw aangestelde trainer bij de hotline werkt ze eraan om operators op te leiden om suïcidale bellers op de juiste manier te kunnen behandelen en de beste zorg voor hen te garanderen.
Ze weerspiegelt Levines gevoelens om een veilige omgeving te creëren en copingvaardigheden te gebruiken om af te leiden van negatieve gedachten. Een andere tip die ze noemt, is het hebben van een toekomstgerichtheid.
Hannush legt uit: “Is er iets dat hen eerder heeft geholpen als ze zich eerder zo hebben gevoeld? Kunnen ze iets bedenken om het komende uur / morgen te doen (en daarmee een toekomstfocus)? Is er een veilige plek waar ze naartoe kunnen gaan? "
Maak plannen voor de toekomst - zowel dichtbij als niet zo dichtbij - om de aandacht opnieuw te focussen en een spelplan te maken.
Hannush raadt ook aan om een persoonlijk veiligheidsplan in te vullen, aangeboden door de hotline, om veiligheidsmaatregelen, mensen om mee te praten en copingvaardigheden te beschrijven die voor u werken.
Enkele copingvaardigheden kunnen zijn:
- ademhalingsoefeningen zoals gestimuleerde ademhaling
- meditatie en mindfulness beoefenen (hiervoor zijn apps!)
- een dagboek bijhouden (bijvoorbeeld een lijst schrijven met de redenen waarom u in leven bent gebleven of wat u ervan weerhoudt uzelf pijn te doen)
- sporten (zelfs gewoon een wandeling maken of een paar yogahoudingen proberen kan helpen)
- kijken of luisteren naar iets dat je aan het lachen maakt
- het huis uit gaan (misschien naar een café of openbare plek gaan waar je jezelf minder snel bezeert)
- praten met een familielid of goede vriend
- met behulp van virtuele zelfzorgbronnen, zoals youfeellikeshit.com of Wysa
Het bij de hand houden van een lijst als deze kan erg handig zijn om te raadplegen wanneer u zich in een crisis bevindt of het gevoel heeft dat u daar naartoe gaat. Het kan veel moeilijker zijn om rationeel te denken en met gezonde ideeën te komen terwijl u zich in een acute toestand bevindt.
Hoewel copingvaardigheden een geestelijke gezondheidscrisis niet 'genezen', kunnen ze helpen om deze te de-escaleren, zodat je problemen op een stabieler punt in de toekomst kunt oplossen.
Dat gezegd hebbende, er zijn geweldige operatoren van de crisislijn die mensen echt helpen wanneer ze het nodig hebben. Deze mensen redden levens.
Maar in het geval dat een telefoontje niet verloopt zoals u had gehoopt, onthoud dan dat er tal van opties zijn om de zaken om te keren.
Je hebt dit.
Zelfmoordpreventie
- Als u denkt dat iemand onmiddellijk het risico loopt zichzelf te verwonden of een andere persoon pijn te doen:
- • Bel 911 of uw lokale alarmnummer.
- • Blijf bij de persoon totdat er hulp komt.
- • Verwijder alle wapens, messen, medicijnen of andere zaken die schade kunnen veroorzaken.
- • Luister, maar veroordeel, argumenteer, bedreig of schreeuw niet.
- Als u of iemand die u kent zelfmoord overweegt, vraag dan om hulp van een hotline voor crisis- of zelfmoordpreventie. Probeer de National Suicide Prevention Lifeline op 800-273-8255.
Ashley Laderer is een schrijver die tot doel heeft het stigma rond psychische aandoeningen te doorbreken en mensen met angst en depressie zich minder alleen te laten voelen. Ze is gevestigd in New York, maar je kunt haar vaak ergens anders vinden. Volg haar op Instagram en Twitter.
