Eerder dit jaar lanceerde de T1D Exchange een nieuw diabetesregister dat de gezondheids- en leefstijlinformatie bijhoudt van mensen met diabetes type 1 die vrijwillig deelnemen. In tegenstelling tot veel eerdere dergelijke databases, is dit nieuwe register niet klinisch gebaseerd, maar staat het in plaats daarvan open voor online inschrijving voor alle PWD (mensen met diabetes) die aan de kwalificatiecriteria voldoen.
T1D Exchange is niet de enige.
In 2017 lanceerde de non-profitorganisatie Taking Care of Your Diabetes (TCOYD), die bekend staat om de conferenties die ze elk jaar in het hele land organiseert, hun eigen TCOYD Research Registry. Dat project is een samenwerking met het in San Diego gevestigde Behavioral Diabetes Institute (BDI), en het register richt zich op diabetes type 1 en type 2 voor kinderen van 18 jaar en ouder. Andere, meer gerichte registers ontstaan ook in de Verenigde Staten.
Hoewel conditiespecifieke registers geen geheel nieuw concept zijn, vertegenwoordigen grootschalige, onderzoeksgestuurde diabetesregisters een relatief nieuwe beweging in het Amerikaanse gezondheidszorgsysteem. En ze lijken op stoom te komen in ons tijdperk van toenemende gegevensuitwisseling, crowdsourcing en collaboratieve zorg. We hebben zeker een lange weg afgelegd sinds de dagen van Dr. Eliott Joslin, die vanaf het einde van de 19e eeuw een handgeschreven grootboek van diabetespatiënten bijhield en het zou uiteindelijk het grootste centrale register van diabetespatiëntgegevens buiten Europa worden.
Laten we eens nader bekijken wat registers zijn, hoe ze werken, hun potentieel om het volksgezondheidsbeleid te beïnvloeden en hoe men erbij betrokken kan worden.
TID Exchange stelt een trend in
We weten dat zowel type 1 als type 2 een enorme gezondheidscrisis vertegenwoordigen - ongeveer 1,25 miljoen mensen in de VS hebben T1D, terwijl T2D al lang op "epidemische" niveaus zit en vandaag meer dan 30 miljoen Amerikanen treft.
Maar die ongelijkheid in aantallen betekent ook dat type 1 notoir moeilijker is om gegevens over te verzamelen, te bestuderen, netwerken voor klinische proeven op te bouwen en modellen voor voorspellende en preventieve zorg te bedenken.
Door zijn werk heeft de T1D Exchange lang geprobeerd om deze uitdagingen het hoofd te bieden. Het nieuwe register is de laatste stap in de richting van dat doel.
Voor een groter plaatje moeten we een beetje terug in de tijd springen. In 2010 financierde een subsidie van de Leona M. en Harry B. Helmsley Charitable Trust de T1D Exchange, die uit drie aanvullende delen bestond:
- Het T1D Exchange Clinic Network, bestaande uit 81 volwassen en pediatrische diabetesklinieken die klinische gegevens verzamelen en klinische onderzoeken coördineren bij patiënten met type 1 diabetes
- Glu, een online community voor patiënten om informatie te verstrekken die kan worden gebruikt voor onderzoek, terwijl ze ook leren, communiceren en elkaar motiveren
- Een biobank om biologische menselijke monsters op te slaan
Het eerste initiatief van het ambitieuze Clinical Network was het opzetten van een register, bekend als de T1D Exchange Clinic Registry. Destijds was het de enige grootschalige diabetesregistratie type 1 in de VS, ondanks dat uitgebreide diabetesregistraties van type 1 veel voorkwamen in Europa, met name in Duitsland, Oostenrijk en Scandinavië.
Het T1D Exchange-register, gelanceerd in 2010, zou uiteindelijk uitgroeien tot demografische, gezondheids- en levensstijlgegevens van 35.000 volwassenen en kinderen met diabetes type 1, verspreid over alle leeftijdsgroepen, raciale / etnische en sociaaleconomische groepen.
Deelnemers werden ingeschreven via de 81 klinieklocaties, die vervolgens klinische en laboratoriumgegevens verschaften voor onderzoeksstudies die zich in de loop van vijf jaar ontvouwden. Wat naar voren kwam, was een duidelijker portret van de onvervulde behoeften van mensen met diabetes type 1 en de richting die diabetesorganisaties moesten inslaan om hun kiezers en gemeenschappen te helpen.
Volgens de T1D Exchange wordt de ongekende dataset van het oorspronkelijke register nog steeds geciteerd. Hoewel het een enorm gegevensreservoir bevatte, was de aanvankelijke registratie nog steeds verplicht om toegang tot klinieken te krijgen.
In maart 2019 sloot T1D Exchange zijn kliniekregister om de weg vrij te maken voor een nieuw registratiemodel dat losstaat van klinieksites.
De T1D Exchange Registry was geboren. Volgens Caitlin Rooke, Lead Research Study Coordinator bij T1D Exchange, vindt rekrutering, registratie en toestemming voor dit nieuwe register online plaats in plaats van via een klinieksite.
"Door rekrutering uit kliniekgeografie te ontgrendelen, willen we een bredere mix van mensen met diabetes type 1 in de Verenigde Staten bereiken", zegt Rooke. “Door deze personen jaarlijks te betrekken via enquêtes, hopen we de grootste longitudinale dataset over diabetes type 1 te verkrijgen. Dit zal ons helpen de progressie van de ziekte en de impact van veroudering te volgen en inzichten te verwerven die niet mogelijk zijn door cross-sectionele studies. "
Net als zijn voorganger is dit register bedoeld om een nauwkeurig beeld te krijgen van het beheer, de progressie en de resultaten van diabetes type 1 door rechtstreeks gegevens te verzamelen van personen met diabetes type 1. Dit keer is het toegangspunt gewoon democratischer.
Geïnteresseerden kunnen zich hier aanmelden. Geïnteresseerde partijen zullen ook een uitgebreide FAQ vinden waarin wordt geprobeerd het programma te schetsen en privacykwesties over aan- en afmelden en het delen van individuele en gezinsgezondheidsgegevens weg te nemen.
Volgens T1D Exchange verzamelt het register informatie, waaronder iemands naam, geboortedatum en -locatie, e-mailadres en informatie uit medische dossiers. De informatie wordt gecodeerd en opgeslagen in een anonieme database om de privacy te beschermen. Alvorens zich in te schrijven, schetst het studieteam van T1D Exchange alle mogelijke risico's, voordelen en alternatieven voor het onderzoek in een proces dat ‘geïnformeerde toestemming’ voor volwassenen of ‘geïnformeerde toestemming’ voor volwassenen tussen 13 en 17 jaar wordt genoemd.
Het idee is om geïnteresseerde deelnemers in staat te stellen risico's, gegevensveiligheidsmaatregelen, studiedoelen, processen of alternatieven te beoordelen en hun vragen direct te laten beantwoorden.
Deelnemers moeten de toestemmingsdocumenten invullen voordat ze lid worden. Het is belangrijk op te merken dat deze documenten op geen enkele manier contractueel zijn. Deelnemers kunnen ervoor kiezen om de studie om welke reden dan ook op elk moment na inschrijving te verlaten, aldus het studieteam.
Rooke zegt dat het register, dat officieel in juni is "gelanceerd", momenteel meer dan 1.000 mensen heeft ingeschreven. Later deze zomer start een nieuwe rekruteringscampagne.
Het register staat open voor deelnemers die in de Verenigde Staten of Amerikaanse territoria wonen, en in de beginperiode lijkt het een breed, representatief deel van de bevolking vast te leggen. De hoop is dat het portret divers blijft naarmate het totale aantal inschrijvingen toeneemt.
"We zijn er trots op dat we vanaf juni deelnemers hebben uit 49 staten en één Amerikaans territorium", zegt Rooke.
Hieronder vindt u enkele afhaalrestaurants van de meest recente gegevens die zijn verzameld door de T1D Exchange Registry, vanaf juni 2019. Statistieken zijn gebaseerd op een steekproef van 1.000 deelnemers aan het register:
TCOYD en BDI werken samen in het register
Na jarenlang potlood- en papieronderzoeken te hebben gedaan op evenementen, startte het in San Diego gevestigde TCOYD zijn eigen register, in samenwerking met het Behavioral Diabetes Institute (BDI), met het hoofdkantoor in dezelfde stad. "Het was duidelijk dat het proces steeds lastiger en onhandiger werd, zowel voor geïnteresseerde deelnemers als voor degenen onder ons die het onderzoek deden", zegt Dr. Bill Polonsky, die de BDI leidt. "Er moest een efficiëntere en gemakkelijkere methode komen!"
Hun register is uniek omdat het alleen personen met diabetes omvat die ermee hebben ingestemd gecontacteerd te worden over mogelijke online enquêtestudies uitgevoerd door de BDI en TCOYD. Polonsky zegt dat er nu ongeveer 5.000 mensen in het register staan - een derde van degenen met type 1 en tweederde met type 2 - en dat deelnemers uit de hele VS komen.
Privacy staat voorop, zegt Polonksy. “De informatie wordt opgeslagen op een veilige, door HIPAA beschermde server. Er wordt geen informatie gebruikt voor welk doel dan ook zonder de toestemming van de deelnemer, en de registerinformatie wordt niet gedeeld met iemand buiten TCOYD of BDI. " Bovendien zijn al hun onderzoeken anoniem, dus wanneer deelnemers een onderzoeksenquête invullen, verzamelen ze nooit informatie om te identificeren wie ze precies zijn.
"Dankzij de actieve steun van onze Registry-deelnemers hebben we tot nu toe meer dan een half dozijn peer-reviewed publicaties gepubliceerd, allemaal ontworpen om zorgprofessionals te helpen de gedachten, gevoelens en belangrijke perspectieven van hun patiënten beter te begrijpen en te waarderen," hij zegt.
De werkelijke waarde van diabetesregistraties
Hoewel de reikwijdte van diabetesregistraties in de VS historisch beperkt was, dateren ze in feite terug tot het begin van de georganiseerde diabeteszorg in dit land.
Dr. Elliott Joslin, oprichter van het Joslin Diabetes Center, was de eerste arts in Amerika die zich officieel specialiseerde in diabeteszorg. Vanaf het einde van de 19e eeuw zag hij ongeveer zeven decennia lang ongeveer 15 patiënten per dag en legde hij hun gezondheidsgegevens nauwkeurig vast in een handgeschreven grootboek. In feite stelde het eerste diabetesregister, dat grootboek, Joslin in staat om de relatie tussen bloedsuikerspiegels en medicijnen en levensstijlkeuzes beter te zien, waardoor hij beter voor zijn patiënten kon zorgen en voorlichting kon geven. Het groeide uiteindelijk tot 80 volumes en werd de grootste centrale diabetesregistratie voor diabetespatiëntengegevens buiten Europa.
Huidige beroepsbeoefenaren in de diabeteszorg en onderzoekers wijzen op het verzamelen van gegevens, niet alleen over de behandeling van individuen, maar ook over de gezondheidseconomie van diabetes. Grootschalige gegevens zijn enorm nuttig bij het screenen van deelnemers voor klinische proeven en studies. Dergelijke onderzoeken hebben normaal gesproken inclusie-uitsluitingscriteria, en een register geeft directe toegang tot potentiële deelnemers met de juiste leeftijd, A1C-trends en hypoglykemische en hyperglykemische gebeurtenisgeschiedenis.
Het is heel belangrijk om te zien dat deze registers steeds vaker voorkomen in de VS, zegt dr. Mark Clements, een pediatrische endo in St. Louis, MO, die als pediatrische voorzitter van de T1D Exchange Clinic Registry heeft gediend. Of het nu gaat om een wereldwijd samenwerkingsregister of een meer gelokaliseerd in landen als Duitsland of Zweden, deze registers voor kwaliteitsverbetering betekenen dat D-Data kan worden gebruikt voor verbeteringen in de volksgezondheid. Dat is vooral belangrijk voor de VS, omdat we overschakelen naar meer op waarde gebaseerde zorg, waarbij de resultaten een drijvende factor zijn bij beslissingen over de gezondheidszorg.
"Dit zijn onderdelen van een lerend gezondheidssysteem, en je kunt alleen leren voor zover we het kunnen meten", zei hij. "Dat is een stimulans en een drijfveer voor mensen om hun sites te betrekken bij een QI-samenwerking. Bovendien is het precies het juiste om te doen. Als u een arts bent, moet u uzelf niet alleen als arts zien, maar ook als ontwerper van gezondheid. Je moet helpen bij het ontwerpen van systemen die de gezondheid bevorderen. "
Grotere foto-effecten
Deze registers kunnen ook beantwoorden hoe biologie, gedrag en milieu - zaken als vervuiling, transport, slaap en voedselzekerheid - de diabetescijfers en trends onder de algemene bevolking en onder bepaalde demografische en sociaaleconomische groepen beïnvloeden.
Dr. David Kerr, directeur onderzoek en innovatie bij het Sansum Diabetes Research Institute in Santa Barbara, CA, is er vast van overtuigd dat "informatie verandering stimuleert".
Hij wijst erop dat registers de ultieme reservoirs van gezondheidsinformatie vertegenwoordigen, en dat diabetesregisters buiten de VS deel uitmaken van nationale gezondheidsmandaten.
"In Scandinavië gebruiken hele landen diabetesregistraties", zegt Kerr. “Ze verzamelen diabetesinformatie op nationaal niveau, delen die informatie en gebruiken die om een effectief volksgezondheidsbeleid te bepalen. Met een klik op de knop kunnen ze 10- tot 20-jarige diabetestrends voor een heel land zien. In de Verenigde Staten, waar er geen gecentraliseerd beleid is en er maar heel weinig registers zijn, is het buitengewoon moeilijk voor gezondheidsklinieken om te zien wat er met diabetes gebeurt, zelfs lokaal, laat staan in de staten of in het hele land. "
Het idee is dat een volksgezondheidssysteem dat de voortdurend veranderende gezondheidsgegevens van zijn mensen kan volgen, catalogiseren en delen, in feite effectief kan reageren op de zorgbehoeften van die mensen. Klinkt best goed, toch?
Volgens Kerr zouden betere registers in de VS kunnen helpen bij alles, van het meten van BGM (vingerprikmeter) versus CGM (continue glucosemonitor) tot het bieden van betere toegang tot technologie, tot het zien van het verband tussen levensstijl en A1C-fluctuaties op een veel grotere schaal , helemaal tot het meten van gegevens voor een beter streven naar betaalbaarheid van insuline.
Misschien wel het belangrijkste: registers kunnen waarheden bieden. Geavanceerde diabeteszorg is duur, en als we iets weten over het Amerikaanse gezondheidszorgsysteem, is het dat bepaalde bevolkingsgroepen worden gemarginaliseerd, over het hoofd gezien en door de kloven vallen van wat grotendeels een gedecentraliseerd en chaotisch moeras voor de volksgezondheid is.
"Registers geven ons de mogelijkheid om te beginnen te begrijpen waarom diabetes bepaalde bevolkingsgroepen op een onevenredig niveau treft", zegt Kerr. "Ik denk niet dat er een fenotype is in verschillende raciale groepen dat een groep mensen vatbaarder maakt voor hogere A1C's of een lager CGM-gebruik. Dat is een kwestie van toegang tot zorg. Registers kunnen ons de informatie geven om te zien wie wel en niet de juiste zorg krijgt. "
Onlangs lanceerde Sansum zijn eigen diabetesregistratie-initiatief genaamd Mil Familias.
Beschreven als "een tienjarig initiatief om het leven van Latino gezinnen met diabetes te verbeteren door middel van onderzoek, onderwijs en zorg", Mil Familias wil 1.000 Latino-gezinnen aan de centrale kust van Californië betrekken. Het is de bedoeling om beter te begrijpen waarom diabetes zo veel voorkomt, met name onder de Latino-gemeenschap, en om stappen te ondernemen om die trend te keren.
"We proberen een netwerk van gezondheidswerkers in de gemeenschap te verzamelen en een curriculum te creëren om ze allemaal bij te scholen, ze te leren hoe ze onderzoeksdata kunnen ontcijferen, hoe ze digitale data beter kunnen begrijpen, en hoe ze op de hoogte kunnen zijn van draagbare diabetestechnologie", zegt Kerr. “Als we van gezondheidswerkers burgerwetenschappers maken, kunnen we gezondheidsgegevens verzamelen en verandering bewerkstelligen. Dat democratiseert diabeteszorg. "
Een ander voordeel van registers is hun potentieel om levens te redden en de vereiste medische zorg te versnellen tijdens rampen, of deze nu door de natuur of door de mens worden veroorzaakt.
Ongeacht hun gebruik of de uiteindelijke weg om PWD's te helpen, helpen is wat registers moeten doen. Misschien vinden ze eindelijk de rol en ondersteuning die ze verdienen hier in de Verenigde Staten.
"Een register is een hulpmiddel om de inzichten te verkrijgen die van invloed zijn op de ontwikkeling van geneesmiddelen en apparaten, het beleid en de verzekeringsdekking", zegt Rooke van T1D Exchange. “We hebben die voordelen al behaald met onze eerdere registratie. Nu is het zoveel eenvoudiger, omdat het mobiel, gebruiksvriendelijk, online en relevant is. Door uw stem en ervaringen te delen via een jaarlijkse enquête, kunt u verandering beïnvloeden. "
.jpg)
