Dyscalculie is een diagnose die wordt gebruikt om leerproblemen te beschrijven die verband houden met wiskundige concepten.
Het wordt ook wel 'getallen dyslexie' genoemd, wat een beetje misleidend is. Dyslexie verwijst naar moeite met lezen en schrijven, terwijl dyscalculie specifiek gerelateerd is aan wiskunde.
Ten minste één studie schat dat 3 tot 7 procent van de volwassenen en kinderen dyscalculie heeft, gebaseerd op gegevens die zijn verzameld van Duitse basisschoolleerlingen.
Dyscalculie gaat verder dan het moeilijk hebben om wiskunde te begrijpen. Het is groter dan fouten maken wanneer u getallen toevoegt of cijfers omkeert wanneer u iets opschrijft.
Als u dyscalculie heeft, is het moeilijk om de bredere concepten te begrijpen die de wiskundige regels beheersen, zoals of het ene bedrag groter is dan het andere of hoe algebra werkt.
Dit artikel behandelt het diagnoseproces van dyscalculie, evenals symptomen, oorzaken en behandeling.
Hoe dyscalculie te herkennen
De symptomen van dyscalculie kunnen er anders uitzien, afhankelijk van de leeftijd en het ontwikkelingsstadium. Veel voorkomende symptomen van dyscalculie zijn onder meer:
- moeite met het begrijpen of onthouden van wiskundige concepten zoals vermenigvuldigen, delen, breuken, dragen en lenen
- moeite met het verzoenen van verbale of geschreven aanwijzingen (zoals het woord 'twee') en hun wiskundige symbolen en betekenaars (het getal 2)
- moeite met het uitleggen van wiskundige processen of het tonen van werk wanneer gevraagd wordt om een wiskundige taak te voltooien
- moeite met het beschrijven van de opeenvolging van gebeurtenissen of het onthouden van de stappen in een wiskundig proces
Wat veroorzaakt dyscalculie?
We hebben meer onderzoek nodig om te begrijpen wat dyscalculie veroorzaakt, maar er zijn enkele gangbare theorieën over waarom het gebeurt.
Sommige onderzoekers geloven dat dyscalculie het resultaat is van een gebrek aan concrete vroege instructie in wiskunde.
Kinderen die leren dat wiskundige concepten gewoon een reeks conceptuele regels zijn die moeten worden gevolgd, in plaats van te worden geïnstrueerd in de praktische redenering achter die regels, ontwikkelen mogelijk niet de neurale paden die ze nodig hebben om meer gecompliceerde wiskundige kaders te begrijpen.
Onder deze logica kan een kind dat nooit heeft geleerd te tellen met een telraam, of nooit vermenigvuldiging heeft getoond met items die in tastbare hoeveelheden toenemen, meer kans hebben op het ontwikkelen van dyscalculie.
Dyscalculie kan vanzelf optreden, of het kan optreden naast andere ontwikkelingsachterstanden en neurologische aandoeningen.
Bij kinderen en volwassenen is de kans groter dat ze de diagnose dyscalculie krijgen als ze:
- dyslexie
- aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit
- depressie
- ongerustheid
Dyscalculie kan ook een genetische component hebben. Wiskundige aanleg heeft de neiging om in gezinnen te werken, net als leerstoornissen. Het is moeilijk te zeggen hoeveel aanleg erfelijk is en hoeveel het resultaat is van uw gezinscultuur.
Als je bijvoorbeeld bent opgegroeid met een moeder die regelmatig zei dat ze gewoon "nutteloos" was in wiskunde en je daardoor niet kon helpen om wiskunde te leren, is de kans groot dat je ook met wiskunde worstelt. Er is meer onderzoek nodig om te begrijpen hoe genetische factoren een rol spelen bij leerstoornissen.
Hoe wordt de diagnose dyscalculie gesteld?
Dyscalculie wordt in verschillende stappen gediagnosticeerd.
Ten eerste zal uw arts informatie inwinnen over de medische en familiegeschiedenis. Deze vragen zijn bedoeld om andere mogelijke diagnoses uit te sluiten en om ervoor te zorgen dat er geen dringende fysieke toestand is die moet worden aangepakt.
Voor de volgende stap kunnen volwassenen worden doorverwezen naar een psycholoog en kunnen kinderen worden doorverwezen naar een team van leerspecialisten, waaronder een psycholoog en een deskundige op het gebied van speciaal onderwijs. Ze zullen verdere tests uitvoeren om erachter te komen of een diagnose van dyscalculie zinvol is.
Hoe wordt dyscalculie behandeld?
Dyscalculie kan worden behandeld met behandelingsstrategieën. Indien onbehandeld, kan dyscalculie bij volwassenen leiden tot problemen op het werk en problemen met het beheren van financiën. Gelukkig zijn er strategieën beschikbaar voor kinderen en volwassenen.
Voor kinderen
Een specialist in speciaal onderwijs kan behandelingsopties voorstellen die uw kind op school en thuis kan gebruiken. Deze kunnen zijn:
- herhaalde oefening van elementaire wiskundige concepten, zoals tellen en optellen
- onderwerpmateriaal in kleinere eenheden segmenteren om het gemakkelijker te maken om informatie te verteren
- gebruik van kleine groepen andere kinderen voor wiskundeonderwijs
- herhaalde beoordeling van wiskundige basisconcepten in praktische, tastbare demonstraties
In een literatuuroverzicht uit 2012 over de behandeling van dyscalculie werd opgemerkt dat de succespercentages van de aanbevolen strategieën voor de behandeling van dyscalculie niet goed gedocumenteerd zijn. Het beste behandelplan houdt rekening met de individuele talenten, behoeften en interesses van uw kind.
Voor volwassenen
Behandeling met dyscalculie voor volwassenen kan uitdagender zijn als u zich niet in een academische omgeving bevindt en waar speciaal onderwijs beschikbaar is.
Uw zorgverlener kan u mogelijk ook helpen met oefeningen en educatief materiaal om u te helpen de neurale paden die voor wiskunde worden gebruikt, te versterken. Training of privélessen kunnen helpen bij de behandeling van volwassen dyscalculie, evenals volwassen dyslexie.
Wat zijn de vooruitzichten voor mensen met dyscalculie?
Dyscalculie is behandelbaar en een vroege diagnose kan een groot verschil maken in hoe de persoon die het heeft, het leren van wiskunde ervaart. Het is misschien een grotere uitdaging voor mensen met dyscalculie om wiskundige concepten te leren, maar het is zeker niet onmogelijk.
Gegevens die de langetermijnvooruitzichten voor mensen met dyscalculie laten zien, zijn beperkt. Belangenbehartigingsgroepen en opvoeders beweren dat sommige mensen met deze aandoening uitblinken in wiskunde en een wiskundige carrière nastreven.
De afhaalmaaltijd
Dyscalculie verwijst naar een leerstoornis die het leren van wiskundige concepten moeilijk maakt. Mensen met dyscalculie moeten mogelijk een andere benadering kiezen om wiskundige concepten te leren, langzamer gaan of vaker herhalen naarmate ze nieuw materiaal tegenkomen.
Dyscalculie is niet iets waar mensen uit groeien, maar het is behandelbaar. Als u denkt dat u of uw kind dyscalculie heeft, bespreek dit dan met uw arts.
