Wat is een uitwerpfractie?
Terwijl uw hart klopt, pompt het bloed naar uw lichaam met twee lagere spierkamers. Deze kamers worden de linker- en rechterventrikels genoemd.
Er is meer dan één samentrekking nodig om al het bloed uit uw hart te pompen. Ejectiefractie (EF) is een meting die artsen gebruiken om het percentage bloed dat bij elke contractie uit deze ventrikels stroomt, te berekenen.
Hoe wordt EF gemeten?
Over het algemeen wordt uw linkerventrikel gemeten voor EF. Het doet het zware werk in uw lichaam en pompt bloed naar bijna al uw belangrijke organen. Huidig onderzoek suggereert echter dat de rechterventrikel niet mag worden genegeerd bij het bepalen van EF.
Een nauwkeurige linker ventrikel EF (LVEF) aflezing kan worden gemeten door middel van een verscheidenheid aan beeldvormingstechnieken. De meest voorkomende EF-testmaatregelen zijn:
- Echocardiogram. Een echocardiogram gebruikt geluidsgolven om afbeeldingen van uw hart te maken. Huidig onderzoek suggereert dat 3D-afbeeldingen de beste en meest nauwkeurige metingen geven.
- Cardiale magnetische resonantie verbeelding (C-MRI). Een C-MRI is een op afbeeldingen gebaseerde test die een magnetisch veld, radiogolven en een computer gebruikt om gedetailleerde afbeeldingen van de binnenkant van uw hart te maken.
- Hartkatheterisatie. Bij deze procedure brengt uw arts een holle buis in een groot bloedvat om de hartfunctie te controleren. Tijdens de katheterisatie wordt ook een coronaire angiografie uitgevoerd. Een kleurstof wordt in de katheter geïnjecteerd. Vervolgens controleert een röntgenfoto het bloed dat door uw hart stroomt.
- Cardiale nucleaire geneeskunde-scan. Sporenhoeveelheden radioactief materiaal worden in uw bloedbaan geïnjecteerd. Ze worden vervolgens gedetecteerd door camera's die afbeeldingen van uw hart en zijn mechanismen produceren.
- Cardiale CT-scan. Deze röntgenprocedure is snel en wordt meestal gebruikt wanneer andere tests geen uitsluitsel geven.
Wat betekenen EF-resultaten?
Een normale LVEF-waarde voor volwassenen ouder dan 20 jaar is 53 tot 73 procent. Een LVEF van minder dan 53 procent voor vrouwen en 52 procent voor mannen wordt als laag beschouwd. Een RVEF van minder dan 45 procent wordt beschouwd als een mogelijke indicator van hartproblemen. Twee veelvoorkomende problemen zijn:
- HFrEF (systolische disfunctie). Dit is hartfalen met een verminderde ejectiefractie. Dit gebeurt wanneer een van de vier kamers van uw hart niet goed kan samentrekken. Symptomen kunnen zijn: kortademigheid, uitputting of hartkloppingen.
- HFpEF (diastolische disfunctie). Dit is hartfalen met een behouden of normale ejectiefractie. Dit gebeurt wanneer uw ventrikels niet ontspannen. Hierdoor stroomt er minder bloed vanuit uw hart naar uw lichaam. Symptomen voor HFpEF zijn vaak kortademigheid tijdens inspanning of inspanning en vermoeidheid. HFpEF kan het gevolg zijn van veroudering, diabetes of hypertensie.
Oorzaken van lage EF
Naarmate we ouder worden, doet ons hart dat ook. Hartmuren worden dikker en verliezen een deel van hun vermogen om samen te trekken en te ontspannen naarmate de jaren verstrijken. Maar een lage EF-waarde kan ook wijzen op een vorm van hartbeschadiging, waaronder:
- Cardiomyopathie. Deze toestand verdikt uw hartweefsel.
- Hartaanval. Dit gebeurt wanneer uw hartspier beschadigd raakt wanneer een of meer van uw slagaders verstopt raken.
- Coronaire hartziekte. Deze aandoening vernauwt of blokkeert de linker- en rechterslagaders van uw hart, waardoor de bloedstroom naar het hart erg moeilijk wordt.
- Systolisch hartfalen. Dit gebeurt wanneer uw linkerventrikel niet genoeg bloed naar uw lichaam kan pompen.
- Hartklepziekte. Dit gebeurt wanneer de kleppen van uw hart niet goed kunnen openen en sluiten en het bloed niet normaal in uw hart kan stromen.
Oorzaken van hoge EF
Een hoge EF-waarde kan wijzen op een hartaandoening die bekend staat als hypertrofische cardiomyopathie (HC). Deze aandoening verdikt abnormaal delen van uw hartspier zonder duidelijke oorzaak. HC is vaak genetisch bepaald. Het is moeilijk om een diagnose te stellen, omdat veel mensen een symptoomvrij leven kunnen leiden.
Bij een klein aantal mensen kan HC ernstige abnormale hartritmes (aritmieën) veroorzaken die behandeling vereisen. Als u een familiegeschiedenis van HC heeft, vertel dit dan aan uw arts, zodat zij u in de loop van de tijd kunnen controleren.
Wat zijn de behandelingsopties voor abnormale EF?
Er zijn verschillende behandelingsopties voor abnormale EF, waaronder:
- Angiotensineconversie-enzymremmers (ACE-remmers), angiotensine II-receptorblokkers (ARB's) of bètablokkers. Deze medicijnen kunnen de hoeveelheid hormonen verminderen die uw hartspier verzwakken. Ze kunnen ook de progressie van hartaandoeningen vertragen.
- Diuretica. Deze medicijnen kunnen helpen bij het verwijderen van overtollig vocht dat zwelling en kortademigheid veroorzaakt.
- Eplerenon of spironolacton. Deze middelen helpen u overtollig vocht te verwijderen en kunnen de verstijving van uw hart helpen verminderen.
- Biventriculaire pacemaker. Deze pacemaker helpt bij het synchroniseren van de samentrekkingen van uw linker- en rechterventrikel, zodat ze optimaal werken.
- Implanteerbare hartdefibrillator. Dit apparaat kan rechtstreeks in uw borst worden geïmplanteerd. Het stuurt kleine elektrische triggers naar uw hart om het regelmatig te laten kloppen.
- Hydralazine-nitraat. Deze twee medicijnen zijn succesvol geweest in het verlagen van de bloeddruk bij mensen die nog steeds symptomen hebben bij het gebruik van ACE, ARB's en bètablokkers.
De afhaalmaaltijd
Over het algemeen zijn de vooruitzichten voor een abnormale EF bemoedigend. In de meeste gevallen kunt u met zorgvuldige zorg en medicijnen uw symptomen onder controle houden en een normaal leven blijven leiden.
Denk eraan om op uw lichaam te letten. Probeer een uitgebalanceerd, vetarm dieet te volgen met veel groene bladgroenten. Zorg voor dagelijkse lichaamsbeweging en houd een regelmatig slaapschema aan.
