Kalium is een belangrijke voedingsstof en elektrolyt - het helpt de spieren te werken, ook de spieren die betrokken zijn bij de ademhaling en het laten kloppen van uw hart.
Maar te veel kalium in uw systeem, bekend als hyperkaliëmie, kan ernstige gezondheidsproblemen veroorzaken. En mensen met een nieraandoening zijn vatbaarder voor het ontwikkelen van hyperkaliëmie.
Als u een nieraandoening heeft, zijn hier vijf dingen die u moet weten over hyperkaliëmie ter ere van de National Kidney Month in maart.
Hyperkaliëmie kan worden veroorzaakt door een slechte nierfunctie en door andere factoren
Kalium komt van nature voor in een breed scala aan voedingsmiddelen, waaronder bananen, sinaasappels, spinazie, zoete aardappelen en avocado's.
Normaal gesproken gebruikt het lichaam het kalium dat het nodig heeft en verwerkt het overtollige kalium als afval. Mensen met een normale nierfunctie kunnen doorgaans zonder problemen een kaliumrijk dieet volgen.
Als u echter een nieraandoening heeft, is het mogelijk dat uw nieren overtollig kalium niet uit uw lichaam verwijderen, wat resulteert in hyperkaliëmie. Zelfs een dieet met een gemiddelde hoeveelheid kalium kan hyperkaliëmie veroorzaken bij mensen met een nieraandoening.
"De nieren spelen een cruciale rol bij het handhaven van een normale kaliumbalans door de hoeveelheid kalium die in de urine wordt uitgescheiden aan te passen aan de veranderingen in de kaliumopname", zegt Csaba P. Kovesdy, MD, een nefroloog en hoogleraar geneeskunde-nefrologie aan de universiteit. van het Tennessee Health Science Center in Memphis, en lid van de National Kidney Foundation.
"Een toename van de inname van kalium via de voeding kan slechts gedeeltelijk en tijdelijk worden gecompenseerd door kalium in de cellen te brengen", voegde Kovesdy eraan toe, "waardoor de nieren de taak hebben het overtollige kalium af te scheiden en een normale kaliumbalans te behouden."
"Het is daarom niet verrassend dat hyperkaliëmie vooral voorkomt bij personen met een verminderde nierfunctie", legt Kovesdy uit, "vooral als de nierfunctie acuut verslechtert (zoals bij acuut nierletsel), of als de behoefte om de kaliumuitscheiding te verbeteren snel ontstaat ( zoals na een plotselinge toename van de kaliuminname). "
Volgens de National Kidney Foundation heeft naar schatting 2 tot 3 procent van de algemene bevolking hyperkaliëmie, maar het risico is 2 tot 3 keer hoger voor mensen met chronische nierziekte (CKD).
Tot de helft van degenen in predialyse-stadia van CKD kan hyperkaliëmie ontwikkelen. Mensen met chronisch nierlijden die ook diabetes of hart- en vaatziekten hebben, lopen een bijzonder hoog risico, evenals degenen met gevorderde chronische nierziekte, ontvangers van niertransplantaties en degenen die renine-angiotensine-aldosteronsysteem (RAAS) -remmers gebruiken.
Nierziekte is niet de enige oorzaak van hyperkaliëmie. Een hoog kaliumgehalte kan het gevolg zijn van het binnenkrijgen van te veel van de voedingsstof via voedsel of supplementen.
Andere ziekten, zoals diabetes, kunnen ook het risico op hyperkaliëmie verhogen.
Medicijnen die ervoor zorgen dat het lichaam kalium vasthoudt, de kaliumtoevoer verhoogt of zelf kalium bevat, kunnen ook hyperkaliëmie veroorzaken.
ACE-remmers, die worden gebruikt om hoge bloeddruk en hartfalen te behandelen, blokkeren bijvoorbeeld de kaliumuitscheiding en verhogen het risico op hyperkaliëmie bij mensen die deze geneesmiddelen gebruiken om deze aandoeningen te behandelen.
Hyperkaliëmie heeft vaak weinig duidelijke symptomen
Als u een nieraandoening heeft, is het heel goed mogelijk om ook hyperkaliëmie te hebben en het niet te weten. De meeste mensen met een hoog kaliumgehalte hebben weinig of geen symptomen.
Zelfs als zich symptomen voordoen - spierzwakte, gevoelloosheid, tintelingen, misselijkheid - zijn ze meestal mild en moeilijk toe te schrijven aan een hoog kaliumgehalte. Deze symptomen kunnen zich in de loop van de tijd langzaam ontwikkelen en komen en gaan.
Als u hartkloppingen, kortademigheid, pijn op de borst, misselijkheid of braken ervaart, kan dit een teken zijn van een piek in de kaliumspiegel. Elk plotseling optreden van hyperkaliëmie kan levensbedreigend zijn, dus zoek onmiddellijk medische hulp als u deze symptomen ervaart.
Hyperkaliëmie kan schade aan het hart en een plotselinge dood veroorzaken
Ernstige hyperkaliëmie kan leiden tot symptomen zoals spierzwakte, verlamming, hartkloppingen en een branderig of prikkelend gevoel in de ledematen.
Het meest ernstige symptoom van hyperkaliëmie is hartritmestoornis of een onregelmatige hartslag.
Hoge kaliumspiegels kunnen interfereren met de elektrische signalen die betrokken zijn bij de functie van de dikke middelste spierlaag van het hart, het myocardium genoemd.
De resulterende aritmieën kunnen leiden tot een hartaanval - soms zonder waarschuwing en soms met dodelijke afloop.
Uw arts kan u vertellen of u hyperkaliëmie heeft
Hoewel hyperkaliëmie grotendeels een verborgen probleem kan zijn, is het gemakkelijk te diagnosticeren.
Een eenvoudige bloedtest kan hoge kaliumspiegels in het bloed detecteren. Veel mensen leren zelfs dat ze hyperkaliëmie hebben door de resultaten van routinematig bloedonderzoek of een basaal metabool panel dat om andere gezondheidsredenen is gedaan.
Normale kaliumspiegels in het bloed variëren van ongeveer 3,6 tot 5,0 millimol / liter (mmol / L). Als uw bloedkaliumspiegel boven dit bereik ligt, kunt u hyperkaliëmie hebben. Niveaus hoger dan 6,0 mmol / L worden als ernstig beschouwd.
Als u de resultaten van uw bloedtest bekijkt, kunnen de kaliumspiegels in het bloed worden vermeld als 'kalium', 'serumkalium' of 'K.'
"Kaliummeting maakt deel uit van de meeste routinematige laboratoriumtests die doorgaans worden uitgevoerd bij patiënten met een nieraandoening", aldus Kovesdy. "Frequentere tests worden doorgaans gedaan bij patiënten met een vergevorderd stadium van nierziekte, juist vanwege de grotere kans op de ontwikkeling van verschillende metabole afwijkingen, waarvan hyperkaliëmie er een is."
Als ernstige hyperkaliëmie wordt vastgesteld, kan uw arts ook een elektrocardiogram (ECG) bestellen om de impact op uw hart te beoordelen en te bepalen of een spoedbehandeling nodig is.
Hyperkaliëmie kan worden behandeld
De voor de hand liggende manier om hyperkaliëmie te behandelen, is door de hoeveelheid kalium in uw systeem te verminderen.
De eerste stap is om over te schakelen op een kaliumarm dieet. Aangezien de individuele behoeften aan kalium variëren (u zult er nog steeds wat van moeten consumeren), kan uw zorgverlener of diëtist u helpen bij het opstellen van een eetplan dat past bij uw algehele gezondheids- en voedingsbehoeften.
"Het grootste probleem met dieetbeperkingen is niet de moeilijkheid om het vol te houden", zei Kovesdy. "Diëten met een hoog kaliumgehalte zijn cardioprotectief, en het beperken van de kaliuminname vormt een therapeutisch compromis door patiënten te vragen een minder gezond dieet te volgen om de ontwikkeling van hyperkaliëmie te voorkomen."
Hyperkaliëmie kan ook worden behandeld met medische ingrepen.
Diuretica, of 'plaspillen', kunnen worden gebruikt om overtollig kalium uit het lichaam te spoelen.Kaliumbinders, oraal of rectaal ingenomen, kunnen ook worden gebruikt om te binden aan kalium in de darmen, wat helpt bij het verwijderen van overtollig kalium tijdens het natuurlijke verteringsproces van het lichaam.
De afhaalmaaltijd
Mensen met bepaalde gezondheidsproblemen, waaronder een nieraandoening, lopen een verhoogd risico op het ontwikkelen van hyperkaliëmie. Er is een eenvoudige bloedtest die kan helpen bij het diagnosticeren van een hoog kaliumgehalte, zelfs als u geen symptomen ervaart.
Als u de diagnose hyperkaliëmie heeft, kan dit worden behandeld met dieetaanpassingen en medische interventies. Het nemen van maatregelen om een hoog kaliumgehalte onder controle te houden, kan het risico op gerelateerde medische noodgevallen helpen verminderen.
