"Ze hebben de patiënten die hoestten niet geïsoleerd."
Het nieuws dat psychiatrische afdelingen potentiële broeinesten zijn voor de COVID-19-pandemie, is geen verrassing, dankzij de nauwe ruimtes en patiënten die zonder testen binnen en buiten komen.
In plaatsen als het Western State Hospital in Lakewood, Washington, werden al half maart maar liefst 34 patiënten positief getest op COVID-19. In New York zijn ten minste 30 sterfgevallen als gevolg van de pandemie geregistreerd in het staatssysteem van 23 psychiatrische centra.
In veel psychiatrische ziekenhuizen en afdelingen in het hele land kunnen opgenomen personeel en mensen zelfs geen tests krijgen.
Maar er zijn even belangrijke vragen die gesteld moeten worden over hoe psychiatrische ziekenhuizen harder werken om het mentale welzijn van hun patiënten te verzekeren in een periode waarin iedereen meer gespannen is dan normaal.
Zelfmoordhulplijnen in het hele land zien ernstige pieken als gevolg van COVID-zorgen, onder meer in Montana, Mississippi en Californië.
Het is duidelijk dat mensen hulp nodig hebben.
Dr. Keita Franklin, voormalig senior executive director van het Office of Mental Health and Suicide Prevention bij de VA, en huidig chief clinical officer bij PsychHub, zegt dat de site een toename van meer dan 2.000 procent van het aantal nieuwe gebruikers heeft gezien sinds de pandemie begon.
De meeste mensen hebben de bronnen van de site gevonden via Google-zoekopdrachten, zoals 'bronnen over COVID-19 en geestelijke gezondheid', wat bewijst dat mensen naar antwoorden zoeken.
Met de nadruk op de fysieke aspecten van de pandemie, krijgen mensen de ondersteuning die ze nodig hebben? En wat moet er veranderen in de psychiatrische zorg op dit kritieke moment waarop overal toenemende psychische problemen te zien zijn?
Hoe heeft COVID-19 psychiatrische ziekenhuizen en afdelingen de afgelopen maanden veranderd?
Het vermogen van psychiatrische afdelingen om "business as usual" te runnen, hangt grotendeels af van de locatie.
In een beveiligde psychiatrische afdeling in North Carolina, waar mensen meestal onvrijwillig worden opgenomen, zijn veel mensen met paranoia onlangs opgenomen omdat ze bang waren dat ze ziek zijn of dat ze anderen ziek hebben gemaakt.
Hoewel het op sommige plaatsen moeilijk was om patiënten te helpen die zich zorgen maakten over COVID-19, heeft de pandemie telegeneeskunde ook geïntroduceerd als een meer levensvatbare en nu meer toegankelijke praktijk.
Dr. Scott Zeller, een psychiater met 29 jaar ervaring in de behandeling van patiënten die in psychiatrische noodsituaties verkeren, raadpleegt momenteel psychiatrische instellingen in het hele land over hoe de mensen in deze tijd de beste zorg kunnen bieden.
Er is misschien veel stigma verbonden aan het bezoeken van een ziekenhuis, maar het is veel veiliger voor iemand om zichzelf in een psychiatrisch ziekenhuis te laten onderzoeken dan om te proberen zijn geestelijke gezondheidscrisis alleen te doorstaan, legt Zeller uit.
"Het is veilig voor iedereen die dringende symptomen ervaart, waaronder noodsituaties op het gebied van gedragsgezondheid, om naar de spoedafdeling of het ziekenhuis te komen. Dit is moeilijk in een tijd waarin patiënten worden overweldigd door tegenstrijdige, angstaanjagende informatie van nieuwskanalen en sociale media. De kritieke zorg kan niet wachten, en ziekenhuizen zijn bereid om patiënten met symptomen die acute zorg of snelle evaluatie vereisen, veilig te behandelen ”, zegt hij.
"Wat ons werk laat zien, is dat de overgrote meerderheid van psychiatrische noodsituaties in minder dan 24 uur kan worden opgelost als u met de behandeling begint, en nog meer als u patiënten uit het enge deel van de eerste hulp kunt krijgen naar een plek die een beetje is. therapeutischer, ”voegt Zeller toe.
Mensen op een psychiatrische afdeling kalmeren is echter lastig, zegt Wesley, een medewerker van de psychiatrische afdeling in North Carolina die met Healthline sprak.
Hoewel verpleegkundigen en artsen hun best hebben gedaan om patiënten te beschermen en hen de psychiatrische zorg te blijven bieden die ze nodig hebben, kunnen patiënten met een psychische aandoening een infectieziekte als COVID-19 niet altijd begrijpen.
“Niet elke patiënt die we hebben is per se psychotisch, soms hebben ze hersenletsel of hebben ze een hersenontsteking. Maar proberen mensen te laten begrijpen wat er van hen nodig is en te begrijpen wat er aan de hand is en hoe ze zichzelf en anderen kunnen beschermen, is erg moeilijk, en je weet dat we niet aan het testen zijn '', zegt Wesley.
Een deel van de uitdaging was om te leren om patiënten kalm te houden wanneer paranoia op zo'n nieuwe manier hoogtij viert, en voelt zich vaak op zijn minst gedeeltelijk gerechtvaardigd.
Toch zijn in plaatsen zoals New York, waar mensen bang zijn voor fysieke gezondheidsrisico's die verbonden zijn aan het bezoeken van ziekenhuizen, veel zorginstellingen begonnen gebruik te maken van alternatieve benaderingen zoals telezorg, die patiënten helpt toegang te krijgen tot zorg waar en wanneer ze die nodig hebben.
In een recent onderzoek van Merritt Hawkins maakte bijna 50 procent van de ondervraagde artsen momenteel gebruik van telezorg, 18 procent meer dan in 2018.
Met de toegenomen vraag naar gezondheidszorg op afstand, evenals de recente uitbreiding van telezorgrichtlijnen via Medicare en Medicaid, waardoor meer eerstelijns teams telezorg kunnen uitoefenen, krijgen meer mensen toegang tot de gezondheidszorg die ze nodig hebben.
Welke voorzorgsmaatregelen nemen psychische ziekenhuizen om mensen te beschermen?
Dr. Chen, de chief medical officer van het Houston Behavioral Healthcare Hospital, een intramuraal psychiatrisch ziekenhuis, legt uit dat PPE-prioriteit naar medische ziekenhuizen gaat en dat het moeilijk is om beschermende uitrusting voor het personeel te krijgen.
Terwijl de temperatuur van het personeel voor elke dienst wordt gemeten en risicofactoren worden bekeken voordat patiënten worden opgenomen om te proberen te bepalen of ze het virus hebben of niet, kunnen psychiatrische afdelingen op dit moment weinig doen met de focus op COVID-19 van ziekenhuizen. behoeften.
Sommige psychiatrische ziekenhuizen en afdelingen hebben echter aparte afdeling infectieziekten voor patiënten die te maken hebben met geestelijke gezondheidsproblemen en lichamelijke ziekten, en verpleegkundigen voor infectieziekten om te helpen.
Toch zullen ziekenhuizen moeten werken om nu en in de toekomst COVID-specifieke geïsoleerde units te ontwikkelen.
Het probleem is volgens Chen dat de meeste vrijstaande psychiatrische ziekenhuizen niet over de middelen beschikken en niet voldoende voorbereid zijn om een speciale afdeling te openen voor mensen met COVID-19 zonder een verschuiving in prioriteiten en financiering.
In New York, in het Metropolitan Hospital, screenen ze op COVID-19-specifieke symptomen wanneer ze mensen naar de psychiatrische spoedeisende hulp brengen, legt dr. Shailinder Singh uit, die aanwezig is op de afdeling psychiatrische spoedeisende hulp.
Ze vragen naar zieke contacten, recente reizen, of patiënten weten of ze enig contact hebben gehad met een COVID-positieve persoon, en kijken vervolgens naar zaken als vitale functies om te zien of patiënten temperaturen hebben of dat hun zuurstofverzadiging iets lager is. waar het zou moeten zijn.
Dat gezegd hebbende, veel patiënten zijn asymptomatisch, dus Singh en zijn collega's bieden mensen de mogelijkheid om neusuitstrijkjes te doen, wat volgens de psychiatrische medewerkers die met Healthline spraken een zeldzame gebeurtenis is.
Hoe ziet psychiatrische zorg er momenteel uit in een ziekenhuis, volgens recente patiënten?
Omdat de beschikbaarheid van tests in Amerika nog steeds schaars is, kunnen de meeste psychiatrische eenheden en ziekenhuizen waar mensen acute psychiatrische zorg krijgen, niet testen.
In Houston zegt Chen dat patiënten 1,8 meter uit elkaar kunnen blijven en maskers kunnen dragen. In North Carolina, in het ziekenhuis waar Wesley werkt, worden patiënten zo vaak mogelijk op temperatuur gehouden.
Maar op veel plaatsen vertelden patiënten die onlangs op psychiatrische afdelingen waren geweest aan Healthline dat de kwaliteit van de zorg ondermaats was en dat COVID-19-voorzorgsmaatregelen niet werden genomen.
Lindsey Romain, die aan een bipolaire stoornis lijdt en in juni in Austin, Texas in het ziekenhuis werd opgenomen, zegt dat er in de week dat ze daar was bijna geen COVID-voorzorgsmaatregelen waren genomen.
“Ik kreeg nauwelijks enige vorm van zorg die verder ging dan basisbehoeften en medicijnen. Ik sprak maar één keer één-op-één met een therapeut, ongeveer 10 minuten, en ze bespraken gewoon mijn reden om daar te zijn en vroegen of ik suïcidaal was. Ik heb wat groepstherapie gedaan, maar het was vrij niet-specifiek en was niet eens verplicht ', zegt ze.
Een van haar grootste zorgen is echter dat er geen enkele discussie was over COVID-19 of de protesten die net die week waren begonnen, en hoe dat de geestelijke gezondheidssituaties zou kunnen hebben beïnvloed, vertelde Romain aan Healthline.
“Ze gebruikten ons meestal alleen medicijnen en lieten ons daarna met rust tot de maaltijd. Het was behoorlijk traumatiserend, ”zegt ze.
"Ook droeg niemand maskers - in feite namen ze het masker dat ik droeg bij binnenkomst en bewaarden het totdat ik uitcheckte, blijkbaar omdat het touwtjes had, die verboden zijn in een psychiatrische afdeling", voegt Romain eraan toe.
"Al met al, hoewel de rust en vrije tijd nuttig voor me waren, heb ik niet het gevoel dat ze iets hebben gedaan om me voor te bereiden op een terugkeer in de wereld, vooral tijdens COVID. Ik voelde me in ieder geval minder bezorgd over het dragen van een masker en het wassen van de handen toen ik net thuiskwam, omdat ik er een week lang helemaal niet over hoefde na te denken, ”zei ze.
Yael, een persoon met een bipolaire stoornis, C-PTSD en gegeneraliseerde angststoornis, die in april werd opgenomen op een psychiatrische afdeling in Seattle op het hoogtepunt van de pandemie, vertelde Healthline dat haar verblijf, dat ongeveer 11 dagen duurde, moeilijk was - maar niet alleen vanwege bezorgdheid over COVID.
“Verschillende verpleegsters maakten misbruik van hun macht en schreeuwden tegen me, waardoor ik nog meer traumatiseerde. Het duurde ook behoorlijk lang voordat ze me naar een rolstoeltoegankelijke kamer brachten, en ik moest een klacht indienen bij de administratie om het voor elkaar te krijgen, ”vertelde Yael aan Healthline.
In termen van COVID-voorzorgsmaatregelen, de psychiatrische afdeling waar ze zich bevond, was op bezoek en de cafetaria, maar had geen maskers voor patiënten, geen schoonmaak van gemeenschappelijke ruimtes die iedereen aanraakte, en minstens 20 patiënten per eenheid.
Patiënten met symptomen werden ook niet getest of geïsoleerd.
“Als zelfs maar één patiënt COVID had gehad, zou het snel het hele ziekenhuis hebben geraakt. Ze voerden 5 of 6 keer per dag temperatuurcontroles en screening uit, maar aangezien ze de patiënten die hoestten niet isoleerden, weet ik niet wat het voor goed deed, ”voegt Yael toe.
COVID-specifieke trends
In New York City - ooit het Amerikaanse epicentrum van de pandemie - zegt Singh dat de psychiatrische noodprocedures van de ene op de andere dag moesten verschuiven om patiënten effectiever te behandelen.
"We hebben zeker een opleving gezien bij patiënten die symptomen hebben zoals depressie en angst en verhoogde stressniveaus", zegt Singh.
Vanwege het verlies van banen, fysieke afstandelijkheid en zorgen over de gezondheid van vrienden en geliefden, voelen patiënten zich meer geïsoleerd dan ooit en lijden ze aan een zenuwinzinking doordat ze niet weten hoe ze met het gewicht van de pandemie om moeten gaan.
Voor velen heeft financiële strijd geleid tot een aanval van geestelijke gezondheidsproblemen die niet kunnen worden genegeerd, en een meerderheid van de patiënten die naar de psychiatrische eerstehulpafdeling komen, wordt geconfronteerd met acute bezorgdheid over hun toekomst.
Om te voldoen aan de behoeften van patiënten waar sommige ziekenhuizen hun psychiatrische zorg moesten verminderen, hebben ziekenhuizen zoals Metropolitan gewerkt om meer patiënten aan te nemen die hulp nodig hebben, zegt Singh.
In Houston zegt Chen dat de meeste mensen bang zijn om naar spoedeisende hulp en zorginstellingen te gaan uit angst COVID-19 te krijgen.
Door deze angst om naar ziekenhuizen te gaan, is het aantal opnames afgenomen - wat het juist mogelijk heeft gemaakt om meer aandacht te schenken aan degenen op klinische afdelingen.
Daar zijn veel patiënten binnengekomen via de spoedeisende hulp nadat ze ook pech hadden met betrekking tot COVID.
"Uit ervaring van de patiënt behandelen we zeker onze normale verscheidenheid aan patiënten met verschillende ziekten, maar er zijn vooral zoveel patiënten die specifiek met klachten naar hier zijn gekomen dat ze moeite hebben om zich aan te passen aan een soort van deze nieuwe norm", zegt Chen.
Hoe zullen psychiatrische afdelingen zich moeten aanpassen om patiënten te behandelen?
Vituity, een door een arts geleide en in handen zijnde organisatie onder leiding van Zeller, heeft de COVID-19-piekplanning in ziekenhuizen en zorginstellingen in het hele land geleid, nieuwe zorgoplossingen ontworpen en geïmplementeerd, zoals telezorg, en meer volledige bemanning van spoedeisende zorgcentra, spoedeisende hulpafdelingen, intramurale afdelingen en intensive care-afdelingen voor patiënten met gedragsgezondheid.
In zijn werk heeft hij door het land gereisd om ziekenhuizen te raadplegen over het bouwen van betere psychiatrische eenheden die echt revalideren, en die patiënten niet laten wachten op zorg - wat gebeurt met velen die voor hulpdiensten gaan en als lichamen worden behandeld en niet. mensen.
“Het oplossen van [acute] symptomen bij de standaard ED kan een gecompliceerde taak zijn.De ED kan een beangstigende of onrustige omgeving zijn voor patiënten in een geestelijke gezondheidscrisis, omdat ze vaak worden vastgehouden op brancards, of vastzitten in hoeken of hokjes die worden bewaakt door een oppas, te midden van politie- en ambulancepersoneel, zwaailichten, harde geluiden en hectiek. activiteit en het geschreeuw van anderen in de buurt die pijn hebben ”, legt Zeller uit.
“Paranoïde of angstige patiënten, die wellicht baat hebben bij extra ruimte of het vermogen om zich te verplaatsen, kunnen in plaats daarvan worden beperkt tot een kleine, besloten ruimte. Het is al lang bekend dat de standaard ED-instelling de symptomen van een psychiatrische crisis zelfs kan verergeren ”, zegt hij.
Maar Zeller werkt dubbel om emPATH-eenheden - die meer rustgevende, ondersteunende omgevingen zijn met opgeleid psychiatrisch personeel - een realiteit te maken, en zou ook prioriteit geven aan de veiligheidsbehoeften van patiënten rond COVID-19.
De echte bepalende factoren van een emPATH-eenheid (psychiatrische noodtoetsing, behandeling en genezingseenheid) is dat het een grote open ruimte is waar patiënten binnenkomen en niet in bedden worden gelegd of opgesloten in kleine kamers.
"Het is een veel meer ontspannen sfeer en er zijn veel minder mensen die moeilijke tijden doormaken of agressief worden of opgewonden raken. Het gebruik van behandelingen zoals fysieke beperkingen of gedwongen medicatie is bijna nihil ”, zegt Zeller.
Terwijl ziekenhuizen proberen de hoeveelheid beschikbare ruimte te maximaliseren, is er de afgelopen maanden nog meer druk geweest om alternatieven te vinden voor spoedeisende hulpafdelingen voor psychiatrische patiënten, die jongleren met zorgen over het aantal beschikbare bedden en ook prioriteit geven aan personeelsbehoeften , zegt Zeller.
"We zouden ze echt kunnen behandelen en als we beter worden, kunnen we verschillen maken in plaats van ze gewoon aan boord te nemen vanwege een evaluatie", legt hij uit.
"Verplaats ze indien mogelijk naar deze meer therapeutische omgeving en dan krijg je cijfers van wel 75 of 80 procent van de patiënten die niet in het ziekenhuis zullen worden opgenomen, omdat ze zo kunnen worden gestabiliseerd dat ze het meest typisch naar huis kunnen worden ontslagen, " hij zegt.
Het werk van Zeller ging grotendeels over het beschikbaar maken van meer opties en meer menselijke, empathische opties voor patiënten, en dat is precies hoe psychische eenheden op dit moment moeten transformeren.
Deskundigen en patiënten hopen nog steeds dat deze uitbraak een echte verandering in de psychiatrische zorg zou kunnen veroorzaken.
COVID-19 zou een kans kunnen zijn om de geestelijke gezondheidszorg te destigmatiseren en een licht te laten schijnen op waar het moet worden verbeterd, gezien het feit dat zoveel mensen het momenteel moeilijk hebben.
“Het kan een enge ervaring zijn, maar het kan ook heel hoopvol zijn. En daar moeten we het over hebben, ”vertelt Chen aan Healthline. "Ik moedig mensen die naar psychiatrische afdelingen gaan aan om over hun ervaringen te praten, zodat mensen weten hoe die zorg er echt uit kan zien."
Elly is een in New York gevestigde schrijver, journalist en dichter die zich inzet voor gemeenschap en gerechtigheid. Ze is in de eerste plaats de liefhebber van woordspelingen in Brooklyn. Lees hier meer van haar schrijven of volg haar op Twitter.
.jpg)
