Overzicht
Wanneer het immuunsysteem van het lichaam wordt verzwakt door hiv, kan dit leiden tot huidaandoeningen die huiduitslag, zweren en laesies veroorzaken.
Huidaandoeningen kunnen een van de eerste tekenen van HIV zijn en kunnen aanwezig zijn tijdens de primaire fase. Ze kunnen ook wijzen op ziekteprogressie, aangezien kankers en infecties profiteren van immuunstoornissen in latere stadia van de ziekte.
Ongeveer 90 procent van de mensen met hiv zal in de loop van hun ziekte een huidaandoening ontwikkelen. Deze huidaandoeningen vallen meestal in een van de drie categorieën:
- inflammatoire dermatitis of huiduitslag
- infecties en parasitaire aandoeningen, waaronder bacteriële, schimmel-, virale en parasitaire aandoeningen
- huidkanker
Over het algemeen worden door hiv veroorzaakte huidaandoeningen verbeterd met antiretrovirale therapie.
De stadia van HIV waarin de kans op een huidaandoening het grootst is
HIV verloopt meestal door drie fasen:
Een persoon heeft de meeste kans op huidaandoeningen tijdens stadium 1 en stadium 3 van hiv.
Schimmelinfecties komen vooral vaak voor als het immuunsysteem het zwakst is, in de derde fase. Infecties die tijdens deze fase optreden, worden vaak opportunistische infecties genoemd.
Foto's van huiduitslag en huidaandoeningen die verband houden met hiv en aids
Inflammatoire dermatitis
Dermatitis is het meest voorkomende symptoom van HIV. Behandelingen omvatten normaal gesproken een of meer van de volgende:
- antihistaminica
- antiretrovirale medicatie
- steroïden
- actuele moisturizers
Sommige soorten dermatitis zijn onder meer:
Xerose
Xerose is een droge huid, die vaak verschijnt als jeukende, schilferende plekken op de armen en benen. Deze aandoening komt zeer vaak voor, zelfs bij mensen zonder hiv. Het kan worden veroorzaakt door droog of warm weer, overmatige blootstelling aan de zon of zelfs warme buien.
Xerose kan worden behandeld met vochtinbrengende crèmes en veranderingen in levensstijl, zoals het vermijden van lange, warme douches of baden. Ernstigere gevallen kunnen voorgeschreven zalven of crèmes vereisen.
Atopische dermatitis
Atopische dermatitis is een chronische ontstekingsaandoening die vaak rode, schilferende en jeukende huiduitslag veroorzaakt. Het kan op veel delen van het lichaam voorkomen, waaronder:
- voeten
- enkels
- handen
- polsen
- nek
- oogleden
- binnenkant van de knieën en ellebogen
Het treft ongeveer 30 procent van de mensen in de Verenigde Staten, en het lijkt vaker voor te komen in droge of stedelijke omgevingen.
Atopische dermatitis kan worden behandeld met corticosteroïdencrèmes, huidherstellende crèmes die bekend staan als calcineurineremmers of medicijnen tegen jeuk. Bij infecties kunnen antibiotica worden voorgeschreven. Herhaling komt echter vaak voor bij mensen met hiv.
Seborrheic dermatitis
Seborrheic dermatitis treft vooral het gezicht en de hoofdhuid, wat resulteert in roodheid, schilfers en roos. De aandoening staat ook bekend als seborroïsch eczeem.
Hoewel het voorkomt bij ongeveer 5 procent van de algemene bevolking, wordt de aandoening gezien bij 85 tot 90 procent van de mensen met hiv.
De behandeling helpt de symptomen te verlichten en bestaat meestal uit plaatselijke methoden, zoals shampoos om de roos tegen te gaan en crèmes voor het herstellen van de barrière.
Fotodermatitis
Fotodermatitis treedt op wanneer UV-stralen uit zonlicht huiduitslag, blaren of droge plekken op de huid veroorzaken. Naast huiduitbraken kan een persoon met fotodermatitis ook pijn, hoofdpijn, misselijkheid of koorts ervaren.
Deze aandoening komt vaak voor tijdens antiretrovirale therapie, wanneer het immuunsysteem hyperactief wordt, en ook tijdens ernstige immuundeficiëntie.
Eosinofiele folliculitis
Eosinofiele folliculitis wordt gekenmerkt door jeukende, rode bultjes rond de haarzakjes op de hoofdhuid en het bovenlichaam. Deze vorm van dermatitis komt het meest voor bij mensen in latere stadia van hiv.
Orale medicatie, crèmes en medicinale shampoos kunnen worden gebruikt om de symptomen onder controle te houden, maar de aandoening is doorgaans moeilijk te behandelen.
Prurigo nodularis
Prurigo nodularis is een aandoening waarbij knobbeltjes op de huid jeuk en een korstachtig uiterlijk veroorzaken. Het komt vooral voor op de benen en armen.
Dit type dermatitis treft mensen met een extreem gecompromitteerd immuunsysteem. Jeuk kan zo ernstig worden dat herhaaldelijk krabben bloedingen, open wonden en verdere infectie veroorzaakt.
Prurigo nodularis kan worden behandeld met steroïde crèmes of antihistaminica. In ernstige gevallen kan een zorgverlener cryotherapie aanbevelen (bevriezing van de knobbels). Antibiotica kunnen ook worden voorgeschreven voor infecties veroorzaakt door intens krabben.
WIST JE DAT?Fotodermatitis komt het meest voor bij mensen met een kleur. Mensen met een kleur hebben ook meer kans om prurigo nodularis te ontwikkelen.
Infecties
Een aantal bacteriële, schimmel-, virale en parasitaire infecties treft mensen met hiv. De meest voorkomende infecties zijn:
Syfilis
Syfilis wordt veroorzaakt door de bacterie Treponema pallidumHet leidt tot pijnloze zweren, of chancres, op de geslachtsorganen of in de mond. Het secundaire stadium van syfilis resulteert ook in keelpijn, gezwollen lymfeklieren en huiduitslag. De uitslag zal niet jeuken en verschijnt meestal op de handpalmen of voetzolen.
Een persoon kan alleen syfilis oplopen door direct contact, zoals seksueel contact, met syfilitische zweren. Syfilis wordt meestal behandeld met een injectie met penicilline. Bij een penicilline-allergie wordt een ander antibioticum gebruikt.
Omdat syfilis en hiv dezelfde risicofactoren delen, kunnen mensen die een diagnose van syfilis krijgen, ook een hiv-screeningstest overwegen.
Candidiasis
HIV kan leiden tot spruw, een type huidinfectie veroorzaakt door de schimmel Candida albicans (C. albicans)Deze terugkerende infectie veroorzaakt pijnlijke scheurtjes in de mondhoeken (bekend als hoekige cheilitis) of een dikke witte laag op de tong.
Het komt voor bij een lager aantal CD4-cellen. De voorkeursbehandelingsmethode is antiretrovirale therapie en een toename van het CD4-aantal.
Andere schimmelinfecties die bij mensen met hiv worden gezien, zijn onder meer:
- intertrigineuze infecties, die worden aangetroffen in vochtige huidplooien zoals de lies of oksel; ze leiden tot pijn en roodheid
- nagelinfecties, die verdikte nagels kunnen veroorzaken
- voetinfecties in de omgeving van de nagels, die pijn en zwelling kunnen veroorzaken
- vaginale schimmelinfecties
Er kan een verscheidenheid aan antischimmelmedicijnen worden gebruikt om deze infecties te behandelen.
Andere behandelingen voor spruw zijn orale spoelingen en orale zuigtabletten. Vaginale schimmelinfecties kunnen ook worden behandeld met alternatieve middelen zoals boorzuur en theeboomolie. Tea tree olie is ook een populaire remedie tegen nagelschimmel.
Herpes zoster-virus (gordelroos)
Herpes zoster-virus is ook bekend als gordelroos. Het wordt veroorzaakt door het varicella-zoster-virus, hetzelfde onderliggende virus als waterpokken. Gordelroos kan leiden tot pijnlijke huiduitslag en blaren. Het kan verschijnen wanneer een persoon zich in de vroege of late stadia van hiv bevindt.
Een persoon bij wie gordelroos is vastgesteld, kan een hiv-screeningstest overwegen als zijn hiv-status onbekend is. Gordelroos komt vaker voor en is ernstiger bij mensen met hiv, vooral bij mensen met meer geavanceerde vormen van hiv.
De behandeling omvat vaak antivirale medicatieregimes. Pijn die verband houdt met de laesies kan echter aanhouden lang nadat de laesies zijn genezen.
Mensen met een hoog risico op gordelroos willen het vaccin misschien bespreken met hun medische zorgverlener. Omdat het risico op gordelroos toeneemt met de leeftijd, wordt het vaccin ook sterk aanbevolen voor volwassenen ouder dan 50 jaar.
Herpes simplex-virus (HSV)
Chronisch en persistent herpes simplex-virus (HSV) is een aandoening die aids bepaalt. Zijn aanwezigheid geeft aan dat een persoon dit meest vergevorderde stadium van hiv heeft bereikt.
HSV veroorzaakt koortsblaasjes op de mond en het gezicht, evenals genitale laesies. Laesies van HSV zijn ernstiger en persistenter bij mensen met gevorderde, onbehandelde hiv.
De behandeling kan episodisch worden toegediend - als uitbraken zich voordoen - of dagelijks. Dagelijkse behandeling staat bekend als suppressieve therapie.
Molluscum contagiosum
Molluscum contagiosum wordt gekenmerkt door roze of vleeskleurige bultjes op de huid. Dit zeer besmettelijke huidvirus treft vaak mensen met hiv. Herhaalde behandelingen kunnen nodig zijn om het lichaam volledig van deze ongewenste hobbels te ontdoen.
Hobbels veroorzaakt door molluscum contagiosum zijn meestal pijnloos en verschijnen meestal op de:
- gezicht
- bovenlichaam
- armen
- poten
De aandoening kan in elk stadium van HIV aanwezig zijn, maar de snelle groei en verspreiding van molluscum contagiosum is een teken van ziekteprogressie. Het wordt vaak gezien wanneer het CD4-aantal onder de 200 cellen per mm3 daalt (wat ook het punt is waarop bij een persoon de diagnose AIDS zal worden gesteld).
Molluscum contagiosum veroorzaakt geen significante medische complicaties, dus de behandeling is voornamelijk cosmetisch. Huidige behandelingsopties zijn onder meer het bevriezen van de bultjes met vloeibare stikstof, plaatselijke zalven en laserverwijdering.
Orale harige leukoplakie
Orale harige leukoplakie is een infectie die wordt geassocieerd met het Epstein-Barr-virus (EBV). Als een persoon EBV oploopt, blijft het de rest van zijn leven in zijn lichaam. Het virus is meestal inactief, maar het kan worden gereactiveerd wanneer het immuunsysteem verzwakt is (zoals bij HIV).
Het wordt gekenmerkt door dikke, witte laesies op de tong en wordt waarschijnlijk veroorzaakt door tabaksgebruik of roken.
Orale harige leukoplakie is doorgaans pijnloos en verdwijnt zonder behandeling.
Hoewel directe behandeling van de laesies niet vereist is, kunnen mensen met hiv toch een lopende antiretrovirale therapie overwegen. Het verbetert het immuunsysteem van het lichaam, wat er ook voor kan zorgen dat de EBV inactief wordt.
Wratten
Wratten zijn gezwellen op de bovenste laag van de huid of slijmvliezen. Ze worden veroorzaakt door het humaan papillomavirus (HPV).
Ze lijken meestal op bultjes met zwarte stippen erop (ook wel zaden genoemd). Deze zaden worden vaak aangetroffen op de rug van de handen, de neus of de onderkant van de voeten.
Genitale wratten zijn echter meestal donker of vleeskleurig, met toppen die op bloemkool lijken. Ze kunnen zowel op de dijen, mond en keel als op het genitale gebied verschijnen.
Hiv-positieve mensen hebben een verhoogd risico op anale en cervicale HPV, dus het is belangrijk dat ze vaker anale en cervicale uitstrijkjes ondergaan.
Wratten kunnen worden behandeld met een paar procedures, waaronder bevriezing of verwijdering via een kleine operatie. HIV maakt het echter veel moeilijker voor het immuunsysteem om wratten te verwijderen en in de toekomst te voorkomen.
Zowel hiv-positieve als hiv-negatieve mensen kunnen hun risico op genitale wratten verkleinen door het HPV-vaccin te krijgen. Het vaccin wordt alleen toegediend aan mensen van 26 jaar en jonger.
Huidkanker
HIV verhoogt het risico van een persoon op bepaalde soorten kanker, waaronder enkele die de huid aantasten.
Carcinoom
Mensen met hiv hebben meer kans dan de algemene bevolking om basaalcelcarcinoom (BCC) en plaveiselcelcarcinoom (SCC) te ontwikkelen. BCC en SCC zijn de meest voorkomende soorten huidkanker in de Verenigde Staten. Ze zijn echter zelden levensbedreigend.
Beide aandoeningen houden verband met blootstelling aan de zon in het verleden en hebben de neiging om het hoofd, de nek en de armen te beïnvloeden.
Een Deense studie onder mensen met hiv vond verhoogde percentages BCC bij hiv-positieve mannen die seks hebben met mannen (MSM). Verhoogde SCC-percentages werden ook waargenomen bij mensen met een laag CD4-aantal.
De behandeling bestaat uit een operatie om de huidgroei te verwijderen. Cryochirurgie kan ook worden uitgevoerd.
Melanoma
Melanoom is een zeldzame maar mogelijk fatale vorm van huidkanker. Het veroorzaakt meestal moedervlekken die asymmetrisch, kleurrijk of relatief groot zijn. Het uiterlijk van deze moedervlekken kan in de loop van de tijd veranderen. Melanoom kan ook pigmentbanden onder de nagels veroorzaken.
Melanoom kan agressiever zijn bij mensen met hiv, vooral bij mensen met een lichte huidskleur.
Net als carcinomen wordt melanoom ook behandeld met een operatie om de gezwellen of cryochirurgie te verwijderen.
Kaposi-sarcoom (KS)
Kaposi-sarcoom (KS) is een vorm van kanker die de bekleding van de bloedvaten aantast. Het ziet eruit als donkerbruine, paarse of roodachtige huidlaesies. Deze vorm van kanker kan de longen, het spijsverteringskanaal en de lever aantasten.
Het kan kortademigheid, ademhalingsmoeilijkheden en zwelling van de huid veroorzaken.
Deze laesies verschijnen vaak wanneer het aantal witte bloedcellen (WBC) dramatisch daalt. Hun uiterlijk is vaak een teken dat hiv in aids is veranderd en dat het immuunsysteem ernstig is aangetast.
KS reageert op chemotherapie, bestraling en chirurgie. Antiretrovirale medicatie heeft het aantal nieuwe KS-gevallen bij mensen met hiv aanzienlijk verminderd, evenals de ernst van bestaande KS-gevallen.
Praat met een zorgverlener
Als iemand hiv heeft, zullen ze waarschijnlijk een of meer van deze huidaandoeningen en huiduitslag krijgen.
Als men echter in de vroege stadia van hiv wordt gediagnosticeerd, de behandeling kort daarna begint en zich aan een behandelingsregime houdt, kunnen mensen de ernstigere symptomen vermijden. Houd er rekening mee dat veel huidaandoeningen die verband houden met hiv zullen verbeteren met antiretrovirale therapie.
Bijwerkingen van hiv-medicijnen
Enkele veel voorkomende hiv-medicijnen kunnen ook huiduitslag veroorzaken, waaronder:
- niet-nucleoside reverse transcriptaseremmers (NNRTI's), zoals efavirenz (Sustiva) of rilpivirine (Edurant)
- nucleoside reverse transcriptase-remmers (NRTI's), zoals abacavir (Ziagen)
- proteaseremmers, zoals ritonavir (Norvir) en atazanavir (Reyataz)
Op basis van hun omgeving en de sterkte van hun immuunsysteem kan een persoon tegelijkertijd meer dan één van deze aandoeningen hebben. De behandeling moet mogelijk afzonderlijk of allemaal tegelijk worden aangepakt.
Als uitslag op de huid aanwezig is, overweeg dan om de symptomen met een zorgverlener te bespreken. Ze zullen het type uitslag beoordelen, de huidige medicatie overwegen en een behandelplan voorschrijven om de symptomen te verlichten.
Lees dit artikel in het Spaans.
.jpg)
.jpg)
