Schizofrenie is een ernstige psychische aandoening die wordt geclassificeerd als een psychotische stoornis. Psychose beïnvloedt het denken, de percepties en het gevoel van eigenwaarde van een persoon.
Volgens de National Alliance on Mental Illness (NAMI) treft schizofrenie ongeveer 1 procent van de Amerikaanse bevolking, iets meer mannen dan vrouwen.
Schizofrenie en erfelijkheid
Het hebben van een eerstegraads familielid (FDR) met schizofrenie is een van de grootste risico's voor de aandoening.
Hoewel het risico 1 procent is in de algemene bevolking, verhoogt het hebben van een FDR zoals een ouder of broer of zus met schizofrenie het risico tot 10 procent.
Het risico springt naar 50 procent als bij beide ouders de diagnose schizofrenie is gesteld, terwijl het risico 40 tot 65 procent is als bij een identieke tweeling een aandoening is vastgesteld.
Een studie uit 2017 uit Denemarken, gebaseerd op landelijke gegevens van meer dan 30.000 tweelingen, schat de erfelijkheidsgraad van schizofrenie op 79 procent.
De studie concludeerde dat, op basis van het risico van 33 procent voor identieke tweelingen, de kwetsbaarheid voor schizofrenie niet alleen gebaseerd is op genetische factoren.
Hoewel het risico op schizofrenie groter is voor familieleden, geeft de Genetics Home Reference aan dat de meeste mensen met een naast familielid met schizofrenie de aandoening niet zelf zullen ontwikkelen.
Andere oorzaken van schizofrenie
Naast genetica zijn andere mogelijke oorzaken van schizofrenie:
- De omgeving. Blootstelling aan virussen of toxines, of ondervoeding ervaren vóór de geboorte, kan het risico op schizofrenie vergroten.
- Hersenen chemie. Problemen met chemische stoffen in de hersenen, zoals de neurotransmitters dopamine en glutamaat, kunnen bijdragen aan schizofrenie.
- Substantie gebruik. Gebruik van geestverruimende (psychoactieve of psychotrope) geneesmiddelen door tieners en jonge volwassenen kan het risico op schizofrenie vergroten.
- Activering van het immuunsysteem. Schizofrenie kan ook in verband worden gebracht met auto-immuunziekten of ontstekingen.
Wat zijn de verschillende soorten schizofrenie?
Vóór 2013 was schizofrenie onderverdeeld in vijf subtypen als afzonderlijke diagnostische categorieën. Schizofrenie is nu een diagnose.
Hoewel de subtypen niet langer worden gebruikt bij de klinische diagnose, zijn de namen van de subtypen mogelijk bekend bij mensen die vóór de DSM-5 zijn gediagnosticeerd (in 2013). Deze klassieke subtypen omvatten:
- paranoïde, met symptomen zoals wanen, hallucinaties en ongeorganiseerde spraak
- hebephreen of ongeorganiseerd, met symptomen zoals plat gevoel, spraakstoornissen en ongeorganiseerd denken
- ongedifferentieerd, met symptomen die gedrag vertonen dat op meer dan één type van toepassing is
- residu, met symptomen die in intensiteit zijn afgenomen sinds een eerdere diagnose
- catatonisch, met symptomen van immobiliteit, mutisme of verdoving
Hoe wordt de diagnose schizofrenie gesteld?
Volgens de DSM-5 moeten er gedurende een periode van 1 maand twee of meer van de volgende zaken aanwezig zijn om de diagnose schizofrenie te krijgen.
Er moet ten minste één nummer 1, 2 of 3 op de lijst zijn:
- wanen
- hallucinaties
- ongeorganiseerde spraak
- sterk ongeorganiseerd of catatonisch gedrag
- negatieve symptomen (verminderde emotionele expressie of motivatie)
DSM-5 is de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders IV, de gids die is gepubliceerd door de American Psychiatric Association en wordt gebruikt door beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg voor de diagnose van psychische stoornissen.
Afhalen
Onderzoek heeft aangetoond dat erfelijkheid of genetica een belangrijke factor kan zijn voor het ontstaan van schizofrenie.
Hoewel de exacte oorzaak van deze complexe aandoening onbekend is, hebben mensen met familieleden met schizofrenie de neiging om een hoger risico te lopen om het te ontwikkelen.
.jpg)
