Het onderbeen is een belangrijk anatomisch onderdeel van het skeletstelsel. Samen met het bovenbeen vormt het de onderste extremiteit. Het ligt tussen de knie en de enkel, terwijl het bovenbeen tussen de heup en de knie ligt.
Het onderbeen bevat twee grote lange botten, de tibia en de fibula, die beide zeer sterke skeletstructuren zijn. Het scheenbeen (ook wel het scheenbeen genoemd) bevindt zich nabij de middellijn van het been en is dikker en sterker van de twee botten. De fibula, ook wel het kuitbeen genoemd, is aanzienlijk kleiner en bevindt zich aan de laterale (verder van de middellijn) zijde van het scheenbeen.
De belangrijkste spier in dit deel van het been is de gastrocnemius, die de kuit een uitpuilend gespierd uiterlijk geeft. Sommige zenuwen van de sacrale plexus innerveren dit gebied, namelijk de oppervlakkige fibulaire zenuw, de diepe fibulaire zenuw en de scheenbeenzenuw.
Het voorste scheenbeen, het achterste scheenbeen en de fibulaire slagaders leveren bloed aan het onderbeen. Deze bloedvaten leveren zuurstof en voedingsstoffen aan de omliggende structuren - botten, spieren en zenuwen.
Het onderbeen vormt een groot deel van de totale massa van een persoon. Het functioneert ook voornamelijk voor staan, lopen, rennen, springen en andere soortgelijke gewichtdragende activiteiten; als gevolg hiervan treden de meeste fracturen op in dit gebied.
