Wat is de chronische ziekte van Lyme?
Chronische ziekte van Lyme treedt op wanneer een persoon die met antibiotica voor de ziekte wordt behandeld, symptomen blijft ervaren. De aandoening wordt ook wel post-Lyme-ziektesyndroom of Lyme-ziektesyndroom na behandeling genoemd.
Volgens het New England Journal of Medicine zal ongeveer 10 tot 20 procent van de mensen die worden behandeld met de aanbevolen antibiotica ziektesymptomen hebben die aanhouden nadat ze de behandeling hebben voltooid. Deze symptomen kunnen vermoeidheid, gewrichts- of spierpijn en cognitieve stoornissen zijn. Ze kunnen tot zes maanden of langer meegaan. Deze symptomen kunnen de normale activiteiten van een persoon verstoren en als gevolg daarvan emotioneel leed veroorzaken. De symptomen van de meeste mensen verbeteren echter na zes maanden tot een jaar.
Het is niet bekend waarom sommige mensen na de behandeling het Lyme-syndroom ontwikkelen en anderen niet. Het is ook onduidelijk wat de chronische symptomen precies veroorzaakt. Volgens het Columbia University Medical Center moeten artsen gevallen op individuele basis behandelen. De specifieke symptomen en medische geschiedenis van een persoon, evenals het laatste onderzoek, moeten worden gebruikt om de behandeling te begeleiden.
Oorzaken van het syndroom van Lyme na behandeling
De ziekte van Lyme is een bacteriële infectie die wordt veroorzaakt door de bacterie Borrelia burgdorferiU kunt besmet raken als u wordt gebeten door een teek die de bacterie draagt. Meestal verspreiden zwartbenige teken en hertentek deze ziekte. Deze teken verzamelen de bacteriën wanneer ze zieke muizen of vogels bijten. De ziekte van Lyme wordt ook wel borreliose genoemd of, als de symptomen neurologisch zijn, het Bannwarth-syndroom.
De meeste mensen met de ziekte van Lyme worden succesvol behandeld met een antibioticakuur. Mensen met de ziekte van Lyme herstellen doorgaans snel en volledig.
Deskundigen zijn onduidelijk waarom sommige mensen na de behandeling niet volledig herstellen. Sommige deskundigen denken dat de symptomen worden veroorzaakt door persistente bacteriën die niet door de antibiotica zijn vernietigd, hoewel er geen bewijs is om deze conclusie te ondersteunen. Anderen geloven dat de ziekte uw immuunsysteem en weefsels beschadigt. Uw beschadigde immuunsysteem blijft reageren op de infectie, zelfs nadat de bacteriën zijn vernietigd, waardoor symptomen ontstaan.
Risicofactoren voor het syndroom van Lyme na behandeling
U loopt een groter risico op het Lyme-syndroom na de behandeling als u besmet bent door de beet van een zieke teek. Als de infectie zich ontwikkelt tot het chronische stadium, kunnen uw symptomen weken, maanden of zelfs jaren na de eerste tekenbeet aanhouden.
U loopt mogelijk ook een hoger risico op deze symptomen op de lange termijn als u niet wordt behandeld met de aanbevolen antibiotica. Zelfs mensen die antibiotica krijgen, lopen echter risico. Omdat de oorzaak van het Lyme-syndroom na de behandeling onbekend is, is er geen manier om te bepalen of het zal evolueren naar het chronische stadium.
Symptomen van het syndroom van Lyme na behandeling
Doorgaans lijken de symptomen van het syndroom van Lyme na de behandeling op die in eerdere stadia. Mensen met aanhoudende symptomen ervaren vaak aanhoudende afleveringen van:
- vermoeidheid
- rusteloze slaap
- pijn
- pijnlijke gewrichten of spieren
- pijn of zwelling in de knieën, schouders, ellebogen en andere grote gewrichten
- verminderd kortetermijngeheugen of concentratievermogen
- spraakproblemen
Complicaties van het syndroom van Lyme na behandeling
Leven met aanhoudende symptomen van de ziekte van Lyme na de behandeling kan uw mobiliteit en cognitieve vaardigheden beïnvloeden. Het kan ook extreme veranderingen in levensstijl en emotionele stress veroorzaken.
Sommige mensen die langdurige slopende symptomen ervaren, zijn mogelijk bereid om onbewezen alternatieve therapieën te proberen. Praat met uw arts voordat u met nieuwe medicijnen of therapieën begint. Hoewel ze misschien beweren een remedie te bieden, kunnen deze potentieel giftige middelen leiden tot verdere gezondheidsproblemen.
Diagnose van het syndroom van Lyme na behandeling
Uw arts zal de ziekte van Lyme diagnosticeren door middel van een bloedtest die uw niveau van antilichamen tegen de ziekteverwekkende bacteriën controleert. De enzym-linked immunosorbent assay (ELISA) -test is de meest voorkomende voor de ziekte van Lyme. De Western blot-test, een andere antilichaamtest, kan worden gebruikt om de ELISA-resultaten te bevestigen. Deze tests kunnen tegelijkertijd worden uitgevoerd.
Hoewel deze tests een infectie kunnen bevestigen, kunnen ze niet bepalen waardoor uw aanhoudende symptomen worden veroorzaakt.
Afhankelijk van uw symptomen kan uw arts aanbevelen om specifieke getroffen gebieden te testen om de mate van schade of de lichaamsdelen die zijn aangetast te bepalen. Deze tests kunnen zijn:
- een elektrocardiogram (ECG) of echocardiogram om de hartfunctie te onderzoeken
- een wervelkolomtap om cerebrospinale vloeistof (CSF) te onderzoeken
- een MRI van de hersenen om neurologische aandoeningen te observeren
Behandeling van het syndroom van Lyme na behandeling
Wanneer de diagnose in een vroeg stadium wordt gesteld, is de standaardbehandeling voor de ziekte van Lyme een twee tot drie weken durende kuur met orale antibiotica. Doxycycline, amoxicilline en cefuroximaxetil zijn de meest voorgeschreven medicijnen. Afhankelijk van uw toestand en symptomen kunnen andere antibiotica of een intraveneuze (IV) behandeling nodig zijn.
De exacte oorzaak van het Lyme-syndroom na de behandeling is niet bekend, dus er is enige discussie over een geschikte behandeling. Sommige deskundigen pleiten voor voortgezette antibioticatherapie. Er zijn echter aanwijzingen dat een dergelijke langdurige antibioticatherapie uw kansen op herstel niet zal verbeteren. Volgens het National Institute of Allergy and Infectious Diseases kan langdurig gebruik van deze medicijnen ook complicaties veroorzaken.
Behandeling voor nabehandeling Het syndroom van Lyme is vaak gericht op het verminderen van pijn en ongemak. Recept- of vrij verkrijgbare pijnstillers (OTC) kunnen worden gebruikt om gewrichtspijn te behandelen. Niet-steroïde ontstekingsremmende medicijnen (NSAID's) en intra-articulaire steroïden kunnen worden gebruikt om problemen zoals gewrichtszwelling te behandelen.
Leven met het syndroom van Lyme na behandeling
De meeste mensen met het syndroom van Lyme na de behandeling herstellen na verloop van tijd van aanhoudende symptomen. Het kan echter maanden en soms jaren duren voordat u zich helemaal goed voelt. Volgens de Mayo Clinic blijft een klein aantal mensen ondanks de behandeling symptomen ervaren, waaronder vermoeidheid en spierpijn. Het is onduidelijk waarom sommige mensen niet volledig herstellen.
Hoe het syndroom van Lyme na de behandeling te voorkomen
Hoewel u na de behandeling het Lyme-syndroom misschien niet kunt voorkomen, kunt u voorzorgsmaatregelen nemen om te voorkomen dat u in direct contact komt met geïnfecteerde teken. De volgende praktijken kunnen uw kans op het krijgen van de ziekte van Lyme en het ontwikkelen van aanhoudende symptomen verminderen.
Voorkom tekenbesmetting
- Gebruik insectenwerende middelen op uw kleding en alle onbedekte huid wanneer u loopt in beboste of grasrijke gebieden waar teken leven.
- Loop tijdens het wandelen in het midden van paden om hoog gras te vermijden.
- Verander uw kleding na het wandelen of wandelen.
- Onderzoek uw huid en hoofdhuid grondig wanneer u op teken controleert.
- Controleer uw huisdieren op teken.
- Behandel kleding en schoeisel met permethrin, een insectenwerend middel dat actief blijft na verschillende wasbeurten.
.jpg)
Neem contact op met uw arts als u door een teek wordt gebeten. U moet gedurende 30 dagen worden geobserveerd op tekenen van de ziekte van Lyme. U moet ook de tekenen van de vroege ziekte van Lyme leren kennen en onmiddellijk een behandeling zoeken als u denkt dat u geïnfecteerd bent. Vroegtijdige interventie met antibiotica kan uw risico op het ontwikkelen van chronische symptomen verminderen.
De tekenen van een vroege ziekte van Lyme kunnen optreden van 3 tot 30 dagen na een beet van een geïnfecteerde teek. Zoeken:
- een rode, uitdijende uitslag in de roos op de plaats van de tekenbeet
- vermoeidheid, koude rillingen en een algemeen gevoel van ziekte
- jeuk
- hoofdpijn
- duizeligheid of flauwvallen
- spier- of gewrichtspijn of zwelling
- nek stijfheid
- gezwollen lymfeklieren
