Het zou niet zo moeilijk moeten zijn, maar je moet vechten voor de hulp die je verdient.
Dit is Crazy Talk: een adviesrubriek voor eerlijke, onbeschaamde gesprekken over geestelijke gezondheid met advocaat Sam Dylan Finch. Hoewel hij geen gediplomeerd therapeut is, heeft hij wel een leven lang ervaring met het leven met een obsessief-compulsieve stoornis (OCS). Hij heeft dingen op de moeilijke manier geleerd, zodat jij dat (hopelijk) niet hoeft te doen.
Heb je een vraag die Sam moet beantwoorden? Neem contact op en misschien wordt u vermeld in de volgende Crazy Talk-kolom: [email protected]
Sam,
Ik heb eindelijk geaccepteerd dat ik anorexia heb. Dus ik deed wat iedereen me vroeg, en ik probeerde hulp te krijgen. Maar niemand lijkt naar me te luisteren. Het is alsof het ze helemaal niets kan schelen.
Mijn dokter zei dat ik met een psychiater moest praten, de psychiater zei dat ik met een specialist moest praten, de specialist stuurde me terug naar mijn dokter, en nu beantwoordt niemand mijn telefoontjes. Ik wil opgeven. Waarom helpt niemand mij?
Vasthouden.
Kunnen we, voordat ik inga op enig advies, even pauzeren en je even vieren?
Je hebt geaccepteerd dat je een eetstoornis hebt, en dat is al moeilijk genoeg om te doen. En toen vroeg je om hulp, wat een moedige en belangrijke stap is!
Ik weet dat je je ontmoedigd voelt - en dat klopt helemaal - maar ik wil er zeker van zijn dat je even de tijd neemt om dit geweldige werk dat je doet te eren.
Ik wou dat ik kon zeggen dat ik verrast ben door waar je mee te maken hebt, maar om eerlijk te zijn ben ik dat niet. Toen ik voor het eerst werd gediagnosticeerd met een eetstoornis, had ik een soortgelijke demoraliserende ervaring.
Elke keer dat ik probeerde een bericht achter te laten, kreeg ik een volle voicemail-inbox. Elke keer dat ik probeerde vragen te stellen, werd ik overgeplaatst naar een ander kantoor dat niet beter was geïnformeerd dan het vorige.
Het bureaucratische doolhof was zo frustrerend, en omdat ik niet aan het eten was, was ik al behoorlijk hangend, dus ... onnodig te zeggen dat het geen prettige ervaring was.
Ik weet dat dit niet gemakkelijk te horen is - en geloof me, als ik dit zelf voor je zou kunnen oplossen, zou ik dat doen - maar ik wil dat je diep graaft, oké?
Eetstoornissen zijn een van de dodelijkste soorten psychische aandoeningen die er zijn, en dat bedoel ik letterlijk. Ik zeg dit niet om u bang te maken, maar om te bevestigen dat dit een ernstige situatie is. Het is absoluut cruciaal dat u uw providers blijft zeuren totdat u de hulp krijgt die u nodig heeft.
Maar ik ga je niet vertellen "blijf gewoon proberen" en hang je dan uit om te drogen, oké? Laten we eens kijken naar enkele stappen die u kunt nemen om dit zo beheersbaar mogelijk te maken.
Om te beginnen is het zo belangrijk om een script te hebben voorbereid, waardoor die telefoontjes een stuk gemakkelijker af te handelen zijn
Ik heb hiervoor een acroniem bedacht - HUNGRY - om je een beetje structuur te geven terwijl je dat script opstelt:
- H: Geschiedenis. U wilt een snel overzicht met uw geschiedenis met eetstoornissen en welke stappen u tot nu toe heeft ondernomen om hulp te krijgen.
- U: urgentie. Voeg een verklaring toe die de ernst van de situatie benadrukt. Ik raad mensen vaak aan 'te overdrijven', omdat de meesten van ons in het begin geneigd zijn om onze worstelingen te bagatelliseren. Een overdrijving is voor u waarschijnlijk een nauwkeuriger weergave van wat er gebeurt.
- N: behoeften. Wat heb je nodig van de persoon met wie je spreekt? Verzin drie onmiddellijke actie-items.
- G: Geef eer. Erken dat de persoon met wie u spreekt een mens is, die vermoedelijk zijn best doet om u te helpen. Dit kan een lange weg gaan.
- R: Herhaal. Ga terug naar de urgentie en bezorgdheid, om er zeker van te zijn dat deze niet wordt gemist.
- Y: Opbrengst. Sluit af door de persoon te vragen welke stappen de volgende zijn, en geef dan de vloer op. Geef ze de ruimte om te absorberen wat je hebt gezegd en bedenk een plan!
Hier is een voorbeeld van een HUNGRY-statement in actie:
Hallo daar [NAME]. Ik hoop dat je me vandaag ergens mee kunt helpen.
Ik geloof dat ik anorexia heb, maar tot nu toe heeft niemand me kunnen helpen. Ik ben bezig met in- en uitschakelen voor [TIME PERIOD], en mijn gezondheid gaat achteruit. Ik heb [SYMPTOMEN: hartkloppingen? duizeligheid? vermoeidheid?]. Ik weet dat anorexia een ernstige en levensbedreigende ziekte is, maar geen van mijn clinici komt hier snel op in. Zowel ikzelf als mijn dierbaren maken zich grote zorgen.
Op dit moment heb ik drie dingen nodig: een volledig bloedpanel om te bepalen of ik ondervoed ben, een ECG om er zeker van te zijn dat mijn hart in orde is en een verwijzing naar een eetstoornisspecialist of kliniek om wat ondersteuning te krijgen.
Ik weet dat je misschien niet kunt helpen, maar misschien kun je me in contact brengen met iemand die dat wel kan? Mijn ondersteuningsteam is van mening dat ik zo snel mogelijk een specialist moet zien. Kunnen we iets doen om dit proces te versnellen?
Zodra u uw script heeft voorbereid, is het tijd om wat telefoontjes te plegen
Neem indien mogelijk een halve dag of verlaat het werk eerder om ervoor te zorgen dat u voldoende ruimte en tijd heeft om deze gesprekken te voeren. Eetstoornissen kunnen heel snel medische noodsituaties worden (ervan uitgaande dat het er nog niet een is), en het is het soort gezondheidsprobleem dat het rechtvaardigt om van het werk af te stappen, dus voel je niet slecht als je de tijd neemt.
Creëer een rustgevende omgeving om je heen
Wikkel jezelf in een zachte deken, steek een kaars aan, houd wat trailmix bij de hand, heb iets om mee te friemelen en heb ook een glas water bij de hand. Wat je ook prettig maakt, houd het in de buurt!
Overweeg vervolgens de logistieke zaken die u nodig heeft
Een notitieblok en pen, het nummer van uw medische dossier, de namen van de providers waarmee u heeft gesproken en al het andere waar iemand om zou kunnen vragen. En dat script dat je eerder schreef? Houd dat ook voor je.
Ga ten slotte naar de juiste headspace
Als een vriend zich in deze positie bevond, wat zou je hem dan vertellen om hem op te pompen voor een telefoontje als dit?
Waarschijnlijk zoiets als "Verhef de hel en vecht voor wat je verdient." Vandaag ben jij die vriend. Onthoud dat u het recht heeft om voor uzelf op te komen, en dat u geen excuses hoeft te maken voor het doen van al het mogelijke om uw gezondheid te beschermen.
Wie bel je? Het zorgteam van iedereen ziet er een beetje anders uit, maar dit zijn de stappen die ik nam toen ik voor het eerst om hulp zocht. U kunt beslissen welke van toepassing zijn op uw specifieke situatie:
- Huisarts. Ik heb mijn gebruikelijke document online een bericht gestuurd om te zien hoe ze me kon ondersteunen. Ik heb huisartsen horen omschrijven als de 'coach' van uw zorgteam, dus als ze niet op het fluitje blazen en mensen in beweging krijgen, wilt u misschien een andere huisarts overwegen.
- Psychiater of afdeling psychiatrie. Ik had al een psychiater, dus ik probeerde met de mijne in contact te komen. Toen hij niet beschikbaar was, belde ik ook de afdeling psychiatrie en vroeg ik om een manager te spreken om de zaken te bespoedigen.
- Eetstoorniskliniek of voedingsdeskundige. Sommige providers hebben specifieke klinieken of providers voor ED-patiënten. Ze hebben meestal een verwijzing van uw huisarts nodig, maar u kunt wellicht telefonisch contact met hen opnemen. Een Google-zoekopdracht kan u helpen een aantal van deze mensen op te sporen!
- Therapeut. Als u een therapeut of psycholoog in uw zorgteam heeft, kunnen zij u wellicht begeleiden of verwijzen.
Er zijn ook enkele andere stappen die u moet overwegen als u geen resultaten ziet
Dus je hebt iedereen gebeld die je maar kunt bedenken, en dat is het ook werkt nog steeds nietDaar ben ik ook geweest. Geef het nog niet op.
Er zijn nog een paar dingen die u kunt doen:
- Dien een klacht in. Bij de meeste zorgaanbieders kunt u een klacht indienen, en veel van die systemen zijn gemakkelijk online toegankelijk. Nu zeur je niet alleen je team, een casemanager is ook verantwoordelijk om ze te zeuren. Uw klacht kan hetzelfde zijn als uw script, behalve dat u vermeldt welke stappen u al onder uw hoede hebt genomen.
- Maak contact met een externe provider. Als u het zich kunt veroorloven, zijn er voedingsdeskundigen die u uit eigen zak kunt betalen. Ik vond een diëtist die gespecialiseerd is in Health at Every Size, en we hebben wekelijks videosessies. Velen bieden een glijdende schaal en zijn veel eerder beschikbaar dan een voedingsdeskundige die u via uw verzekeringsmaatschappij kunt vinden (en velen zullen samenwerken met de rest van uw zorgteam wanneer ze hun zaken op orde hebben!).
- Zoek naar bronnen van de gemeenschap. Spoor enkele lokale bronnen op, zoals steungroepen en herstelprogramma's, via betrouwbare organisaties zoals de National Eating Disorder Association (NEDA).
- Kom persoonlijk opdagen. Maak een afspraak met uw huisarts, of als de psychiatrische afdeling waarbij u bent aangesloten een crisisinloopkliniek heeft, wees dan niet bang om langs te komen en van die diensten gebruik te maken.
Luister: ik weet hoe het voelt als je eindelijk de moedige beslissing neemt om hulp te zoeken, en niemand lijkt zich zo druk te maken over je welzijn
Als je al het gevoel hebt dat je aan het verdrinken bent, kan het ronduit pijnlijk zijn om clinici te zien afzien in plaats van op te staan. Ik zal niet doen alsof het geen pijn doet of niet vermoeiend is.
Het doet pijn doen. Het is vermoeiend.
Maar je verdient die hulp. En eerlijk gezegd? Je hebt het nodig. Eetstoornissen zijn stiekem, bedrieglijk en gevaarlijk, zelfs als dat niet helemaal zo voelt.
Als het gaat om geestelijke gezondheid, is het beter om overdreven te reageren op een mogelijke crisis dan niet - vooral omdat vroegtijdige interventie zo'n belangrijke factor is om te bepalen hoe snel we herstellen.
Dus mijn advies? Wees zo opdringerig, vastberaden en vasthoudend als nodig is.
En vergeet niet dat u zich niet hoeft te verontschuldigen voor het pleiten voor uw gezondheid. Als je aan het verdrinken was, hoef je je geen zorgen te maken over je stemgeluid of hoeveel berichten je hebt achtergelaten op iemands telefoon.
Vertrouw me, als je je zorgen maakt dat je 'te gemeen' bent, zul je dat waarschijnlijk niet zijn. Mensen die onbeleefd zijn tegen mensen bij de klantenservice, maken zich er in het begin meestal geen zorgen over. Het feit dat je dat bent, betekent dat het onwaarschijnlijk is dat je die persoon bent!
Als het overweldigend begint te worden, onthoud dan dat je maar één missie en één missie hebt: zoek hulp - nu
Ik weet dat je misschien bang bent (ik was doodsbang), maar hier is wat ik zeker kan zeggen over elke vorm van herstel van de geestelijke gezondheid: het is de dapperste, hevigste strijd die je ooit zult aangaan, en het is elke gram van inspanning en energie waard je erin stopt.
Uit ervaring gesproken, de kans is zeer groot dat er in de toekomst een gelukkiger, gezonder jij zal zijn zo ontzettend blij je gaf niet op.
En tot dan? Ik ben hier voor je aan het wroeten. We weten allebei dat je beter verdient, dus laat niemand je vertragen.Je leven is het waard om voor te vechten.
Sam
Sam Dylan Finch is een vooraanstaand pleitbezorger op het gebied van LGBTQ + geestelijke gezondheid en heeft internationale erkenning gekregen voor zijn blog, Let's Queer Things Up!, Die voor het eerst viraal ging in 2014. Als journalist en mediastrateeg heeft Sam veel gepubliceerd over onderwerpen als geestelijke gezondheid, transgender identiteit, handicap, politiek en recht, en nog veel meer. Sam brengt zijn gecombineerde expertise in volksgezondheid en digitale media mee en werkt momenteel als social editor bij Healthline.
