Body dysmorphic disorder (BDD) is een psychische aandoening waarbij een persoon gefixeerd raakt op een waargenomen tekortkoming in zijn lichaam. Ondanks genderstereotypen treft BDD niet alleen vrouwen. Veel mannen ontwikkelen een subklasse van BDD die spierdysmorfie (MD) wordt genoemd.
Mensen met MD zien zichzelf als minder gespierd en kleiner dan ze in werkelijkheid zijn. Veel mensen met deze aandoening hebben een gemiddelde of meer gespierde lichaamsbouw dan gemiddeld.
MD treft meestal mannen, vooral mannen die gewichtheffen of aan bodybuilding deelnemen. Onderzoek suggereert echter dat MD ook veel voorkomt bij vrouwelijke bodybuilders.
Er zijn relatief weinig onderzoeken gedaan naar de beste manier om MD te behandelen, en er is onderzoek gaande. Blijf lezen om erachter te komen wat de wetenschap tot nu toe heeft ontdekt.
Wat is spierdysmorfie?
MD is een geestelijke gezondheidstoestand waarbij mensen hun lichaam als klein en spierloos zien. Mensen met MD worden door andere mensen vaak als zeer gespierd beschouwd, omdat ze zich routinematig bezighouden met spieropbouwende activiteiten.
De American Psychiatric Association classificeert MD als een subklasse van BDD. Informeel wordt het soms 'bigorexia' of 'omgekeerde anorexia' genoemd.
Er is nog steeds discussie over de vraag of MD als een eetstoornis, een gedragsverslaving of een vorm van een obsessief-compulsieve stoornis moet worden beschouwd. Mensen met MD raken vaak zo in beslag genomen door hun uiterlijk dat hun leven gericht is op het opbouwen van meer spieren.
Wat zijn de gedragingen of symptomen van spierdysmorfie?
Gedragingen die een persoon met MD kan vertonen, zijn onder meer:
- overmatig gewichtheffen
- het gebruik van anabole steroïden of andere prestatiebevorderende medicijnen
- sociale situaties vermijden die de aandacht op hun lichaam kunnen vestigen, zoals zwemmen of naar het strand gaan
- spiegels vermijden of buitensporig spiegels controleren
- maaltijden op een extreem gereglementeerde manier eten
- sociale activiteiten overslaan om meer tijd aan lichaamsbeweging te besteden
Mensen met MD ontwikkelen vaak ook een eetstoornis, met name orthorexia. Orthorexia kenmerkt zich door een obsessie met het eten van gezond voedsel. Mensen met orthorexia en mensen met MD eten beide vaak zeer gereguleerde diëten en raken gefixeerd op het kiezen van het perfecte voedsel tot het punt dat het andere aspecten van hun leven verstoort.
Men denkt dat perfectionisme, een laag zelfbeeld en sociale angst kunnen bijdragen aan de ontwikkeling van MD.
Hoe wordt spierdysmorfie beoordeeld?
Factoren die bijdragen aan de ontwikkeling van MD kunnen worden beoordeeld met de Muscle Dysmorphic Disorder Inventory. Deze enquête bevat 13 vragen die kunnen worden gescoord van 'nooit' tot 'altijd'.
Enkele items die in deze enquête voorkomen, zijn:
- Ik wou dat mijn armen sterker waren.
- Ik annuleer sociale activiteiten met vrienden vanwege mijn training / trainingsschema.
- Ik voel me depressief als ik een of meer dagen training mis.
- Ik schaam me als mensen me zonder overhemd zien.
- Ik haat mijn lichaam.
Wie loopt het risico om spierdysmorfie te ontwikkelen?
Onderzoek suggereert dat MD veel vaker voorkomt bij mannen dan bij vrouwen. Aangezien er geen goed vastgestelde criteria (of best practices) zijn voor diagnose in een onderzoeksomgeving, is het niet duidelijk hoe vaak MD in de algemene populatie voorkomt. Bestaande studies hebben schattingen gepresenteerd van 1 tot 54 procent van de mannen.
Er wordt gedacht dat bodybuilders en andere mensen die gewichtheffen een hoger risico lopen dan de algemene bevolking.
Mensen met MD hebben vaak een hogere body mass index en meer spieren dan de gemiddelde persoon, omdat ze zich meestal bezighouden met spieropbouwende activiteiten. Een studie uit 2013 onderzocht het risico van het ontwikkelen van MD bij competitieve en niet-competitieve mannelijke en vrouwelijke atleten.
De onderzoekers ontdekten dat:
- Mannen hadden een significant hoger risico om MD te ontwikkelen dan vrouwen.
- Competitieve atleten liepen meer risico dan niet-competitieve atleten.
- Atleten die gewichten tilden om het uiterlijk van hun lichaam te veranderen, liepen een groter risico dan degenen die zich concentreerden op het verbeteren van hun prestaties.
Een studie uit 2015, gepubliceerd in het Journal of Strength and Conditioning Research, onderzocht de prevalentie van MD bij een groep van 648 mensen met een gemiddelde leeftijd van 29,5 jaar die regelmatig gewichten. Ze ontdekten dat 17 procent van de deelnemers het risico liep MD te hebben en 33,9 procent het risico liep een eetstoornis te krijgen.
Een studie uit 2014 onderzocht de prevalentie van eetstoornissen, orthorexia en MD in drie groepen eerstejaarsstudenten die diëtetiek, bewegingswetenschappen en sportwetenschappen of biologie studeerden. (De biologiestudenten waren de controlegroep.)
De onderzoekers ontdekten dat het bestuderen van diëtetiek significant geassocieerd was met kenmerken van eetstoornissen en dat het bestuderen van lichaamsbeweging en sportwetenschappen significant geassocieerd was met MD-kenmerken.
Spierdysmorfie bij vrouwen
Men denkt dat MD tamelijk zeldzaam is bij vrouwen, maar vaker voorkomt bij bodybuilders en gewichtheffers.
In een kleine studie uit 1999 werd een groep van 10 vrouwelijke bodybuilders onderzocht die eerder seksueel geweld hadden meegemaakt. Twee van de vrouwen hadden vóór de aanval spierdysmorfie ervaren. Echter, nadat ze de aanval hadden meegemaakt, hadden alle 10 MD en begonnen 7 steroïden te gebruiken.
De resultaten van deze studie suggereren dat MD mogelijk is ontwikkeld als een coping-mechanisme voor het trauma.
Hoe wordt spierdysmorfie behandeld?
Er is nog niet veel onderzoek gedaan naar de beste manier om MD te behandelen. De huidige meningen in de medische gemeenschap worden grotendeels gevormd door anekdotes en casusrapporten.
Cognitieve gedragstherapie (CGT) en selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI's) zijn voorgesteld als mogelijke behandelingen, aangezien ze de primaire behandelingen zijn voor BDD.
CGT is een soort gesprekstherapie die alleen of in een groep kan worden gedaan. CGT richt zich op de psychologische factoren die mogelijk hebben geleid tot de ontwikkeling van MD. U werkt samen met uw therapeut om strategieën te ontwikkelen om giftige opvattingen over mannelijkheid aan te pakken en manieren te vinden om met uw gevoelens om te gaan.
SSRI's zijn een soort antidepressivum dat wordt gebruikt om BDD te behandelen. Uw arts kan ze aanbevelen als u een matige of ernstige BDD of MD heeft. Het kan tot 12 weken duren voordat deze medicijnen effectief worden.
Als u als gevolg van MD bent begonnen met het gebruik van steroïden of andere prestatiebevorderende medicijnen, heeft u mogelijk ook een endocriene behandeling nodig om uw hormonen weer in evenwicht te brengen.
Een casestudy uit 2015 wees uit dat gezinsgerichte therapie succesvol was bij de behandeling van een 15-jarige jongen met MD.
Artsen en wetenschappers in de medische gemeenschap zijn in de vroege stadia van het begrijpen van MD en hoe deze het beste kunnen worden behandeld. Er zijn meer uitgebreide onderzoeken nodig.
Wat zijn de vooruitzichten voor spierdysmorfie?
Veel mensen met MD verzetten zich tegen behandeling. Als u echter erkent dat u een probleem heeft en een behandeling zoekt bij een professional, kunt u de beste kans krijgen om MD te overwinnen.
Als u denkt dat u mogelijk te maken heeft met MD of enige vorm van BDD, is het belangrijk om een getrainde zorgverlener te bezoeken die u kan helpen bij het opstellen van een goed behandelplan.
Afhalen
MD is een psychische aandoening waarbij mensen zichzelf als minder gespierd ervaren dan ze in werkelijkheid zijn. Mannen hebben meer kans dan vrouwen om MD te ontwikkelen, en bodybuilders en andere mensen die gewichtheffen lopen een groter risico dan de algemene bevolking.
Onderzoekers onderzoeken nog steeds de beste behandelingsopties voor MD. Op dit moment bevelen veel medische professionals CGT of SSRI's aan, de twee meest voorkomende behandelingsopties voor BDD.
