Je bent geen slechte moeder als je de wereld niet aanpakt nadat je een baby hebt gekregen.
Luister even naar me: wat als we, in een wereld van meisjes-was-je-gezicht en drukte en #girlbossing en bounce-back-up, de manier waarop we naar de postpartumperiode voor moeders kijken volledig hebben veranderd?
Wat als we, in plaats van moeders aan te vallen met berichten over hoe ze zich kunnen organiseren en slaaptreinen en maaltijden kunnen plannen en meer kunnen trainen, we gewoon toestemming zouden geven aan nieuwe moeders om ... niets te doen?
Ja, dat klopt - absoluut niets.
Dat wil zeggen, in ieder geval een tijdje niets doen - zo lang mogelijk - gezien andere levensbeperkingen, of dat nu is om weer fulltime te gaan werken of om voor andere jonge kinderen in uw huis te zorgen.
Het voelt raar, nietwaar? Om je dat voor te stellen? Ik bedoel, wat doet zelfs niets kijken zoals in de wereld van vandaag voor vrouwen? We zijn zo gewend aan multitasken en hebben constant een doorlopende mentale lijst van een miljoen dingen die tegelijkertijd gebeuren en denken 12 stappen vooruit en plannen en voorbereiden dat niets doen bijna lachwekkend lijkt.
Maar ik vind dat alle nieuwe moeders een plan moeten maken om helemaal niets te doen nadat ze een baby hebben gekregen - en hier is waarom.
Het pleidooi om niets te doen als nieuwe moeder
Om vandaag een baby te krijgen, moet je over het algemeen heel wat voorbereidend werk doen. Er is de babyregistratie en de douche en het onderzoek en het geboorteplan en het opzetten van de crèche en de 'grote' vragen zoals: krijg je de ruggenprik? Vertraagt u het vastklemmen van het snoer? Gaat u borstvoeding geven?
En na al dat plannen en voorbereidende werk en organiseren komt eigenlijk de geboorte van de baby, en dan merk je dat je thuis in een joggingbroek zit en je afvraagt wat er in vredesnaam hierna komt. Of proberen te bepalen hoe het moet alle de dingen in de paar dagen die je hebt voordat je weer aan het werk moet zijn.
Het kan bijna aanvoelen met alle voorbereiding die erbij komt voordat de baby, zou de nasleep even druk moeten zijn. En dus vullen we het met dingen als trainingsschema's voor na de baby en babyschema's en slaaptraining en babymuzieklessen en -schema's om je zelfzorg weer op gang te helpen.
Om de een of andere reden lijken we gretig om het krijgen van een baby voor te stellen als slechts een kortstondige uitbarsting in het leven van een vrouw - denk aan hertogin Kate die glimlacht bovenop die stenen treden in haar perfect geperste jurk en gekapte haar - in plaats van het te behandelen zoals het verdient te zijn behandeld: alsof je bij een reus komt, gierend, meestal pijnlijk, halt houdt op de weg.
Het krijgen van een baby verandert alles in je leven, en hoewel iedereen gefocust is op de pasgeborene, krijgt de fysieke, mentale, emotionele en spirituele gezondheid van mama gewoon niet de tijd en prioriteit die het verdient.
We geven vrouwen een willekeurige tijdlijn van 6 weken om te herstellen, terwijl dat amper genoeg tijd is om je baarmoeder terug te laten keren naar zijn vorige grootte. Hiermee wordt voorbijgegaan aan het feit dat alles in je lichaam nog aan het herstellen is en dat je leven waarschijnlijk volledig in beroering is.
Dus ik zeg dat het tijd is voor vrouwen om verandering te eisen - door te verklaren dat we na een baby niets zullen doen.
We zullen niets anders doen dan prioriteit geven aan slaap boven alles in ons leven.
We zullen niets doen voor onze persoonlijke uitstraling als we gewoon niet de energie hebben om erom te geven.
We zullen er niets aan doen om een vliegende toets te geven hoe onze maag eruit ziet, of wat onze dijen aan het doen zijn, of dat ons haar in bosjes uitvalt.
We zullen niets anders doen dan prioriteit geven aan onze eigen rust, herstel en gezondheid, naast onze baby's.
Hoe niets doen als nieuwe moeder eruitziet
Als dit je lui in de oren klinkt, of als je van binnen ontzet bent en denkt: "Dat zou ik nooit kunnen doen!" sta me toe u te verzekeren dat dit niet het geval is, en u kunt, en misschien nog belangrijker, u zou moeten.
Dat zou je moeten doen, want "niets" doen als moeder na de bevalling is eigenlijk alles doen.
Want laten we eerlijk zijn: u moet waarschijnlijk nog werken. Ik bedoel, luiers kopen zichzelf niet. En zelfs als je het geluk hebt wat zwangerschapsverlof te hebben, zijn er al die verantwoordelijkheden die je al had voordat je beviel. Net als andere kinderen of ouders die u verzorgt of alleen een huishouden leidt dat niet is gestopt alleen omdat u een baby heeft gekregen.
Niets is dus niet helemaal niets. Maar wat als dat zo was? niets extraNiet meer boven en buiten en niet meer: "Ja, natuurlijk kan ik helpen", en niet meer schuldig voelen omdat ik thuis bleef.
Niets doen lijkt misschien alsof je oké bent als je niet herkent wie je bent, of wat je wilt zijn, of wat de toekomst op dit moment in petto heeft.
Niets doen als nieuwe moeder kan betekenen dat wanneer je de kans hebt, je echt urenlang je baby vasthoudt en Netflix bingt en absoluut niets anders probeert, omdat het je lichaam de tijd geeft om te rusten. Het kan betekenen dat u uw andere kinderen een paar uur extra schermtijd geeft en twee keer per week ontbijt voor het avondeten, omdat ontbijtgranen gemakkelijk zijn.
Niets doen als moeder betekent een band opbouwen met je baby. Het betekent melk maken met je lichaam of je beperkte energie besteden aan het door elkaar halen van flessen. Het betekent dat je je kleintje helpt om de wereld om hem heen te leren kennen en voor een korte tijd het middelpunt van iemands universum te worden.
Voor moeders die daartoe in staat zijn, kan een standpunt in de richting van niets doen ons allemaal helpen om terug te winnen wat de postpartumfase zou moeten zijn: een tijd van rust, herstel en genezing, zodat we sterker dan ooit tevoorschijn kunnen komen.
Hoe ik eindelijk heb geleerd om postpartum niets te doen
Ik zal toegeven dat het me vijf kinderen kostte voordat ik mezelf eindelijk toestemming gaf om helemaal niets te doen in de postpartumfase. Met al mijn andere kinderen voelde ik me constant schuldig als ik mijn 'normale' schema van was en werk en lichaamsbeweging en spelen met de kinderen en leuke uitstapjes niet kon bijhouden.
Op de een of andere manier dacht ik in gedachten dat ik wat extra moederspunten zou krijgen als ik met elke baby eerder opstond en naar buiten ging.
Ik deed dingen zoals teruggaan naar de middelbare school toen mijn eerste nog een baby was, ze allemaal meenemen op uitstapjes en uitstapjes, en meteen weer op volle kracht vooruit aan het werk springen. En elke keer vocht ik tegen postpartumcomplicaties en werd ik zelfs twee keer in het ziekenhuis opgenomen.
Het kostte me heel veel tijd om hier te komen, maar ik kan eindelijk zeggen dat ik met deze laatste baby eindelijk besefte dat het deze keer "niets" doen in mijn postpartumfase niet betekende dat ik lui was, of een slechte moeder. , of zelfs een ongelijke partner in mijn huwelijk; het betekende dat ik slim was.
"Niets" doen is niet gemakkelijk of natuurlijk voor mij gekomen, maar voor de eerste keer in mijn leven heb ik mezelf toestemming gegeven om oké te zijn zonder te weten wat er daarna komt.
Mijn carrière heeft een klap gekregen, mijn bankrekening is zeker een klap gekregen en mijn huis is niet op een niveau gehouden dat iemand gewend is, en toch voel ik een vreemd gevoel van vrede in de wetenschap dat dat allemaal niet gebeurt definieert me meer.
Ik hoef mezelf niet te dwingen om de leuke moeder te zijn, of de moeder die terug stuitert, of de moeder die geen slag mist bij het krijgen van een baby, of de moeder die erin slaagt haar drukke schema vol te houden.
Ik kan de moeder zijn die op dit moment absoluut niets doet - en dat komt helemaal goed. Ik nodig je uit om met mij mee te doen.
Chaunie Brusie is een bevallingsverpleegster die schrijver is geworden en een pas geslagen moeder van vijf.Ze schrijft over alles, van financiën tot gezondheid en hoe je die vroege dagen van het ouderschap kunt overleven, terwijl je alleen maar kunt denken aan alle slaap die je niet krijgt. Volg haar hier.
.jpg)
