Naar schatting hebben 1,5 miljoen mensen in de Verenigde Staten een autismespectrumstoornis (ASS), terwijl een recent CDC-rapport wijst op een stijging van de autismecijfers. Het is noodzakelijker dan ooit om ons begrip en bewustzijn van deze aandoening te vergroten.
Een manier om dit te doen, is door te begrijpen welke obstakels autisme met zich meebrengt - niet alleen voor degenen die een diagnose krijgen, maar voor het hele gezin. We keken naar drie artsen die enkele van de meest gestelde vragen over autisme deelden en beantwoordden.
Van hoe een kind wordt gediagnosticeerd tot hoe autisme de gezinsdynamiek kan beïnvloeden, lees verder om erachter te komen wat ze te zeggen hadden.
Dr. Geraldine Dawson
Duke Autism Center
Hoe wordt autisme gediagnosticeerd bij jonge kinderen?
De diagnose autisme is gebaseerd op de zorgvuldige observaties van het gedrag van een kind door een deskundige arts. De arts betrekt het kind bij een reeks spelactiviteiten die zijn ontworpen om te onderzoeken op symptomen van autisme, en de diagnose is gebaseerd op het aantal aanwezige symptomen.
Een bepaald aantal symptomen in twee categorieën is vereist: moeilijkheden bij de sociale interactie en communicatie met anderen, en de aanwezigheid van beperkt en repetitief gedrag. Naast het observeren van gedrag, wordt doorgaans ook andere medische informatie verkregen, zoals genetische tests.
Wat zijn vroege tekenen van autisme?
Symptomen van autisme kunnen al op de leeftijd van 12-18 maanden worden waargenomen. Symptomen zijn onder meer:
- verminderde interesse in mensen
- gebrek aan gebaren zoals wijzen en tonen
- gebrek aan betrokkenheid bij sociaal spel, zoals 'patty cake'
- zich niet consequent oriënteren wanneer de naam van het kind wordt genoemd
Bij sommige kinderen zijn de symptomen pas duidelijk als ze zich in meer veeleisende sociale situaties bevinden, zoals op de kleuterschool. Sommige kinderen kunnen gemakkelijker omgaan met bekende volwassenen, zoals hun ouders, maar hebben er moeite mee om met leeftijdsgenoten om te gaan.
Bio: Geraldine Dawson is praktiserend klinisch psycholoog en onderzoeker op het gebied van autisme. Ze is hoogleraar psychiatrie en gedragswetenschappen en directeur van het Duke Center for Autism and Brain Development aan de Duke University. Ze heeft veel gepubliceerd over de vroege opsporing en behandeling van autisme.
Dr. Sam Berne
Gedragsoptometrist
Waarom hebben mensen met de diagnose autismespectrumstoornis (ASS) soms moeite om oogcontact te maken?
Onderzoekers hebben onlangs ontdekt dat mensen met de diagnose ASS moeite hebben om oogcontact te maken. In één onderzoek werd aangetoond dat het subcorticale systeem van de hersenen een hoge activering vertoont, wat volgens onderzoekers de basis kan zijn van mensen met autisme die oogcontact in het dagelijks leven vermijden. Deze route is betrokken bij gezichtsherkenning en detectie.
Bij zuigelingen geldt dat hoe meer deze route wordt gebruikt, hoe beter de visuele cortex zich ontwikkelt. Dit kan de persoon bij wie autisme is gediagnosticeerd en zijn / haar naasten een beter vermogen geven om sociale signalen te herkennen en met elkaar te communiceren.
Welke invloed heeft visuele verwerking op iemand met ASS?
Onderzoekers hebben ontdekt dat leren effectiever is als onze visie gekoppeld is aan de informatie die de hersenen binnenkomt. Omdat visie ons dominante zintuig is, kan het verbeteren van onze visuele informatieverwerking ons helpen bij het bewegen, oriënteren en begrijpen van de relatie tussen onze ogen, hersenen en lichaam.
Mensen met ASS, vooral kinderen, kunnen al dan niet in staat zijn om hun visuele problemen te communiceren. Sommigen kunnen echter [bepaalde] gedragingen [vertonen], wat kan duiden op problemen met het bredere gezichtsvermogen. Deze gedragingen omvatten, maar zijn niet beperkt tot:
- oogtics of knipperen
- verwijde pupillen
- grillige oogbewegingen
- slecht oogcontact of oogcontact vermijden
- visuele aandacht vermijden, vooral lezen en dichtbij het werk
- vaak plaatsverlies bij het lezen
- letters of woorden herlezen
- één oog sluiten of blokkeren tijdens het lezen
- kijken uit de hoek van het oog
- moeite met kopiëren van ver weg
- een boek te dicht bij de ogen houden
- overdreven geïnteresseerd in schaduwen, patronen of lichten
- stoten of tegen voorwerpen aanlopen
- verwarring bij het op- of aflopen van trappen
- schommelen
Bio: Dr. Sam Berne is een gedragsoptometrist. Hij gebruikt holistische protocollen en zichttherapie om gedragsstoornissen, zoals ADHD en autisme, te verbeteren en de onderliggende oorzaken van oogaandoeningen zoals cataract, maculaire degeneratie en glaucoom aan te pakken.
Dr. Raun Melmed
Future Horizons, Inc.
Hoe kunnen broers en zussen worden opgenomen in de zorg voor kinderen met autisme en aanverwante handicaps?
Broers en zussen van een kind met een handicap of ziekte voelen zich vaak verwaarloosd, beschaamd, boos en kunnen zelfs hun eigen gedragsproblemen hebben. Dus wat kan er worden gedaan? Nodig de broer of zus uit voor kantoorbezoeken samen met hun broer of zus. Laat ze weten hoe blij je bent dat ze het bezoek kunnen bijwonen, en geef ze het gevoel dat ook zij een stem hebben in de zorg van hun broer of zus.
Laat ze weten dat negatieve en verwarrende gedachten over hun broer of zus met autisme vaak voorkomen. Vraag hen of ze zouden willen horen wat sommige daarvan zouden kunnen zijn. Als ze het ermee eens zijn, vertel ze dan dat sommige broers en zussen een hekel hebben aan de tijd die ouders doorbrengen met het kind met een handicap of ziekte. Sommigen schamen zich voor het gedrag van hun broers of zussen, terwijl anderen misschien zelfs bang zijn dat ze op een dag voor hun broer of zus zullen moeten zorgen.
Benadruk dat sommige van deze "verwarrende" gevoelens normaal zijn. Vraag ze of ze ooit dit soort gevoelens hebben gehad, en wees erop voorbereid dat ze erkennen dat ze dat wel doen. Ouders [moeten vertellen] aan hun kinderen dat ze [begrijpen] wat ze doormaken is moeilijk, en dat negatieve gevoelens normaal zijn. Maak tijd vrij voor open communicatie en ventilatie van die gevoelens.
Wat kan ik doen omdat mijn kind nooit luistert en ik schijn altijd te zeuren?
Dit is een veel voorkomende zorg voor ouders van kinderen met autisme - en inderdaad voor alle kinderen. "Geheime signalen" zijn een favoriet interventiemiddel dat in veel situaties kan worden gebruikt. Het kind krijgt een signaal aangeleerd als aanleiding tot gewenst gedrag. Nadat een verbale prompt twee of drie keer is gecombineerd met het 'signaal', wordt de verbale stimulus ingetrokken en wordt het signaal alleen gebruikt.
Deze signalen werken op vrijwel dezelfde manier als een vanger de werper waarschuwt in een honkbalwedstrijd - met een beetje training kan een geheim vocabulaire worden opgebouwd. Deze signalen verlichten zowel de ouder als het kind van zeuren, vleien en vermanen. In plaats van diezelfde verzoeken te herhalen, geven ouders een signaal aan een kind en waarschuwen ze voor een probleem. Het kind moet stoppen en denken: "Wat moet ik nu doen?" Hierdoor kan het kind een actievere deelnemer worden in zijn gedragsleerproces.
Voor kinderen die binnenshuis of in het openbaar te luid praten, kan een "V" -teken voor "stem" worden gemaakt. Voor het zuigen van duimen, nagelbijten of zelfs haren trekken, kan een kind 'drie vingers' worden getoond, als een teken om tot drie te tellen en drie keer adem te halen. En voor kinderen die zichzelf ongepast in het openbaar aanraken, kan het tonen van een 'P' voor 'privé' worden gebruikt om het kind aan te moedigen te stoppen en na te denken over wat ze aan het doen zijn.
Deze geheime signalen moedigen niet alleen onafhankelijkheid van denken en zelfbeheersing aan, maar zijn ook veel minder gênant of opdringerig voor kinderen die anders zouden terugschrikken om verbale aandacht op hen te richten.
Bio: Dr. Raun Melmed is een kinderarts in de ontwikkeling, de directeur van het Melmed Center en mede-oprichter en medisch directeur van het Southwest Autism Research and Resource Center. Hij is de auteur van 'Autism and the Extended Family' en een reeks boeken over mindfulness bij kinderen. Deze omvatten 'Marvin’s Monster Diary - ADHD Attacks' en 'Timmy’s Monster Diary: Screen Time Attacks!'
.jpg)
