Ik voelde me losgekoppeld en alleen na de bevalling. Maar ik heb hulp kunnen krijgen - en jij ook.
Ik ben nooit echt een shopper geweest. Ik bedoel, toen ik een kind was, genoot ik ervan om door de gangpaden van Toys R Us en Kay Bee Toys te dwalen - door op “Try Me” -knoppen te drukken en scooters te testen - maar mijn liefdesrelatie met dingen eindigde al snel.
Ik koop boodschappen omdat het moet. Aankopen van kleding en woonaccessoires zijn (min of meer) beperkt. Maar na de geboorte van mijn dochter, merkte ik dat ik regelmatig door Walgreens en Foodtown slenterde en snoep, kaarsen en andere zaken opraapte.
Waarom? Omdat deze "dingen" mij vervulden. Ze brachten me in contact met anderen en de spreekwoordelijke echte wereld die ik zes weken na de bevalling hard nodig had. Ik voelde me afwezig in het leven.
Ik had het gevoel dat ik door dubbel glas naar mijn man, dochter en anderen keek.
Zie je, ik was eenzaam en had geen slaap. De uren vervaagden samen. Dagen werden niet van elkaar te onderscheiden, en terwijl ik zonsopgangen, zonsondergangen, de maan en op bepaalde dagen regen zag, zei het weer weinig voor me.
Gevangen in mijn walk-up op de vierde verdieping in Brooklyn onder mijn borstvoedende babe, begon ik mezelf en mijn verstand te verliezen ... dus ik liep. Ik winkelde. Deze items werden het bewijs van mijn bestaan.
Hoe vreemd het ook klinkt, Glade PlugIns bewees dat ik leefde.
Winkelen gaf me ook een doel en volwassen interactie, die ik wanhopig ontbrak. Iedereen sprak met me over mijn baby - hoe lief ze was, hoe goed ze was, hoe mooi ze was en hoeveel geluk ik had - maar het was iets. Het was beter dan stilte.
Dat gezegd hebbende, gesprekken (zoals mijn glimlach) werden gedwongen. Mijn woorden waren hoogdravend. Ik zei wat ik dacht dat ik moest - niet wat ik voelde.
Ik heb niemand verteld dat ik het moederschap haatte. Ik vertelde niemand dat ik bang was voor mijn dochter en mezelf, en ik vertelde niemand dat ik dacht dat ik een vreselijke fout had gemaakt. Dat ik een slechte moeder was. In plaats daarvan knikte ik en glimlachte.
Ik herinner me duidelijk de spanning die ik in mijn kaak voelde toen een andere moeder me vertelde deze momenten te koesteren. Dit waren de beste dagen van mijn leven.
Zou dat waar kunnen zijn?
Ik was bang dat ze gelijk had. Ik was bang dat dingen nooit beter zouden worden - dat ik nooit beter zou worden - en ik kon er niet tegen. Na maanden rondzwerven in Walgreens in een slaapgebrek, besloot ik dat ik dood wilde.
Kras dat maar: ik realiseerde me dat ik nodig zijn om te sterven omdat mijn man beter verdiende, mijn dochter beter verdiende, en omdat het onmogelijk was om vier trappen op te lopen.
Ik had mijn adem al 4 maanden ingehouden en op deze ongebruikelijk warme oktoberdag was de lucht op.
Maar voordat ik het opgaf, gaf ik toe. Ik belde mijn man en vertelde hem alles. Hij kwam thuis en ik maakte een spoedafspraak met mijn verloskundige om hulp te krijgen.
Het is moeilijk uit te leggen hoe een postpartumdepressie precies voelt. Hij leeft op de automatische piloot of drijft onder het oppervlak van een bevroren meer. Je beweegt. Het leven beweegt, maar je maakt er geen deel van uit. Sensaties zijn afgestompt (of versterkt) en u voelt zich overweldigd of verdoofd. En de enige duidelijke gedachten die je hebt, zijn die van verdriet en zelfhaat.
Je gelooft dat je niet slim genoeg of goed genoeg bent. U twijfelt aan uw bekwaamheid als werknemer, echtgenoot, ouder en vriend. Je geeft alles wat je hebt en weet nog steeds dat het niet genoeg is, en je voelt je schuldig omdat je deze dingen überhaupt voelt.
Je hebt een gelukkig kind. Een gezond kind. Je bent gezegend.
Het is niet zo simpel
Ziek of niet, het is oké om niet elk moment te koesteren. Het is ook heel gemeenschappelijk.
Volgens het Office on Women’s Health krijgt 1 op de 9 vrouwen postpartumdepressie. En hoewel de symptomen variëren - sommigen ervaren extreme verdriet, huilbuien en weinig energie, terwijl anderen zich angstig, prikkelbaar en niet gehecht aan hun pasgeboren baby voelen - is er hulp en hoop.
Behandelingsopties omvatten veranderingen in levensstijl, medicatie en therapie. Hulp is in vele vormen beschikbaar en kan verlichting, steun en strategieën bieden om met uw gevoelens om te gaan.
Dat gezegd hebbende, verandering zal niet van de ene op de andere dag plaatsvinden. Terwijl ik voor het eerst hulp zocht voor postpartumdepressie toen mijn dochter 16 weken was, herstelde ik pas op haar eerste verjaardag.
In feite, als ik helemaal eerlijk ben, kostte het me anderhalf jaar om uit de postpartumwaas te komen. Maar dingen verbeterden geleidelijk, langzaam. En ik vierde waar ik was, niet waar anderen verwachtten dat ik zou zijn, want ik was het waard (en jij ook).
Hulp bij stemmingsstoornissen na de bevalling
- Postpartum Support International (PSI) biedt een telefooncrisislijn (800-944-4773) en tekstondersteuning (503-894-9453), evenals verwijzingen naar lokale providers.
- National Suicide Prevention Lifeline heeft gratis 24/7 hulplijnen beschikbaar voor mensen in een crisis die mogelijk overwegen een einde aan hun leven te maken. Bel 800-273-8255 of sms "HELLO" naar 741741.
- National Alliance on Mental Illness (NAMI) is een hulpbron die zowel een telefooncrisislijn (800-950-6264) als een tekstcrisislijn ("NAMI" tot 741741) heeft voor iedereen die onmiddellijke hulp nodig heeft.
- Motherhood Understood is een online community die is gestart door een overlevende van een postpartumdepressie en die elektronische bronnen en groepsdiscussies aanbiedt via een mobiele app.
- De Mom Support Group biedt gratis peer-to-peer-ondersteuning bij Zoom-oproepen onder leiding van getrainde facilitators.
Kimberly Zapata is een moeder, schrijfster en pleitbezorger voor geestelijke gezondheid. Haar werk is op verschillende sites verschenen, waaronder de Washington Post, HuffPost, Oprah, Vice, Parents, Health en Scary Mommy - om er maar een paar te noemen - en als haar neus niet begraven is in haar werk (of een goed boek), Kimberly besteedt haar vrije tijd aan hardlopen Groter dan: ziekte, een non-profitorganisatie die tot doel heeft kinderen en jongvolwassenen die worstelen met psychische aandoeningen, mondiger te maken. Volg Kimberly op Facebook of Twitter.
.jpg)
